Και εμείς, μικροί Φάουστ απέναντι σε facebook, Apple, σε λίγο θα θέλουμε τα ψηφία της ζωής μας πίσω!

Και εμείς, μικροί Φάουστ απέναντι σε facebook, Apple, σε λίγο θα θέλουμε τα ψηφία της ζωής μας πίσω! Facebook Twitter
5

«Η χρήση του facebook μας κάνει μίζερους» συμπεραίνει μια πρόσφατη έρευνα

Όταν το 2007 ξεκίνησα το μπλογκ μου και το 2008 να διατηρώ λογαριασμό στο Twitter, ήμουν από τους ρομαντικούς (ή μήπως αφελείς;). Έγραψα πολλούς παιάνες για τη δύναμη που έδωσε το Internet στον απλό πολίτη, στη δημοσιογραφία των πολιτών, στην επανάσταση των καταναλωτών κ.λπ.

Έξι χρόνια μετά, οι περισσότεροι έχουμε αρκετά πιο φουσκωμένο ναρκισσισμό και αισθητά λιγότερο προσωπικό χρόνο. Συστημικές αμερικανικές εταιρείες σημειώνουν ότι μέσα σε αυτό το διάστημα συγκεντρώθηκε απίστευτος οικονομικός πλούτος και δύναμη στα «χέρια» των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας. Το ότι παρακολουθούνται τα e-mails της Μέρκελ και η αγορά της «Washington Post» από το αφεντικό της Amazon είναι κινήσεις που αφορούν τον καθένα μας. Πολύ περισσότερο μας αφορά το γεγονός ότι καταγράφεται σχεδόν κάθε μας κίνηση στο Internet, με σκοπό να σταλούν στη συνέχεια μηνύματα προώθησης προϊόντων.

Ας δούμε μια κωδικοποίηση κάποιων σκέψεων και μερικές παραπομπές για όποιον θέλει να μελετήσει κάτι περισσότερο:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ: Η «επανάσταση» του Internet εξελίχθηκε σε μια κούρσα τρομακτικής (στην κυριολεξία) συγκέντρωσης πλούτου και εξουσίας από τις εταιρείες τεχνολογίας (δείτε εδώ: Share the digital wealth). Το γεγονός ότι η Apple έφθασε να έχει τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία σε όλο τον πλανήτη ήταν ενδεικτικό. Εμείς αρκεστήκαμε στα μπλογκ μας και στην ψευδαίσθηση ότι μπορεί ο καθένας μας να μιλά απευθείας μέσω Twitter με τον Oμπάμα ή τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Από την άλλη, η «αραβική άνοιξη» αποδείχθηκε περισσότερο ευσεβής πόθος και πολύ λιγότερο μεταφορά εξουσίας στον «λαό».

Είναι αναπόδραστο αυτό το σκηνικό; Η δύναμη που έχει περάσει στους πολίτες μέσα από την τεχνολογία δεν είναι εύκολο να «ανακληθεί». Να περιμένουμε ότι την επόμενη περίοδο θα την ασκήσουν με μεγαλύτερη φρόνηση και περισσότερο ενισχυμένα τα από «τα κάτω» (grass-root) κινήματα.

Και εμείς, μικροί Φάουστ απέναντι σε facebook, Apple, σε λίγο θα θέλουμε τα ψηφία της ζωής μας πίσω! Facebook Twitter
 

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ ΜΑΣ: Τα μισά κέρδη της Apple, που έχει πάνω από 150 δισ. δολάρια συσσωρευμένη ρευστότητα στα ταμεία, οφείλονται στις πωλήσεις iPhone. Όπως και να το μετρήσει κανείς, πρόκειται για ένα πολύ ακριβό τηλέφωνο, παρά τη δύναμη υπολογιστή-πολυεργαλείου που διαθέτει. Προσφέρει αίγλη που προσθέτει στην εικόνα, όπως μπορώ να υποθέσω όταν βλέπω πολύ συχνά άνεργα παιδιά που είναι σε δεινή οικονομική θέση, δεν ανήκουν σε οικογένεια ικανή να τους επιδοτεί, αλλά διαθέτουν το προτελευταίο ή τελευταίο μοντέλο αυτής της συσκευής.

Κάποια απάντηση σε όλα αυτά; Η κυκλοφορία νέων, πιο οικονομικών gadgets και η ωρίμανση του καθενός μας, που θα του επιτρέψει να επιλέγει ένα οικονομικό μοντέλο κινητού ή ταμπλέτας, αποσυνδέοντας τη χρησιμότητα από το life-style.

