Λίγοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι έχουν δοκιμάσει το dragon fruit στην χώρα μας καθότι είναι ένα φρούτο ξένο που μέχρι πρότινος ερχόταν αποκλειστικά και μόνο εισαγόμενο από χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής και, μεταξύ μας, λόγω της μεγάλης απόστασης που είχε να διανύσει έφτανε στα ράφια κομμένο πολύ άγουρο. Αποτέλεσμα; Όσες φορές είχε τύχει να το δοκιμάσω ήταν κάπως άνοστο στη γεύση. Ωστόσο, ένα ζευγάρι, ο Κώστας Καλοειδάς και η σύζυγός του Χριστίνα, έκαναν σκοπό της ζωής τους να το εντάξουν στην ελληνική αγορά καλλιεργώντας το στα κτήματά τους στον Δήμο Σαρωνικού και καταφέρνοντας να παράγουν αυτό το πανέμορφο φρούτο που εκτός από εμφάνιση έχει (τελικά) και ωραία γεύση.
Η Πιτάγια, όπως ονομάζεται συνήθως στις χώρες από τις οποίες κατάγεται, ή αλλιώς φρούτο του δράκου (dragon fruit) για τους περισσότερους δυτικούς, είναι ο καρπός ενός κακτοειδούς φυτού που καλλιεργείται και ευδοκιμεί συνήθως σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές και ονομάζεται Υλοκέρεος (Hylocereus). Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην συμφωνεί ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά εξωτικά φρούτα. Είναι τόσο φωτογενές που με ευκολία κατατάσσεται ανάμεσα στα πιο δημοφιλή φρούτα που ποστάρονται καθημερινά στο Instagram.
Λέγεται πως στο Βιετνάμ κατά το πόλεμο όσοι διέθεταν καλλιέργεια με φρούτα του δράκου κατάφεραν να συντηρηθούν αποκλειστικά με το φρούτο χωρίς επιπλοκές στην υγεία τους. Κάτι που σημαίνει πως μας παρέχει όλα όσα χρειάζεται ο οργανισμός ενώ παράλληλα λειτουργεί ως ρυθμιστής του οργανισμού.
Εξωτερικά, η φλούδα του έχει ένα λαμπερό, φούξια χρώμα με «πέταλα» που καταλήγουν σε ένα φωτεινό πράσινο χρώμα και εσωτερικά έχει λευκή, ροζ ή σκούρα ροζ σάρκα αλλά και μαύρα μικροσκοπικά σποράκια που θυμίζουν αυτά του ακτινίδιου. Ο πιο κοντινός καρπός στο dragon fruit ίσως είναι αυτός της φραγκοσυκιάς μια κι εκείνη αποτελεί ένα είδος κάκτου. Όμως η γεύση του δεν έχει καμία σχέση με τα φραγκόσυκα. Είναι υπόγλυκη και θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι μεταξύ πεπονιού στη γεύση και ακτινιδίου στην υφή, αν και κάπως πιο κρεμώδης, αλλά αυτό διαφέρει και ανάλογα με την ποικιλία του. Και υπάρχουν πολλές. Τώρα που βρισκόμαστε στα μέσα προς τέλη του Αυγούστου είναι μια από τις καλύτερες εποχές για να τα γευτούμε αφού υπάρχουν τα ελληνικής παραγωγής, και μάλιστα βιολογικά, φρούτα του δράκου που παράγονται ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τον Δήμο της Αθήνας.
«Η αγάπη τόσο εμένα όσο και της Χριστίνας για τις τροπικές χώρες ήταν που μας έφερε κοντά σε αυτόν τον υπέροχο καρπό» ξεκινά να εξηγεί ο κ. Καλοειδάς ο οποίος αρχικά θέλησε με την σύζυγο του να ομορφύνουν το σπίτι τους βάζοντας μερικά τροπικά φυτά στο μπαλκόνι για να τους θυμίζουν ένα υπέροχο ταξίδι που είχαν κάνει πριν κάποια χρόνια στην Ταϊλάνδη.
«Γενικά μου αρέσουν οι κάκτοι και τα άνθη τους με το λεπτό άρωμά τους. Σχεδόν όπου δω κάκτο αφιερώνω λίγο χρόνο να τον παρατηρήσω. Όσον αφορά τώρα στο συγκεκριμένο φυτό είναι τόσο όμορφο που ανθίζουν όλοι μαζί σε μια μόνο νύχτα για μια μόνο νύχτα αναμένοντας ανυπόμονα τη γύρη που θα τα γονιμοποιήσει ώστε να διαιωνιστούν μέσω των σπόρων του φρούτου. Η καλλιέργεια του dragon fruit ήταν για μένα και είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, ένα πείραμα, ένα ταξίδι στη γνώση. Θέλησα να το ερευνήσω και να μάθω τα πάντα γύρω από αυτό ώσπου έφτασα να επικοινωνώ στη δική του γλώσσα και να δένω μαζί του ένα κοινό μέλλον αλληλοεξάρτησης και κατανόησης.
Στη συνέχεια ανακάλυψα και τις ωφέλιμες ιδιότητες αυτού του καρπού για τον ανθρώπινο οργανισμό αλλά και ότι ήταν από τις ελάχιστες καλλιέργειες που θα μπορούσα να παράγω πραγματικά βιολογικά» λέει ο κ. Καλοειδάς ο οποίος αφού έμεινε άνεργος μετά από μια μακρόχρονη υπηρεσία στον χώρο των υπολογιστών και των ψηφιακών εκτυπώσεων άρχισε να σκέφτεται πολύ σοβαρά την επαγγελματική καλλιέργεια του συγκεκριμένου είδους και να προσπαθεί πειραματιζόμενος να μάθει όσο πιο πολλά μπορούσε γύρω από αυτή.
