Έχω δει αρκετούς ως τώρα σε εστιατόρια που φωτογραφίζουν το φαγητό τους τόση ώρα που υποψιάζομαι ότι στο τέλος κρυώνει. Φαντάστηκα ότι υπάρχουν πολλοί food bloggers στον κόσμο τελικά. Όμως όπως κατάλαβα διαβάζοντας αυτό το άρθρο, πολύ λίγοι είναι food bloggers - οι περισσότεροι ακολουθούν ένα σχεδόν ανεξήγητο ρεύμα, το φωτορεπορτάζ φαγητού, ακόμα κι όταν πρόκειται για τόστ τυρί-ζαμπόν.
Ομολογώ ότι κι εγώ θέλω συχνά να φωτογραφίσω αυτό που πρόκειται να φάω, αλλά τη στιγμή που πάω να το κάνω, συνειδητοποιώ ότι η φωτογραφία δεν φτάνει με τίποτα την πραγματικότητα χωρίς τον εξοπλισμό και δεν έχω instagram για να το πασαλείψει και να το κάνει έστω, ψευδο-βίντατζ. Έπειτα, ντρέπομαι να το κάνω μπροστά στους υπόλοιπους πελάτες και κυρίως στην περίπτωση που παραμονεύει από κάπου ο σεφ. Ο κύριος λόγος που θέλω να το κάνω είναι ότι το πιάτο είναι μερικές φορές τόσο όμορφο όταν φτάνει στο τραπέζι, που θέλω να κρατήσω αυτή τη στιγμή για πάντα, αλλά αυτό δε γίνεται χωρίς προβολείς και επαγγελματική κάμερα. Δυστυχώς, η γαστρονομία είναι μια εφήμερη τέχνη – σου μένει μόνο η πολύτιμη εμπειρία.
Facebook, twitter, flickr, έχουν κατακλυστεί από φωτογραφίες φαγητού για γρήγορη κατανάλωση από όλα τα φάσματα επαγγελματιών και μη σε σημείο ίσως ενοχλητικό. Ένα ανεξήγητο φαινόμενο (για μένα) είναι η περίπτωση αυτή, όπου κάποιος φωτογραφίζει ό,τι τρώει κάθε μέρα – μιλάμε για γκοφρέτες, αμύγδαλα, ρύζι, οτιδήποτε- σε φωτογραφίες φριχτές, πρόχειρες και μικρής ανάλυσης. Μολαταύτα γίνεται χαμός – άνθρωποι από όλο τον κόσμο μπαίνουν για να δουν τι έφαγε σήμερα κάποιος, σε κάποιο άλλο μέρος της γης. Το foodspotting είναι ένα οργανωμένο site με φωτογραφίες ερασιτεχνών (όχι μόνο) όπου γράφοντας που βρίσκεσαι, βλέπεις φωτογραφίες που έχουν βγάλει άλλοι, σε διάφορα κοντινά σου μέρη. Βοηθάει αυτό κάποιον να αποφασίσει πού να πάει να φάει; Ή το ότι ικανοποιεί το ναρκισσισμό μερικών είναι αρκετό;
Η φωτογράφιση φαγητού είναι πολύ δύσκολο επιχείρημα, το να πετύχεις τα χρώματα ώστε να είναι ελκυστικά, ώστε να μοιάζουν λαχταριστά, θέλει τεχνική και γνώσεις. Καταλαβαίνω την αξία της γρήγορης φωτογραφίας, φυσικά, και καταλαβαίνω και τον κόσμο που θέλει να φωτογραφίζει το φαγητό του –γιατί όχι. Είναι όμως και κάτι που προσφέρεται πολύ για κοροϊδία, και βρέθηκε κάποιος που το έκανε, ντύνοντας το φαινόμενο με μουσική και λόγια, με χιούμορ κι έμπνευση (που θα μπορούσε να είναι) από τους Pet Shop Boys.
Από τους Key of Awesome: Eat It Don't Tweet It by American Hipster
σχόλια