Πώς κυλούν οι μέρες στο Μαρούσι;

Πώς κυλούν οι μέρες στο Μαρούσι; Facebook Twitter
0
Πώς κυλούν οι μέρες στο Μαρούσι; Facebook Twitter

Αν και εδώ και 1,5 χρόνο μένω στο Πάτημα Χαλανδρίου, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μαρούσι, οπότε νομίζω ότι οφείλω στο Μαρούσι αυτό το μίνι αφιέρωμα – σε λίγα χρόνια θα μιλήσω και για την τωρινή γειτονιά.

  • Γεννήθηκα στο Μητέρα, δηλαδή είμαι στο Μαρούσι από τα γεννοφάσκια μου... αλλά μετακομίσαμε εκεί οικογενειακώς, όταν εγώ θα πήγαινα Δ' Δημοτικού, θυμάμαι.
  • Η επιλογή ήταν καθαρά των γονιών μου και, φυσικά, σε αυτές τις ηλικίες πας όπου σε πάνε, χωρίς ενδοιασμούς και πολλές ερωτήσεις. Θυμάμαι, όμως, ότι μου άρεσε το σπίτι και η γειτονιά μας με το που πήγαμε.

Δυο δρόμους πάνω από το σπίτι όπου έμενα, αν περάσεις βράδυ καλοκαιριού, θα σε σταματήσει μια υπέροχη μυρωδιά νυχτολούλουδου. Εκεί κάνω πάντα μια στάση.

  • Ευτυχώς, ανήκω στη γενιά των παιδιών του '80 που παίζανε στους δρόμους. Περιμέναμε να πάει η ώρα 5 το απόγευμα, οπότε και ξεχυνόμασταν όλα τα παιδιά στις πιλοτές και γινόταν ο χαμός. Είναι φοβερό, αλλά στον δρόμο που εμείς παίζαμε λάστιχο και κουτσό ανέμελα, τώρα δεν θα άφηνα το παιδί μου ούτε καν να πλησιάσει για παιχνίδι. Ήταν ήσυχη γειτονιά και ο χαρακτηριστικός ήχος με τον οποίο την είχα συνδυάσει ήταν του Ηλεκτρικού, γιατί το σπίτι μας ήταν κοντά στις γραμμές του τρένου.
  • Μια βόλτα στην αγορά στο Μαρούσι ήταν πάντα ένας αγαπημένος μου περίπατος. Τόσα χρόνια εκεί, ένιωθα ότι ήξερα απέξω κάθε σπιθαμή και κάθε κατάστημα – τώρα τα μισά έχουν κλείσει. Κάποια στιγμή, περπατώντας στο Μαρούσι και βλέποντας όλες τις άδειες βιτρίνες, σκεπτόμενη τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από το κλείσιμο, την αποτυχία, τη δυσκολία, τα πρόσωπα που δεν θα έβλεπα ξανά, ένιωσα να είμαι σε ξένο τόπο.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Μαρούσι; Facebook Twitter
Καφ'έδρα
  • Θυμάμαι πάντα τον φούρνο στην Ερμού, όπου μας έστελνε η γιαγιά να πάρουμε ψωμί μετά το σχολείο – είναι ο ίδιος μέχρι σήμερα, και μάλιστα τώρα δουλεύουν εκεί και παιδιά που πηγαίναμε μαζί στο σχολείο. Θυμάμαι το γωνιακό καφέ που υπήρχε στο τέλος της Ερμού και φιλοξενούσε τις κοπάνες μας – αυτό δεν υπάρχει πια. Τώρα πηγαίνω για καφέ στην Καφ' έδρα στον σταθμό στο Μαρούσι, ίσως γιατί την κόρη μου τη λένε Φαίδρα και κάπως μέσα μου μού αρέσει η ομοιότητα. Επίσης, ακριβώς κάτω από το σπίτι είχαμε λαϊκή κάθε Σάββατο, οπότε όλα τα ψώνια γινόντουσαν εκεί.
  • Νομίζω, το πιο χαρακτηριστικό σημείο της γειτονιάς είναι ο σταθμός του τρένου στο Μαρούσι. Εκεί δίνονται όλα τα χρόνια όλα τα ραντεβού!
  • Το Μαρούσι έχει πάρα πολλές πολυκατοικίες, και νεόδμητες αλλά και παλαιότερες, σε πολλά σημεία του. Υπάρχουν και κάποιες μονοκατοικιούλες ξεχασμένες κι ερημωμένες, που μοιάζουν πιο πολύ με σπίτια χωριού και σου θυμίζουν ότι το Μαρούσι κάποτε ήταν όντως κάτι σαν χωριό. Πιστεύω πως ένα από τα πιο γνωστά κτίσματα της περιοχής είναι το σχολείο όπου φοίτησα, το 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Αμαρουσίου. Είναι το γνωστό σχολείο που βλέπουμε στις ταινίες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη (Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο κ.λπ.). Σ' αυτά τα ίδια σκαλιά καθόμασταν κι εμείς στο διάλειμμα...
  • Υπάρχει, φυσικά, και το Μουσείο του Τσαρούχη, το σπίτι του δηλαδή, που ήταν στο Μαρούσι και έχει διαμορφωθεί σαν μουσείο.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Μαρούσι; Facebook Twitter
Πλατεία Πίνδου
  • Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια αστεία ή, τέλος πάντων, μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τη γειτονιά. Όλες οι ιστορίες που έχω καταχωρημένες μέσα μου είναι προσωπικές και θα έπρεπε να βγάλω στη φόρα διάφορα για ανθρώπους που ξέρω κι επειδή δεν ξέρω σε ποιανού τα χέρια θα πέσει το τεύχος, καλύτερα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό! Ίσως η πιο ωραία ανάμνησή μου είναι πριν χρόνια, όταν είχε ρίξει πάρα πολύ χιόνι και, φυσικά, έμειναν κλειστά τα σχολεία, που βγάλαμε στο προαύλιο τα θρανία, τα κάναμε έλκηθρα και είχαμε περάσει καταπληκτικά!
  • Γενικά, δεν έχω δυσάρεστες εμπειρίες από τη γειτονιά. Το πιο τρομακτικό ήταν όταν ακούγαμε ότι μπήκαν στο σπίτι κάποιου για να τον κλέψουν. Υπήρξαν αρκετά περιστατικά τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς...
  • Δυο δρόμους πάνω από το σπίτι όπου έμενα, αν περάσεις βράδυ καλοκαιριού, θα σε σταματήσει μια υπέροχη μυρωδιά νυχτολούλουδου. Εκεί κάνω πάντα μια στάση.
  • Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα διόρθωνα την κίνηση στο κέντρο του Αμαρουσίου. Αν φρακάρει ο δρόμος, κάνεις προσευχές για να γλιτώσεις.
  • Θα συνδύαζα τη γειτονιά μου με το τραγούδι «Έχω ένα μυστικό» (Χατζηδάκις) από την ταινία που προανέφερα, για ευνόητους λόγους.

Info: Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει την καλοκαιρινή της περιοδεία με την Τάνια Τσανακλίδου, τον Γιώργο Ανδρέου και την Κατερίνα Λεγάκη.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