«Τα τέσσερα πρώτα χρόνια το φυτό χρησιμοποιήθηκε καλλωπιστικά άντε και για να τρώμε κανένα φρούτο ενώ τα επόμενα δέκα χρόνια μέχρι και σήμερα αφιερώθηκα σταδιακά σε πάνω από 30 ποικιλίες του είδους αυτού μελετώντας τις διαφορές, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του κάθε είδους. Πολλά χαρακτηριστικά, «αστάθειες» ή μειονεκτήματα εμφανίστηκαν αρκετά χρόνια αργότερα και ενώ είχα βάλει στόχο τη περαιτέρω μελέτη με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση. Υπήρξε χρονιά που ξήλωσα το μισό κτήμα γιατί ένα είδος άλλαξε σημαντικά τα χαρακτηριστικά του για δύο συνεχόμενες χρονιές καθιστώντας το μη παραγωγικό» εξηγεί σχετικά με τις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι να καταφέρει να βρει τον τρόπο να στεριώσουν αυτά τα υποτροπικά φυτά στον τόπο μας.
Σήμερα καλλιεργεί με επιτυχία το ροζ, το λευκό και λίγα από δύο είδη που έχουν κόκκινη σάρκα ενώ παράλληλα αναζητά νέες ποικιλίες μέσω επιλεκτικών διασταυρώσεων με σκοπό τη παραγωγή ανθεκτικότερων φυτών και πιο νόστιμων φρούτων. «Φέτος τέλος Αυγούστου αναμένουμε να συγκομίσουμε τα φρούτα από μια τέτοια διασταύρωση και περιμένω με αγωνία να τα δοκιμάσουμε» λέει με περηφάνια.
Ο καρπός αυτός πάντως εκτός από όμορφος προσφέρει και πολλά οφέλη στον οργανισμό μας και γι αυτό θεωρείται υπερτροφή ή μάλλον πιο σωστά υπερφρούτο. Ίσως γι' αυτό και τελευταίως μοστράρει ως βασικό συστατικό σε power bowls. Προστατεύει τη καρδιά γιατϊ οι μικροσκοπικοί του σπόροι περιέχουν ω3 και ω6 λιπαρά οξέα αλλά και αντιοξειδωτικά, μερικά σπάνια και ιδιαίτερα ωφέλιμα – για αυτό και πολλοί το αποκαλούν "το φρούτο της καρδιάς μας". Επίσης ο καρπός έχει προβιοτικές ιδιότητες ρυθμίζοντας έτσι τη καλή λειτουργία του εντέρου. Λέγεται μάλιστα πως έχει αντιφλεγμονώδη δράση στους συνδέσμους μεταξύ των οστών. Γενικά είναι ένα πολύ ευεργετικό φρούτο με πολλές βιταμίνες, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Μάλιστα λέγεται πως στο Βιετνάμ κατά το πόλεμο όσοι διέθεταν καλλιέργεια με φρούτα του δράκου κατάφεραν να συντηρηθούν αποκλειστικά με το φρούτο χωρίς επιπλοκές στην υγεία τους. Κάτι που σημαίνει πως μας παρέχει όλα όσα χρειάζεται ο οργανισμός ενώ παράλληλα λειτουργεί ως ρυθμιστής του οργανισμού.
Ρωτάω τον κ. Καλοειδά αν σκέφτεται το ενδεχόμενο εξαγωγής μια και η δική του καλλιέργεια είναι μια από τις λίγες στην Ευρώπη. «Ήρθα σε επαφή με μια εταιρεία από φόβο μήπως δεν πάνε καλά οι πωλήσεις στην Ελλάδα. Θα γινόταν εξαγωγή σε Γερμανική αλυσίδα super market. Όταν όμως είδα τις πωλήσεις μας να ανεβαίνουν στην χώρα μας σκέφτηκα πως δε θα ήθελα να απογοητεύσω όλους εκείνους που μας στηρίζουν- ούτε τους πελάτες αλλά ούτε και τους συνεργάτες μας. Άλλωστε πάντα μου αρέσει να κυκλοφορώ και να επισκέπτομαι καταστήματα και να παρακολουθώ τις αντιδράσεις των ανθρώπων πάνω από τα φρούτα μας. Συγκινήθηκα όταν είδα μια φορά ένα κοριτσάκι του νηπιαγωγείου να φωνάζει ψευδίζοντας «Μαμά, ντράγκον φρουτ». Κι είναι αστείο γιατί η κόρη μας όταν ήταν στο νηπιαγωγείο γνωρίζοντας το φρούτο, όπου και να το ανέφερε δε καταλάβαιναν για τι πράγμα μιλούσε καθώς ακόμα δεν το γνώριζε κανείς».
Πάντως, τώρα που η ζέστη χτυπάει κόκκινο, τολμήστε να το ζητήσετε από τον μανάβη της γειτονιάς σας (υπάρχει μεγάλο δίκτυο που τα διαθέτει) ή να το αναζητήσετε σε μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ όπου επίσης διατίθεται, παγώστε το στο ψυγείο και πριν το κόψετε βεβαιωθείτε ότι είναι αρκετά γινωμένο. Θα το καταλάβετε αν είναι κάπως μαλακό όταν το ζουλήξετε και όταν δείτε τα φύλλα του να έχουν λιγάκι μαραθεί. Το κόβετε στη μέση και ο πιο απολαυστικός τρόπος είναι να το φάτε με το κουταλάκι - αφού ίσως το βγάλετε μια φωτογραφία.
Μάθεται περισσότερα για τα ελληνικά φρούτα του δράκου και τα σημεία στα οποία διατίθενται εδώ.
σχόλια