Η βρετανική περιδίνηση και ο κίνδυνος

Η βρετανική περιδίνηση και ο κίνδυνος Facebook Twitter
Η κρίση στη Βρετανία δεν είναι η «ιταλοποίηση» του πολιτικού της συστήματος. Είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας πορείας όπου το ιδιωτικό και το μερικό συμφέρον έγιναν πολύ πιο ισχυρά από εκείνα τα στοιχεία που ένωναν το βρετανικό έθνος.
0

Πολλές χώρες δεν είναι απλές κρατικές και εδαφικές υποστάσεις γιατί από παλιά έπαιξαν ρόλο στη φαντασία των άλλων λαών, όπως και στη διεθνή πραγματικότητα. Η Μεγάλη Βρετανία ήταν το μεγάλο commercial nation, η εμπορική κοινωνία που οργανώθηκε ως παγκόσμια αυτοκρατορία, ενώ θεωρήθηκε κοιτίδα της εκλεπτυσμένης κοινοβουλευτικής παράδοσης.

Το «βρετανικό μοντέλο» ήταν σταθερή αναφορά ενός κόσμου που σε άλλα μέρη της γης ζήλευε τις ισορροπίες ανάμεσα σε μοντέρνους, αστικούς θεσμούς και παραδοσιακά ήθη. Η παραδοσιακή βρετανικότητα είχε συνδεθεί έτσι με ένα παράξενο μείγμα κίνησης και ακινησίας, όπου ο καπιταλιστικός δυναμισμός συνυπήρχε με τελετουργικά τα οποία σέβονταν ακόμα τους αργούς χρόνους και τα δώρα της εμπειρίας.

Αυτή η εικόνα της Βρετανίας απέχει φυσικά πολύ από το έθνος των τελευταίων δεκαετιών. Η αυτοκρατορία, η αποκλειστική λευκή ταυτότητα, ο καπιταλιστικός δυναμισμός και η τέχνη των ισορροπιών έχουν εξασθενίσει ή αποτελούν πια αναμνήσεις που δέχονται σαρωτικές επιθέσεις.

Στη θέση του έθνους των ισορροπιών έχει αναδυθεί το έθνος των μεγάλων ταξικών χασμάτων και της πολυδιάσπασης των κοινοτήτων. Οι νεότερες ταυτότητες των Βρετανών δεν συντονίζονται με τις κληρονομημένες ταυτότητες της μεσαίας τάξης ή εκείνου που υπήρξε η παραδοσιακή βρετανική εργατική τάξη.

Στη βρετανική παράδοση που δεν έχει πεθάνει –γιατί πολλά έχουν ξοφλήσει και δικαίως– παραμένει η ακλόνητη πίστη στην πολιτική ελευθερία και η απέχθεια για τον ολοκληρωτισμό.

Ο μεταμοντέρνος «υβριδισμός» έχει υπονομεύσει από καιρό την αίσθηση μιας κοινής πολιτικής μοίρας. Και έπειτα, ήρθε το χάσμα μεταξύ των οπαδών του Brexit και των αντιπάλων της βρετανικής απόσχισης. Και πάνω στο τραύμα του Brexit και των κρίσεων που σφραγίζουν αυτή την εποχή βλέπουμε κάτι πιο σοβαρό από τα παθήματα ενός κόμματος ή τις παραιτήσεις των πρωθυπουργών: η Βρετανία έγινε, από σύμβολο προβλέψιμης τάξης, σύμβολο χάους και «μπάχαλου» (mess).

Αυτή η πραγματική και συμβολική έκπτωση της αξίας της Βρετανίας έχει φυσικά πολλούς κινδύνους. Ιδίως όταν συνδυάζεται με την ένταση της ενεργειακής φτώχειας και την καθίζηση της αγοραστικής δύναμης των πολλών, η «θεσμική» αναταραχή επιβεβαιώνει την ιδέα μιας παρακμής. Ο κίνδυνος τώρα είναι η αξιοποίηση αυτών των εξελίξεων από δυνάμεις και συμφέροντα που επιδιώκουν να ταυτίσουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία με το χάος και τη διάλυση.

Λένε: ορίστε η πραγματική εικόνα του αγγλοσαξονικού πολιτισμού, το χάος, η γελοιότητα, η αδυναμία! Ήδη αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν άνθρωποι της ρωσικής κυβερνητικής μηχανής, όπως ο Μεντβέντεφ, με χαιρέκακα tweets και δηλώσεις τους.

Το ανησυχητικό είναι πως τα φαινόμενα παρακμής και αποσύνθεσης είναι πραγματικά και όχι επινοημένα από τους εχθρούς της Βρετανίας. Παρά τις κρίσεις της όμως και το σημερινό «κάζο», η Βρετανία (όπως και οι άλλες χώρες της Δύσης που βρίσκονται στο στόχαστρο) διαθέτει τις διανοητικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνατότητες για να ξεπεράσει το χάος.

Στη βρετανική παράδοση που δεν έχει πεθάνει –γιατί πολλά έχουν ξοφλήσει και δικαίως– παραμένει η ακλόνητη πίστη στην πολιτική ελευθερία και η απέχθεια για τον ολοκληρωτισμό. Αυτό το στοιχείο φαίνεται ευτυχώς να ενώνει πάντα ανθρώπους από τους Τόρις και τους Εργατικούς, παρά τις ιδεολογικές μεταλλάξεις των τελευταίων χρόνων προς τον εθνικιστικό λαϊκισμό (των Συντηρητικών) και προς τον ριζοσπαστικό «ταυτοτισμό» (στους Εργατικούς και στη νέα αριστερά).

