«Φύση Πάσχουσα» / «Natura Patiens»
Τριάντα δύο καταξιωμένοι Έλληνες καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες παρουσιάζουν έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, γλυπτικής, textile art, εγκατάστασης, φωτογραφίας και βίντεο που εξυμνούν το φυσικό περιβάλλον, θίγοντας ταυτόχρονα τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος το καταστρέφει, καταστρέφοντας μαζί και τον εαυτό του. Μέσα από τα έργα τέχνης γίνεται αναφορά στα αίτια της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή στη ρύπανση της ατμόσφαιρας με την καύση των ορυκτών καυσίμων, την κτηνοτροφία, τη γεωργία και τις πυρκαγιές, αλλά και στις αντιδράσεις του περιβάλλοντος σε αυτήν, όπως είναι η υπερθέρμανση, η ανυδρία, η ερημοποίηση, οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές, το λιώσιμο των πάγων, η μείωση του οξυγόνου, η απειλή της βιοποικιλότητας και η μετανάστευση των πληθυσμών. Άλλα έργα θίγουν τη δυναμική σχέση αλληλεπίδρασης που έχει ο άνθρωπος με τη φύση, από την οποία εξαρτάται για την επιβίωσή του.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Λάμπρος Ορφανός - Έλλη Μουρέλου Ορφανού
«Η Γοητεία του Μέτρου»
Μέσα από 100 και πλέον έργα ζωγραφικής, σχέδια, ψηφιδωτά και χαρακτικά ο επισκέπτης θα γνωρίσει δύο καλλιτέχνες που έκαναν τέχνη την καθημερινότητά τους. Στο έργο τους καταγράφουν τις οπτικές εμπειρίες και τις προσωπικές εικαστικές εξερευνήσεις τους, δίνοντας αντιπροσωπευτικά δείγματα μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας που εκτείνεται για σχεδόν εξήντα χρόνια. Καθοριστική για την καλλιτεχνική τους πορεία υπήρξε η παραμονή τους στο Παρίσι, που τους έδωσε τη δυνατότητα να έλθουν σε επαφή με τα ρεύματα της εποχής και να ανταλλάξουν απόψεις και ιδέες με άλλους ομότεχνούς τους.
Με τη συνδρομή του αρχιτέκτονα Μίνωα Ορφανού, γιου των δύο καλλιτεχνών, η έκθεση αξιοποιεί το αρχείο προφορικής μαρτυρίας –την άυλη πολιτιστική κληρονομιά– το οποίο δημιουργεί μια παράλληλη ηχητική διαδρομή στις ενότητες της έκθεσης.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Flower Power - Η δύναμη των λουλουδιών
Μια ομαδική έκθεση για την τέχνη του πάτσγουορκ, τη μαγεία των υφασμάτων, των κλωστών, των χρωμάτων και των λουλουδιών. Παρουσιάζονται 200 περίπου έργα καλλιτεχνών από τις χώρες-μέλη (Ελλάδα, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισλανδία, Ιταλία, Λετονία, Ολλανδία, Σουηδία) της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πάτσγουορκ (European Quilting Association), στην οποία ανήκει και ο Ελληνικός Σύλλογος Πάτσγουορκ. Τα έργα των τοπικών εθνικών συλλόγων που θα εκτεθούν ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές, που καθορίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2023 στο Μπέρμιγχαμ, στη μεγαλύτερη σχετική ευρωπαϊκή έκθεση. Στη συνέχεια ξεκίνησαν το ταξίδι τους ανάμεσα στις χώρες-μέλη, που θα διαρκέσει δύο χρόνια, με στόχο αφενός την ανάδειξη της συλλογικότητας και συνεργασίας μεταξύ των λαών και αφετέρου την ανάδειξη της ευρωπαϊκής λαϊκής τέχνης του πάτσγουορκ.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Embrace Empathy
Εξερευνώντας το Φάσμα της Κατανόησης στη Συναισθηματική Αντίληψη
Ποια η σημασία της ενσυναίσθησης στις τέχνες και ποιες οι επιπτώσεις της στην καλλιτεχνική έρευνα; Πώς οι καλλιτέχνες με το να υιοθετήσουν μια πιο βιώσιμη στάση στην πρακτική τους μπορούν να θωρακιστούν απέναντι σε κάθε είδους κρίση; Η έκθεση «Embrace Empathy» εξερευνά τον ρόλο της τέχνης ως μέσου ενότητας και αμοιβαίας κατανόησης που προωθεί την ενσυναίσθηση και την ανθεκτικότητα.
