Ποίηση, πεζογραφία, περιοδικό: Τρεις νέες κυκλοφορίες που αξίζουν την προσοχή σου

1.

Άγιες Νύχτες. Σαράντα χρόνια επιμονής, σαράντα χρόνια προσήλωσης. Η ποίηση να δεσπόζει, αλλά πάντα παρούσα και η πεζογραφία. Πέρασμα, αψεγάδιαστο, και από τη δημοσιογραφία. Ο Γιώργος Δουατζής (Αθήνα, 1948) δεν έπαψε να δίνει το παρών. Στην ποίησή του είναι αδρός και αβρός, με μνήμες από το λυρικό σύμπαν του Τάσου Λειβαδίτη, με τον οποίο τον συνέδεε μια βαθιά φιλία. Στην ποίησή του πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει η απεύθυνση, γράφει ο Δουατζής σαν να μιλάει, βραχνά και λυγμικά, σε μια παρέα εκλεκτών φίλων αλλά και σε αγνώστους που διψάνε για έναν λόγο στιβαρό που διόλου δεν φοβάται να είναι ευάλωτος και ευαίσθητος. «Τη θρησκεία μου ονόμασαν Ποίηση» μας λέει απερίφραστα. «Εκεί δεν έχει θεούς παρά μόνο πίστη». Η νέα συλλογή του Δουατζή, το Κόκκινο Κασκόλ (εκδ. Μανδραγόρας), δείχνει τη διάθεση του ποιητή να υποστηρίξει την ίδια την ποίηση πάνω απ' όλα, να την εκθειάσει, να την καθαγιάσει, να δηλώσει διάκονός της στο διηνεκές. Σχεδόν σε όλα τα ποιήματα σκιαγραφείται το πρόγραμμα του ποιητή: πίστη, προσήλωση, πάθος. «Οι άγιες νύχτες μου», γράφει ο Δουατζής, «είναι μια ανοιχτή αγκαλιά γεμάτη σούρουπα, όμορφα βράχια,/ μίσχους αγριολούλουδων, ήχους κυμάτων, μητρικές φωνές που / σιγοτραγουδάνε παραμύθια// Οι άγιες νύχτες μου / είναι το βλέμμα-χάδι της αγαπημένης όταν κουρνιάζει στο στέρνο μου,/ οι ανάσες των φίλων που με ζεσταίνουν τον χειμώνα, η ελπίδα / να δω το αυριανό χάραμα// Οι άγιες νύχτες μου / είναι τα προγονικά ιερά που πάνω τους θυσιάζω λέξεις, οι μνήμες / των κυττάρων που άγγιξαν το κορμί μου, τα πάθη που μου / σπατάλησαν χρόνο και μου χάρισαν ζωή, το βλέμμα μου όταν/ βυθίζεται βαθιά στο μέλλον// Οι άγιες νύχτες μου / είναι η μνήμη χιλιάδων αδελφών, που υπηρέτησαν περήφανα και / μυστηριακά τη μεγάλη Μάνα που ζητάει ζωή και δίνει αξίες για / να πορεύονται οι γενναίοι και να ανασαίνουν οι μικροί».

2.