Η κρίση στη Βρετανία δεν είναι η «ιταλοποίηση» του πολιτικού της συστήματος. Είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας πορείας όπου το ιδιωτικό και το μερικό συμφέρον έγιναν πολύ πιο ισχυρά από εκείνα τα στοιχεία που ένωναν το βρετανικό έθνος.

Οι προσωπικές στρατηγικές στο ηγετικό προσωπικό των κομμάτων υπήρχαν πάντα. Αυτό που είναι καινούργιο είναι ο συνδυασμός του ανενδοίαστου οπορτουνισμού των προσώπων με την κρίση του κράτους και των θεσμών. Και εδώ είναι που η Βρετανία πρέπει να βρει εναλλακτικές λύσεις για να αποφύγει την αποσταθεροποίηση την οποία εύχεται ο Βλαντιμίρ Πούτιν και όσοι βλέπουν στη Βρετανία το φάντασμα της κακιάς μητριάς Δύσης.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

STREAMING

Οπτική Γωνία / Πόσο εύκολο είναι να εντοπιστούν οι χρήστες παράνομου streaming στην Ελλάδα;

Ο χημικός μηχανικός και συγγραφέας του βιβλίου «Τεχνητή Νοημοσύνη: Άνθρωπος - Φύση - Μηχανές» Αντώνης Μαυρόπουλος μιλά στη LiFO για τις δυσκολίες εφαρμογής του νέου νομοσχεδίου σε όσους παρακολουθούν παράνομα ταινίες και αγώνες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τέμπη: «Μία ιστορική συγκέντρωση χωρίς προηγούμενο»

Οπτική Γωνία / Τέμπη: «Μία ιστορική συγκέντρωση χωρίς προηγούμενο». Πόσες χιλιάδες διαδήλωσαν τελικά;

Μία ιστορική συγκέντρωση χωρίς προηγούμενο. Από ένα μεγαλειώδες κοινωνικό σώμα  χωρίς ταξικά, ηλικιακά, κομματικά χαρακτηριστικά, που απαιτεί Δικαιοσύνη και ασφαλείς μεταφορές.  
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τεμπη

Οπτική Γωνία / Γιατί κατεβαίνω σήμερα στη διαδήλωση

«Τη θέση μας τη διατυπώνουμε όχι για την υπερτιμημένη δημοφιλία αλλά για την υποτιμημένη εντελώς φωνή των ανθρώπων σαν εμένα που δεν ανήκουν κάποιο κόμμα και μπορούν να αναγνωρίζουν λάθη και σωστά, δεξιά, αριστερά και στο κέντρο του δημόσιου βίου και να συναισθάνονται όσα συμβαίνουν γύρω τους»
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πάμαιρη Αφεντάκη: «Είμαι εγώ μία από τις beauty influencers της xώρας;»

Κοκέτα / Πάμαιρη Αφεντάκη: «Μου έλεγαν ότι είμαι ανθυγιεινό πρότυπο»

Η δημοφιλής Ελληνίδα muckbanger μιλά για το πώς μεταπήδησε από το μακιγιάζ στο φαγητό, για τις ταμπέλες που της κόλλησαν και την ενοχλούν, για την αυτοπεποίθηση που έχτισε στην πορεία.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
«Παρακαλώ, εκκενώστε τον συρμό»: Πώς τα Τέμπη άλλαξαν τη συμπεριφορά των επιβατών

Οπτική Γωνία / «Παρακαλώ, εκκενώστε τον συρμό»: Πώς τα Τέμπη άλλαξαν τη συμπεριφορά των επιβατών

Από τα Τέμπη και μετά, κάθε μικρή παύση, κάθε κορνάρισμα μέσα στους συρμούς, κάθε απότομο φρενάρισμα λίγο πριν ο συρμός φτάσει στον σταθμό μεταφράζεται ως οιονεί τραγωδία.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Καθοδόν προς τις 28 Φεβρουαρίου

Οπτική Γωνία / Ιδιωτικό πένθος, δημόσια αξιοπρέπεια και άλλες (παράξενες) εκκλήσεις. Καθοδόν προς τις 28 Φεβρουαρίου

«Η αυτοϋπονόμευση της δημοκρατίας δεν συντελείται μόνο από τις γαιδουροφωνάρες των τραμπικών ακροδεξιών αλλά και από τις φορτικές υποδείξεις για "αξιοπρεπή σιωπή" και στις προσβλητικές ιερεμιάδες εκ μέρους των νεοσυντηρητικών μας ορθολογιστών».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Είναι οι σπάνιες γαίες ο νέος χρυσός;

Βασιλική Σιούτη / Είναι οι σπάνιες γαίες ο νέος χρυσός;

Η δημόσια εκδήλωση ενδιαφέροντος του Ντόναλντ Τραμπ για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας και της Γροιλανδίας, στο πλαίσιο της συναλλακτικής πολιτικής που ακολουθεί, ανέδειξε τη γεωπολιτική αξία που έχουν αποκτήσει. Γιατί ανταγωνίζονται για αυτές οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Πώς οι γερμανικές εκλογές μπορούν να ανατρέψουν την πολιτική ισορροπία της Ευρώπης

Οπτική Γωνία / Πώς οι γερμανικές εκλογές μπορούν να ανατρέψουν την πολιτική ισορροπία της Ευρώπης

«Δεν μπορώ να δεχτώ ότι το 25% των ευρωπαϊκών λαών έγιναν φασίστες και ναζιστές», λέει στη LiFO η Μαρία Γαβουνέλη, καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ και γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