Birthday Party

Birthday Party Facebook Twitter
Χάρης Βλαβιανός
0

1. Oxford Blues. «16 Ιουνίου: Bloomsday / Μαζευτήκαμε πρωί πρωί στο δωμάτιο του Γκάβιν στo Iffley / Ο καθένας με το δικό του ταλαιπωρημένο / αντίτυπο του Οδυσσέα / κι αφού πρώτα καταναλώσαμε την πρέπουσα / ποσότητα Guinness / Ο Τζιμ λόγω καταγωγής και ονόματος κατέβασε μια κι έξω ένα γαλόνι / κανονίσαμε τα σχετικά με την ανάγνωση:/ θα διαβάζαμε εκ περιτροπής τριάντα σελίδες ο καθένας./ Υπολογίσαμε πως μια και ήμασταν έξι / θα χρειαζόμασταν τρεις γύρους./ Το στοίχημα ήταν να φτάσουμε στο τελευταίο / «ναι» της Μόλλυ πριν ξημερώσει./ Στο κεφάλαιο «Ιθάκη» είχαμε φυσικά όλοι αποκοιμηθεί./ Εγώ είχα παραδώσει προ πολλού το πνεύμα μου / δυστυχώς όχι και το σώμα / στην Κίρκη./ Ξυπνήσαμε το απόγευμα της επομένης / από το οινόπνευμα και την μπόχα./ Ο Τζόυς θα ήταν περήφανος για μας / Μπορεί ο δικός μας Μπλουμ να μην επέστρεψε / ποτέ στη συζυγική του κλίνη / αλλά όπως 'λεγε κι ο ίδιος / "every smelly fart/ is a work of art!"» (Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων, σ. 76)


2. Ποίηση και Ποιητική. Ανελλιπώς ανά εξάμηνο. Ποιήματα άγνωστων στην ελληνική επικράτεια ποιητών από όλα τα μέρη του πλανήτη. Αλλά, και κυρίως, δοκίμια. Πολυσέλιδα, οργανωμένα, κρίσιμα. Δοκίμια που άλλαξαν τον τρόπο μας να δεξιωνόμαστε τη λογοτεχνία. Σαφέστατα υπέρ μιας λόγιας, στοχαστικής, φιλοσοφικής ποίησης, προκρίνει τους ποιητές και δοκιμιογράφους που καταπιάνονται με τη σύνθεση και την επινοητικότητα πιο πολύ παρά με το αφηνιασμένο βίωμα. Όχι τόσο πολύ Kέρουακ και Γκίνσμπεργκ όσο Γουάλας Στίβενς και Τζον Άσμπερι – και χρωστάμε εμείς της Παλιοπαρέας στον Βλαβιανό τη γνωριμία με αυτά τα δύο λαμπερά συμπληρώματα του e.e. cummings. Το Μεγάλο Μυθιστόρημα του Βλαβιανού είναι τα τριάντα τεύχη της «Ποίησης» (εκδ. Νεφέλη) και τα δεκατρία τεύχη της «Ποιητικής» (εκδ. Πατάκης).


3. Drugstore Blues. Ήρθε και μας βρήκε. Εκεί. Στο Drugstore. Σε λίγο, τριάντα χρόνια. Θεέ μου, τρεις δεκαετίες! Μια θητεία. Έφερε πολλά, και καλά και κακά, από τη Γηραιά Αλβιώνα. Μια αεικίνητη κομψότητα. Μια κοινωνική κινητικότητα. Μιαν εμφανή ροπή στις ραδιουργίες μες στον κατά τα άλλα αναίμακτο στίβο της Ποίησης. Που σπεύδαμε να καταγγείλουμε, όταν συναζόμασταν άνω των τριών και αφού καταναλώναμε ικανή ποσότητα ιρλανδέζικου ουίσκι. Λες κι εμείς ήμασταν αθώοι κι άδολοι και δεν μας ένοιαζε παρά μονάχα η ροβεσπιερική άτεγκτη αξιοκρατία. Μες στο γλέντι, το πένθος, την ταραχή, τους καβγάδες και τα φιλιώματα κύλησε και εξακολουθεί να κυλάει ο καιρός. Άλλος να ψάλλει τριάντα χρόνια «Δαπανήθηκα στις λόχμες», άλλοι να μας έχουνε αφήσει για πάντα (Βακαλόπουλος, Λάγιος, Παπαγιώργης), άλλος να επιμένει, όχι μόνον ολέθρια αλλά και μάταια, στην ερωτοτροπία με το Τίποτα και το Μηδέν, ξεχνώντας, καθώς έστριψε στη γωνία, το Sein und Zeit του Μάρτιν Χάιντεγκερ αλλά και το L' Εtre et le Néant του Ζαν-Πολ Σαρτρ, κι άλλος να συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του, βρέξει-χιονίσει. Έτσι πάει ο κόσμος, που έλεγε κι εκείνος ο απίθανος Billy Pilgrim στο Slaughterhouse 5, του φίλου μας του Βόνεγκατ. Κι έτσι, αυτό που μένει είναι η ποίηση και μια διευρυμένη οικογένεια. Πες το και σινάφι. Ποτέ όμως νισάφι.


4. Britannica. Άρχισα να τα δημοσιεύω στην Propaganda, είχαν ωραία επιτυχία, μετά συνάχθηκαν σε έναν τόμο αυτά τα ενίοτε σπαρταριστά ενσταντανέ από την παγκόσμια τέχνη. Κυρίως κακίες και χολή. Από λαμπρούς καλλιτέχνες. Η ζαβολιά του Βλαβιανού είναι ότι απέκρυψε πού πρωτοδημοσιεύτηκαν, κάτω από ποιες συνθήκες και από ποιον. So what που θα 'λεγε και ο Mάιλς Ντέιβις, το βιβλίο, η Britannica (εκδ. Νεφέλη), σκίζει, το πιάνω ξανά και ξανά, και ουρλιάζω στα γέλια. «Όταν λαλήσει ο πετεινός, το Rolex σου θα δείχνει λάθος ώρα (Ο Ακριθάκης, που ως γνωστόν φόραγε μόνο Seiko)». Η Britannica είναι η αυτοβιογραφία σε θραύσματα του Βλαβιανού, κι ας λένε.


5. Blood is thicker. Σπαρακτικά σπαράγματα, θραύσματα που κάνουν θραύση. Εγώ λέω λογοπαιγνιακές εξυπνάδες, με έρεισμα στην πραγματικότητα ασφαλώς, ο Βλαβιανός όμως όχι. Όχι, εδώ. Όχι στο «μυθιστόρημα σε σαράντα πέντε πράξεις» όπως το δηλώνει, με τίτλο Το αίμα νερό (εκδ. Πατάκης) – προβαίνει σε ένα οδυνηρό (για τον ίδιο) ξεκαθάρισμα λογαριασμών, παίζει μια ριψοκίνδυνη παρτίδα με τον τρόπο του Robert Fischer και του Mikhail Tal, μονομαχεί με τον ίδιο του τον εαυτό, με τα φαντάσματά του, και μην αντέχοντας άλλο την αναμονή, τα παιχνίδια της υπεκφυγής, τις αψιμαχίες και τον πόλεμο φθοράς, τα τινάζει όλα στον αέρα μέσα σε εβδομήντα σελίδες. Βιβλίο με guts, ένα μανιφέστο ψυχικής εξέγερσης, ακόμα ένα «από τι μακελειό κατάγομαι», η καλύτερη ποιητική σύνθεση του Βλαβιανού, κι ας τη δηλώνει μυθιστόρημα.

radiobookspotting.blogspot.gr/

 

 

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