Αρχικά, χρειαζόμαστε ένα κουλούρι αρκετά αφράτο, με μεγάλη διάμετρο, δηλαδή ένα μπέιγκελ.
Τι είναι το μπέιγκελ;
400 χρόνια πριν, στην Πολωνία. Μόνιμοι περαστικοί ήταν οι Ρώσοι και οι Σουηδοί, οι οποίοι ανακατευόταν στα εσωτερικά της χώρας και ανεβοκατέβαζαν βασιλιάδες.
Κάποιος ήρωας της εποχής σκέφτηκε να ανακατέψει βύνη, μαγιά, νερό και αλεύρι, για να φτιάξει τον πρόγονο του μπέιγκελ, ο οποίος φυσικά καμία σχέση δεν έχει με το δαχτυλίδι που εμπλουτίζεται πλέον με διάφορους σπόρους, κρεμμύδι και άλλα.
Ο τρόπος παρασκευής του σήμερα είναι βράσιμο για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά ψήσιμο. Η ζύμη είναι σχεδόν αδύνατον να επιτύχει με τη δύναμη των χεριών, οπότε αν τα βρείτε έτοιμα, αγοράστε τα. Το αποτέλεσμα είναι ένα πυκνό, λαστιχωτό, ζυμαρώδες εσωτερικό με τραγανή υφή εξωτερικά.
Τα μπέιγκελ έχουν κατακτήσει τη γη έχοντας απλωθεί από Ευρώπη, Αμερική μέχρι Ασία, αλλά για κάποιο λόγο δεν έχουν γίνει αγαπητά στην Ελλάδα. Τα ελληνικά κουλούρια πάντως, σε διαφορετικό design βέβαια, είναι συνάδελφοι του προγόνου του μπέιγκελ, που ψήθηκε τότε στην Πολωνία.
Οι γαλλομαθείς αναγνώστες μπορούν να παρακολουθήσουν σχετικό ντοκιμαντέρ εδώ.
Και τώρα, πάμε στα μαθηματικά!
Καταλάβατε; Μάλλον όχι. Ακολουθεί επεξηγηματικό βίντεο:
Δεν ξέρω αν ο γλύπτης Keizo Ushio έχει δει τι μπορεί να γίνει με ένα μπέιγκελ, σίγουρα όμως έχει εξερευνήσει τι μπορεί να γίνει με μία πέτρα.
σχόλια