H Apple προχωρά μάλλον στην κυκλοφορία φθηνότερου iPhone, όπως έκανε με το iPad mini, μια κούρσα στην οποία έχουν ήδη μπει και οι περισσότερες εταιρείες που διαθέτουν ακριβά smartphones, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα μαθηματικά.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΜΑΣ: Μα, το facebook… Σταματήσαμε οι περισσότεροι να διατηρούμε φωτογραφικά άλμπουμ γιατί αναρτούμε εκεί όλες τις φωτογραφίες μας. Ευχόμαστε χρόνια πολλά όχι από το τηλέφωνο, μα με tweets.

Δεν κρατάμε σημειώσεις από τις πολύτιμες στιγμές, ούτε τηρούμε ημερολόγια πια.

Θα υπάρξει φρένο ή και αναστροφή σε όλα αυτά; Σε τέτοια κατεύθυνση λειτουργούν υπηρεσίες όπως η Long Access, μια startup όπου ένας εκ των ιδρυτών είναι ο πολύ γνωστός στο ελληνικό Internet Παν. Βρυώνης. Στόχος τους θα είναι να αποκτήσουμε εμείς έλεγχο των αρχείων μας και να αντιμετωπίσουμε με ποιο συνειδητό τρόπο το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων, που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στα τάρταρα με δική μας άγνοια και ευθύνη. Περισσότερα για την ψευδαίσθηση που έχουμε περί προσωπικών δεδομένων σε αυτή την ανάλυση του «Time».

Και εμείς, μικροί Φάουστ απέναντι σε facebook, Apple, σε λίγο θα θέλουμε τα ψηφία της ζωής μας πίσω! Facebook Twitter

ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ; Υποτίθεται ότι η χρήση της τεχνολογίας θα μας έφερνε πλεόνασμα προσωπικού χρόνου. Αντ’ αυτού, παγιδευόμαστε στο να μη χάσουμε την τελευταία ανάρτηση φωτογραφίας ενός εικονικού φίλου. Όπoιος ενδιαφέρεται για μια πιο βαθιά ανάλυση του φαινομένου μπορεί να διαβάσει μια συνέντευξη του Douglas Roushkoff.

Σε πρακτικό επίπεδο, μπορείτε να δείτε εδώ έξι τρόπους για το πώς θα ελέγξετε εσείς τη χρήση κινητού, facebook κ.λπ αντί να σας ελέγχουν αυτά.

Η ανθρωπότητα έχει συνέχεια, δεν ξεκίνησε με τη λειτουργία του Ιnternet, εξού και κάποιοι από τους έξι τρόπους έχουν την πηγή τους σε πειράματα του Thoreau το 1845.

  

ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ, ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: To εγχείρημα του Nicholas Negroponte για την παραγωγή του υπολογιστή των 100 δολαρίων απέτυχε, αλλά άφησε πίσω του πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα και συζητήσεις. Μεταξύ άλλων, έφερε στο προσκήνιο φημισμένους designers που έχουν φιλοδοξία να συμβάλουν στην ανάπτυξη προϊόντων που θα αφορούν το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού και όχι μόνο το 10% των πλουσίων.

Ο συγγραφέας βιβλίου που διάβασα πρόσφατα και οι φημισμένοι designers με τους οποίους συνομιλεί δεν αναφέρονται στο design των Prada, Hermes, Porcshe ή όποιας ακριβής μάρκας επίπλων σκεφτείτε. Υπερβάλουν στο ότι μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα μέσω του design, ωστόσο η συμβολή του γίνεται ολοένα και πιο σημαντική σε έναν κόσμο με άπειρες επιλογές προϊόντων, όπου η «πρώτη αίσθηση» παίζει ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο. Η λειτουργικότητα και η εμπειρία του χρήστη (UserExperience) αποκτούν πολύ μεγαλύτερη αξία. Η καθημερινή κατανάλωση από τον καθένα μας δεκάδων sites, διαδικτυακών μηνυμάτων, παιχνιδιών στο κινητό κ.λπ. μας εκθέτει σε αυτή την κούρσα πρόκλησης των αισθήσεων και μαγνήτισης της προσοχής...

... Για να μην τα πολυλογούμε, δεν αναμένονται καταλήψεις των γραφείων του facebook από ακτιβιστές ούτε το προσπέρασμα –σύντομα– των προϊόντων της Apple από κινέζικα κατασκευάσματα. Η σημερινή σύγχυση οφείλεται εν πολλοίς στη δική μας άγνοια και επανάπαυση σε «δωρεάν υπηρεσίες» όπως το facebook που αποδεικνύονται –εκ των υστέρων– αρκετά ακριβές σε χρήμα και σε εκχώρηση ιδιωτικότητας. Να μη γίνουμε, πάντως, και αχάριστοι: χάρη στην ψηφιακή δικτύωση έχουμε κερδίσει πολλά στην επαγγελματική και την προσωπική μας ζωή, απλώς παραμελήσαμε κάποιες «γκρίζες ζώνες». Ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την περίοδο που θα ζητήσουμε να πάρουμε, ξανά, πίσω τον έλεγχο των ψηφίων της ζωής μας...