Στην έκθεση συμμετέχουν είκοσι έξι καλλιτέχνες από έξι χώρες. Από την Ελλάδα οι Γιάννης Αδαμάκος, Δημήτρης Αληθεινός, Θράφια, Χρήστος Καπράλος, Νίκος Κεσσανλής, Νίκος Μάρκου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Λία Πέτρου, Λουκάς Σαμαράς, Γιάννης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Τζαμουράνης, Παντελής Χανδρής, Chryssa.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
«Θυμήσου, Σώμα…»
Έχοντας ως αφετηρία το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη, η έκθεση παρουσιάζει μεταξύ άλλων έργα των: Lynda Benglis, Γεώργιου Μπουζιάνη, Κωνσταντίνου Δημητριάδη, Dorothy Iannone, Kalos&Klio, Yves Klein, Tracey Emin, Εδουάρδου Σακαγιάν, Lucas Samaras, Takis, Πάνου Τσαγκάρη, Γιάννη Τσαρούχη και Raed Yassin. Από τις παλαιότερες γνωστές σπηλαιογραφίες, αυτές του σπηλαίου Μαλτραβιέζο στην Ισπανία (περ. 64.000 ετών), και την Αφροδίτη του Βίλεντορφ (25.000-28.000 π.Χ.), την «αποθέωση» του ανθρώπινου σώματος στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη και τον εξιδανικευμένο ρεαλισμό της Αναγέννησης ως τους καλλιτέχνες-περφόρμερς του 20ού αι. που μετέτρεψαν το ίδιο το σώμα τους σε «έργο τέχνης» προκειμένου να καταγγείλουν κοινωνικο-πολιτικά θέματα της εποχής τους και παρωχημένες θεωρίες της Ιστορίας της Τέχνης, το ανθρώπινο σώμα υπήρξε διαχρονική πηγή έμπνευσης χωρίς γεωγραφικά και πολιτιστικά σύνορα. Η έκθεση «Θυμήσου, Σώμα...» φιλοδοξεί να αναδείξει τη δυναμική της απεικόνισης του ανθρώπινου σώματος, δημιουργώντας έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ διαφορετικών εικαστικών μέσων (ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, φωτογραφία κ.ά.) και εικονογραφώντας ένα ταξίδι από τη δεκαετία του 1920 στο σήμερα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Μαρίνα Γκενάντιεβα «Αέρινα Περάσματα»
Η έκθεση θέτει το ερώτημα της διέλευσης των ορίων και, ιδίως, την κίνηση του περάσματος των αόρατων ορίων, όπως αυτών της Νεκρής Ζώνης στη Λευκωσία, τα οποία δεν εξακριβώνονται ούτε στο έδαφος ούτε στους χάρτες, αλλά προσλαμβάνονται μέσω της ενόρασης και της θέασης. Η παρουσία των έργων αποβλέπει να μετατρέψει την εικαστική μορφή σε ενεργητική εικόνα και να θέσει το έργο εν κινήσει μέσω της διάδρασης με τον παρατηρητή. Δεν πρόκειται για αναπαραστάσεις αλλά για έργα που καθίστανται ενεργήματα εικόνας, καθότι εμπεριέχουν οπτικώς τη μετατροπή τους σε τεχνουργήματα εν ενεργεία.
H δεσπόζουσα θεματική της έκθεσης εστιάζεται στο μοτίβο της κουρτίνας, η οποία στη Δυτική εικονογραφία οριοθετεί το πλαίσιο του έργου τέχνης, διανοίγοντας ένα πεδίο συμβολισμού και αμφισημίας μέσω της συγκάλυψης / εκκάλυψης διφορούμενων σημείων της εικόνας. Η κουρτίνα της έκθεσης συνίσταται από ενάμισι εκατομμύριο χρωματιστές γυάλινες χάντρες περασμένες στο χέρι, μεταθέτοντας τη ζωγραφική εμπειρία στον χώρο. Η λεπτεπίλεπτη κίνηση που προκαλεί ο αέρας –η αναπνοή του χώρου– δημιουργεί πολλαπλά ανοίγματα, περάσματα προς την περιοχή των αόρατων ορίων…
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
James Turrell: «Light of the Presence»
Από τη δεκαετία του 1960, ο Turrell εξερευνά φαινόμενα της αντίληψης, από την αισθητηριακή στέρηση μέχρι τα οπτικά εφέ. Ξεκίνησε να δουλεύει με το φως το 1966, στο εργαστήριό του στο Ocean Park στην Καλιφόρνια, και συνεχίζει μέχρι σήμερα να χρησιμοποιεί το φως ως το πρωταρχικό του θέμα και ταυτόχρονα υλικό σε επίπεδο φόρμας. Πρόκειται για έργα που κάνουν χρήση της νέας τεχνολογίας για να εξερευνήσουν τα όρια της όρασης και να οδηγήσουν σε καταστάσεις διαλογισμού. Έχοντας εντάξει το νέον αρχικά στα έργα της σειράς «Glass Series», ο Turrell, στη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών, έχει στραφεί στην τεχνολογία πάνελ LED που προγραμματίζονται μέσω υπολογιστή, επιτρέποντας έτσι πλουσιότερες αποχρώσεις και χαμηλότερα επίπεδα φωτός. Η έκθεση «Light of the Presence» παρουσιάζει δύο έργα από τη σειρά «Glass Series» (2001–), το «Knowing Light» (2007) και το «Rounded Up» (2024), τα οποία θα εκτίθενται σε δύο διαφορετικές αίθουσες.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Photography saved my life
