Ταξιδεύοντας στην τύχη

Ταξιδεύοντας στην τύχη  Facebook Twitter
Πρόλαβα κάποια ταξίδια, όχι χωρίς Ίντερνετ, αλλά χωρίς τόσο πολύ Ίντερνετ, τα περισσότερα ως φοιτήτρια. Φωτ.: Nodis Ionut/Unsplash
0



ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας, είδα, περίπου στη μέση του πουθενά, μια αψίδα από ψεύτικα λουλούδια. Την κοιτούσα ώρα, προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι, και μετά θυμήθηκα πως ήταν instagram spot για τουρίστες. Με την πανδημία, σχεδόν είχα ξεχάσει τα ταξίδια, την υπέροχη ιδέα τους.

Υπάρχουν δύο είδη ταξιδιωτών. Αυτοί που μέχρι την τελευταία στιγμή καταχωνιάζουν βρακιά στη βαλίτσα τους και μπαίνουν σε ένα ταξί, ουρλιάζοντας «τρέχα, σε μισή ώρα πρέπει να είμαι στο αεροδρόμιο», και εκείνοι που φτάνουν στην πύλη δύο ώρες νωρίτερα, σέρνοντας τα τακτοποιημένα τους βαλιτσάκια στη μοκέτα της αίθουσας αναχωρήσεων. 

Περιέργως, ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Ταξιδεύω σαν εκπαιδευμένο λαμπραντόρ συντροφιάς, με πλαστικά διαφανή μπουκαλάκια των 100 ml στα οποία έχω μεταγγίσει διάφορα υγρά, ειδικό μαξιλαράκι και θήκες για τα απαραίτητα. Είμαι έτσι από παιδί. Ίσως επειδή οι πτήσεις μού δημιουργούσαν πάντα ανασφάλεια, νιώθω πως αν έχω ένα συγκεκριμένο, αυστηρό πρόγραμμα, θα μπορώ να ελέγξω το ταξίδι.

Θυμήθηκα τα ταξίδια πριν το Ίντερνετ αλλάξει την εμπειρία τους για πάντα. Nομίζω πως η μεγάλη διαφορά είναι ότι μπορούσες να αφήσεις τα πράγματα στην τύχη, να αφεθείς στην ίδια την πόλη, να κλείσεις τα μάτια και να ευχηθείς να σε καταπιεί.


Όταν άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με τον τουρισμό, τα πράγματα ξέφυγαν. Έγινα από αυτούς που ψάχνουν απεγνωσμένα την «αυθεντική» ταξιδιωτική εμπειρία, ανεβάζοντας εκατόν είκοσι ταξιδιωτικά stories την ημέρα με hashtags όπως #travelgirl #travelmore και #travelogue (όχι, δεν έφτασα ποτέ στο #vitaminsea), και οδηγούν δύο ώρες ανάμεσα από οροσειρές για να βρουν την ψαγμένη ταβέρνα που προσφέρει γίδα βραστή με πάπρικα και τρούφα. Τα τελευταία χρόνια, πριν φτάσω σε κάθε καινούργια πόλη, έφτιαχνα έναν ψηφιακό ταξιδιωτικό χάρτη, ταξινομώντας με ηδονή όλα τα μέρη όπου ήθελα να πάω με διαφορετικό χρώμα – κόκκινο για τα εστιατόρια, κίτρινο για τα μπαρ και τα καφέ, μοβ για μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.

687
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μέχρι που κάποια στιγμή, σε ένα από τα τελευταία μου ταξίδια πριν από την πανδημία, ψάχνοντας για εκατοστή φορά το καλύτερο κοντινό μπαρ σε κάποιο application, ένιωσα πως βαρέθηκα φρικτά. Δεν ήθελα να περπατήσω σαράντα λεπτά για να βρω ένα φορτηγάκι που σερβίρει νάτσος με φύλλα μπανάνας. Δεν ήθελα άλλες τέλεια επιμελημένες εμπειρίες μετά από ψάξιμο στο ΤripΑdvisor και στα pins του Ιnstagram. Ήθελα να περπατήσω, να μπω για φαγητό όπου μου κατέβει και μετά να περπατήσω μόνη μου, χωρίς να έχω να πάω κάπου.

Θυμήθηκα τα ταξίδια πριν το Ίντερνετ αλλάξει την εμπειρία τους για πάντα. Nομίζω πως η μεγάλη διαφορά είναι ότι μπορούσες να αφήσεις τα πράγματα στην τύχη, να αφεθείς στην ίδια την πόλη, να κλείσεις τα μάτια και να ευχηθείς να σε καταπιεί.

Πρόλαβα κάποια ταξίδια, όχι χωρίς Ίντερνετ, αλλά χωρίς τόσο πολύ Ίντερνετ, τα περισσότερα ως φοιτήτρια. Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι στη Μαδρίτη: την Ινφάντα στο Μουσείο Πράντο, την Πύλη του Ήλιου αλλά και τη μυρωδιά από τις κουρτίνες του μπάνιου στο hostel όπου μέναμε: λουκάνικο και καπνός από τσιγάρο.

Την πρώτη φορά που πήγα στην Κωνσταντινούπολη για ένα φοιτητικό συνέδριο καταλήξαμε να μένουμε στην Ταραμπία, σαράντα λεπτά με το αμάξι από το κέντρο της πόλης. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας ο ένας τοίχος ήταν καλυμμένος με σέπια καθρέφτες, από αυτούς που χρησιμοποιούσαν τη δεκαετία του ’70 για να μεγαλώνουν τον χώρο. Δίπλα στο μαξιλάρι μου είχε ένα ραδιόφωνο ενσωματωμένο στον τοίχο. Κάτι παρόμοιο είχα ξανασυναντήσει μόνο στις καμπίνες των παλιών καραβιών που έκαναν τη γραμμή Πάτρα-Κέρκυρα, όταν ήμουν παιδί.

