Ο καταξιωμένος ζωγράφος προσηλωμένος στην αγαπημένη του θεματική, τον άνθρωπο, κινείται γύρω από τις ανθρωπόμορφες παραστάσεις, τα πορτρέτα, τις ολόσωμες φιγούρες και τις γυμνές σωματογραφίες.

 

Όπως σημειώνει η Λουίζα Καραπιδάκη στο κείμενό της που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης: «Ο Πέτρος Καραβέβας απεικονίζει τη μνήμη του σώματος και παρά τη νατουραλιστική προσέγγιση οι αισθητικές του απαιτήσεις ενίοτε τον οδηγούν στη μη συμβατική χρήση χρωμάτων και τονικών αποχρώσεων για την επιθυμητή απόδοση της φθαρτής σάρκας. Τα φόντα του, πάντα λακωνικά και απέριττα, προτρέπουν το βλέμμα του θεατή στην ανθρωποκεντρική παράσταση και οι ελάχιστες εικονογραφικές αναφορές τους περιορίζονται σε ορόσημα σημεία ή σε αντικείμενα του εργαστηρίου του, που είναι μέρος της πόζας των μοντέλων.

 

Στα γυμνά του επεξεργάζεται μορφικά τις αναλογίες των σωμάτων και αναδεικνύει την πλαστικότητα του γυναικείου σώματος, προβάλλοντας την ανθρώπινη αλήθεια, ενώ υποδηλώνει και τη συναισθηματική αλληλεπίδραση με τα μοντέλα του, που είναι φιλικά του πρόσωπα.

 

Στα πορτρέτα του διατυπώνει αντικειμενικά την πραγματικότητα, χωρίς ωραιοποιήσεις, και επεξεργάζεται τον χαρακτήρα κάθε προσωπικής έκφρασης, γιατί θεωρεί ότι «ο στόχος του ζωγράφου είναι να “μπει στο πετσί” του ανθρώπου που κάθε φορά του ποζάρει και να αποτυπώσει με κάποιον τρόπο την ψυχική του ιδιοτυπία». Τα συγκεκριμένα μάλιστα έργα δημιουργούν την αίσθηση ότι το βλέμμα του ζωγράφου παρεισέφρησε στο χώρο των μοντέλων και «τα συνέλαβε σε στιγμές απροσποίητης έκφρασης».

 

Οι καμβάδες του είναι παλίμψηστοι γιατί δουλεύονται σχολαστικά ξανά και ξανά. Επανεξετάζει συνεχώς τις εικόνες του και επεμβαίνει δραστικά μέχρι την τελική επαναδιατύπωση της σύγχρονης αφηγηματικής παραστατικής του τεχνοτροπίας με τον έντονο υφολογικό εκλεκτισμό. Οι συνθέσεις τoυ διαπνέονται από μια εσωτερικότητα και έχουν αποδοθεί με ευαισθησία, καθώς προβάλλουν τη δική του «ερμηνεία του ορατού», και σύμφωνα με το προσωπικό του όραμα «πάλλονται» και αποπνέουν μια εν δυνάμει ενεργητικότητα παρά τη στατική δισδιάστατη ζωγραφική απεικόνιση.

 

Παρατηρώντας τις θεματικές του Καραβέβα επαναφέρω στη μνήμη μου τη φράση του Λούσιαν Φρόιντ: «Για μένα ο πίνακας είναι ο άνθρωπος», αλλά και ένα παλαιότερο κείμενό μου: «Στη δική του εικαστική γλώσσα ο Πέτρος Καραβέβας έχει δημιουργήσει μια αναγνωρίσιμη μανιέρα στον τρόπο απεικόνισης της ανθρώπινης μορφής. Αποδίδει ζωγραφικά με έναν ιδιαίτερο περιγραφικό ρεαλισμό τα μοντέλα του και “εμψυχώνει” τις μορφές τους δίνοντάς τους την αίσθηση του ζωντανού. Ταυτόχρονα “δραματοποιεί” τις κινήσεις, τις στάσεις των σωμάτων και σε συνδυασμό με τα ατμοσφαιρικά χρωματικά φόντα δημιουργεί μνημειακές συνθέσεις. Στις Ανθρωπογραφίες του ενδιαφέρεται περισσότερο για την απόδοση της δικής του οπτικής πραγματικότητας, που τη χαρακτηρίζουν η εσωτερικότητα και η ψυχογραφική διάσταση, και διηγείται με πλαστικότητα τα φυσιογνωμικά στοιχεία των μοντέλων του».

 

Βιογραφικό Σημείωμα

 

Ο Πέτρος Καραβέβας, γεννήθηκε το 1963 στην Ερμούπολη της Σύρου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Ζωγραφική στη Lyon από το 1994 έως το 1996 και στην Αθήνα, στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών “Άποψη“, από το 1996 έως το 2000, με δάσκαλο τον Γιώργο Ρόρρη. Έχει πραγματοποιήσει εννέα ατομικές εκθέσεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σύρος) και έχει συμμετάσχει σε πλειάδα ομαδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές Ιδιωτικές και Δημόσιες Συλλογές, όπως στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Τούλα στη Ρωσία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Αθηναϊκή Λέσχη, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, κ.ά.