AΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΚΚΟΥΛΑ
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στο Παρίσι. Τρεις τεράστιες ουρές έξω από το AccorHotels Arena, στο Bercy (το κλειστό γήπεδο μπάσκετ), για τους U2. Είκοσι χιλιάδες αψήφησαν το κλίμα φόβου που συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο να καλλιεργείται στην πόλη που τρεις εβδομάδες νωρίτερα γνώρισε τη φρίκη της ISIS και συγκλόνισε την Ευρώπη και όχι μόνο.
«Απόψε έχεις την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος βρίσκεται στο Παρίσι και όλοι είμαστε Παριζιάνοι. Αν αγαπάς την ελευθερία τότε το Παρίσι είναι η πατρίδα σου», είπε ο Μπόνο εμφανώς συγκινημένος, στην πρώτη μεγάλη συναυλία μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου. Δεν ξέρω αν ένιωσα Παριζιάνα, αλλά ένα σφίξιμο το είχα. Δεν έλεγε να φύγει από μέσα μου μετά τη βόλτα που έκανα στο Μπατακλάν. Είναι δύσκολο όμως να καταλάβεις τον πόνο αν δεν τον νιώσεις στο πετσί σου. Και έτσι μου έμεινε στο τέλος η χαρά. Η χαρά να δω ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα να σπάει το κλίμα τρομοκράτησης του κόσμου σε ένα από τα καλύτερα live που έχω δει.
«Απόψε έχεις την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος βρίσκεται στο Παρίσι και όλοι είμαστε Παριζιάνοι. Αν αγαπάς την ελευθερία τότε το Παρίσι είναι η πατρίδα σου», είπε ο Μπόνο εμφανώς συγκινημένος, στην πρώτη μεγάλη συναυλία μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου.
Στις ουρές που καρτερικά και απολύτως συγκροτημένα θα έλεγα τηρούσαν όσοι είχαν το πολυπόθητο χαρτάκι έβλεπες μέχρι και μικρά παιδιά, αφού πολλοί ήταν αυτοί που κόντρα σε οδηγίες για το πώς να αποφύγουν μια τρομοκρατική επίθεση (σ.σ. πριν από λίγες ημέρες η γαλλική κυβέρνηση εξέδωσε σχετικό οδηγό) συνέρευσαν κατά χιλιάδες στο πρώτο μεγάλης κλίμακας πολιτιστικό γεγονός στην πόλη μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, με φανερή τη διάθεση να περάσουν καλά αλλά και το μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται και δεν τους κυριεύει ο φόβος.
Λίγο πριν τις 9 το γήπεδο είχε πια γεμίσει και οι U2 εμφανίστηκαν στη σκηνή.
Ένα ιστορικό live για την πόλη του φωτός αλλά και το ίδιο το συγκρότημα, γεμάτο παλμό και συναίσθημα, και φυσικά ο γνωστός Μπόνο με τον έντονα πολιτικοποιημένο λόγο που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Ένας φόρος τιμής στα δεκάδες θύματα του Μπατακλάν και των άλλων μαγαζιών που βρέθηκαν στο στόχαστρο των τζιχαντιστών της ISIS.
«Υποθέτω ότι η θλίψη είναι σαν μια ανοιχτή πληγή. Προσωπικά ακόμα θρηνώ. Ήμουν 14 ετών όταν έχασα τη μητέρα μου. Αλλά όταν με άφησε, μέ άφησε καλλιτέχνη. Και αυτή η πληγή έγινε ένα άνοιγμα σε ένα άλλο κόσμο και βρήκα αυτούς τους τρεις τύπους και με έσωσαν», είπε ο frontman για τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.
«Εσείς με σώσατε. Είμαστε οι υπηρέτες σας απόψε» είπε στο ενθουσιώδες κοινό που υποδέχθηκε με κύματα το πολυαγαπημένο γκρουπ από την Ιρλανδία.
Η συναυλία ξεκίνησε με το «The Miracle (of Joey Ramone)», για να ακολουθήσουν τα «Out of Control», «Vertigo», και πολλά άλλα αγαπημένα τραγούδια. Δυόμιση ώρες γεμάτες παλμό, εκπληκτικά εφέ και μια τεράστια οθόνη στο μέσο του σταδίου με δεκάδες μηνύματα για τα θύματα των επιθέσεων στο Παρίσι, για την αγάπη, για το AIDS, για τη Συρία με το βομβαρδισμένο Κομπάνι και τους πρόσφυγες. Mέχρι και εικόνες με τα ΜΑΤ από την Ελλάδα είδαμε και το γνωστό πια «Unfuck Greece».
Πριν το σόου υπήρξε και μια ανακοίνωση ότι «το αποψινό soundtrack για τη συναυλία περιλαμβάνει εκρήξεις, που είναι μέρος της παράστασης, και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας». Στην πορεία ακούστηκε το «Raised by Wolves», ένα τραγούδι συνδεδεμένο με την Ιρλανδία και όλοι καταλάβαμε τι εννοούσε.
Ένα απ’ τα πιο συγκινητικά σημεία ήταν όταν η οθόνη βάφτηκε στα χρώματα της τρικολόρ με τα ονόματα των θυμάτων του Παρισιού και τον πύργο του Άιφελ στο φόντο αλλά και όταν τραγούδησε στα γαλλικά το «Ne me quitte pas» του Jacques Brel, έχοντας στην πλάτη του τη γαλλική σημαία. Κάτι που φυσικά καθήλωσε τους Γάλλους θεατές.
