Η αλληγορία και η φάρσα πίσω από το «Φθινόπωρο» του Αρτσιμπάλντο Facebook Twitter
Το «Φθινόπωρο» του Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο.

Η αλληγορία και η φάρσα πίσω από το «Φθινόπωρο» του Αρτσιμπόλντο

0



ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ, αυτόν τον κάπως άσχημο, αλλά ενδιαφέροντα τύπο. Τώρα που είναι και η εποχή του τριγυρίζει σε διάφορες σελίδες του Instagram, σε αφιερώματα για το φθινόπωρο. Είναι ένας από τους 4 άντρες του Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο, ένας για κάθε εποχή.

Κάθε μέρος του προσώπου του αποτελείται από ένα φθινοπωρινό φρούτο και καθένα από αυτά έχει τον συμβολισμό του: διάφορες ποικιλίες σταφυλιού και μία γλυκοκολοκύθα για κεφάλι, δύο καρποί καρυδιάς γύρω από αυτήν, ένα μεγάλο αχλάδι για το πρόσωπο –μάγουλα και μύτη– και ένα κάστανο για στόμα, ένα ρόδι για το πηγούνι και ένα μανιτάρι με ένα σύκο για αυτί και μετά ένα άσπρο ραπανάκι και ένα κίτρινο καρότο στον λαιμό. Και για ένδυμα ένα παλιό, ξύλινο βαρέλι. Παράνοια σκέτη!

  

Κι όμως, το εύρημά του «έσωσε» τον Αρτσιμπόλντο και όχι μόνο τον ξεχώρισε, αλλά τον μετέτρεψε σε αληθινή έμπνευση για πολλούς σουρεαλιστές που δεν θα γνώριζε ποτέ, αλλά μέσα από την έμπνευση του έργου του είναι σαν να τους γνώρισε έναν έναν και να τους κάθισε στο θρανίο της φανταστικής σχολής του υποχρεωτικά. 

Αν και ξεκίνησε στην Τέχνη ως ακόμα ένας συμβατικός ζωγράφος που για πρότυπο του είχε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και παρά το ότι θα μπορούσε να γίνει ακόμα ένας πορτρετίστας που θα βιοποριζόταν φτιάχνοντας σεμνές αριστοκράτισσες κάποιας αυλής, σύντομα βρήκε τον δρόμο του, στο Μιλάνο και στην υπηρεσία του Μαξιμιλιανού ΙΙ και του γιου του, Ροδόλφου στην Αυστρία. 

Η μανία του να φτιάχνει πορτρέτα κυρίως από φρούτα και ψάρια τον στεφάνωσαν με τη φήμη του πλέον ασυνήθιστου, κάποτε και απροσάρμοστου καλλιτέχνη της Αναγέννησης, αλλά η μαύρη αλήθεια είναι ότι ο Αρτσιμπόλντο έκανε τη δική του προσπάθεια να χωρέσει στο κάδρο των καλλιτεχνών της Ευρώπης εκείνης της εποχής, έστω και με λίγη... φάρσα παραπάνω.

Με κάποιον τρόπο, ο Αρτσιμπόλντο αναμειγνύει τον ορθολογισμό με το παράλογο, την παρατήρηση της φύσης με τη μεταφυσική (που ενδιέφερε ιδιαιτέρως και το πρότυπό του, τον Ντα Βίντσι) και παράγει κάτι που θα συζητηθεί χρόνια μετά από τους υπερρεαλιστές. Είναι δυνατόν οι νεκρές φύσεις να αναπαρίστανται από ανθρώπους;

(Εντάξει, εκτός από τον σουρεαλισμό του οφείλουν πολλά και οι ευφάνταστες μητέρες που θέλουν να προσθέσουν λαχανικά στη διατροφή των παιδιών τους και για να τα κάνουν πιο ελκυστικά, φτιάχνουν προσωπάκια με καρότα, καλαμπόκια και λαχανάκια Βρυξελλών στα πιάτα τους!).