Μια ομαδική έκθεση που διερευνά τους τρόπους με τους οποίους 12 γυναίκες εικαστικοί χρησιμοποιούν το μέσο της φωτογραφίας ώστε να αναδείξουν περιθωριοποιημένους τόπους, αθέατες αστικές κουλτούρες, απόκρυφες αποχρώσεις της σεξουαλικότητας ή ζητήματα της ταυτότητάς τους. Τα έργα εκφράζουν αλληλεγγύη και άνευ όρων αποδοχή προς όλες τις πτυχές του ανθρώπινου συναισθήματος: ντροπή, φόβος, πόνος, τραύμα, αγάπη, τρυφερότητα. Κάποια από τα έργα διερευνούν τη γυναικεία ταυτότητα μέσα από μια φετιχιστική ματιά ή ειδωλοποίηση αντικειμένων και τόπων συνδεδεμένων με τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Άλλα φέρουν αναφορές σε σύγχρονους μύθους, οικιακά περιβάλλοντα, αθέατα ή φαντασιακά τοπία, υλικές εφαρμογές και επιστημονικές τεχνολογίες απεικόνισης. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνιδες Μαρίνα Βελησιώτη, Λίλα Καμπάνη, Μαρία Μαυροπούλου, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Άννα Σαμαρά, Maria Cyber, Lara Gasparotto, Nan Goldin, Renate Graf, Ioulia Panoutsopoulos, Loreal Prystaj, Chantal Vey.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Anna Lea Hucht: «Trembling Curtain»
Το έργο της Anna Lea Hucht περιλαμβάνει σχολαστικά σχέδια εσωτερικών χώρων, νεκρές φύσεις και μορφές, καθώς και κεραμικά γλυπτά. Όπως λέει σε σημείωμά της η Rowena Hughes: «Αιωρούμενοι μεταξύ καθημερινών σκηνών και ενός απόκοσμου βασιλείου, οι πίνακες δημιουργούν μια ευχάριστα διφορούμενη ζώνη για να παίξει η φαντασία μας. Τα με ακρίβεια ζωγραφισμένα θραύσματα μιας σύγχρονης ζωής, αντικείμενα τα οποία επιπλέουν καθημερινά γύρω από τα περβάζια και τα γραφεία μας, φαίνονται απολύτως γνώριμα, αλλά καθώς οι εσωτερικοί χώροι ανοίγονται στο άπειρο του ξάστερου νυχτερινού ουρανού διαπνέονται από μια οικεία μαγεία. Διαισθανόμαστε ότι τα καθημερινά αντικείμενα που απεικονίζονται εδώ με τόση αγάπη έχουν μια βαθιά σημασία που μπορούμε να δούμε φευγαλέα, οι σκηνές υπαινίσσονται διακριτικά άγνωστες ιστορίες λαχτάρας, απώλειας και τρυφερότητας. Τα γλυπτά και οι ακουαρέλες εμφανίζονται ως δύο συμπληρωματικές όψεις ενός δημιουργικού μυαλού».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
«Θητεία»: έκθεση στη μνήμη του Στέλιου Φαϊτάκη
Μια επταμελής ομάδα Ελλήνων δημιουργών, όλοι τους από τη γενιά του Φαϊτάκη, συναντιούνται στη Roma Gallery για να τιμήσουν τον πρόωρα χαμένο ζωγράφο. Το έργο τους στην έκθεση δεν συνιστά αποκλειστικά ένα είδος αφιερώματος, αλλά φανερώνει και τις κοινές τους καταβολές, στοιχεία που αντλούν από μία ρίζα: ανεστραμμένη προοπτική, γραµµικές εκτελέσεις και γεωµετρικά µοτίβα, µετωπική διάταξη των µορφών, απουσία τρίτης διάστασης, όλα όσα διδάσκει η βυζαντινή ζωγραφική γλώσσα αναπλάθονται δημιουργικά σε συνθέσεις κοσμικού περιεχομένου. Στόχος λοιπόν είναι να αναδειχθεί ο τρόπος µε τον οποίο καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς αξιοποίησαν και ενέταξαν στους εικαστικούς τους προβληματισμούς στοιχεία της ζωγραφικής μας παράδοσης. Συμμετέχουν οι Κώστας Λάβδας, Μανώλης Μπιτσάκης, Φίκος, Georgia Fambris, Φώτης Βάρθης, Ιωάννα Καφίδα. Με την ισχυρή παρουσία και του Φώτη Κόντογλου με τη μορφή ενός στρατιωτικού αγίου από την Περίβλεπτο του Μυστρά. Από τη συλλογή του Διονύση Φωτόπουλου κεντρική θέση στην γκαλερί καταλαμβάνει ο «Λουίζος Μαρότος». Τέλος, εκτίθεται ένα άγνωστο στην Ελλάδα έργο του Στέλιου Φαϊτάκη.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Αλέξανδρος Ψυχούλης: «Καταλογισμός»
