Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΞΥΠΝΑ ΜΝΗΜΕΣ και διατηρεί γερή τη σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης με το κοινό της. Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις που κάνω καθώς διαβάζω με ενδιαφέρον το μενού του καινούργιου γαστροκαφενείου «Μουσουρλού» που έστησαν ο Ηλίας Σκουλάς και η Κατερίνα Σαλαμούρα. Ο Ηλίας δεν χρειάζεται συστάσεις· φροντίζει σε κάθε δημιουργικό πέρασμα από τις κουζίνες των εστιατορίων του να αφήνει ζωηρό το γευστικό του αποτύπωμα. Πληθωρικός, ανατρεπτικός, πρόσχαρος, δυνατός στους μεζέδες, «παίζει» με τη βαθιά γεύση της παράδοσης.
Στη Μουσουρλού, σε έναν απλό και χαλαρό χώρο, σερβίρεται η μικρασιατική παράδοση, πιάτα που σε ταξιδεύουν από τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και τον Καύκασο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη. «Ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσεις τους μεζέδες είναι να μην πάρεις φόρα», λέει γελώντας ο Ηλίας και συμπληρώνει: «Εδώ οι γεύσεις είναι αληθινές, πατάνε σε αυθεντικές συνταγές». Ακολουθούμε τη συμβουλή του γιατί επιβάλλεται να γλεντήσεις με τη νόστιμη παρέα των μεζέδων, να ανοίξεις την όρεξη, να κάνεις την απόλαυση αργή και βασανιστική, να δώσεις την ευκαιρία στη γευστική μνήμη να καταγράψει αλλά και να ανασύρει τις γεύσεις που έχεις πεθυμήσει.
Γεύσεις, παράδοση, ιστορίες, πέρασαν από το πιρούνι μας, με τους απολαυστικούς μεζέδες του γαστροκαφενείου να σερβίρονται σε ένα περιβάλλον χαλαρό και ήρεμο, διακοσμημένο με μικρές, μικρασιάτικες πινελιές.
Στο τραπέζι προσγειώνεται ζεστός και μοσχοβολιστός «ο άρτος του Άμπο» που ψήνεται καθημερινά για τη Μουσουρλού σε ξύλα, μέσα σε πέτρινο πηγάδι. Ακολουθεί η κλασική σαλάτα Εζμέ (€4), μια καλοφτιαγμένη πικάντικη αλοιφή ντομάτας, καλοδουλεμένη, με ελκυστικό ζωηρό κόκκινο χρώμα. Η τυροκαυτερή «χτυπητή» της Θεσσαλονίκης (€6), δουλεμένη με φέτα ΠΟΠ και πιπεριές κέρατο καυτερές, χτυπημένες στο γουδί, είναι όπως πρέπει, στακάτη, με έντονη γεύση και καυτερή, όπως δηλώνει και η ονομασία της. Ένα πυροτέχνημα στο στόμα κάθε μπουκιά. Συνδυάζεται εξαιρετικά με το τσίπουρο. Αγαπώ τη μελιτζανοσαλάτα, αλλά είναι λίγες οι φορές που την έχω δοκιμάσει σε τόσο καλή εκτέλεση για να τη θυμάμαι. Η μελιτζανοσαλάτα «Καϊμάκι» της Ταξίμ (€7) «είναι η τουρκική εκδοχή της» λέει ο Ηλίας καθώς αφήνει το πιάτο στο τραπέζι και λέει επιτακτικά «δοκίμασέ την». Δοκιμάζω μια γενναία πιρουνιά, κλείνω τα μάτια και αφήνω να με ταξιδέψει νόστιμα το ωραίο και διακριτικό κάπνισμα της μελιτζάνας. Εδώ ακολουθείς τη λογική «τα πιάτα όλα στη μέση» και τα μοιράζεσαι όπως μοιράζεσαι τις γλυκιές κουβέντες με τους φίλους.
