Χάζευα κατά τις έντεκα το βράδυ στο μετρό προς Κεραμεικό τη νεολαία να αναζητά την καρδιά του Σαββατόβραδου - ή απλά κάπου να ψιλοκαψουρευτεί και να ψιλογίνει λιώμα. Έξω όλοι στο Γκάζι σφηνώνουν μεταξύ τους: Όταν είσαι πιτσιρικάς θες να είσαι ανάμεσα στο πλήθος συνομηλίκων σου, μεγαλώνοντας αρχίζεις να φρικάρεις με τους περιορισμούς και την αγοραφοβία της μαζικής διασκέδασης. Το περίεργο (είναι περίεργο ή μου φαινόταν έτσι εμένα ;) ήταν ότι έμοιαζαν τόσο ήσυχα και πολιτισμένα (τα καημένα;), απαλλαγμένα από τσίτα και έντονες προσδοκίες. Ή απλά ήταν ακόμα νωρίς. Κάποια απ' αυτά τραβούσαν προς το Bios για τα live της LifΟ, τόσο σε unisex όσο και μπακούρικους σχηματισμούς, διατηρώντας πάντως αλάνθαστη την hipster/εναλλακτική/αρτιστίκ σημειολογία...
«Ο τύπος κοινωνικής οργάνωσης που πλησιάζει περισσότερο την ιδιοσυγκρασία του νεαρού καλλιτέχνη είναι αυτός της αγορίστικης συμμορίας» είχε πει πιτσιρικάς ο οδυνηρά ντροπαλός Άλεν Γκίνσμπεργκ το 1950 («πίπες μπλε» θα απαντούσαν πολλά από τα κορίτσια του τότε και του τώρα ), εποχή που έγραφε και μίνι αυτοσαρκαστικά memoirs: «Στα 14 ήμουν εσωστρεφής, άθεος, κομμουνιστής, εβραίος και ήθελα ακόμα να γίνω Πρόεδρος των ΗΠΑ. Στα 19, όχι πια παρθένος, έπαιρνα πίπες και πίστευα σε μια ανώτατη πραγματικότητα, ήμουν αναρχικός και hipster, κι αυτό που ήθελα ήταν να γίνω σπουδαίος ποιητής. Στα 22 ήμουν μυστικιστής με παραισθήσεις, πίστευα στην Πόλη του Θεού και ήθελα να γίνω άγιος. Στα 23, ένα χρόνο μετά μόλις, ήμουν ήδη εγκληματίας, απελπισμένος αμαρτωλός, ναρκομανής, και ήθελα να φτάσω στην πραγματικότητα. Στα 24, φυλακόβιος, σχιζοφρενής, πήδηξα, κορίτσια, μου έκαναν ψυχανάλυση. Στα 26, είμαι ντροπαλός, βγαίνω με κορίτσια, γράφω ποίηση, είμαι freelance ατζέντης λογοτεχνίας, Δημοκρατικός, θέλω να βρω μια σταθερή δουλειά. Ποιος νοιάζεται;».
Άχαρη και μάταια εν τέλει κάθε απόπειρα να σταμπάρεις μια γενιά - όλες άλλωστε είναι καταδικασμένες κάποια στιγμή εκ των υστέρων να δεχτούν τον ίδιο προσδιορισμό: «χαμένη». Ο Κέρουακ μισούσε την ιδέα της «ξεχωριστής γενιάς», μισούσε τους μπίτνικς, μισούσε τους χίπις και θα μισούσε σίγουρα και τους πανκς, αν τους είχε προλάβει. Δεν απέφυγε φυσικά κι ο ίδιος να γίνει καρτούν - υπάρχει ακόμα κι ένα τεύχος του ιταλικού και καθόλου κουλτουριάρικου κόμικ «Μίστερ Νο» όπου ο ομώνυμος ήρωας συναντά τον «πρίγκιπα των μπιτ» στη Νέα Υόρκη και μπλέκουν μαζί σε νουάρ περιπέτειες. Τις προάλλες κοίταζα ξανά το «εγχειρίδιο γραφής» που είχε γράψει ακριβώς πριν πενήντα χρόνια, μια «λίστα απαραίτητων συστατικών» με τίτλο Πίστη και Τεχνική για Σύγχρονη Πρόζα και σκέφτηκα να αποπειραθώ μια μετάφραση. Ελλειπτικοί και αφηρημένοι, οι περισσότεροι από τους 30 κανόνες βγάζουν το ίδιο νόημα και στα ελληνικά και στα αγγλικά, δηλαδή πολύ ή καθόλου...