Όλα αυτά ακούγονται φοβερά βίντατζ, αλλά πριν από 15 χρόνια ήταν περίπου σαν να πηγαίνεις σε Αirbnb και να βρίσκεις εικονοστάσι και σεμεδάκια σε όλα τα έπιπλα. Το δωμάτιό μας έβλεπε σε ένα τοπίο με κέδρους και σπίτια με κόκκινα κεραμίδια. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τον μουεζίνη να καλεί σε προσευχή.

Δεν πάτησα το πόδι μου στο φοιτητικό συνέδριο. Γνώρισα έναν Έντουαρντ από την Ατλάντα. Πήγα για χαμάμ με τέσσερις συμφοιτήτριές μου. Χάθηκα σε έναν δρόμο όπου πουλούσαν δερμάτινα. Αποφάσισα πως ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου και ανέπτυξα τη θεωρία πως μπορεί να αντικατασταθεί με ένα ζεστό ντους κι έτσι, αντί να κοιμάμαι, έκανα καυτά μπάνια οκτώ φορές την ημέρα. Φαντάζομαι πως αν εκείνο το ταξίδι ήταν ταινία τη δεκαετία του ’60, θα λεγόταν «Σκλάβα της σάρκας στη λάγνα Ανατολή». Στον ρόλο του Έντουαρντ θα πρωταγωνιστούσε ο Άλκης Γιαννακάς.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Ταξίδια / Τα μακρινά ταξίδια ενός Έλληνα που ψάχνει ό,τι αυθεντικό απέμεινε στον κόσμο

Πώς είναι να τρως κλήση στη Γαλλική Γουιάνα και να σε κυνηγάει ελέφαντας στη Ζιμπάμπουε; Ο Αλέξανδρος Τσούτης γύρισε από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να μας τα διηγηθεί.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΓΙΟΓΛΟΥ
Ο Δημήτρης Καταλειφός σε ένα επεισοδιακό ταξίδι προς τα Κύθηρα το 1993

Το μαγικό μου ταξίδι / Ο Δημήτρης Καταλειφός σε ένα επεισοδιακό ταξίδι προς τα Κύθηρα το 1993

Ο εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Καταλειφός αφηγείται στην Εύα Μανιδάκη ένα ταξίδι όλο εκπλήξεις, διαβάζοντας τις σελίδες ενός παλιού, προσωπικού του ημερολογίου.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ζωή που τα λέει έξω από τα δόντια…

Οπτική Γωνία / Η Ζωή που «τα λέει έξω από τα δόντια»

Η Κωνσταντοπούλου είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας συνολικής πολιτικής παρακμής που δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, για την οποία ευθύνη έχουν όσοι την ανέδειξαν ως πολιτική περσόνα και τώρα βλέπουν την πλάτη της στις δημοσκοπήσεις…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πύλος ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ιλεκτρίσιτυ / Πύλος, ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ο λόγος που οι θάνατοι των μεταναστών περνούν «απαρατήρητοι» είναι ένας λιγότερο ή περισσότερο φανερός ρατσισμός, μια προ-συνειδητή αξιολογική κρίση που διαχωρίζει τις ζωές σε σημαντικές και ασήμαντες, πενθήσιμες και μη.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Ρεπορτάζ / Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Πώς κυλά σήμερα η ζωή στον εθελοντικό οργανισμό; Οι οικονομικές ατασθαλίες, ο κίνδυνος για «λουκέτο», οι αλλαγές στους χώρους, τα ίχνη του πατέρα Αντωνίου, οι αντιδράσεις των παιδιών και ο στόχος της αποϊδρυματοποίησης. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Ρεπορτάζ / Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Μετά την κραυγαλέα υπόθεση ανέγερσης ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου, το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε στην αναστολή έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών στις περιοχές του νησιού για τις οποίες προτείνονται ειδικά μέτρα προστασίας μέσα από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
trump hitler

Οπτική Γωνία / Είναι ο Τραμπ ο Χίτλερ των ημερών μας;

Εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται αν όσα συμβαίνουν μετά την εκλογή του είναι πραγματικά ή πρόκειται για έναν κακό εφιάλτη. Όλα δείχνουν ότι έχουν πολλούς και βάσιμους λόγους γι’ αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Οπτική Γωνία / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Ουκρανίας, η Ε.Ε. και οι ευρύτερες συνέπειες. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
μαρκο ρούμπιο

Daily / Σταυροί στο μέτωπο 

Ο σταυρός στο μέτωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων δυσοίωνων σκέψεων, έφερε στο μυαλό τον βανδαλισμό από Χριστιανούς των αρχαίων αγαλμάτων, συχνά με την χάραξη ενός σταυρού στη μορφή τους, όπως η κεφαλή της Αφροδίτης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οπτική Γωνία / Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την εκλογή Τραμπ και το αδιέξοδο στην Ουκρανία, οδηγούν πλέον σε έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό της θωράκισης, της στρατιωτικοποίησης και των αντίστοιχων τεράστιων επενδύσεων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Κοκέτα / Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Η ψυχολόγος στην παιδοψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» και συνιδρύτρια της πρώτης σχολής σκύλων οδηγών στη χώρα μας μιλά στην Κοκέτα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