Με κάποιον τρόπο, ο Αρτσιμπόλντο αναμειγνύει τον ορθολογισμό με το παράλογο, την παρατήρηση της φύσης με τη μεταφυσική (που ενδιέφερε ιδιαιτέρως και το πρότυπό του, τον Ντα Βίντσι) και παράγει κάτι που θα συζητηθεί χρόνια μετά από τους υπερρεαλιστές. Είναι δυνατόν οι νεκρές φύσεις να αναπαρίστανται από ανθρώπους; 

Πέρα από το τι απαντά η ιστορία της Τέχνης για την περίπτωσή του –κάποτε τον βρίσκει πονηρό και με παιγνιώδη διάθεση, κάποτε πανέξυπνο ορθολογιστή που παίζει με τα σωστά υλικά μετά από μήνες παρατήρησης– είναι ωραίο να τον συναντάς στα social media, που εννιά στις δέκα κάπως αδιαφορούν για τέτοιες λεπτομέρειες και ακόμη πιο σπάνια κοντοστέκονται για να κοιτάξουν προσεκτικά έναν καλλιτεχνικό γρίφο του 1573.

 
 
 
 
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

🍂🍂🍂BIENVENIDO EL OTOÑO🍂🍂🍂 Guisseppe Archimboldo se conoció por pintar retratos llenos de humor y doble sentido componiendo los retratos con flores, frutas, animales y objetos. En su época, su trabajo no fue muy valorado, hasta que el siglo XX fue redescubierto para ser un gran referente para los artistas de las vanguardias, principalmente para Salvador Dalí. Con este cuadro en Áurica le queremos dar la bienvenida al otoño en nuestra parte del mundo. Ya tenemos que sacar las chamarras porque ya se empieza a sentir el frío.🥶 ¿Conocen otra pieza de Archimboldo? ¿Les gustaría que hiciéramos una máster class en los JUEVES DE MÁSTER sobre él? Déjenos sus comentarios #Pasiónporcrear #Pasiónporaprender #Archimboldo #ElOtoño #Historiadelarte #ArtHistory #Fall #Autumn #Manierismo #Altorenacimiento #guiseppearchimboldo

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Áurica Arte (@aurica_centro) στις

 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Εικαστικά / Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Η Tate Modern φέρνει στις αίθουσές της μια έκθεση για έναν «larger than life» περφόρμερ. Η πορεία του νεαρού αγοριού από το ήσυχο προάστιο Sunshine της Μελβούρνης που έγινε παγκοσμίως διάσημη προσωπικότητα στον χώρο του πολιτισμού, χάρη στον εξωφρενικό, πολύπλοκο και δημιουργικό χαρακτήρα του και άφησε ανεξίτηλο και αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα στη σύγχρονη τέχνη και πέρα από αυτήν. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Εικαστικά / Μέσα στο ατελιέ του Γιάννη Μόραλη

Η ανιψιά του μεγάλου ζωγράφου, Χριστίνα Μόραλη, ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του ανακαινισμένου εργαστηρίου του στην Αθήνα για να μας ξεναγήσει σε όλους τους χώρους αλλά και να μας δείξει άγνωστα έργα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Πολιτισμός / Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Musée du Quai Branly στο Παρίσι φέρνει στο σήμερα το μεγάλο ερώτημα, που προέκυψε τη δεκαετία του 1930 και απασχόλησε τους σουρεαλιστές αλλά και την επιστημονική κοινότητα της εποχής, σχετικά με το τι θεωρούμε αντικείμενο τέχνης. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Εικαστικά / Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Ένας από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες της Βρετανίας, και από τους πιο ακριβούς, θα δει στα 87 του χρόνια να οργανώνεται τον Απρίλιο η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αναδρομική έργων του στη δεύτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, στο Fondation Louis Vuitton.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Εικαστικά / Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Μια σύγχρονη και κριτική ανάγνωση των θαυμαστών ερμαρίων με αξιοπερίεργα αντικείμενα της Αναγέννησης από 78 σύγχρονους εικαστικούς, με «αφηγήσεις» ενός φανταστικού κόσμου και τις αντιστοιχίες του στις πραγματικότητες του σήμερα, στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Σοφία Ροζάκη / Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Η νεαρή εικαστικός Σοφία Ροζάκη μάς ξεναγεί στην έκθεσή της «that’s what she said», στην οποία διερευνά εναλλακτικές αφηγήσεις γύρω από το σώμα, το φύλο, τη μνήμη, το τραύμα και τη σεξουαλικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση με τον θεατρικό και σουρεαλιστικό κόσμο των ρούχων της Ελένης Καββάδα