5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

Guest Editors / Υπεράσπιση του ζωγράφου Μιχάλη Μαδένη

«Η συγκεκριμένη απόφαση αντιτίθεται στην καλλιτεχνική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης και έτσι, στην ουσία, «κλείνει την πόρτα» σε ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο και σημαντικό διεθνώς καλλιτεχνικό κίνημα, μέσα στο οποίο υπάρχοντα αντικείμενα, έργα τέχνης ή εικόνες τους προσλαμβάνουν, χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση, ή και κάποιες φορές, χωρίς καμία διαφοροποίηση, ένα άλλο νόημα»
THE LIFO TEAM
Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ
«Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

Guest Editors / «Κι όμως»: Ο Δημήτρης Δημητριάδης για τον Χρήστο Γιανναρά

«Η ελληνικότητα μόνο κατ’ όνομα ενδιαφέρει και παθιάζει τον Χρήστο Γιανναρά». Ένα άρθρο–απάντηση του συγγραφέα σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατο του Έλληνα διανοητή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Respublika / Onassis Stegi / Ο Richie Hawtin παίζει ακόμα για τα παράξενα παιδιά 

Ο DJ και παραγωγός που μπήκε σαν «φύτουλας» στην techno δεν σκοπεύει να την παρατήσει επειδή έγινε mainstream. Προσπαθεί να κάνει το κοινό να χορεύει με τα μάτια ερμητικά κλειστά, όπως θέλει να συμβεί και στο set του στη Μαλακάσα. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
ASSISTED SUICIDE

Guest Editors / «Αξίζει να συνεχίσω να παλεύω για τη ζωή μου;»

Τι συμβαίνει στην Ευρώπη όσον αφορά την ευθανασία; Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα; Ο δικηγόρος Βασίλειος Χ. Αρβανίτης γράφει για ένα ακανθώδες ζήτημα που επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Η Ακροδεξιά, τα «ιμάτιά» της και μια υγειονομική ζώνη από λάστιχο

Guest Editors / Η Ακροδεξιά, τα «ιμάτιά» της και μια υγειονομική ζώνη από λάστιχο

Στο σημερινό όγδοο σημείωμα του Παρατηρητηρίου για την Ακροδεξιά, το Σημείο διερευνά τα νομικο-δικαστικά και πολιτικά μέσα αντιμετώπισης του δεξιού εξτρεμισμού στην Ελλάδα – αλλά και τους λόγους της παροιμιώδους αποτυχίας τους.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Αν και αυτό που λες είναι λογικοφανές ίσως να μην είναι και τόσο απλο. Σε κάθε εποχή ,κάθε παροχή έρχεται για να καλύψει κάποια ανάγκη.Μερικές φορές τη δημιουργεί κιόλας.Έτσι και το ιντερνετ και όλα τα συνακόλουθα δημιουργήθηκαν για αυτό. Αν και δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν ήρθαν να την καλύψουν ή τη δημιούργησαν την ανάγκη(είανι θέμα οπτικής) παρόλα αυτά στη δική μας και κατόπιν εορτής "κριτική" δε μπορούμε την εκμετάλλευση της "αδυναμία μας" να την νομιμοποιούμε. Παρ όλα αυτά όλα ξεκινάνε και καταλήγουν σε εμάς.Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιο οργανωμένο και υπερ του πολίτη κράτος που - αν μη τι άλλο - θα τον προστατεύει, τότε προφανως το βάρος πέφτει στον καθένα μας ξεχωριστά. Και η ειρωνία είναι ότι καλούμαστε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, διεγείροντας εσωτερικές γνωστικές δυνάμεις την εποχή που είμαστε πιο απαίδευτοι από ποτέ και το γνωστικό μας "βάρος" αγγίζει τα όρια της ανορεξίας.
Μα αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, αλλά για τον μεγάλο, τον πραγματικά ΓΕΝΙΚΟ διακόπτη...Και μετά να συναντηθούμε στις πλατείες, στα πάρκα, στις παραλίες, ανάβοντας κεριά και φωτιές. Σαν να είναι παντού ανάσταση ή του Αϊ Γιαννιού, γλεντώντας και χορεύοντας όπως το τελευταίο σκίτσο μίας περιπέτειας του Αστερίξ & Οβελίξ!... : )