Ο Ντάνκαν Τζόουνς είναι ο γιος του Ντέιβιντ Μπόουι και της Άντζελα, αυτός που παλιά γνωρίζαμε ως Ζόουι Μπόουι. Μετά από δεκαετή ενασχόληση με τη διαφήμιση, άργησε αλλά βρήκε τη δική του φωνή μέσα από το σινεμά και στην πρώτη του ταινία, το Moon, κάνει ένα αποστομωτικό, για τους επιμένοντες στις θεωρίες νεποτισμού, ντεμπούτο με θέμα την αποξένωση που ένιωσε στο πετσί του μεγαλώνοντας. Ο μπαμπάς καμαρώνει, δήλωσε στο σύντομο του πέρασμά του από την Αθήνα.
«Είχα στείλει ένα άλλο σενάριό μου στον Σαμ Ρόκγουελ. Τα πήγαμε καλά, του άρεσε πολύ, όμως ήθελε να παίξει έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο. Συναντηθήκαμε στη Νέα Υόρκη και άρχισε να μου μιλάει για την αγαπημένη του περίοδο στην επιστημονική φαντασία, προς τα τέλη των '70s, με ταινίες όπως το Outland, το Silent Running και το μεταγενέστερο Blade Runner. Το κοινό στοιχείο είναι ότι πρωταγωνιστούσαν υπάλληλοι της εργατικής τάξης που δούλευαν στο Διάστημα. Του είπα λοιπόν πως θα του γράψω ένα σενάριο ακριβώς για τον ρόλο που μου ζήτησε. Και 9 μήνες αργότερα του το παρουσίασα και ενθουσιάστηκε.
Η Σελήνη είναι το πιο παραγνωρισμένο αλλά και το πιο προφανές μέρος για να τοποθετήσεις τη δράση σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Συνήθως πάνε σε εξωπραγματικά σημεία του γαλαξία, ψάχνουν να βρουν έναν πλανήτη για να εντυπωσιάσουν. Για μένα, το σκηνικό της Σελήνης είναι απτό και πιστευτό, σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα. Στο Moon δεν μιλάμε για εξωγήινους, για διαστημικές μάχες αλλά για κάτι που θα μπορούσε να συμβεί. Και η ομορφιά εστιάζεται στη θέα της γης, επομένως αξιοποιείς τον παράγοντα της νοσταλγίας. Είσαι μακριά αλλά τουλάχιστον ο στόχος της επιστροφής είναι ορατός.
Κάναμε κάποιες επιλογές από την αρχή, με την αισθητική των '70s και των '80s. Μπορούσαμε μόνο να κάνουμε τις απολύτως απαραίτητες πρόβες και τα βασικά τεστ για τα εφέ με τις πολλαπλές προσωπικότητες του Σαμ, ελλείψει προϋπολογισμού. Είχαμε ξεκινήσει τα γυρίσματα και πάνω στην πρώτη εβδομάδα βεβαιωθήκαμε πως τα εφέ θα λειτουργούσαν κανονικά και με τον ήχο τους! Με κυρίεψε στρες γιατί ο Σαμ κουβαλούσε το πείραμα στους ώμους του και, μόλις κατάλαβε πως όλα πήγαιναν καλά, άρχισε να καλαμπουρίζει και να δοκιμάζει καινούργια κόλπα με τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Το διασκεδάσαμε, αλλά τα χρειάστηκα!
Αυτήν τη στιγμή, ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι η δεύτερή μου ταινία - βασικά μήπως δεν γίνει ποτέ. Παίρνει πολύ χρόνο για να βρεις χρηματοδότες. Γενικά μιλώντας, το θέμα της ταινίας είναι ο μεγαλύτερός μου φόβος, η μοναξιά, να βρίσκεσαι τόσο χρόνο μόνος, να μη βλέπεις φως στο τούνελ και να μην μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματά σου. Μη νομίζετε, ωστόσο, πως η σκηνοθεσία είναι υποδεέστερος τρόμος...
Εκτιμώ πολύ τη μουσική, αλλά ποτέ δεν είχα άμεση σχέση, δεν έμαθα ποτέ μου να παίζω μουσικό όργανο. Το σινεμά ήταν πάντα το εργαλείο μου για δημιουργική απελευθέρωση. Ποτέ δεν θα έγραφα μουσική για ταινία μου, ούτε θα επέλεγα τα μουσικά κομμάτια. Οριακά, το έχω κάνει για διαφημιστικά.
Η διαφορά από μια ταινία όπως το 2001, η Οδύσσεια του Διαστήματος είναι ότι το Moon επικεντρώνεται αποκλειστικά στους ανθρώπους και απλώς τυχαίνει να εξελίσσεται στο Διάστημα. Βάζει το ερώτημα του τι σημαίνει να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και τι γίνεται όταν τον γνωρίσεις καλύτερα. Η επόμενή μου ταινία είναι επίσης επιστημονικής φαντασίας. Ξέρω τι θα μου πείτε, αλλά έτυχε! Μόνο αυτές οι δύο. Κάνουν καλή συντροφιά. Μετά θα αλλάξω γραμμή πλεύσης. Το ορκίζομαι.
Είναι ok ο Ντέιβιντ Λιντς, αλλά λατρεύω τον Τέρι Γκίλιαμ, μου αρέσουν ο Ρίντλεϊ Σκοτ, και ο Λικ Μπεσόν της πρώτης περιόδου. Εκτιμώ αυτούς που ποντάρουν στην εικόνα αλλά στο φινάλε αφηγούνται ενήλικες ιστορίες με πλούσιους χαρακτήρες.
Δεν υπάρχει τίποτε στραβό με το σινεμά. Είμαστε στην Ελλάδα και γνωρίζουμε πως η αφήγηση ιστοριών είναι μια κατάσταση που ισχύει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κατ' ουσίαν δεν έχει διαφοροποιηθεί. Θέλεις να δεσμεύσεις το κοινό σου, να χωρίσεις το στόρι σε τμήματα, και να ικανοποιήσεις τους θεατές με μια λύση. Συμβαίνει με τη ζωγραφική, το θέατρο, με όλες τις μορφές της τέχνης και με το σινεμά.
Είδα τα 18 λεπτά απ' το promo του Avatar. Είμαι φαν του Τζέιμς Κάμερον, θεωρώ πως είναι ένα συναρπαστικός, προηγμένος, τεχνικά προσανατολισμένος σκηνοθέτης, αλλά φοβάμαι πως έχει ασχοληθεί τόσο με αυτό το κομμάτι που παραμερίζει τον σεναριακό πυρήνα. Ελπίζω η διάθεσή του να μιλάει πολύ για τα επιτεύγματά του να είναι μια παγίδα για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι την πρεμιέρα, γιατί μετά την προβολή και το τρέιλερ παρατηρήθηκε μια αποσυμπίεση της προσδοκίας γύρω από την ταινία. Θα πληρώσω εισιτήριο για να το δω στην πρώτη του προβολή.
Ο πατέρας μου είδε την ταινία μου αρκετές φορές, ήταν μαζί μου και στις δυο πρεμιέρες, στο Σάντανς που ήμασταν νευρικοί γιατί δεν είχαμε διανομή και τα μεγάλα κεφάλια περίμεναν αντιδράσεις, και στην Τραϊμπέκα, όπου είχαμε χαλαρώσει και γιορτάζαμε γιατί τα δείγματα ήταν παραπάνω από θετικά. Τρελαίνεται για το φιλμ και είναι πολύ υπερήφανος για ό,τι έκανα. Μου το λέει από την αρχή».
σχόλια