Εικαστικά / Tα ρούχα που σχεδιάζει η Ελένη Καββάδα είναι σαν έργα τέχνης

Οι δημιουργίες της ελληνίδας σχεδιάστριας παρουσιάζονται ως εκθεσιακά γλυπτά στην Intermission. Ογκώδη, σουρεαλιστικά, ποιητικά, ξεπερνούν τα όρια της μόδας και αγγίζουν την τέχνη. Πρόκειται με διαφορά για ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα στον χώρο της μόδας και αξίζει μια βόλτα στον Πειραιά για να τα δείτε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Εικαστικά / Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Μια έκθεση εργαστηριακού χαρακτήρα με εκθέματα καλούπια, εργαλεία, προπλάσματα, ημιτελή έργα, σχέδια αλλά και ολοκληρωμένα έργα που για πρώτη φορά βγαίνουν από το εργαστήρι του γλύπτη Γιάννη Παππά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Pulp Fiction / Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μιλά με τον ψυχίατρο, δραματοθεραπευτή και σκηνοθέτη Στέλιο Κρασανάκη για το αθέατο σύμπαν του ασυνείδητου στο σινεμά, το οποίο υπηρέτησε και απογείωσε ο Λιντς μέσα από το απαράμιλλο έργο του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θόδωρος, γλύπτης: Αντί αναδρομικής» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Εικαστικά / Ο γλύπτης Θόδωρος παίρνει επιτέλους την αναδρομική έκθεση που του αξίζει

Ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της δημιουργίας ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. Σήμερα, στον δεύτερο όροφο του ΕΜΣΤ, το ανατρεπτικό του έργο, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της παραδοσιακής γλυπτικής, παρουσιάζεται μέσα από έντεκα ενότητες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Εικαστικά / Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Αμερική αφιερωμένη στο έργο του Γερμανού ζωγράφου που στους πολλούς είναι γνωστός για τον πίνακα «Περιπλανώμενος πάνω από τη θάλασσα της ομίχλης».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αφρική ανάμεσά μας*

Εικαστικά / «Χρησιμοποιούμε τα αντικείμενα για να ακουστούν ιστορίες ανθρώπων»

Στο Μουσείο Μπενάκη, η έκθεση «Η Αφρική ανάμεσά μας» αποτελεί έναν ζωντανό διάλογο ανάμεσα σε αντικείμενα, φωνές και μνήμες της ελληνο-αφρικανικής κοινότητας στην Ελλάδα, φωτίζοντας ταυτότητες, κληρονομιές και διασταυρώσεις πολιτισμών.
M. HULOT
Στη Νέα Υόρκη με τον Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Εικαστικά / Το θρυλικό «Koyaanisqatsi» αναβιώνει στη Νέα Υόρκη μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Το ψηφιακό έργο του Τζον Φιτζέραλντ «The Vivid Unknown», μια από τις φετινές συμμετοχές του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ «Under the Radar», συνομιλεί εκ νέου με την εμβληματική ταινία του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
Ο υφασμάτινος κόσμος προσευχών της Ελένης Κρίκκη

Εικαστικά / Ο υφασμάτινος κόσμος προσευχών της Ελένης Κρίκκη

Στο εικαστικό της έργο τα τόπια γίνονται τοπία, οι κλωστές υφαίνουν τη μνήμη και η γεωγραφία ανάγεται σε κάτι βαθιά προσωπικό που αφορά τη συναισθηματική σχέση και οικειότητα της καλλιτέχνιδας με τον κόσμο του υφάσματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