Ιούνιος, Μήνας Υπερηφάνειας

Ιούνιος, Μήνας Υπερηφάνειας Facebook Twitter
Όσο η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στη χώρα μας είναι ανύπαρκτη, καμία διάκριση δεν θα εξαλειφθεί και καμιά ομοφοβία δεν θα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΓΩΓΩ
Γωγώ Δελογιάννη, σεφ

Ο ΜΗΝΑΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ γιορτάζεται κάθε χρόνο τον Ιούνιο, τιμώντας την Εξέγερση του Στόουνγουολ, μια σειρά από αυθόρμητες και κάποιες φορές βίαιες διαδηλώσεις των μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας που έγιναν με αφορμή επιδρομή της αστυνομίας στο Στόουνγουολ Ιν, ένα διάσημο γκέι μπαρ της Νέας Υόρκης, στις 28 Ιουνίου 1969. Αυτές οι διαδηλώσεις, που κράτησαν μέρες και είχαν τρομερή συμμετοχή και μεγάλες εντάσεις, θεωρούνται το πιο σημαντικό γεγονός που οδήγησε στον σύγχρονο αγώνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο κόσμο.

Σήμερα, σκοπός του εορτασμού αυτού του μήνα είναι η προώθηση της ορατότητας, της ισότητας και της εκπροσώπησης όλων των ατόμων, λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, τρανς, κουίρ και ίντερσεξ (ΛΟΑΤΚΙ+), σε μια κοινωνία που δεν τα φοβάται, σε μια κοινωνία τα αγκαλιάζει και τα σέβεται. Τούτη την ιστορική αναδρομή την έκανα μόνο και μόνο για να σταθώ στις λέξεις «ορατότητα» και «ισότητα». Μπορούν άραγε να τοποθετηθούν στο ελληνικό λεξιλόγιο με τρόπο που να σημαίνουν όντως κάτι;

Αν με ρωτάτε, κανένας μήνας υπερηφάνειας και καμιά παρέλαση δεν αρκεί ούτε για την ορατότητα ούτε για την ισότητα. Και όσο η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στη χώρα μας είναι ανύπαρκτη, καμία διάκριση δεν θα εξαλειφθεί και καμιά ομοφοβία δεν θα εξαφανιστεί από τον χάρτη.

Μια φορά γνώρισα έναν φανταστικό μάγειρα, ένα αγόρι πολύ τραυματισμένο, πολύ έξυπνο, πολύ όμορφο, ανίκανο όμως να διαχειριστεί το γεγονός ότι του άρεσαν τα αγόρια και ότι αυτό ήταν κάτι που είχε δικαίωμα να υπερασπίζεται και να υποστηρίζει.

Η δουλειά μου στις κουζίνες, έναν χώρο πειθαρχίας, αυστηρής ιεραρχίας, πίεσης και διακρίσεων, μου το επιβεβαιώνει καθημερινά. 

Μια φορά γνώρισα έναν φανταστικό μάγειρα, ένα αγόρι πολύ τραυματισμένο, πολύ έξυπνο, πολύ όμορφο, ανίκανο όμως να διαχειριστεί το γεγονός ότι του άρεσαν τα αγόρια και ότι αυτό ήταν κάτι που είχε δικαίωμα να υπερασπίζεται και να υποστηρίζει.

Αυτό το αγόρι επέλεγε πάντα εκκεντρικές εμφανίσεις, η φωνή του ήταν λεπτή και το σώμα του μικροκαμωμένο. Τα υπόλοιπα αγόρια στην κουζίνα (έτσι κι αλλιώς κορίτσια ήμασταν μόνο δύο) τον κορόιδευαν συνεχώς, και μπροστά και πίσω του, και φρόντιζαν να του κάνουν επίδειξη δύναμης, η οποία τις περισσότερες φορές έπιανε τόπο. Μια μέρα ήρθε στη βάρδια κλαμένος και με μελανιασμένο χέρι. Δεν μας είπε τι έγινε. Με έναν φίλο πήγαμε στον σεφ και του ζητήσαμε να του αλλάξει πόστο. Ο σεφ αποκρίθηκε λίγο πολύ ότι καθόλου δεν τον ενδιέφερε αν γινόταν bullying στην κουζίνα του και ότι αυτά συμβαίνουν. Και όντως συμβαίνουν.

Παρακολούθησα τη φάση λίγο πιο προσεκτικά και δύο μέρες μετά κατάλαβα ότι η κοροϊδία ξεκινούσε από έναν πιτσιρικά ομοφοβικό και εξ αυτού εντελώς μαλάκα, με καταγωγή από ένα μικρό χωριό της Στερεάς Ελλάδας, τον οποίο θα ονομάσουμε Χ. Το μόνο που έκανε ήταν να υποκινεί ομοφοβικά «αστεία» και «πειράγματα» που κατέληγαν στον δικό μας με φράσεις τύπου «μη δώσετε σ’ αυτόν να κάνει αγγούρια, θα τα βάλει στον κώλο του και μετά θα πρέπει να τα πλύνουμε ένα ένα», «εδώ κάθονται οι άντρες, πήγαινε πιο κει για τσιγάρο» και διάφορα άλλα που δεν θα τα πω γιατί θα μου ανεβάσουν την πίεση. Δεν ήξερα καθόλου τι να κάνω, όμως ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω κάτι.

