Και εκεί που νόμιζες ότι είχες ξεμπερδέψει μια και καλή με την britpop, μερικά πράγματα επανέρχονται, όπως η λατρεία των Βρετανών για τους Oasis και η κόντρα τους με τους Blur. Παλιές, καθόλου καλές εποχές, που καλύτερα να παραμείνουν στο παρελθόν για όσους τις θυμούνται.
Ένα από τα διασημότερα beefs στην ιστορία της ποπ κουλτούρας –και πιο αναχρονιστικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι προϋπήρχε αυτό των Beatles με τους Stones‒, καθώς τα δύο συγκροτήματα εκπροσωπούσαν δυο διαφορετικά στρατόπεδα της britpop.
Οι Oasis (Liam και Noel Gallagher, Paul Arthurs, Paul McGuigan και Tony McCarroll) ήταν τα λαϊκά παιδιά της εργατικής τάξης από το Μάντσεστερ και είχαν έναν πιο επίπεδο ροκ ήχο, ενώ οι Blur από το Λονδίνο (Damon Albarn, Graham Coxon, Alex James, Dave Rowntree) ήταν πάντα οι πιο κυριλέ, μεσοαστοί φοιτητές με art-pop ευαισθησίες. Στο απόγειο της κόντρας τους το 1995 τα δυο γκρουπ αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τα σινγκλ «Roll with It» (Oasis) και «Country House» (Blur) την ίδια ημέρα. Ακολούθησε ένα όργιο δημοσιευμάτων για το ποιος θα κυριαρχούσε στα τσαρτ και η απίστευτη δήλωση του Noel Gallagher που ευχόταν ο Damon Albarn να κολλήσει HIV και να πεθάνει.
Ό,τι και να συμβεί πάντως στην προκειμένη περίπτωση, τα λόγια ενός από τους αγαπημένους μου Βρετανούς μουσικοκριτικούς, του Neil Kulkarni, ακούγονται πάντοτε επίκαιρα: «Ποτέ με τους Oasis, βλέπετε προτιμώ τη μουσική». Το 2023 και με τόση μουσική τριγύρω, θα ήταν παράλογο κάτι διαφορετικό.
Τελικά, κέρδισαν οι Blur τη συγκεκριμένη μάχη, αλλά τα καραγκιοζιλίκια του Noel και του Liam έπιασαν τόπο κι έκαναν τους Oasis το σημαντικότερο βρετανικό συγκρότημα της δεκαετίας του ’90, που γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, τα δυο γκρουπ μοιάζουν να συγχρονίζονται ξανά. Οι Blur ήδη ανακοίνωσαν την επιστροφή τους επίσημα μετά από οκτώ χρόνια αδράνειας, κυκλοφορώντας το «The Narcissist», το πρώτο δείγμα από το ένατο άλμπουμ τους «The ballad of Darren». Από την άλλη, υπάρχει μια έντονη φημολογία τους τελευταίους δυο μήνες για μια πιθανή συμφιλίωση των αδελφών Gallagher ‒ είχαν διαλύσει τους Oasis το 2009, επειδή δεν άντεχαν ο ένας τον άλλον. Ό,τι και να συμβεί πάντως στην προκειμένη περίπτωση, τα λόγια ενός από τους αγαπημένους μου Βρετανούς μουσικοκριτικούς, του Neil Kulkarni, ακούγονται πάντοτε επίκαιρα: «Ποτέ με τους Oasis, βλέπετε προτιμώ τη μουσική». Το 2023 και με τόση μουσική τριγύρω, θα ήταν παράλογο κάτι διαφορετικό.
Blur - The Narcissist
Ρωτήσαμε εννέα άτομα που ασχολούνται με τη μουσική αν έχουν αλλάξει προτιμήσεις σήμερα.
«Στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα οι Autechre θα αναποδογυρίσουν το χιπ-χοπ με industrial ρυθμούς και τζαζ, οι Drexciya θα βυθιστούν στον “μαύρο” Ατλαντικό ψάχνοντάς τις ρίζες τους και όταν ο Aphex Twin θα μας δείξει πως είναι να αποδομείς όλη την ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής, οι Blur και οι Oasis απλώς θα φορέσουν τα αδιάβροχα των Who και θα κρατήσουν τα ηλίθια κουρέματα των Beatles αντίστοιχα». — Voltnoi Brege Artistic Director, Movement Radio
«Απρόσμενο το revival στο δίπολο Blur vs. Oasis, but I’m a sucker for nostalgic shit. Αμφότεροι μου λείπουν, όμως οι Blur λίγο παραπάνω. Tόσο στιχουργικά –ιδιαίτερα σε καιρούς που… modern life is rubbish– όσο και μουσικά, αφού οι electro και gospel πειραματισμοί τους ξέφυγαν κάποτε δημιουργικά από την κιθαριστική cool britannia. Το βασικό όμως είναι ότι αν θέλαμε family drama αλά Oasis, το βρίσκαμε μάλλον και σπίτι μας». — Ναταλία Πετρίτη, δημοσιογράφος, Αvopolis.gr
«Αν με ρώταγες το 1995, την εποχή του τεράστιου “Morning Glory”, θα σου έλεγα σίγουρα Oasis. Νιώθω όμως ότι μετά παρέμειναν λίγο στάσιμοι. Αντίθετα, οι Blur εξέλιξαν τον ήχο τους ραγδαία, πειραματίστηκαν, άφησαν πίσω τους τo britpop και κατέληξαν σε αριστουργήματα όπως το “13”. Επίσης, θεωρώ τον Damon Albarn μια ξεχωριστή μουσική ιδιοφυΐα. Blur, λοιπόν, παρότι δεν με ενθουσίασε το τελευταίο τους κομμάτι». — Παιδί Τραύμα, μουσικός
«Παρόλο που δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερος φαν τέτοιου είδους διλημμάτων, θυμάμαι ακόμα τη μέρα που, ως παιδί, έπεσα πάνω στο βιντεοκλίπ του “Coffee and TV” στο MTV, και το σοκ που με έκανε να νιώσω. Οι Blur απέδειξαν ότι ο χαρακτηρισμός τους ως britpop συγκροτήματος ήταν μάλλον άδικος, αφού τόλμησαν τα πάντα, από το πιο πιασάρικο ποπ μέχρι trip-hop και ψυχεδέλεια, και από τη σχεδόν αλαζονική εξωστρέφεια μέχρι την απόλυτη σκοτεινή εσωστρέφεια, αφήνοντας μια παρακαταθήκη που επηρέασε τις μπάντες την επόμενη δεκαετία». — Johnny Labelle, μουσικός
«Αν με ρωτούσες στα χρόνια του σχολείου, σίγουρα θα απαντούσα: “Oasis δαγκωτό»!”. Το rock ‘n’ roll attitude των αδελφών Gallagher φάνταζε πιο cool στον έφηβο εαυτό μου. Σήμερα, όμως, φέρνοντας στο μυαλό μου κομμάτια όπως το “Universal” ή το “Sing”, δεν μπορώ να απαντήσω κάτι διαφορετικό από Blur. Ωστόσο, οι Oasis θα έχουν πάντα μια θέση στην καρδιά μου». — Αντώνης Κωνσταντάρας / Tony Bluebird, Μουσικός
«Καταρχάς, δεν είχα πραγματικά ιδέα ότι έβγαλαν καινούργιο κομμάτι οι Blur, επομένως πρέπει να το ακούσω. Νομίζω ότι γενικά διαλέγω Blur από άποψη ήχου και συνολικής δισκογραφίας. Τους άκουγα περισσότερο στα φοιτητικά μου χρόνια ‒ στη μέση αγγλική παμπ τους έπαιζαν λίγο παραπάνω απ’ ό,τι τους Oasis. Bέβαια, η έφηβη Βασιλίνα θα με έβριζε τώρα, γιατί είχε μια έξτρα αγάπη στους Oasis και όλα τους τα χιτάκια. Είχε και την πλάκα τους το beef που ζούσαν τα αδέρφια μεταξύ τους». — Vassilina, μουσικός
