[Από τον Θανάση Χαραμή]
«Είναι εξήμισι το πρωί στην Αφρικανική σαβάνα. Πάνω από το κουφάρι ενός βουβαλιού που είχε κατασπαράξει νωρίτερα μια αγέλη λιονταριών, έχουν μαζευτεί πεινασμένα τσακάλια και ύαινες. Ανάμεσά τους και τα όρνεα, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους για να διεκδικήσουν το μερτικό τους. Ξαφνικά, λίγα μέτρα πιο πίσω η χαμηλή βλάστηση σείεται. Η λέαινα επιστρέφει για να εξασφαλίσει το κυνήγι της. Πετάγεται μέσα από τα χόρτα σκορπώντας πανικό. Τα πάντα διαλύονται. Τα όρνεα σκορπίζονται στον αέρα χτυπώντας με τα φτερά τους το τζιπ μας. Η στιγμή αυτή εκτυλίχθηκε γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία. Ένα δευτερόλεπτο μετά, τα πουλιά είναι έξω από το κάδρο. Ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα και τα πουλιά δεν έχουν σηκωθεί για να δημιουργήσουν αυτό το κύκλο γύρω από τη λέαινα».
Αυτή η φωτογραφία κέρδισε πολλά βραβεία διεθνώς. Πρωτιά στα Spider Awards στη κατηγορία wildlife και διάκριση ανάμεσα σε χιλιάδες συμμετοχές του φετινού διαγωνισμού Travel Photographer of the Year 2013. Η ιστορία της και η περιγραφή, προέρχεται από τον άνθρωπό που απαθανάτισε τη στιγμή και άνοιξε το υπέροχο αρχείο του για το LiFO.gr.
O Νικόλαος Λώτσος έχει διπλή επαγγελματική ταυτότητα. Είναι επιτυχημένος αθλητικός ατζέντης και μάνατζερ καλαθοσφαιριστών αλλά και ένας σπουδαίος Έλληνας φωτογράφος που έχει καταφέρει να διακριθεί για τα υπέροχα άγρια του πορτρέτα παραμένοντας ένας βαθιά γοητευμένος ταξιδευτής, δέσμιος της αφρικανικής ηπείρου.
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας μας μερικά πράγματα για τη φωτογραφία και το πως ξεκίνησε αυτή η σχέση.
Ήξερα ότι θα γίνω φωτογράφος από τα 15 μου. Τότε πήρα μια σειρά βιβλίων φωτογραφίας από ένα γαλλικό πανεπιστήμιο για σπουδές εξ αποστάσεως. Ακολούθησε πολλή μελέτη. Ξεκίνησα με τοπία και ανθρώπους. Η Αφρική ήταν το όνειρο των παιδικών μου χρόνων. Από το 2006 με το πρώτο ταξίδι μου στην Αφρική ήρθε ο έρωτας για τη μαύρη ήπειρο αλλά και τη φωτογραφία άγριας ζωής. Η δική μου σχέση μπορεί να μην ήταν βιωματική αλλά δημιουργήθηκε από μια βαθύτερη επιθυμία μου να έλθω κοντά σε ένα από τα πιο παρθένα μέρη του πλανήτη, εκεί όπου η φύση ακόμη παραμένει ανυπότακτη στον πολιτισμό και τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Περιγράψτε μας την Αφρική σαν εμπειρία, σαν έναν γοητευτικό φωτογραφικό προορισμό...
Η Αφρική σε τραβάει σαν μαγνήτης. Σαβάνες, δάση, βουνά, κρατήρες, έρημοι, φυλές, κουλτούρες, χαμόγελα μέσα στη δυστυχία, και σίγουρα η πλουσιότερη άγρια ζωή στον πλανήτη. Η Αφρική έχει για μένα τα πάντα. Γεμάτη αντιθέσεις και έντονα συναισθήματα. «Η ζωή δεν μετριέται από το πόσες ανάσες παίρνουμε αλλά πόσες στιγμές ζούμε που μας κόβουν την ανάσα», είχε πει ο Μάρκ Τουέην. Τέτοιο δέος ένιωσα όταν αντίκρισα τους καταρράκτες της Βικτώρια στη Ζάμπια, όταν το λιοντάρι πλησίασε το ανοικτό τζιιπ μας στη μέση της σαβάνας στην Τανζανία, όταν μια λεοπάρδαλη σταμάτησε να πιει νερό έξω από τη σκηνή μας στην Κένυα. Συγκλονίστηκα με τις εικόνες που αντίκρισα στις παραγκουπόλεις της Κιμπέρα και της Νοτίου Αφρικής με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την αποσάθρωση της κοινωνίας. Μια ζωή γεμάτη από τέτοιες στιγμές μου αρκεί.
Τι αγαπάτε να φωτογραφίζετε;
Στα ταξίδια μου στην Αφρική κινούμαι σε τρεις φωτογραφικούς άξονες. Φωτογράφιση άγριας ζωής που είναι και το μεγαλύτερο χρονικά κομμάτι των ταξιδιών μου. Κατά την διάρκεια της παραμονής μου στην σάβανα επισκέπτομαι χωριά για την φωτογράφιση των ανθρώπινων φυλών και τέλος αφιερώνω σημαντικό χρόνο στις επισκέψεις στις παραγκουπόλεις για την ανθρωπιστική φωτογραφία και βοήθεια. Τοπίο, αρχιτεκτονικές δομές και άνθρωποι με απορροφούν όταν βρίσκομαι μακριά από την Αφρική.