Μια μέρα είχα βάρδια με τον Χ. Αρχίσαμε να μιλάμε πίσω από βουνά λαχανικών που έπρεπε να κοπούν. Τον ρώτησα αν τρώει Croque Monsieur, μου είπε ναι. Τον ρώτησα αν του αρέσουν τα αυγά, μου είπε όχι. «Άρα», του λέω, «τρως Croque Monsieur και όχι Croque Madame, σωστά;», μου είπε «σωστά». Τον ρώτησα αν θα προσπαθούσε να αλλάξει γνώμη σε κάποιον και να τον κάνει να τρώει από Croque Madame, Croque Monsieur, σαν κι εκείνον, μου απάντησε όχι. Τον ρώτησα αν θα τραμπούκιζε ποτέ κάποιον τρίτο σε κάποιο διπλανό τραπέζι επειδή είχε διαλέξει να φάει Croque Madame, μου απάντησε «ούτε καν, τι με νοιάζει». 

Εκείνη την ώρα μπήκε στην κουζίνα το αγόρι της ιστορίας μας. Τον ρώτησα αν τρώει Croque Monsieur, μου είπε ναι. Τον ρώτησα αν τρώει αυγά, μου είπε ναι. Τον ρώτησα αν προτιμάει το Croque Madame, μου είπε «φυσικά, αφού έχει αυγό».

Ο Χ με στραβοκοίταξε σαν να μου έλεγε «μου κάνεις τόση ώρα κήρυγμα, μωρή κάργια» και εντελώς ξενερωμένος πήρε το ξύλο κοπής του και πήγε σε διπλανό πάγκο. 
Ανάθεμα κι αν κατάλαβε ποτέ την κουβέντα μας. Ανάθεμα κι αν κατάλαβε ποτέ ότι η μόνη διαφορά των ανθρώπων είναι ένα αυγό όλο κι όλο. Κι ανάθεμα αν καταλαβαίνω κι εγώ πώς ένα απλό γαμημένο αυγό είναι ικανό να μας κάνει να ξεχάσουμε πως έχουμε φτιαχτεί για την αγάπη και πως η αγάπη δεν έχει φύλο, δεν έχει χρώμα, δεν έχει ράτσα. Έχει μόνο τη δύναμη να μας κάνει καλύτερους, έτοιμους να βγούμε μπροστά για κάθε ανθρώπου το δικαίωμα στη ζωή, στην ορατότητα και στην αγάπη την ίδια. 

Cheers to the people❤

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Guest Editors
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

POLICE PRIDE

Οπτική Γωνία / Καλώς λοιπόν κηρύχθηκαν «ανεπιθύμητοι» στο Athens Pride οι ένστολοι αστυνομικοί;

Η αρνητική απάντηση του Athens Pride στο αίτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών για επίσημη συμμετοχή στις φετινές εκδηλώσεις πυροδότησε πολλές συζητήσεις και αποτέλεσε μια ακόμα αφορμή να σκεφτούμε τι είδους Pride θέλουμε τελικά, και όχι μόνο στην Αθήνα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νάνσυ Παπαθανασίου: Τι σημαίνει να είσαι out στον χώρο εργασίας σου

The Upfront initiative by LiFO & Tsomokos / Νάνσυ Παπαθανασίου: Τι σημαίνει να είσαι out στον χώρο εργασίας σου

H ψυχολόγος, διδάσκουσα στο ΠΑΔΑ και συν-ιδρύτρια του Οrlando LGBT+ Νάνσυ Παπαθανασίου εξηγεί γιατί είναι σημαντικό τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να είναι out στην εργασία τους και πώς μπορούν οι εταιρείες να διασφαλίσουν το πλαίσιο για ένα ασφαλές coming out.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΑΤΚΙ+ στην ελληνική επαρχία: «Mission impossible»;

Lgbtqi+ / Η διπλή ζωή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική επαρχία

Το τραγικό περιστατικό με τον πατέρα που αυτοκτόνησε στην Κάρπαθο, μην αντέχοντας τις αντιδράσεις του κοινωνικού του περίγυρου όταν αποκαλύφθηκε η ομοφυλοφιλία του γιου του, ξανάφερε στην επιφάνεια μια δύσκολη, αλλά όχι άλυτη εξίσωση τόσο για νέα ή και μεγαλύτερα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά όσο και για τους γονείς τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