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2023, ένας χείμαρρος γεννημένος από την κακοκαιρία Ντάνιελ παρασέρνει το σπίτι του Αλέξανδρου Ψυχούλη στο νότιο Πήλιο. Ο ίδιος καταφέρνει να βγει απ’ αυτό λίγα λεπτά πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση. Η νέα σειρά ζωγραφικών έργων που έπεται της καταστροφής είναι μια «θεραπευτική», παιγνιώδης και ταυτόχρονα τρυφερή ματιά στην αγριότητα του φαινομένου. Οι έννοιες της κατοίκησης, της ασφάλειας, της σταθερότητας μέσα στις νέες κλιματικές συνθήκες αναπτύσσονται γύρω από τον κεντρικό αφηγηματικό άξονα, τη γέννηση και την αποδρομή μιας καταιγίδας. Έργα μεγάλων διαστάσεων με επαναλαμβανόμενη γραφή, σχεδόν εμμονική, σαν προσευχή και σαν συγχώρεση προς ένα καιρικό φαινόμενο, με απόλυτη συνείδηση πως τα καιρικά φαινόμενα δεν έχουν καμία ανάγκη από τη δικιά μας συγχώρεση.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Αλέξης Κόρμπης
Η τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αλέξη Κόρμπη με 11 ακρυλικά έργα σε καμβά μεγάλων διαστάσεων, όπου ο καλλιτέχνης συνεχίζει να δημιουργεί τολμηρά ρεαλιστικές φιγούρες και ψυχεδελικά μοτίβα. Νέα έργα που αποτυπώνουν μια ιδιαίτερη δυναμική σχέσεων, διαπλέκοντας σχήματα με μορφές, δημιουργώντας την αίσθηση του ανοίκειου στον θεατή. Αυτή η διαλεκτική του ρεαλισμού με τον συμβολισμό του ονείρου στα έργα του συνεχίζει να ακολουθεί τον Καρλ Γιουνγκ και τις έρευνές του πάνω στο ασυνείδητο, το βαθύτερο μέρος της ψυχής, που συνήθως παραμένει απροσπέλαστο σε εμάς. Τα γεωμετρικά σχήματα του Κόρμπη –συνήθως κύκλοι ή τρίγωνα– έλκουν, έτσι, την καταγωγή τους από το μαντάλα, το ιερό σχήμα του ινδουισμού.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Μανόλης Τσαντάκης: «Αναδυόμενες Αφροδίτες»
Μια σειρά από διαχρονικές υποβρύχιες λήψεις σε διάφορες περιοχές της Κρήτης και ιδιαίτερα της ανατολικής πλευράς, που είναι και ο τόπος καταγωγής του φωτογράφου Μανόλη Τσαντάκη. Κάτω από τη θάλασσα όλα είναι διαφορετικά, εκεί ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι της βαρύτητας, υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια στις κινήσεις, η αίσθηση της ελευθερίας είναι τόσο έντονη που βιώνεις εκείνο που πάντα ο άνθρωπος ονειρευόταν, να πετάει χωρίς τον φόβο να πέσει. Κάπως έτσι εμπνεύστηκε αυτές τις εικόνες, καλλίγραμμα σώματα κάτω από το νερό, με διάφορα υφάσματα ή γυμνά να αντανακλώνται στην επιφάνεια, σχηματίζοντας διάφορα σχέδια, δημιουργώντας ένα σύνολο από εικαστικές συνθέσεις μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων, δίνοντας μια αισιόδοξη πινελιά και φως, περισσότερο φως στη θολή μας καθημερινότητα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Ally Rosenberg: Muscle Memory / «Μυϊκή Μνήμη»
Αληθινοί μύθοι του Εγώ και της αρρενωπότητας στη δεύτερη ατομική έκθεση του Ally Rosenberg στην γκαλερί Δύο Χωριά στον χώρο της Ακρόπολης, όπου αναδεικνύεται μια σχολαστικά επιμελημένη σειρά νεότερων γλυπτών με τον τίτλο «Μυϊκή Μνήμη». Ο καλλιτέχνης διερευνά τα δαιδαλώδη μονοπάτια της ανθρώπινης συνείδησης, προ(σ)καλώντας αναστοχασμό και ένα ίχνος παιγνιώδους περιφρόνησης απέναντι στις παραδοσιακές αρρενωπές αξίες. Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Όταν μια ενέργεια επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, αρχίζει να παρακάμπτει τη συνειδητή σκέψη. Αυτό είναι που ονομάζουμε μυϊκή μνήμη. Το σημείο όπου η συνήθεια κωδικοποιείται ως δεύτερη φύση, όπου ενσωματώνεται ως χαρακτηριστικό του εαυτού· όπου οι συμπεριφορές μοιάζουν συνυφασμένες με τις ίδιες τις μυϊκές ίνες των άκρων μας. Το Εγώ αποτελείται από αμέτρητα προσωπικά αφηγήματα που παίζονται και ξαναπαίζονται σαν παιδικές ταινίες σε λούπα. Τα αποστηθισμένα σενάρια απαγγέλλονται και απαγγέλλονται έως ότου εξαχνωθεί η σημασία κάθε λέξης και απομείνουν μόνο ως φωνητικές εκφορές και άκριτες ηθικές αξίες. Τα οικογενειακά ήθη κι έθιμα συγχωνεύονται, επιτείνοντας ένα αμάλγαμα αναμνήσεων που αποκρυσταλλώνουν την κατανόησή μας για το ποιοι είμαστε».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ
Κωνσταντίνα Συλίκου: «Διάφανοι κήποι»