1. Μουτζουρωμένα μυστικά σημειωματάρια και άγρια δακτυλογραφημένες σελίδες για την πλάκα σου.
2. Υποταγμένος στα πάντα, ανοιχτός, άκουγε.
3. Προσπάθησε να μη γίνεσαι λιώμα εκτός σπιτιού.
4. Μείνε ερωτευμένος με τη ζωή σου.
5. Αν το νιώθεις, κάποια στιγμή θα πάρει μορφή.
6. Γίνε τρελός, άναυδος άγγελος του μυαλού.
7. Φύσα όσο βαθιά θες να φυσήξεις.
8. Γράφε αυτό που θέλεις από τα άβαθα του μυαλού.
9. Τα ανείπωτα οράματα του καθενός.
10. Καθόλου χρόνος για ποίηση, αλλά ακριβώς αυτό είναι.
11. Διορατικά τικ τρέμουν στο στήθος.
12. Ονειρική καθήλωση στο αντικείμενο μπροστά σου.
13. Παραμέρισε όλες τις λογοτεχνικές, γραμματικές και συντακτικές αναστολές.
14. Γίνε μια παλιά τσαγιέρα του χρόνου όπως ο Προυστ.
15. Αφηγήσου την αληθινή ιστορία του κόσμου σε εσωτερικό μονόλογο.
16. Το πολύτιμο κέντρο του ενδιαφέροντος είναι το μάτι μέσα στο μάτι.
17. Γράφε αναπολώντας και με κατάπληξη για τον εαυτό σου.
18. Κολυμπώντας στη θάλασσα της γλώσσας.
19. Αποδέξου την απώλεια για πάντα.
20. Πίστεψε στο ιερό περίγραμμα της ζωής.
21. Πάλεψε να σχεδιάσεις τη ροή που υπάρχει ήδη ακέραια στο μυαλό.
22. Μη σκέφτεσαι τις λέξεις όταν σταματάς, παρά μόνο για να δεις καλύτερα την εικόνα.
23. Κράτα ημερολόγιο κάθε μέρας με την ημερομηνία χαραγμένη στο πρωινό σου.
24. Κανένας φόβος, καμιά ντροπή στην αξιοπρέπεια της εμπειρίας, της γλώσσας και της γνώσης σου.
25. Γράψε για να διαβάσει και να δει ο κόσμος την ακριβή εικόνα που έχεις γι' αυτόν.
26. Βιβλιοταινία είναι η ταινία σε λέξεις, η εικαστική αμερικανική φόρμα.
27. Τιμώντας το Χαρακτήρα στην εποχή της Μουντής Απάνθρωπης Μοναξιάς.
28. Άγριες, απείθαρχες, αγνές, υπόγειες συνθέσεις, όσο πιο τρελά τόσο καλύτερα.
29. Είσαι Ιδιοφυΐα όλη την ώρα.
30. Συγγραφέας-Σκηνοθέτης Γήινων ταινιών με χορηγούς αγγέλους στον Παράδεισο.
Την ερχόμενη Τρίτη, 21 Οκτωβρίου, συμπληρώνονται 39 χρόνια από το θάνατο του Κέρουακ (παρντόν που δεν είναι «στρογγυλή» επέτειος). Το ίδιο βράδυ στο Bios ελληνικά συγκροτήματα αποτίουν φόρο τιμής στα τραγούδια του σπουδαίου αυτόχειρα συνθέτη-τραγουδοποιού Elliott Smith. Ευγενής και αξιέπαινη ιδέα, απόδειξη ότι οι ευαίσθητοι νέοι δεν ξεχνούν. Πάντα υπάρχει άλλωστε η δυνατότητα να κρατά τα μάτια του ανοιχτά χωρίς να γίνεται κυνικός. Θυμάμαι σε μια συνέντευξή του τον Elliott Smith (σε καλό mood) να αναπολεί: «Όταν ήμουν τεσσάρων είχα ερωτευτεί ένα συνομήλικο κορίτσι που έμενε στο διπλανό σπίτι και κάθε απόγευμα παντρευόμαστε στο πεζούλι». Από την άλλη, σκέφτομαι κι εκείνο το στίχο από το «Either/Or» (με τόσο ευθεία αναφορά στον Κίρκεγκορ η μαύρη μαυρίλα ήταν περίπου εξασφαλισμένη) που έλεγε «όταν καθαρίσουν τους δρόμους, θα είμαι το μοναδικό σκατό που θ' αφήσουν πίσω»...
σχόλια