Είναι αρκετά χρόνια τώρα που το τι πάει να πει καφενείο στην Αθήνα έχει περιπλεχθεί. Κι αυτό γιατί άνοιξαν πολλά νέας κοπής που πρόσεχαν παραπάνω πώς θα στρώσουν τα τραπέζια τους, πείραξαν αρκετά και κάποιους κλασικούς μεζέδες, έβγαλαν τσιζκέικ για γλυκό και ένα φεγγάρι, σε μια προσπάθεια να μιμηθούν το σκηνικό της παλιάς μπακαλοταβέρνας, κάποια από αυτά έκαναν trend τις κονσέρβες ως διακοσμητικό στοιχείο. Μιμήθηκαν το ένα το στυλ του άλλου, περισσότερο έδειχναν στημένα παρά χαλαρά, είχαν κάτι καταλόγους χαοτικούς, και ήταν και οι τιμές τους τσιμπημένες.
Από την άλλη, στις γειτονιές της Αθήνας στέκουν ακόμα αυτά τα καφενεία που μοιάζουν ξεχασμένα από τον χρόνο, όμως οι millennials έχουν μια συστολή, δεν τα επισκέπτονται εύκολα – τουλάχιστον εγώ δύσκολα θα τα πλησιάσω αν οι πελάτες τους είναι μόνο άντρες και κανένας από αυτούς δεν είναι στην ηλικία μου.
Οι 30something που γουστάρουν τα καφενεία, απολαμβάνουν την μπίρα σε χαμηλό ποτήρι και θέλουν να βγαίνουν κάποιες μέρες του μήνα χωρίς να σκέφτονται ότι πρέπει να κάνουν κράτηση, που θέλουν να δώσουν δέκα-δεκαπέντε ευρώ και να ευχαριστηθούν το βράδυ τους, συνήθως θα κινηθούν στις πιάτσες του Κεραμεικού, του Βοτανικού, σε κάποιους δρόμους των κάτω Εξαρχείων, εκεί όπου λειτουργούν πιο νέα καφενεία, που όμως έχουν κάτι από τα παλιά, δηλάδη κάνουν τα πράγματα απλά, κρατάνε τις τιμές χαμηλά, σε κάνουν να νιώθεις ότι μπορείς να αφεθείς, να βγάλεις τα πέδιλα και να καθίσεις οκλαδόν στην καρέκλα.
Η πιο πρόσφατη άφιξη της Αθήνας που μας τράβηξε την προσοχή είναι ένα καφενείο-homage σε εκείνα που κάποτε αποτελούσαν πραγματικά λαϊκά στέκια και όλο τους τον χαρακτήρα τον χρωστούσαν σε αυτόν του καφετζή τους και όχι σε περιττά στολίδια και τσαχπινιές στα πιάτα.
Η πιο πρόσφατη άφιξη της Αθήνας που μας τράβηξε την προσοχή είναι ένα καφενείο-homage σε εκείνα που κάποτε αποτελούσαν πραγματικά λαϊκά στέκια και όλο τους τον χαρακτήρα τον χρωστούσαν σε αυτόν του καφετζή τους και όχι σε περιττά στολίδια και τσαχπινιές στα πιάτα. Κάτοικος Κυψέλης καθώς είναι τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που ο Κώστας Καφέτσης ήθελε να βγει για κρασί σερβιρισμένο χύμα, να τσιμπήσει κάτι απλό και σε προσιτή τιμή, δεν καθόταν στην περιοχή, μια και το μαγαζί που έψαχνε της έλειπε. Κι έτσι αποφάσισε να το κάνει ο ίδιος στον δρόμο της Κερκύρας, κάπου ανάμεσα στη συνήθως πηγμένη από κόσμο πλατεία Αγίου Γεωργίου και πολύ κοντά στη Φωκίωνος, σε ένα σημείο όμως που είναι ακόμα γειτονιά.
Μπορεί να τον θυμάστε από το Third Place του Συντάγματος και το Morning Bar όπου εργαζόταν ως barista, μόνο που αυτήν τη φορά, αν και γνωρίζει από specialty καφέ, στο καφενείο του θα ψήνουν μόνο ελληνικό, κάτι που έκανε φοβερή εντύπωση σε δύο middle aged περαστικούς που κοντοστάθηκαν για να ρωτήσουν τι καλό θα έχει το μαγαζί. Ο ένας παραξενεύτηκε γιατί έδειξε να προτιμά τον φραπέ, ο άλλος αναφώνησε «ουάου», χαμογέλασε και ευχήθηκε «καλές δουλειές». Άλλωστε, αν κάποιος θέλει ντε και καλά παγωμένο εσπρέσο μπορεί να τον βρει λίγο πιο πάνω, στο εξαιρετικό και νέας γενιάς καφέ Williwaw.
Βάφτισε το μαγαζί «Αλλιώς» γιατί, μέσα στην απλότητά του, αυτό που κάνει το καφενείο του Κώστα είναι να επανασυστήσει αυτόν τον τύπο μαγαζιού, δουλεύοντας με καλύτερα προϊόντα, προσεγμένες πρώτες ύλες, σερβίροντας χειροποίητα κάποια πράγματα που συνήθως τα βρίσκαμε προκάτ.
Ας μην κρυβόμαστε, κι εγώ σύχναζα πριν από δέκα χρόνια σε ένα παλιό καφενείο του κέντρου όπου έχω πιει άφθονες μπίρες, όμως το αγαπημένο μας αστείο με τους φίλους μου ήταν πως αν πέταγες το κεφτεδάκι του στον τοίχο ίσως και να γύριζε πίσω σαν τρελομπαλάκι, δεν ήταν και ό,τι πιο σπιτικό. Πληρώναμε λίγα και περνούσαμε καλά, αλλά τώρα που μεγαλώσαμε έχουμε και παραπάνω απαιτήσεις από τον μεζέ μας, θέλουμε και το κρασί να μη μας προκαλεί πονοκέφαλο.