Συνολικά 29 ζωγραφικά έργα που εικονίζουν πορτρέτα λουλουδιών και τοπία με κήπους με τη χρήση μιας προσωπικής τεχνικής της καλλιτέχνιδας. Στη νέα αυτή ενότητα της δουλειάς της, η Κωνσταντίνα Συλίκου δημιουργεί συνθέσεις σε καμβά, όπου το σχέδιο από κάρβουνο διακρίνεται μέσα από λεπτά υφάσματα και συνδιαλέγεται με τη γραφή της βελονιάς, ενώ η τελική εικόνα σχηματίζεται μόνο όταν η πλαισίωση επιβάλλει την απόσταση ανάμεσα στις αλλεπάλληλες στρώσεις του έργου. Η επιμελήτρια Ελισάβετ Πλέσσα σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η Συλίκου σχεδιάζει μορφές από κάρβουνο σε διαφορετικά στρώματα καμβά και οργάντζας, προσθέτοντας στη συνέχεια το χρώμα με γραφή από βελονιές μεταξωτής κλωστής. Πηγάζοντας από την παράδοση, αλλά μέσα από μια σύγχρονη προσέγγιση και εφαρμογή, τα νήματα υποδύονται την πένα ή το πινέλο, ανάλογα με τις αραιώσεις και τις πυκνώσεις τους, αποτελώντας ταυτόχρονα ρίζες μιας προσωπικής όσο και συλλογικής μνήμης».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Βασίλης Νικολάου: «Σώματα από Ύλη, Πνεύμα και Χρόνο»
Μια έκθεση όπου παρατηρώντας την προσωπική εξέλιξη του καλλιτέχνη βλέπουμε την πορεία μιας ολόκληρης ζωής. Επηρεασμένος από την αρχαία μνημειακή γλυπτική μπλέκει το παρελθόν με το παρόν, δημιουργώντας σύγχρονες φιγούρες ικανές να συνομιλήσουν με τον θεατή. Ξεχωρίζει όχι μόνο για την τεχνική του ικανότητα αλλά και για τον τρόπο που έχει να ζωντανεύει τις φιγούρες, δίνοντάς τους μια αίσθηση κίνησης, προκαλώντας ταυτόχρονα στον παρατηρητή ποικίλα συναισθήματα.
Η επιμελήτρια Ίριδα Κρητικού αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η διαδρομή του των σαράντα και πλέον ετών στη γλυπτική είναι εδώ, δυναμική μα διόλου επιδεικτική, έμπλεη των σπουδαίων καταβολών της και της πρωτογενούς της χαρισματικής ευρηματικότητας. Περισσότερο αποτελεί μια πύκνωση χρόνου, μια ευρηματική πρόσληψη και στιλπνή μετάβαση στον πυρήνα της ύλης με την οποία κάθε φορά καταγίνεται, μια εξέχουσα απόδειξη της δυνατότητας ύπαρξης της ελληνικής διαχρονίας στη σύγχρονη γλυπτική».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Νάγια Μαγαλιού & Lotta Esko: «Fruits, Unite!»
Μια έκθεση των εικαστικών Lotta Esko (Ελσίνκι) και Νάγια Μαγαλιού (Αθήνα) που παρουσιάζουν την μπανάνα ως σύμβολο του ευρωπαϊκού οπτικού πολιτισμού, της ευρωπαϊκής διατροφικής κουλτούρας, καθώς και της αποικιακής ιστορίας. Επαναλαμβάνονται διάφορες αναπαραστάσεις της μπανάνας με ζωγραφικά, γλυπτικά, κειμενικά και ερευνητικά μέσα. Η μπανάνα χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ανάλυση πολλών ιδεών που σχετίζονται με τη μακροχρόνια ιστορία της χρήσης τροπικών φρούτων ως συμβόλων υγείας, ευημερίας και χιούμορ καθώς και σεξουαλικών, έμφυλων και πολιτιστικών ταυτοτήτων. Η Μαγαλιού εκθέτει ζωγραφικά έργα μεγάλης κλίμακας, ακρυλικών σε χαρτόνι, και η Esko παρουσιάζει μεγάλης κλίμακας γλυπτά από αφρό στρωμάτων. Η συγγραφέας και ακαδημαϊκός Raita Merivirta συνεισφέρει με το κείμενό της «The Story of the Most Popular Fruit in the World: Banana» όπου συζητάει τη διαδικασία «εξευγενισμού» του τροπικού αυτού φρούτου και το πώς η μπανάνα έγινε ένα τόσο δημοφιλές και διεθνές εμπόρευμα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Κωνσταντίνος Πάτσιος: "My father had a big nose", Objects and toys from an aggressive childhood
Στη νέα του ατoμική έκθεση ο εικαστικός διαμορφώνει ένα Gesamtkunstwerk, ένα συνολικό έργο τέχνης που περιλαμβάνει επιτοίχια έργα, γλυπτά, video και NFTs. O Πάτσιος εμπλουτίζει τη ζωγραφική διαδικασία με τις τεχνικές του κολάζ και του ντεκολάζ, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο με σύμβολα και εικόνες που συνδέουν τον ενήλικο κόσμο με τον παιδικό, τον μικρόκοσμο με το συλλογικό ασυνείδητο. Στα γλυπτά του, σύνθετα ready-mades, κυριαρχεί μια σαρκαστική διάθεση, ενίοτε αυτοβιογραφική, περιγράφοντας τη σχέση με τον φυσικό αλλά και με τον επουράνιο πατέρα.
