Στα έργα του ο Σταμάτης Θεοχάρης με την χαρακτηριστική του pop ματιά και συγχρόνως με καθαρές αναφορές από art deco και art nouveau ανοίγει τις πύλες ενός σουρεαλιστικού σύμπαντος που αιωρείται πότε στον ουρανό και πότε στην θάλασσα. Συνθέτει εικόνες χρησιμοποιώντας πρόσωπα αντρικά και γυναικεία, γυμνά σώματα, σύμβολα, ζώα με μια διάθεση να αποτυπώσει πανανθρώπινα συναισθήματα που αναδύονται «εντός» μας, στην σχέση μας με τους σημαντικούς άλλους, αλλά πρωτίστως στην σχέση μας με τον ίδιο τον εαυτό.

 

Ο φόβος, η ζήλεια, η συγχώρεση, ο έρωτας, οι πληγές, η σωτηρία από τους εσωτερικούς μας δαίμονες αλλά και οι άμυνες που μας κάνουν να οχυρωνόμαστε κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την καταλυτική,  ολοκληρωτική μεταμόρφωση που επιφέρουν οι ερωτικές σχέσεις. Τα παιχνίδια κυριαρχίας, η εξιδανίκευση του ερωτικού αντικειμένου και οι μάχες που δίνουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και τους άλλους ζωντανεύουν. Η συλλογή περιλαμβάνει ένα κολλάζ βιωμάτων, που αποτυπώνονται με έναν τρόπο ρευστό και σε διαρκή κίνηση. Κίνηση προς την απελευθέρωση και την αλήθεια.

 

Καταρρίπτοντας τα κοινωνικά στερεότυπα σχετικά με την ταυτότητα του φύλου και την σεξουαλικότητα, από το αγόρι με το σκουλαρίκι και το γυμνό ανδρικό σώμα τυλιγμένο με πέρλες,  αγαπημένο μοτίβο στις συλλογές του καλλιτέχνη, μέχρι το αγόρι με το μελανιασμένο πρόσωπο και το τσεκούρι, ο Σταμάτης φέρνει στο προσκήνιο τις απολαύσεις αλλά και τα τραύματα, τις πληγές που επιφέρει η σύνδεση και η ανθρώπινη τριβή. Εικόνες γεμάτες προκλητικές αντιθέσεις που σε προκαλούν να παραδοθείς στις αισθήσεις αλλά ταυτόχρονα να στοχαστείς τις απωθημένες επιθυμίες σου και τις περιοριστικές αντιλήψεις για τους ανθρωπίνους δεσμούς μα και τα δεσμά που προκύπτουν από αυτούς.

 

Η εσωτερικότητα και ο ερωτισμός κυριαρχούν στα πολλά επίπεδα ανάγνωσης των συνθέσεων. Κυρίαρχα χρώματα το χρυσό, το μπλε και το ροζ. Μπλε και ροζ για τα δύο φύλα, να αιωρούνται πάνω στο χρυσό φόντο. Τα έντονα χρώματα δημιουργούν αφενός μια ανάλαφρη, παιχνιδιάρικη διάθεση και αφετέρου με το χρυσό προσδίδεται μια πινελιά μεγαλοπρέπειας.  Ένας συνδυασμός θηλυκής και αρσενικής ενέργειας που είναι αμφίσημη. Μια αιχμηρή αλληγορία ανάμεσα  στην σύγχρονη κοινωνία που αλλάζει και την αναχρονιστική γεμάτη προκαταλήψεις και καθωσπρεπισμό παλιά εποχή. Η χορευτική κίνηση στα σώματα και τα πορτραίτα που φορούν «φωτοστέφανο» βάζουν τον θεατή σε μια μυστικιστική, σχεδόν λατρευτική ατμόσφαιρα.

 

Αναγεννησιακοί πίνακες, σαν σε τέμπλο εκκλησίας φιλοτεχνημένες με αριστοτεχνική ακρίβεια. Η μέθεξη του θεατή, σαν άλλου πιστού μας καλεί να  «προσκυνήσουμε» τα πάθη μας να συγχωρέσουμε τις αμαρτίες μας και να λυτρωθούμε παραδομένοι στην εύθραυστη φύση μας. Προσκύνημα στον θεό έρωτα αλλά και στον ίδιο τον καλλιτέχνη για την ευκαιρία που μας δίνει να  έρθουμε αντιμέτωποι με το «έσω» τον  ιερό ψυχικό μας κόσμο, χωρίς κοινωνικές επιταγές και φίλτρα. Κάθαρση και εξαγνισμός.