Τα πιρούνια πήραν φωτιά με τα τραγανά μύδια Κωνσταντινουπόλεως (€6) και την πικάντικη κρούστα τους, που τηγανίζονται ανάλαφρα και συνοδεύονται από αέρινη σκορδαλιά. Αξίζει να θυμάσαι τον τόνο (€9) φτιαγμένο κονφί και σερβιρισμένο πάνω σε λαδόκολλα που συνοδεύουν κρεμμύδι τουρσί, σκορδάτη αγιολί και λεμόνι – για δυνατούς παίκτες. Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια σε μια ατμόσφαιρα ευωχίας. Όσοι πιστεύουν ότι για να είναι νόστιμο το φαγητό χρειάζονται πολλά υλικά και τεχνικές, θα αλλάξουν γνώμη μόλις δοκιμάσουν το Βραστό (€9). Πρόκειται για μοσχαρίσιο παϊδάκι με λαδολέμονο γαρνιρισμένο με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, αγγουράκια τουρσί και μια πινελιά μουστάρδα. Το μεγαλείο της απλότητας, φουλ της νοστιμιάς. Είναι εντυπωσιακό που η γεύση του καταγράφεται αμέσως στη γευστική μνήμη.
Ο Ηλίας Σκουλάς ξέρει να παίζει δυνατά με το κρέας και προτείνει στα μερακλίδικα πιάτα του τον «τζιγεροσαρμά της Πόπης» (€10), έναν σπάνιο μεζέ της Σμύρνης που για να τον φτιάξει η sous-chef Έφη Σταματιάδου ακολουθεί τη συνταγή της Πόπης Ναγκουλίδου από τη Δράμα. Στο τραπέζι προσγειώνεται μια λαχταριστή μπάλα με μπόλια, που μόλις την κόβεις αποκαλύπτεται στην καρδιά της ψιλοκομμένο αρνίσιο συκώτι γάλακτος, πιλάφι, φρέσκο κρεμμυδάκι, άνηθος και από δίπλα μια κουταλιά γιαούρτι με κοκκινοπίπερο για να «σβήσεις» την πληθωρική γεύση. Φυσικά και θα υποκύψεις στην αμαρτία με τις φρέσκιες χρυσαφένιες τηγανητές πατάτες που είναι λουσμένες με καλοφτιαγμένο αρνίσιο κιμά και εξαιρετικό χοντροτριμμένο κασέρι Ξάνθης (€8). Είναι ένα από τα πιάτα που μου θυμίζουν εικόνες οικογενειακές, όλα όσα αξίζει να θυμάσαι. Αξέχαστος θα μείνει ο χειροποίητος καβουρμάς φτιαγμένος από μοσχάρι και πρόβατο που σερβίρεται με κρέμα και αυγά (€9). Ό,τι πρέπει για γενναίες βούτες με ψωμί – δεν περιγράφω άλλο.
Το μενού έχει λιμπιστικές προτάσεις από την ενότητα «κεμπαμπτζίδικον» και ενδώσαμε στο Urfa Kebab της Σμύρνης (€14) που, όπως διαβάζω, είναι η αυθεντική συνταγή ανάμεικτου κεμπάπ (μοσχάρι και πρόβατο) που είχε να εμφανιστεί από το 1919 και συνοδεύεται με πίτα lavash και σαλάτα κρεμμυδομαϊντανό, με ψητή πιπεριά κέρατο δίπλα και μια κουταλίτσα γιαούρτι και εζμέ. Η λιγωτική ευωδιά του κεμπάπ σε τραβάει από τη μύτη, θέλεις κυριολεκτικά να χυμήξεις στο πιάτο. Φτιαγμένο γενναιόδωρα, με πληθωρική νοστιμιά και την καλή πρώτη ύλη να μιλάει από την πρώτη μπουκιά.
Γεύσεις, παράδοση, ιστορίες πέρασαν από το πιρούνι μας σε ένα περιβάλλον χαλαρό, ήρεμο, με μικρές διακοσμητικές μικρασιάτικες πινελιές. Και για να μην ξεχνάμε την οικονομική πραγματικότητα: χορταίνεις με καλό φαγητό χωρίς να τρομάζει η τσέπη σου. Ο Ηλίας Σκουλάς σε υποδέχεται με χαμόγελο, φιλόξενη διάθεση και για καλό κατευόδιο σε τρατάρει χαλβά σιμιγδαλένιο και λικέρ μαστίχα. Το ότι θα επισκεφθώ ξανά τη Μουσουρλού είναι σίγουρο γιατί έδωσα ραντεβού με το ντονέρ κεμπάπ που δεν δοκίμασα, το πομάκικο λουκάνικο με λάχανο τουρσί και τα μπιφτεκάκια Θεσσαλονίκης που είναι εμπνευσμένα από τα παλιά Λαδάδικα της δεκαετίας του ’70, όταν έβγαζαν στον δρόμο φουφού και τα έψηναν.
Μουσουρλού, Γαστροκαφενείον-Κεμπαμπτζίδικον, λεωφ. Κύπρου 70, Βύρωνας, 210 7663470
