FacebookTwitter Richard Hell and the Voidoids: Ο Richard Hell μένει ακόμα στην γειτονιά. Ήταν ο frontman και τραγουδιστής ενώ οι άλλοι ήταν απλά οι μουσικοί. Αυτό συμβαίνει συχνά στα συγκροτήματα αυτά: εκείνος ήταν ο εξωστρεφής τύπος, οι άλλοι δύο απλά στέκονταν εκεί για την φωτογραφία. Οι εσωτερικές δυναμικές στις μπάντες είναι εντυπωσιακό πράγμα.
Το λίκνο της αμερικάνικης πανκ ροκ και εφαλτήριο συγκροτημάτων όπως οι Blondie, Talking Heads και Ramones, το κλειστό πλέον CBGB ήταν ένας χώρος του οποίου οι τοίχοι θα μπορούσαν να πούνε πολλά. Η Ολλανδέζα Bettie Ringma, εικαστική ψυχοθεραπεύτρια το έζησε στην χρυσή εποχή του, έμενε στην γειτονιά και φωτογραφήθηκε με πολλά από τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν εκεί.
Κάθε βράδυ έπαιζε και διαφορετικό συγκρότημα στο CBGB – έγινε το δεύτερο σπίτι μου.
FacebookTwitter Patti Smith: Η Patti Smith ήταν στο μπαρ αλλά κανένας δεν έβγαζε φωτογραφία μαζί της γιατί ήταν υπερβολικά ντροπαλή. Πόζαρε μαζί μου και μετά απλά έφυγε. Κάποιοι μουσικοί είναι έτσι, δεν θέλουν να κοινωνικοποιηθούν. Είναι απλά καλλιτέχνες. FacebookTwitter Nancy Spungen και Sable Starr: Είδα τα δύο αυτά κορίτσια και έμοιαζαν τελείως εκτός της φάσης. Σε έναν χώρο όπου όλα ήταν φθαρμένα και υπό κατάρρευση είδαμε αυτά τα καλοντυμένα κορίτσια με τα μακριά μαλλιά. Στον Marc είπα: αυτές δεν είναι μουσικοί αλλά ας βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί τους. Στη συνέχεια η Nancy Spungen τα έφτιαξε με τον Sid Vicious και τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Θλιβερή ιστορία. FacebookTwitter Johnny Blitz και Stiv Bators των Dead Boys και Miriam Linna των Cramps: Πραγματικά όταν κοιτάζω αυτή την φωτογραφία δεν θυμάμαι πότε τραβήχτηκε, κάποιες βγήκαν στην στιγμή. Τις περισότερες φορές δεν μιλούσα πολύ με τα συγκροτήματα, βγάζαμε την φωτογραφία κι αντίο. FacebookTwitter Ramones: Λατρεύω τους Ramones. Όταν ακούω τραγούδι τους δεν μπορώ να κάθομαι, θέλω να χορέψω και να χοροπηδήξω κι είμαι 71 πλέον. Τους είδαμε live περίπου δέκα φορές, τρέχαμε όπου έπαιζαν. FacebookTwitter John Cale: Έπαιζε τελείως διαφορετική μουσική σε σύγκριση με τους άλλους, θύμιζε περισσότερο Talking Heads και μπορούσες να μιλήσεις μαζί του. Κάποιοι μουσικοί απλά παίζουν μουσική κι αυτό είναι όλο, δεν τους ενδιαφέρει η συζήτηση. FacebookTwitter Talking Heads: Ήταν πολύ διαφορετικοί, προέρχονταν από τις εικαστικές τέχνες και πιστεύω πως ήταν λίγο πιο διανοούμενοι σε σύγκριση με άλλους. Είχα κάνει μια ωραία συζήτηση με την Tina Weymouth, την μπασίστρια. Το θεωρούσα πολύ cool που έπαιζε μπάσο γυναίκα. FacebookTwitter David Byrne: Ήταν κι αυτός λίγο ντροπαλός αλλά είχε πλάκα. FacebookTwitter Joey Ramone: Ο Joey Ramone ήταν πραγματικά γλυκύτατος. Κάποια στιγμή είχαμε κάνει μια έκθεση με τις φωτογραφίες και φτιάξαμε ένα κάδρο με φωτογραφίες του μαζί μου τις οποίες πουλούσαμε για ένα δολάριο. Ο Joey ήρθε και υπέγραψε ένα μάτσο από τις φωτογραφίες. FacebookTwitter Deborah Harry των Blondie: Η Debbie Harry είναι σπουδαία τραγουδίστρια. Είχε τελείως διαφορετικό στυλ από όλους τους άλλους που αναδύονταν εκείνη την περίοδο στο CBGB. Δεν ήταν ντροπαλή αλλά ήταν αποστασιοποιημένη: βλέπεις πως κρύβει το μισό της πρόσωπο πίσω από τα μαλλιά της. Δεν ήταν ανάγκη, ήταν πολύ όμορφη, ήταν η frontwoman. Αλλά αυτό της έδινε ασφάλεια. FacebookTwitter Dead Boys: Είχαν πολύ πλάκα, το αντίθετο από νεκροί. Πολλά από τα συγκροτήματα ήταν από τα προάστια οπότε το να βρούνε αυτοκίνητο και να κουβαλήσουν τα όργανα ήταν ζήτημα. Οι Dead Boys ήταν πολύ χαρούμενοι που το κατάφερναν, έπαιζαν μουσική και έβγαζαν και χαρτζιλίκι. FacebookTwitter Captain Sensible των Damned: Ήταν αστείος, πολύ παιχνιδιάρης. Το ακριβώς αντίθετο του David Byrne και της Patti Smith. Ήταν πολύ ζωηρός και χρησιμοποιούσε το σώμα του. Τους είδαμε μόνο μια φορά γιατί ήταν απο το Ηνωμένο Βασίλειο και είχαν έρθει ως επισκέπτες.
Μυρουδιά χνώτου ανακατεμένη με καπνό και αλκοόλ, αντρική ιδρωτίλα αναμεμιγμένη με φτηνό αποσμητικό, δερματίλα και πλαστικίλα των μπουφάν τους.....και κάπου ανάμεσα, ένα Lacoste και ένας... άνθρωπος με το γαρίφαλο στο πέτο.....αλλά όλα αυτά δεν έχουν σημασία.....είναι όλοι τους, απλά, καλλιτέχνες.Πέραν του αστείου, είμαι σίγουρος πως εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ ωραία χρόνια. Η κοινωνική δικτύωση, η επαφές, οι έρωτες ήταν όλα πραγματικά και έπρεπε να βρίσκεσαι εκεί. Ψυχή εν σώματι!...Πόσο ωραία γυναίκα ήταν (και συνεχίζει να είναι και σήμερα), η Debbie Harry!!!Κάπου διάβασα: «Ramones: Λατρεύω τους Ramones. Όταν ακούω τραγούδι τους δεν μπορώ να κάθομαι, θέλω να χορέψω και να χοροπηδήξω κι είμαι 71 πλέον». Πόσο γουστάρω τους ανθρώπους που δεν γερνάνε. Κι εγώ στα 71 μου έτσι θέλω να είμαι.
σχόλια