Κάποια στιγμή ο Μπόνο ανέβασε στη σκηνή μια μαύρη Γαλλίδα και τραγούδησε το «Elevation». Οι δυο τους χόρεψαν και έβγαλαν βίντεο με ένα κινητό τηλέφωνο το οποίο μοιράστηκαν αμέσως με τον κόσμο μέσω των social media.
«Τι θέλετε; Μια Ευρώπη με ανοιχτή καρδιά ή μια Ευρώπη κλειστή στη συμπόνοια και το έλεος;» ήταν ένα από τα πολλά μηνύματα του Μπόνο όπως και το «αρνούμαστε να γίνουμε τέρας για να νικήσουμε ένα τέρας» αλλά και το «διαλέγουμε την αγάπη από τον φόβο».
Guest της βραδιάς, παρά τις φήμες ότι το βράδυ της Κυριακής θα εμφανίζονταν στη σκηνή και οι Eagles of Death Metal, το συγκρότημα που έδινε συναυλία στο αιματοκυλισμένο Μπατακλάν στις 13 Νοέμβρη, ήταν τελικά μόνο η Patti Smith. Ξεσήκωσε το κοινό με την απίστευτη ζωντάνια της αλλά και τους στίχους του «People Have the Power» που τραγούδησε στο φινάλε. Τελικά οι Eagles of Death Metal εμφανίστηκαν στη συναυλία της Δευτέρας και επισκέφθηκαν τον αιματοβαμμένο συναυλιακό χώρο για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα.
Όσο για τα μέτρα ασφαλείας, ήταν ενισχυμένα αλλά όχι και εξωφρενικά αν αναλογιστεί κανείς το τι είχε προηγηθεί. Περάσαμε δύο φορές σωματικό έλεγχο και μας άνοιξαν τις τσάντες, όπως κάνουν πια σε αρκετά μαγαζιά στο Παρίσι (ακόμα και εμπορικά καταστήματα). Δεν μας ζήτησαν πάντως ταυτότητες, όπως ακούστηκε σε κάποια ελληνικά μέσα. Έντονη βέβαια η παρουσία της αστυνομίας αλλά και του στρατού περιμετρικά.
«Η καλύτερη συναυλία, από τις περίπου 15 που έχω δει, τρομερά συναισθηματική και φορτισμένη, και σίγουρα ιστορική», μου λέει ο Τάσος, με τον οποίο βρεθήκαμε στην ίδια κερκίδα.
«Ο κόσμος ήταν εξαιρετικός, νομίζω το καλύτερο κοινό που έχω δει σε συναυλία των U2, ιδιαίτερα φορτισμένος και με μια ανάγκη να ξεδώσει, να ξεχάσει λίγο όλα αυτά που έχουν συμβεί. Δεν είδα φόβο», σχολιάζει.
Όσο για τα μηνύματα του Μπόνο, που κάποιοι σχολίασαν αρνητικά, απαντά: «Θεωρώ ότι είναι καλοπροαίρετα και έντιμα, γιατί μπορεί πολλοί να τον κατηγορούν για τζάμπα ακτιβισμό αλλά ο Μπόνο ήταν ακτιβιστής από παιδί. Και επειδή έχει χάσει κολλητούς σε βομβιστικές επιθέσεις και ο ίδιος έχει γλιτώσει στο Δουβλίνο σαν πιτσιρικάς νομίζω ότι είναι σαν να τα ξαναέζησε με τα γεγονότα του Παρισιού γι΄αυτό και ήταν αρκετά φορτισμένος».
Οι U2 είχαν ακυρώσει τις δύο συναυλίες που είχαν προγραμματίσει στο Παρίσι για τις 14 και 15 Νοεμβρίου, δηλαδή αμέσως μετά τις επιθέσεις.
Λίγες ώρες πριν τη συναυλία, το Σάββατο, ο Μπόνο και ο Εντζ (και οι δύο έχουν σπίτι στη Γαλλία) είχαν δώσει συνέντευξη στο CNN όπου ο τραγουδιστής αποκάλυψε ότι έγραψε ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τα γεγονότα του Παρισιού. Όπως είπε αρχικά ξεκίνησε να γράφει ένα τραγούδι για τον Ιταλό τραγουδιστή Zucchero αλλά άλλαξε κάποιους στίχους κάνοντας αναφορά στο Παρίσι. Και ο τίτλος αυτού «The Streets of Surrender».
#u2ietour pic.twitter.com/tn8Ajf2Bzu
— u2.se (@u2_se) December 6, 2015
Τα τραγούδια που έπαιξαν:
"The Miracle (του Joey Ramone)"
"Out of Control"
"Vertigo"
"I Will Follow"
"Iris (Hold Me Close)"
"Cedarwood Road"
"Song for Someone"
"Sunday Bloody Sunday"
"Raised by Wolves"
"Until the End of the World"
"Invisible"
"Even Better Than the Real Thing"
"Mysterious Ways"
"Elevation"
"Ordinary Love"
"Every Breaking Wave"
"October"
"Bullet the Blue Sky"
"Zooropa"
"Where the Streets Have No Name"
"Pride (in the Name of Love)"
"With or Without You"
"City of Blinding Lights"
"Beautiful Day"
"One"
"Bad"
"People Have the Power"
σχόλια