Δρόμοι και Συναντήσεις. Ονόματα: Έλλη, Ρεγγίνα, Λάσλο, Άναμπελ/Μπρέντα, Λαϊμά/Αρτούρας, Ιλίρ/Cyber, Στάνισλαβ/Μουρασάν, Μουτάζ/Μπεϊρούτ, Ζόραν, Μπράγκα, Ντράγκο, Λάζα, Βίλμα./ Μουσικές: Iron Maiden, AC/DC, Rolling Stones (το αριστούργημα «Wild Horses»), Μπρέγκοβιτς./ Τόποι: Ελλάδα, Λιθουανία, Πολωνία, Σκόπια, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία./ Καταστάσεις: Μοτοσικλέτα, θάνατος, φυγή, πένθος, περιπέτεια, εγκλωβισμός, δρόμοι, σύνορα, χώρες, πορνεία, θλίψη, περιπλοκές, υπόγειος κόσμος, ημίκοσμος, κόσμος, ταχύτητα, απώλεια, δόσιμο, δέσιμο, χάσιμο, σύγκρουση, συμφιλίωση, λύτρωση./ Στόρι: Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Τρεις διαδρομές με ίδιες και συνάμα αντίθετες πορείες. Ένας Εσθονός ζιγκολό αναζητά τη ζέστη του Νότου, διασχίζοντας την ήπειρο με τη μοτοσικλέτα του. Μια Ελληνίδα βιολίστρια ταξιδεύει προς τον Βορρά, ελπίζοντας να συμφιλιωθεί με τις αναγκαστικές αλλαγές που έφερε στη ζωή της η απώλεια του συντρόφου της. Μαζί της, χωρίς κανείς από τους δύο να το γνωρίζει, ένας αόρατος αλλά ομιλών συνταξιδιώτης. Ζώνη και κράνος, για ένα ταξίδι προς το κέντρο του κόσμου. Τα Βαλκάνια./ Στυλ: Σκληρός ρεαλισμός, επιστημονική φαντασία, νουάρ, road novel, μεταλλική πρόζα στους απόηχους του Don DeLillo, προσωπική ματιά, δυνατοί διάλογοι, φωτογραφικός ρεαλισμός, υπόγεια τρυφερότητα που κάποια στιγμή αναδύεται κρίσιμα και λυτρωτικά στην επιφάνεια./ Τίτλος: Βαλκάνια Εξπρές (εκδ. Κριτική). Ένα διεθνές δυναμικό δράμα δρόμου και καταστάσεων, ένα μεθυστικό μυθιστόρημα νηφάλιας ανατομίας της σύγχρονης κοινωνικής ζωής στα Βαλκάνια, ύστερα από τις αναστατώσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών. Ο Κωσταντής Σταυρόπουλος (Αθήνα, 1982) μας δείχνει πώς να αντιλαμβανόμαστε τους κραδασμούς των καιρών.

3.

Πολύτιμο Περιοδικό. Διαβάζουμε στο εξώφυλλο: Έτος 90ό. Τόμος 178ος. Τεύχος 1.868. Μάρτιος 2016. Εννέα δεκαετίες προσφοράς, ενενήντα χρόνια μιας ανεκτίμητης παρουσίας. Στο νέο πολυσέλιδο τεύχος της «Νέας Εστίας» κυριαρχεί ένα καλώς συγκερασμένο αφιέρωμα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που υπογράφουν οι: Θάνος Βερεμής, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, Βαγγέλης Τζούκας, Σωτήρης Ριζάς, Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Αννίτα Παναρέτου και Μιλτιάδης Χατζόπουλος. Το αφιέρωμα πλαισιώνεται από εκλεκτά πεζογραφήματα και ποιήματα. Διαβάζουμε το ποίημα «Μικρός Ερωτικός» της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη: «Το Λεμονάκι: μανάβικο, και μια ρακή / στυφή. Παλιά παιχνίδια στον Μικρό Ερωτικό / έρωτας σε κουτιά τενεκεδένια,/ παλιά βινύλια κι αφίσες.// Η υπόσχεση τού να σε δω το βράδυ./ Ο συγγραφέας που βγαίνει απ' το αυτοκίνητο / με το βιβλίο στο χέρι. Σελίδες / πεντακόσιες. Ηλιόλουστη μέρα// στου Λαπαθιώτη τη γειτονιά. Στου Στρέφη / ο λόφος, πρώην νταμάρι,/ που από έρωτα γίνηκε πράσινος / και τρυφερός. Ταξί άδεια.// Ταξί άδεια./ Ταξί άδεια.// Ένα μπολ με ρόδια για τύχη καλή.// Κι ο Χατζιδάκις με τον "Μεγάλο Ερωτικό" του». 

http://radiobookspotting.blogspot.gr/

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της LIFO.