Πόσο δύσκολο, απαιτητικό άλλα και περιπετειώδες είναι ένα τέτοιο ταξίδι;
Οι δυσκολίες ξεκινάνε από την οργάνωση ενός τέτοιου ταξιδιού. Μέσα σε περίπου 15 μέρες θα αλλάξουμε τουλάχιστον 10 αεροπλάνα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι μικρά, τύπου τσέσνα, τα οποία μας μεταφέρουν από και προς τα βάθη της σαβάνας. Ξυπνάμε στις πέντε, κάθε πρωί για να βρούμε και να φωτογραφήσουμε τα ζώα. Μετά θα περάσουμε από τα χωριά των Μασάι να καθίσουμε μαζί τους, να τους φωτογραφήσουμε, να ακούσουμε τις ιστορίες τους και κατόπιν θα μεταφερθούμε στις παραγκουπόλεις για να φωτογραφίσουμε και να προσφέρουμε τη βοήθειά μας κυρίως σε σχολεία και ορφανοτροφεία.
Είδαμε και φωτογραφίες από cheetahs να καταλαμβάνουν το όχημα σας, κυριολεκτικά μια ανάσα από εσάς. Αισθανθήκατε κίνδυνο;
Καταρχήν αυτό είναι πολύ σπάνιο να συμβεί και όταν το ζήσεις νιώθεις ευγνωμοσύνη που σου συνέβη. Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα να συνυπάρξεις με ένα άγριο ζώο από τόσο κοντά. Κανένας μας δεν φοβήθηκε παρά μόνον ίσως για κάποια δευτερόλεπτα στην αρχή. Αμέσως μετά τα ζώα μας έκαναν να αισθανθούμε ασφαλείς όσο περίεργο και αν ακούγεται. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι πολύ μεγάλος για θήραμα των τσιτάχ. Μπορεί να είναι εξαιρετικοί θηρευτές αλλά θα προτιμήσουν πολύ πιο μικρά θηράματα όπως οι αντιλόπες. Το μόνο που πρέπει να έχεις κατά νου είναι πως όταν βρεθείς τετ α τετ με ένα άγριο ζώο μπορεί αν στρεσαριστεί να γίνει απρόβλεπτο οπότε φροντίζεις να παραμείνεις ψύχραιμος και να μην το προκαλέσεις.
Επόμενος προορισμός που ονειρεύεστε να φωτογραφίσετε;
O ῾παγωμένος πλανήτης῾ και αναφέρομαι στον αρκτικό κύκλο π.χ. Νορβηγία (νησιά Svalbard), βόρειος Καναδάς (Yukon και Nunavut), Σιβηρία. Εκεί το τοπίο είναι από άλλο πλανήτη, αντιδιαμετρικά διαφορετικό από την Αφρική, το ίδιο και η άγρια ζωή ενώ ο φωτογράφος έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις.
Οργανώνετε και photo safaris για τους λάτρεις της φωτογραφίας που θέλουν σας ακολουθήσουν.
Ναι από τον περασμένο Ιούνιο έχουμε ήδη οργανώσει 2 σαφάρι στην Κένυα και ακολουθούν και άλλα. Είχαμε συμμέτοχες από Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Είμαι χαρούμενος γιατί οι όλοι όσοι συμμετείχαν επέστρεψαν με εκπληκτικές αναμνήσεις στις αποσκευές τους. Στο site nicolaslotsos.com υπάρχουν πληροφορίες για το τι έπεται.
Συναδέλφους και δουλειές που θαυμάζετε;
Είναι απόλαυση να ξεφυλλίζω βιβλία με τους κλασσικούς αλλά και σύγχρονους masters... Kertesz Bresson Brassai, Weston, Atget, Salgado, Kenna, Hoflehner είναι πηγή έμπνευσης. Από την σύγχρονη γενιά των wildlifers παρακολουθώ και θαυμάζω τους Brandt και Munier αλλά και τους Bruce Percy και Emmanuel Coupe από τους καλύτερους σύγχρονους Ευρωπαίους φωτογράφους τοπίου.
Γιατί αποφεύγετε το έγχρωμο στα περισσότερα έργα σας;
Η φωτογραφία είναι για μένα ο μόνος τρόπος να εκφράσω τους φόβους μου, την αγωνία μου, την ελπίδα μου για μια ήπειρο που λατρεύω και που φοβάμαι πως απειλείται. Δε με ενδιέφερε ποτέ η επιστημονική αναγνώριση και απεικόνιση ακόμα και όταν φωτογραφίζω φυλές και ανθρώπους. Δε με ενδιαφέρει να δείξω τι κατέγραψε ο σένσορας της μηχανής, αντίθετα θέλω να μπορέσει ο θεατής να δει το δικό μου όραμα. Οι τόνοι του ασπρόμαυρου είναι συνήθως η καλύτερη διέξοδος για να εκφράσω αυτό που νιώθω. Επιμένω στο ασπρόμαυρο γιατί το δικό μου όνειρο για την Αφρική ξεκίνησε και συνεχίζει ασπρόμαυρο.
Όλες οι φωτογραφίες παρουσιάζονται κατόπιν ευγενικής παραχώρησης του δημιουργού του αποκλειστικά για τη Lifo.gr Tο ολοκληρωμένο και πολυβραβευμένο portfolio μπορείτε εξολοκλήρου να απολαύσετε μέσω της επίσημης σελίδας στο Facebook και στο www.nicolaslotsos.com
σχόλια