- Μένω στον Νέο Κόσμο, και συγκεκριμένα στον Άγιο Ιωάννη. Είναι το μέρος στο οποίο γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα 13 χρόνια της ζωής μου. Παρόλο που μετά μετακομίσαμε με την οικογένειά μου στο Κορωπί και έζησα εκεί κάποια χρόνια, τελικά αποφάσισα πως δεν είμαι παιδί των προαστίων και έτσι, εντελώς συνειδητοποιημένα, επέστρεψα.
- Ο Άγιος Ιωάννης είναι μια μικρή γειτονιά, στα σύνορα του Nέου Kόσμου και της Δάφνης. Το καλό της περιοχής είναι ότι ενώ βρίσκεται κοντά στο κέντρο, διατηρεί ένα επίπεδο ηρεμίας. Έχουμε και το μετρό (στάση Άγιος Ιωάννης), το οποίο κάνει την μετακίνηση πολύ εύκολη (σε πέντε λεπτά βρίσκεσαι στο Σύνταγμα).
- Ένα ακόμα θετικό είναι ότι έχει αρκετό πράσινο και ελεύθερους χώρους, πράγμα σπάνιο για την Αθήνα πλέον. Κοντά στο σπίτι μου υπάρχουν δύο ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας παιδιά που μεγαλώνουν παίζοντας μπάλα στα γηπεδάκια και όχι εγκλωβισμένα σε κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι ενός Ιnternet café. Αγαπημένη μου ηχητική υπόκρουση σε ό,τι και να κάνω είναι οι φωνές από παιδιά που παίζουν μπάλα σε κάποιο πεζόδρομο.
- Ακριβώς πάνω απ' το σπίτι μου βρίσκεται ένα δασάκι, που είναι ό,τι καλύτερο για απογευματινές βόλτες. Ένας πέτρινος, μικρός διάδρομος σε οδηγεί στο πιο ψηλό του σημείο και από εκεί έχεις όλη την Αθήνα στα πόδια σου... Καφέ στο χέρι, παγκάκι και υπέροχη θέα! Τι καλύτερο;
- Στη γειτονιά μου υπάρχει ένα μπαρ-θρύλος. Μιλάω για το ιστορικό Batman, έναν υπέροχο μικρό χώρο με καθαρά ποτά και ανθρώπους. Είναι το μοναδικό μπαρ που αντιστεκόταν και δεν υπάκουε στα ωράρια του Παπαθεμελή. Εκεί μπορεί να ακούσεις από μπλουζ μέχρι Βέμπο – έχει αυθεντικό χαρακτήρα! Ό,τι πρέπει για ένα ποτό (ή και περισσότερα) πριν πας για ύπνο.
- Οι σινεφίλ αξίζει να επισκεφτούν τη «Νανά». Πρόκειται για ένα υπέροχο, συνοικιακό σινεμά. Μεσοβδόμαδα δεν έχει και πολύ κόσμο και μπορείς να δεις ταινίες πρώτης προβολής, με χαμηλή τιμή εισιτηρίου.
- Ένα απόγευμα που ηχογραφούσα ένα τραγούδι είχα μάλλον παρασυρθεί κι έπαιζα δυνατά τη μουσική. Όταν κατέβηκα να πάρω τσιγάρα, με συνάντησε ένας γείτονας και αντί να μου ζητήσει να χαμηλώσω (όπως γίνεται, συνήθως, με ανθρώπους... κάποιας ηλικίας), μου είπε ότι του άρεσε το κομμάτι πάρα πολύ και να το βάζω πιο συχνά! Εντελώς απρόσμενη ένεση αυτοπεποίθησης...
- Δίνω βραβείο επινοητικότητας στο μπαρ-κλαμπ «Έλα Πάλι» για τον τίτλο του! Αν και δεν περνάω συχνά την πόρτα του λόγω διαφορετικών μουσικών προτιμήσεων, το όνομά του με κάνει και χαμογελάω κάθε φορά που πέφτει το μάτι μου στην ταμπέλα.
- Αν υπήρχε η δυνατότητα να αλλάξω κάτι στη γειτονιά μου, θα δημιουργούσα ποδηλατόδρομους, ώστε να μην τρέμουν οι ποδηλάτες για τη ζωή τους κάθε φορά καβαλάνε το ποδήλατό τους, και θα έβαζα σε όλα τα δημόσια, τουλάχιστον, κτίρια κατάλληλες υποδομές για να διευκολύνω τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
- Το τραγούδι που έχω συνδυάσει με τη γειτονιά μου είναι το «You can't teach an old dog new tricks» του Seasick Steve.
σχόλια