Με τον Πινόκιο ως κεντρικό μοτίβο, ο καλλιτέχνης ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο των παιδικών ονείρων και βιωμάτων, όπου οι επιθυμίες και τα συναισθήματα διαμορφώνουν την ενήλικη ζωή. Μέσα από την οπτική του Πάτσιου, ο Πινόκιο αναβιώνει με νέα πνοή, ως ένας πανανθρώπινος ήρωας που μας οδηγεί στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, στις οδύνες και τις ηδονές της ύπαρξης.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Γιώργος Χαδούλης: «Νέα τοπία»
Ο Γιώργος Χαδούλης παρουσιάζει μια σειρά είκοσι νέων έργων, φιλοτεχνημένων τα τελευταία τρία χρόνια, η οποία περιλαμβάνει λάδια σε καμβά μεγάλων διαστάσεων και έργα με μελάνια σε χαρτί. Η θεματική τους αντλείται από τοπία βαθιά ριζωμένα στη μνήμη του καλλιτέχνη, τοπία που έχει ζήσει και εξερευνήσει. Με τη δική του χαρακτηριστική γραφή μάς μεταφέρει σε έναν κόσμο στον οποίο μπορεί κανείς να περιπλανηθεί και να αναζητήσει τις δικές του προσωπικές αναμνήσεις.
Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης: «Τα τοπία αυτά είναι βασισμένα σε πραγματικά τοπία αλλά είναι ζωγραφισμένα ελεύθερα. Τα γνωρίζω καλά, έχω βουτήξει απ’τα βράχια στις θάλασσές τους, ξέρω πότε είναι κρύα ή ζεστά τα νερά τους. Έχω ξαπλώσει στη σκιά των πεύκων. Έχει κολλήσει ρετσίνι από τα πεύκα αυτά στο μαγιό μου. Ξέρω πόσο ξερά είναι τα στάχυα κάτω από αυτά. Έχω δει το φεγγάρι να σηκώνεται πίσω από τους λόφους αυτούς και σκέφτομαι πόσοι πριν από μένα θα έχουν νιώσει όλα αυτά όπως εγώ και πόσοι μετά από μένα».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Ιωάννης Sake Καραμπέτσος: «Street Love»
Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης φέρει τον παλμό, την ένταση, την αισθητική, την αλήθεια του urban life style σε μια αίθουσα τέχνης, χωρίς να χάνει και να αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του, χωρίς να ωραιοποιεί και να «εξαγνίζει» τα στοιχεία που το συνθέτουν. Ο Sake δεν ενδιαφέρεται να είναι κόσμιος. Μεγαλωμένος στον δρόμο, όπου δημιούργησε τα πρώτα του graffiti στους τοίχους της πόλης, διατηρεί ατόφιο τον χαρακτήρα του street artist, ακόμα και όταν δημιουργεί στο ατελιέ του: «Προσπαθώ να μεταφέρω την ατμόσφαιρα του graffiti, της ζωής και της τέχνης του δρόμου στην γκαλερί. Ακόμα και όταν δημιουργώ στο εργαστήριό μου, έχω την ένταση, την ταραχή, την αδρεναλίνη που έχω όταν ζωγραφίζω στον δρόμο», λέει ο ίδιος. Σε αυτή του την έκθεση ο Sake παρουσιάζει έργα ζωγραφικής και γλυπτά ή κολάζ με υλικά, όπως τσιμέντο, ρητίνες, ξύλο, spray, neon, μαρκαδόρους, ακρυλικά κ.ά. σε πολυδύναμες συνθέσεις με τον δικό του εντελώς προσωπικό, μοναδικό χαρακτήρα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Δήμος Κηπουρός: «Ταξιδιωτικές εντυπώσεις»
Ο καλλιτέχνης μάς καλεί μέσα από απλές και οικείες εικόνες να «ταξιδέψουμε» και να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του. Με συνταξιδιώτισσα και βασική πρωταγωνίστρια τη σύντροφό του, σε πολλά από τα έργα της τρέχουσας έκθεσης του, μας δίνεται η αίσθηση ότι περιπλανιόμαστε μαζί τους στους δρόμους και στα καταπράσινα πάρκα των ευρωπαϊκών πόλεων, σε μεγάλα μουσεία όπως το Prado και το Λούβρο αλλά και σε σκηνές που μπορεί να αντικρίσει κάποιος σε μια μεγάλη πόλη, όπως μια διαδήλωση. Όσοι γνωρίζουν τον καλλιτέχνη και τον παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια σίγουρα θα δουν μια αλλαγή στον τρόπο που ζωγραφίζει καθώς, όπως αναφέρει ο ίδιος, «το παραπάνω βήμα που πιστεύω ότι έκανα σε σχέση με προηγούμενες δουλειές μου είναι η προσπάθεια να κινηθώ πέρα από τη φωτογραφική αναπαράσταση».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Χρήστος Γεωργουδάκης: «Retrospectiva, Χαρακτική - Γλυπτική 1987-2024»
Στην έκθεση παρουσιάζονται επιλογές έργων του καλλιτέχνη –πολλά από τα οποία βγαίνουν από το εργαστήριό του για πρώτη φορά– από όλες τις περιόδους της πλούσιας δημιουργικής του πορείας των σχεδόν 40 ετών, προσφέροντας την ευκαιρία να εξερευνήσουμε την εξέλιξη και τη συνεισφορά του στον τομέα τόσο της χαρακτικής όσο και της γλυπτικής, τις οποίες κυρίως υπηρετεί.