«Blur ναι. Oasis, who; To 1995 η μουσική βιομηχανία επιχείρησε να επαναλάβει την ultra εμπορική κόντρα των ’60s με τους Beatles και τους Stones, με νέα, φρέσκα πρόσωπα. Οι Blur, τα κολεγιόπαιδα με επιρροές από Kinks και Bowie, και οι Oasis, παιδιά της εργατικής τάξης με συμπεριφορά οπαδική μετά από 10 μπίρες σε παμπ, μάχονταν για τη Νο1 θέση στα τσαρτ. Ελάχιστα πλέον ενδιαφέρει ποιοι νίκησαν και ακόμη λιγότερο η ανανέωση αυτής της κόντρας. Οι δίσκοι δεν πουλάνε πλέον όσο παλιά και υπάρχει πολυδιάσπαση της μουσικής, οπότε ένα τέτοιο γεγονός πιάνει μια γωνίτσα στον χάρτη. Ακόμη και αν επιστρέψουν οι Oasis, οι Blur, που μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους κομμάτι, έχουν κερδίσει το παιχνίδι τόσο σε ποιότητα όσο και συνέπεια και ο Damon Albarn είναι μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της μουσικής πολύ περισσότερο κάθε Gallagher». — Σάκης Δημητρακόπουλος, δημοσιογράφος
«Αν με ρωτούσες μια-δυο δεκαετίες νωρίτερα, θα σου απαντούσα σίγουρα Blur, κυρίως επειδή θαύμαζα τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και τους πειραματισμούς του Damon Albarn. Μεγαλώνοντας, όμως, έπιασα τον εαυτό μου να μην μπορεί να αντισταθεί στις πανέξυπνες συνθέσεις των Oasis και να εκτιμάει συνολικότερα την ικανότητα να γράψει κανείς ένα κολλητικό ποπ κομμάτι, που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά». — Σπύρος Χούντας, Early Birds, Nostos 100,6
«Το “Ρlease, don’t put your life in the hands of a rock’n’ roll band” είναι μια πικρή και ευφυής συμπύκνωση της ουσίας του rock ‘n’ roll. Στην πραγματικότητα, δεν τέθηκε ποτέ δίλημμα: τα εξωστρεφή, anthemic τραγούδια των Oasis φέρουν, κατά τη γνώμη μου, μια εποχή με έναν τρόπο που η (θαυμάσια!) μουσική των Blur δεν μπόρεσε. Είναι και η μυθολογία: οι καβγάδες, ο Βορράς, η εργατική τάξη και η εκτόξευση από τις παμπ στη διασημότητα, το εξώφυλλο του “Vanity Fair” με τον Liam και την Patsy Kensit ξαπλωμένους με τα εσώρουχα πάνω στη βρετανική σημαία. Και τι είναι το ροκ χωρίς τη μυθολογία; Τίποτα». — Χρύσα Οικονομοπούλου, Early Birds, Nostos 100,6
Oasis - To Be Where There's Life
Ας θυμηθούμε τι είπαν οι άλλοι:
Διάσημοι εναντίον Blur
«Οι Blur είναι μια προκάτ, δήθεν μπάντα. Τους λείπει η αυθεντικότητα» — John Lydon, Sex Pistols
«Οι Blur είναι ο ήχος της μετριότητας. Δεν έχουν καμιά ουσία» — Morrissey, The Smiths
«Βρίσκω τη φωνή του Damon Albarn εξαιρετικά ενοχλητική. Δεν την αντέχω» — Tim Burgess, The Charlatans
«Η μουσική των Blur είναι μια χλιαρή εκδοχή καλύτερων γκρουπ που προηγήθηκαν από αυτούς» — Richard Ashcroft, The Verve
Διάσημοι εναντίον Oasis
«Μισώ τον μισογύνη, αλαζόνα Noel Gallagher. Πιστεύω ότι είναι ένας ηλίθιος» — Lily Allen
«Οι Oasis ήταν ένα πολύ βαρετό γκρουπ, δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν τόσο δημοφιλείς» — Michael Eavis, ιδρυτής του Glastonbury Festival
«Νομίζω ότι οι Oasis είναι μια αηδία και μισή. Είναι η ντροπή της βρετανικής μουσικής», — Jarvis Cocker, Pulp
«Ο Noel Gallagher έχει αρκετά περιορισμένο λεξιλόγιο όσον αφορά την τραγουδοποιία» — Alex Turner, Arctic Monkeys
«Είναι χάλια» — Keith Richards, The Rolling Stones
«Δεν μπορείς να χορέψεις, το νέο τους άλμπουμ είναι απαράδεκτο» — Mick Jagger, The Rolling Stones
«Η μουσική τους δεν έχει βάθος και αυτός ο Liam είναι μεγάλος μπελάς. Το συγκρότημα δεν τον χρειάζεται» — George Harrison, The Beatles
«Είναι δευτεράτζες και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Για μένα δεν σημαίνουν τίποτα» — Paul McCartney, The Beatles
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
