Ο Leonard Cohen για άλλη μία φορά απέδειξε την ικανότητά του να μιλάει για τον θάνατο με αφοπλιστική διαύγεια. Σε μια νέα του συνέντευξή που δημοσιεύεται στο περιοδικό New Yorker, ο 82χρονος σήμερα μουσικός μιλώντας για το μέλλον του ως καλλιτέχνης δήλωσε χωρίς περιστροφές:«Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Ελπίζω να μην είναι άβολο αυτό που λέω. Νομίζω πως περίπου μέχρι εδώ ήταν για μένα».
Σύμφωνα με το άρθρο, ο Κοέν έχει έναν θησαυρό με αδημοσίευτα και ημιτελή ποιήματα που θέλει να προλάβει να τα ηχογραφήσει ή να τα δημοσιεύσει.
«Η μεγάλη αλλαγή είναι να συνειδητοποιείς το πόσο κοντά είσαι στο θάνατο», λέει. «Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που του αρέσει να τελειώνει αυτό που αρχίζει, αν μπορεί βέβαια. Αν δεν μπορεί, δεν πειράζει. Αλλά η φυσική μου τάση και επιδίωξη είναι να τελειώνω τα πράγματα που έχω ξεκινήσει».
Στη συνέχεια, αναφέρει ότι ίσως ποτέ δεν θα καταφέρει να ηχογραφήσει τα ημιτελή κομμάτια του: «Δεν νομίζω πως θα είμαι ικανός να ολοκληρώσω αυτά τα τραγούδια. Μπορεί όμως, ποιος ξέρει; Και ίσως κερδίσω έναν δεύτερο γύρο ακόμα. Δεν το γνωρίζω αυτό. Αλλά ωστόσο δεν τολμώ να δεσμεύσω τον εαυτό μου με οποιαδήποτε πνευματική στρατηγική. Δεν τολμώ να το κάνω. Έχω τόση πολλή δουλειά να κάνω. Διάφορα πράγματα που πρέπει να τακτοποιήσω. Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Ελπίζω να μην είναι άβολο αυτό που λέω. Νομίζω πως περίπου μέχρι εδώ ήταν για μένα».
»Τώρα είμαι ικανός να δουλέψω με μεγαλύτερη προσήλωση και αυτοσυγκέντρωση απ' ότι όταν είχα ευθύνες, όπως το να βγάλω τα προς το ζην, να είμαι σύζυγος, να είμαι πατέρας. Όλοι αυτοί οι περισπασμοί έχουν πια μειωθεί ριζικά. Το μόνο πράγμα που καθορίζει την παραγωγικότητά μου είναι το σώμα μου».
Μεγάλο μέρος του άρθρου εστιάζει στη σχέση του με την Marianne Ihlen, την γυναίκα που του ενέπνευσε τραγούδια όπως το Bird on a Wire και το So Long, Marianne, η οποία πέθανε πριν κάποιους μήνες. Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του στην αγαπημένη του μούσα, περιγράφει το πόσο έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου. «Είμαστε στ' αλήθεια τόσο ηλικιωμένοι και τα σώματά μας καταρρέουν και νομίζω πως θα σε ακολουθήσω πολύ γρήγορα» έγραφε.
Σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξης ο Κοέν συνεχίζει να φιλοσοφεί για τη ζωή και το θάνατο και περιγράφει την θέση του καθώς νοιώθει πως πλησιάζει το τέλος της ζωής του: «Για κάποιο παράξενο λόγο αισθάνομαι ότι είμαι κερδισμένος απ΄τη ζωή. Κάποια απ' αυτά τα κέρδη είναι άμεσα και τα έχω καλλιεργήσει σε προσωπικό επίπεδο ενώ κάποια άλλα είναι έμμεσα π.χ. η κόρη μου και τα παιδιά της μένουν στο κάτω όροφο του σπιτιού, ο γιος μου δυο τετράγωνα παρακάτω. Αισθάνομαι απίστευτα ευλογημένος. Έχω έναν βοηθό που είναι ικανότατος και αφοσιωμένος. Έναν φίλο ή δύο που κάνουν τη ζωή μου πλούσια. Έτσι κοιτώντας τα πράγματα από μια συγκεκριμένη σκοπιά θα μπορούσα να πω ότι ποτέ δεν ήμουν καλύτερα ... Σε ένα ορισμένο σημείο αν ακόμα έχεις κέρδη σου από τη ζωή και δεν αντιμετωπίζεις σοβαρά οικονομικά θέματα μπορείς να βάλεις τα πράγματα στη ζωή σου σε τάξη. Το να βάλεις τα πράγματα σε τάξη -αν μπορείς να το κάνεις- είναι μια πολύ ανακουφιστική διαδικασία, και τα οφέλη της είναι ανεκτίμητα».
