Aν παρακολουθείτε τις DIY εκδόσεις∙ αν σας ενδιαφέρει να ταξιδεύετε μέσα από τις σελίδες ενός περιοδικού∙ αν σας γοητεύουν οι σελίδες που ξεφεύγουν από την αισθητική του illustration και του glossy∙ αν σας ενδιαφέρει να διαβάζετε συνεντεύξεις ανθρώπων που διαμορφώνουν αισθητική∙ αν σας απασχολεί το ανδρικό στυλ που δεν υπακούει σε φευγαλέες μόδες, τότε μάλλον θα γνωρίζετε το «Kennedy» magazine, το biannual περιοδικό με έδρα την Αθήνα.
Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 και έκτοτε πωλείται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, καταστήματα ανδρικής ένδυσης, γκαλερί και μουσεία σε όλο τον κόσμο.
Σε περίπτωση που προμηθεύεστε τον καφέ σας από το Foyer Espresso Bar του Παγκρατίου και από το Anäna της Πραξιτέλους, λογικά θα έχετε δει ότι είναι και σημεία πώλησης του περιοδικού. Τώρα, ο φωτογράφος και εκδότης του δημιουργεί ένα ακόμα σημείο πώλησης, το οποίο όμως θα είναι αφιερωμένο στο κρασί.
O Chris Kontos δεν είναι επιχειρηματίας, δεν είχε μπλέξει ξανά με μαγαζιά. Ήθελε όμως να δημιουργήσει ένα λιτό μέρος στο κέντρο, που το έχει ζήσει, το έχει κατοικήσει, το έχει δει να αλλάζει, το ξέρει πολύ καλά.
To Kennedy θα μας συστήνει γαλλικά κρασιά και παραγωγούς που δεν παίζουν αλλού στην πόλη.
Το Kennedy, που πήρε το όνομά του από το περιοδικό, είναι ένα wine bar μικρό σε τετραγωνικά, που θα είναι μετρημένο και στο τι προσφέρει. Πριν από μια δεκαετία, και ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, ο Chris Kontos άρχισε να δοκιμάζει, να ανακαλύπτει, να μυείται στον κόσμο των φυσικών κρασιών. Kαι κόλλησε με αυτά, που πια αποτελούν απόλυτη τάση και στην Αθήνα, όπως τάση είναι και τα μέρη που σερβίρουν κρασί – τα νέα μπαρ είναι τα wine bar, και αυτό μόνο καλό είναι. «Άρχισα να ψάχνω αυτού του είδους τα κρασιά και να γνωρίζω παραγωγούς και κόσμο από την εστίαση σε Γαλλία και Αγγλία. Σκεφτόμουν ότι υπάρχει ένα κενό όσον αφορά το γαλλικό κρασί στην Αθήνα, που ήθελα με έναν τρόπο να το καλύψω».
Παιδί του 1992, ο Léo Dirringer είναι ένας νέος οινοποιός από την Αλσατία. Απ’ όταν δοκίμασε ένα μπουκάλι Chalasses Marnes Bleues 2011, που του έδειξε πώς μπορεί να δημιουργήσει κάνεις ένα εκπληκτικό και δουλεμένο κρασί χωρίς θειώδη, άλλαξε η οπτική του. Στα τέλη του 2016 ανέλαβε το κτήμα της οικογένειάς του και άρχισε να το μετατρέπει σε βιολογικό αμπελώνα, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα των σταφυλιών, σεβόμενος απόλυτα το terroir.
Δεν γνωρίζουμε τη δουλειά του στην Αθήνα, αλλά από εδώ και στο εξής μπορούμε να πίνουμε το δικό του Pur Jus, ένα blend από Sylvaner, Auxerre και Riesling από το Dambach-la-Ville, ένα cuvée κρασί, φρέσκο και αρωματικό. Θα προσφέρεται σε ποτήρι, στον μικρό πεζόδρομο της Νικίου.
To Kennedy θα μας συστήνει γαλλικά κρασιά και παραγωγούς που δεν παίζουν αλλού στην πόλη. «Σκεφτόμουν “αν μπορούσα να έχω αυτό το κρασί στην Αθήνα, θα το έπινα”. Και καθώς δεν το έβρισκα, αποφάσισα να το φέρω ο ίδιος». Θα ξεκινήσει με τις ετικέτες δέκα οινοποιών τους οποίους γνωρίζει και τους έχει επισκεφθεί στα κτήματά τους, θα έχει τρεις-τέσσερις ετικέτες από τον καθένα και σιγά σιγά θα εμπλουτίζει τη λίστα του με κάποιες ακόμα – όχι όμως με πάρα πολλές. «Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς 250 ετικέτες σε ένα μαγαζί, προτιμώ να τις ξέρουμε όλες μία προς μια παρά να έχουμε έναν ατελείωτο κατάλογο», λέει.