Η έκθεση διαρθρώνεται σε θεματικές ενότητες, στις οποίες κυριαρχούν τα ασπρόμαυρα χαρακτικά πορτρέτα του σε λινόλεουμ - υψιτυπίες. Πρόκειται για προσωπογραφίες των σημαντικότερων και πιο επιδραστικών προσωπικοτήτων του πολιτισμού μας, μορφές-σύμβολα των τεχνών και των γραμμάτων που καθόρισαν τον πολιτιστικό και κοινωνικό πλούτο του 20ού και 21ου αιώνα. Παράλληλα εκτίθενται γλυπτά από ατσάλι από τις σειρές που έχουν συμμετάσχει σε μεγάλες εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις γλυπτικής, ενώ δεν λείπουν και έργα με εννοιολογικό χαρακτήρα και σαφές κοινωνικό σχόλιο.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Florent Frizet: «Spring Break»
Ο Frizet εξερευνά τις περίπλοκες, ενίοτε ευαίσθητες διασταυρώσεις της διέλευσης, του χρόνου, της απορρόφησης και της θεατρικότητας, αντλώντας έμπνευση από τις θεωρίες του Michael Fried, ιστορικές εικόνες, σκηνές της καθημερινής ζωής, τις σπηλιές Lascaux στη νότια Γαλλία και τον απατηλό χορό που προκύπτει όταν οι σκιές πέφτουν στο γήινο έδαφος. Το «Spring Break» είναι μέρος ενός μακροχρόνιου, σε εξέλιξη έργου που ξεκίνησε να αναπτύσσεται από το 2016, όταν ο καλλιτέχνης μετακόμισε για πρώτη φορά στην Αθήνα. Το κύριο σώμα του έργου παρουσιάζεται αποκλειστικά σε καμβάδες μεγάλου μεγέθους που εκτίθενται στον κεντρικό χώρο της γκαλερί. Σε αυτά τα έργα, οι υπόνοιες ή τα περιγράμματα των ανθρώπινων μορφών αναδύονται σαν απόηχοι από το σύμπαν, μια αντανάκλαση της διαχρονικής, αλλά αέναα εμβρυϊκής φύσης της ύπαρξης. Ο Frizet αναλαμβάνει τον ρόλο του κοσμογονιστή, εμβαθύνοντας στην ίδια τη δημιουργία των συμπάντων μέσα στα όρια του κάθε καμβά.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Μανώλης Σαριδάκης: «Ένα ταξίδι»
Ένα ταξίδι στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας αλλά και του ουρανού∙ αέναα ταξίδια του συνειδητού αλλά και του ασυνείδητου, ταξίδια χωρίς προορισμό με μινιμαλιστική έκφραση και με έντονη χρωματική παλέτα. Ο καλλιτέχνης λέει: «Ζωγραφίζω την πραγματικότητα που με περιβάλλει, τη θάλασσα, τον ουρανό, τα πράγματα, τον αέρα ανάμεσα στα πράγματα. Ξεκινώντας από τον άνθρωπο που άφησε το αποτύπωμα των δεήσεών του στις βραχογραφίες έως τον άνθρωπο που εμπεδώνει τη συνέχειά του. Kι αν η ζωγραφική μου είναι μια πραγματικότητα, είναι η πραγματικότητα που άλλοτε προσπαθεί να αποτυπώσει με ακρίβεια όλα όσα στοχεύει και άλλοτε ηθελημένα αποκλίνει∙ πότε προς το φανταστικό και την υπέρβαση, πότε εσωκλείοντας ακούσιες εκρηκτικές υπαγορεύσεις».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Αδριανός Σωτήρης: «The thing-in-itself»
Αλληγορίες, μυθολογικές αφηγήσεις, συμπυκνωμένες σκέψεις, επιρροές φιλοσοφικών θεωριών, προσωπικές αναζητήσεις μορφοποιούνται και συνοψίζουν έννοιες ή επαναδιατυπώνουν συλλογισμούς και νοήματα. Οι φαντασιακές, πολυσύνθετες έως και παραισθησιακές συνθέσεις του Αδριανού με τις δαιδαλώδεις συνειρμικές αναφορές παραπέμπουν στην πυθαγόρεια και τη δυϊστική πλατωνική φιλοσοφία, στην αισθητηριακή αντίληψη του Καντ, αλλά και σε κβαντικές θεωρίες.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Collage Remix 3
