Τι έχω πάθει από πέρυσι κι έρχομαι εδώ συνέχεια, σα να γυρίζω σπίτι μου; Μυστήριο. Από την εσωστρεφή, σκληρή, τσιγκούνικη πια Τουρκία (έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια του Ερντογάν), πίσω στο αναλιγωμένο Κάιρο, ανοιχτό σα λουλούδι, που ακόμα και η ζέστη του έχει κάτι βελούδινο, όχι μεταλλικό, όπως στην Αθήνα.
FacebookTwitter Φωτ.: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος/ LIFO FacebookTwitter Φωτ.: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος/ LIFO Εντυπωσιακό σχέδιο, κόλλησα. Στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης του Καΐρου. Τα παράλληλα ημικύκλια του στήθους και της κοιλιάς. Οι μυώνες που εμφαίνονται με τρίγωνα και δύο παράλληλες γραμμές. Τα λόγια που τα παίρνει ο αέρας από το στόμα, αλλά φεύγουν και από τον πρωκτό. Το στρογγυλό, εξωγήινο κεφάλι. Το ότι αυτό, το ίδιο σχέδιο μελετούν οι τέσσερις μορφές στη διπλανή σελίδα. Τριπάκι αληθινό, ειδικά αν σκεφτείς ότι σχεδιάστηκε τόσους αιώνες πριν.
Από την μεριά του Μάριοτ στο Ζαμάλεκ, η σκοτεινή όχθη του Νείλου ήταν πάντα καβάτζα για τα (ετεροφυλόφιλα) ζευγάρια που ήθελαν να πιάσουν το χέρι και να φιληθούν. Όχι για πολύ ακόμα. Ένα τεράστιο έργο «εξευγενισμού» βρίσκεται σε εξέλιξη.