Αποκλειστικά στην Ελλάδα εισάγει και τις κονσέρβες με ψάρια από διάφορα μέρη της Ευρώπης –κυρίως από την Ισπανία– που συσκευάζονται στην Aυστρία και θα μπορούμε να τις προμηθευτούμε για το σπίτι ή να τις ανοίξουμε και να τσιμπήσουμε εκεί. Θα έχει κρύα κουζίνα, απλά πιάτα στα οποία θα αξιοποιεί υλικά της εποχής, θα βγάζει δηλαδή φρούτο με τυρί που θα αλλάζει κάθε μήνα, τη μία θα είναι αρσενικό Νάξου, την άλλη comté, θα έχει και δυο-τρία αλλαντικά, γαλλικό σαλάμι, φρέσκο βούτυρο από τη Λάρισα και ποιοτικό ψωμί από το Τρομερό Παιδί. Όπως και το βούτυρο, έτσι και το premium ελαιόλαδο psyche organic από την Κυπαρισσία (κρύβει μια ιστορία πίσω του, ρωτήστε τον Chris) θα είναι ένα πιάτο από μόνο του για να ευχαριστιόμαστε τις βούτες με ψωμί. Και το ελαιόλαδο θα μπορούμε να το αγοράσουμε για το σπίτι, όπως και τα πιάτα με το logo του μαγαζιού που έρχονται από τη Δανία.
Όλο το μαγαζί είναι φτιαγμένο από τον ίδιο και τη σύντροφό του, και όταν λέω όλο, εννοώ από τους ξύλινους πάγκους μέχρι τα έπιπλα και το τραπέζι στο βάθος, το οποίο έχει τοποθετηθεί με τέτοιον τρόπο που μοιάζει σαν να μπαίνουμε σε σπίτι. Απέναντι από το τραπέζι αυτό στέκεται το ηχοσύστημα με μηχανήματα από την προσωπική του συλλογή από τα οποία θα ακούγονται οι μουσικές που θα πλαισιώνουν το κρασί.
Υπάρχει ένας δεύτερος πόλος στον κόσμο του Chris Kontos εξίσου σημαντικός με το περιοδικό και αυτός είναι ο ήχος υψηλής πιστότητας, με τον οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά εδώ και χρόνια. Καθώς είναι επηρεασμένος από την Ιαπωνία και τα ωραιότερα κατά τον ίδιο wine bars που έχει συναντήσει στον κόσμο, το Kennedy θα είναι ένα listening bar: «Θέλω να προσφέρω σε όσους έρχονται εδώ τη δυνατότητα να ακούσουν μουσική με έναν τρόπο που δεν την έχουν ακούσει κάπου αλλού, να την απολαύσουν στην ποιότητα ήχου που θα έπρεπε να ακούγονται τα ηχογραφημένα κομμάτια, όσο πιο κοντά δηλαδή γίνεται σε αυτό που λέμε “ζωντανή μουσική”». H επιλογή της μουσικής θα είναι κυρίως δική του, έχει σκοπό να διοργανώνει βραδιές αφιερωμένες σε έναν μόνο δίσκο, όπως είναι ο «A Love Supreme» του John Coltrane.
«Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η μουσική λείπει από το προσκήνιο στα μαγαζιά της Αθήνας. Θέλω όμως να ξαναπαίξει ρόλο στο πώς διασκεδάζουμε. Είχα την ευκαιρία φέτος να βρεθώ σε μέρη όπου έβαλαν και έβαλα καλή μουσική και έγινε χαλασμός, τα γενέθλια του Λινού Σουμπάσης & ΣΙΑ ή το πάρτι για το κλείσιμο του Au Revoir για το καλοκαίρι ήταν βράδια που θύμιζαν άλλες εποχές. Μεγάλωνα όταν υπήρχε ακόμα το PΟP της Κλειτίου και ως Dj εκεί για επτά χρόνια έχω ζήσει με άλλες παραστάσεις, η μουσική ήταν ο πρωταγωνιστής στην έξοδό μας, ήταν ο νούμερα ένα λόγος για να επιλέξεις ένα μαγαζί. Πιστεύω ότι οι εποχές ανακυκλώνονται, ότι μπορούμε να επιστρέψουμε εκεί, εμείς οι ίδιοι άλλωστε διαμορφώνουμε τις κατάστασεις».
Kennedy, Νικίου 9 - Ανοίγει την Τρίτη 8 Οκτωβρίου.