Ομαδική έκθεση που για άλλη μια φορά αναδεικνύει τη σημασία και τη δημοτικότητα του κολάζ ως μέσου καλλιτεχνικής έκφρασης. Η έκθεση αποτελεί τη συνέχεια των ομώνυμων εκθέσεων κολάζ, που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο σύγχρονης τέχνης FokiaNou την άνοιξη του 2022 και του 2023, με μεγάλη επιτυχία. Για την πραγματοποίηση της τρίτης της εκδοχής, προσκλήθηκαν δεκαέξι καλλιτέχνες να εκθέσουν τα νέα τους έργα αξιοποιώντας μια ποικιλία μέσων και τεχνικών, από χαρτί, περιοδικά και ύφασμα μέχρι διάφορα ετερόκλητα αντικείμενα, σε συνδυασμό με το σχέδιο και τη ζωγραφική. Χρησιμοποιούν τόσο αναλογικά όσο και ψηφιακά μέσα, έχοντας όμως ως κοινό χαρακτηριστικό τις αναπάντεχες, συχνά προκλητικές μα πάντα εμπνευσμένες συνθέσεις, που οδηγούν σε αποτελέσματα με πολλαπλές οπτικές αναγνώσεις συνθέτοντας ένα συναρπαστικό μα συνάμα αποκαλυπτικό καλειδοσκόπιο του κόσμου μας σήμερα.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
Ερμιόνη Συρογιαννοπούλου: «KNOTS»
Ένα πλήθος από διαφορετικές ακίδες δεμένες σε έναν κάνναβο δημιουργεί ένα συλλογικό σύνολο, το οποίο συγκροτείται με την υπερσυγκέντρωση κάθε μοναδικότητας κάθε υποκειμένου. Τρία βασικά στοιχεία χαρακτηρίζουν το έργο αυτό. Το πρώτο είναι η υπομονή. Σαν μια σύγχρονη Πηνελόπη, η Ερμιόνη πλέκει τα σύρματά της,προσμένοντας υπομονετικά την ολοκλήρωση του κύκλου, την άφιξη του Οδυσσέα, την έλευση του τέλους. Το δεύτερο στοιχείο είναι η επανάληψη. Μια ρυθμική μελωδία που καταγράφουν οι κόμποι. Μια αδιάκοπη διαδικασία προσευχής, εκεί που το πρόσωπο εισέρχεται στον εαυτό του για να εναρμονιστεί με την κοσμική τάξη. Το τρίτο στοιχείο είναι η κίνηση. Η Συρογιαννοπούλου προτείνει παλλόμενες μορφές, οι οποίες κατακτούν τη μεταβλητότητα, είτε μέσω της διαφορετικής θέσης του παραλήπτη είτε μέσω της δυνατότητας μετακίνησης των συνθετικών στοιχείων των έργων.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
«Σπάστε τη σιωπή, σώστε τα καΐκια – Μετουσίωση»
Ο Γιώργος Βούρος εξηγεί σε σημείωμά του: «Τα παραδοσιακά σκαριά της χώρας μας, βάρκες και καΐκια, παλιά ή νέα, είτε τα τσακίζουν και τα σπάζουν σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απόσυρσή τους, είτε εγκαταλείπονται σε παραλίες και καρνάγια κι αφήνονται να σαπίσουν και να λιώσουν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Η δε ναυπηγική μας παράδοση περίπου 10.000 χρόνων χάνεται ανεπιστρεπτί. Για αυτόν τον λόγο, η ψυχή μου ως καλλιτέχνη με οδήγησε να περισώσω εικαστικά ό,τι μπορούσα από τη φθορά και την ανυπαρξία, επιδιώκοντας να τους δώσω μια συνέχεια ζωής μέσω μιας εικαστικής μετουσίωσης».
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
«Armonia Generosa»
Στην έκθεση-αναδρομή του με έργα από το 2021 ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης προτρέπει τον θεατή να προσεγγίσει την τέχνη με μια σύγχρονη ματιά, όπου η οπτική αντίληψη δεν είναι πλέον γραμμική αλλά ενεργητική. Καλεί τον θεατή να αλληλεπιδράσει, είτε ενσωματώνοντάς τον στη σύνθεση, είτε δημιουργώντας ενοποιητικά πεδία που αντανακλούν στην πρώτη του ενότητα το αναγεννησιακό υπόβαθρο. Στη δεύτερη ενότητα ανακαλούν μικρές λεπτομέρειες και παρατηρήσεις που ενώνονται στο βλέμμα του θεατή και στην τελευταία και πιο πρόσφατη αναδεικνύουν την ανεπαίσθητη κίνηση που διατρέχει το έργο, τείνοντας να εξαφανιστεί μέσα σε ανεπαίσθητους χρωματικούς μετατονισμούς.
Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
