Η Boghiguian καταπιάνεται και πάλι με τη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη. Όπως κι εκείνη, έτσι κι ο Καβάφης έτρεφε μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία. Η καλλιτέχνιδα έχει αφιερώσει τη ζωή και τα έργα της, κυρίως τους πίνακες και τα γραπτά μέσα σε αυτούς, στη ζωή των άλλων- ανθρώπων που κυμαίνονται από την κορυφή της πυραμίδας, όπου οι ηγέτες εξουσιάζουν τις ζωές των άλλων, μέχρι τα χαμηλότερα υπόγεια στρώματα της ανθρωπότητας. Η Boghiguian βλέπει την Ελλάδα ως έναν τόπο διαρκούς ανανέωσης, ατελείωτου περάσματος και διαρκούς αναγέννησης. Τα έργα της έκθεσης μιλούν για τον χρόνο και το πέρασμά του και για την αγαπημένη πράξη του ποιητή: τη μνήμη.