Η γλώσσα βρίσκεται στην νοερή ή και αισθητή βάση των έργων της- είτε υπαινικτικά είτε ως καταγραφή μιας ζώσας έκφρασης, αλλά χωρίς συνεκτικό ιστό. Πρόκειται, επομένως, για μια γλώσσα ρητή, μια σύνθεση από σκόρπιους ήχους και εικόνες- στοιχεία που παραπέμπουν τον θεατή στην οργανωμένη “σύγχυση” των ημερών μας.

 

Διακρίνεται, επίσης, και η νοηματοδοτική προσπάθεια, κάποτε και αγωνία, της καλλιτέχνιδος ανάμεσα στις δύο βιωματικές γλώσσες (φινλαδικά και ελληνικά) που την έχουν καθορίσει. Εκφράζεται με γλυπτικές συνθέσεις και κατασκευές. Χρησιμοποιεί ευπαθή και αναλώσιμα υλικά, ίχνη της καθημερινότητας που εμπεριέχουν τον χρόνο μέσα από τη φθορά, την επανάληψη, την σωματική εξάντληση.

 

Έτσι, τα έργα δεν εμφανίζονται απλώς ως αντικείμενα, αλλά ως χειρωνακτικές διαδικασίες. Η συνύπαρξή τους στον χώρο της γκαλερί δημιουργεί μια αφήγηση ύλης, ένα προσωπικό, άτυπο αρχείο της καλλιτέχνιδας. Ο όρος “αστερίσκοι”, καθοριστικός του τίτλου, υποσημειώνει όσα δεν γίνονται αντιληπτά, όσα αγνοούνται ή όσα παραλείπονται. Ταυτοχρόνως, ο τίτλος παραπέμπει στο στόμα—τον ορατό και αναγνωρίσιμο εκφωνητή της γλώσσας. Για την Ξανθοπούλου η οποία, σε πρόσφατα έργα της, πειραματίζεται με τις δυνατότητες των ηχητικών περφόρμανς, το στόμα σωματοποιεί τις λέξεις και τις φράσεις- όχι όμως προσδίδοντας αναγκαστικά ένα συνεχές νόημα.

 

Δημιουργείται έτσι ένα “παράδοξο” το οποίο προκύπτει μέσα από την επανάληψη. Η επανάληψη των λέξεων αφαιρεί το νόημα, αλλά μπορεί να δημιουργήσει ρυθμό, έμφαση ή ακόμα και μια άλλη μορφή κατανόησης- όπως συχνά παρατηρούμε στην αρχάρια παιδική γλώσσα η οποία ξεκινά και στηρίζεται σε ηχητικές επαναλήψεις.

 

Η έκθεση “Αστερίσκοι στο στόμα” τοποθετεί τον θεατή σε έναν χώρο και χρόνο όπου διαφαίνεται με έναν απροσδόκητο αλλά οικείο τρόπο η σύνθεση λήθης και μνήμης- έννοιες καθημερινές και διακριτές στην ροή της ανθρώπινης ύπαρξης. Η έκθεση αυτή εγκαινιάζει τη συνεργασίας της CITRONNE Gallery με την Μυρτώ Ξανθοπούλου.