Στο Αλλιώς το κρασί είναι μεν από ασκό, από καλά οινοποιεία δε, από αυτό του Αργυρίου και του Τετράμυθου, από του Κιντώνη και του Μυλωνά. Το ούζο και το τσίπουρο είναι από την Πάτρα, η ρακή από τις Αρχάνες στην Κρήτη. Από μπίρες έχει και τις κλασικές καφενειακές και δύο από τη μικροζυθοποιία Αθηναίισα. Όλα αυτά δεν θα τα πιούμε ξεροσφύρι χάρη στη Μαρίνα Φαρασοπούλου που επίσης γνωρίζετε απ' όσα ωραία ετοίμαζε στο Morning Bar. Είναι μια μαγείρισσα που την ενδιαφέρει η νοστιμιά και όχι η φιοριτούρα, είναι από τις αγαπημένες μου. Τα έχει γυρίσει τα καφενεία της Αθήνας, τα τιμά συνέχεια, ξέρει τι κάνουν καλά και ποια είναι τα ντεφό τους.
Όλα στον κατάλογο φαγητού του Αλλιώς, που θα αλλάζει ανάλογα με την εποχή, είναι γνώριμα και κλασικά, μερικά έχουν μια έξτρα δική της και πιο μοντέρνα πινελιά, αλλά χωρίς υπερβολές, που τα κάνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Κάνει τζατζίκι δυνατό, που δεν είναι σκέτο γιαούρτι και τυροκατευρή, η ψητή της μελιτζάνα δεν είναι η κομμένη σε ροδέλα αλλά σερβίρεται σαν σαλάτα, με ντομάτα φρέσκια, ηλιοσπορους και κολοκυθόσπορους για την υφή. Στο σκορδόψωμο που ετοιμάζει βάζει τυρί κρέμα, φρέσκο κρεμμύδι και μαϊντανό, τις φλογέρες που θυμάται να λαχταρά σαν παιδί (και δεν ήταν η μόνη) στις ταβέρνες, αλλά οι δικοί της απέφευγαν να τις προσθέσουν στην παραγγελία, μια και ήταν συνήθως κάτι το κατεψυγμένο και κακοτηγανισμένο, εκείνη τις φτιάχνει με το δικό της ζυμάρι, με γραβιέρα και χοιρινό καπνιστό, είναι φανταστικές, να τις πάρετε.
Η πατάτα της είναι λιτή, τη βράζει, την περνάει από τον φούρνο, τη σερβίρει με λάδι, λεμόνι, αλάτι και ρίγανη – την προμηθεύεται από τη βιολογική φάρμα Ιζαμπώ στη Μεσσηνία, όπως και τα φρέσκα λαχανικά τους. Βγάζει και σαγανάκι, φάβα με λουκάνικο Τήνου με γλυκάνισο, ντολμαδάκια και κροκέτες δυο λογιών: ωραίες και προσεγμένες πατατοκροκέτες, κοτοκροκέτες που συνοδεύονται με μια μαγιονέζα με κάρι. Τα τηγανητά της δεν είναι βαριά, μην τα φοβηθείτε. Θα βρείτε και γαύρο μαρινάτο, ρεβίθια με χταπόδι, κλέφτικο και μπουγιουρντί με αυγά, κεφτέδες κοκκινιστούς που είναι άκρως μαμαδίσιοι και μπορείτε να τους παραγγείλετε είτε σκέτους είτε να τους βάλετε πάνω σε μακαρόνια χειροποίητα με τυρί.
Ο μπακλαβάς της είναι συνταγή της γιαγιάς της και επειδή το φύλλο του είναι το μόνο που δεν ανοίγει εκεί το προμηθεύεται χειροποίητο από ένα εργαστήριο που βρήκε στη Δάφνη. Για επιδόρπιο έχει και σορμπέ που αυτή την περίοδο είναι πεπόνι, και κοκ, που θέλει να το επαναπροσδιορίσει γιατί η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι από τα γλυκά που φτιάχνονται όπως πρέπει.
Προς το παρόν ανοίγουν απόγευμα, αλλά από το φθινόπωρο θα ανοίγουν από το πρωί με παραδοσιακό πρωινό καφενείου με ψωμί, μαρμελάδες, μέλι και αυγά χωρίς πολλά-πολλά. Τα μεσημέρια σκοπεύουν να έχουν και ένα μαγειρευτό ημέρας, όσες μερίδες βγουν και όσοι προλάβουν, όπως συμβαίνει δηλάδη και σε μερικά από τα πιο παλιά μαγαζιά του είδους. Ο Κώστας θέλει να κάνει και κάποια live που όμως δεν θα είναι απαραίτητα ρεμπέτικα ή μόνο λαϊκά, μάλλον θα ακούσουμε κάτι πιο έθνικ εκεί. Αυτό που μπορώ να σας εγγυηθώ για το Αλλιώς είναι ότι αποτελεί μια έξοδο τίμια, δεν θα σας κοστίσει πολλά και θα νιώσετε και άνετα, αν είστε τύποι των καφενείων. Εγώ δηλαδή βολεύτηκα οκλαδόν στη θέση μου από την πρώτη κιόλας φορά που το επισκέφθηκα.
Κερκύρας 17-19, Κυψέλη, 6955 113063
