ΚΙΝΗΣΗ

Κολμ Τομπίν: Το διπλό μυθιστορηματικό χτύπημα ενός ακούραστου Ιρλανδού

Κολμ Τομπίν: Το διπλό μυθιστορηματικό χτύπημα ενός ακούραστου Ιρλανδού Facebook Twitter
Συγκινητικές και διαποτισμένες με λεπτό χιούμορ, με απολύτως πειστικούς χαρακτήρες και σφιχτή πλοκή, οι ιστορίες του είναι απ' αυτές που τις διαβάζεις και δεν θέλεις να τελειώσουν, μονολότι πραγματεύονται τις μεγαλύτερες ανατροπές – απώλειες, αρρώστιες, ξεριζωμούς.
0

Είχα καιρό να νιώσω τέτοια λαχτάρα. Με νωπές ακόμη τις εντυπώσεις από το τελευταίο μυθιστόρημα του Κολμ Τομπίν «Νόρα Γουέμπστερ», δεν έβλεπα την ώρα να ξεκινήσω δύο παλιότερα έργα του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα, τα οποία, μεταφρασμένα κι αυτά από την Αθηνά Δημητριάδου, μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ίκαρος και Gutenberg: το «Μπρούκλιν» και το «Καραβοφάναρο στο μαύρο νερό» αντίστοιχα. Ανυπομονούσα να επιστρέψω στην απλή, κουβεντιαστή γραφή του και στον χαμηλόφωνο, γεμάτο συναισθήματα κόσμο του, απ' όπου απουσιάζει οτιδήποτε το φανταχτερό. Στα πεζά του Τομπίν δεν θα βρεις αποφθέγματα να υπογραμμίσεις ούτε καμιά συναρπαστική δράση. Συγκινητικές και διαποτισμένες με λεπτό χιούμορ, με απολύτως πειστικούς χαρακτήρες και σφιχτή πλοκή, οι ιστορίες του είναι απ' αυτές που τις διαβάζεις και δεν θέλεις να τελειώσουν, μονολότι πραγματεύονται τις μεγαλύτερες ανατροπές – απώλειες, αρρώστιες, ξεριζωμούς.

Γεννημένος το 1955 στους κόλπους μιας καθολικής και έντονα πολιτικοποιημένης οικογένειας –ο παππούς κι ένας από τους θείους του ήταν μέλη του IRA–, ο πολυβραβευμένος Τομπίν, στα εννιά του, ούτε να διαβάσει μπορούσε ούτε να μιλήσει με άνεση. Τραύλιζε. Ευτυχώς, λέει, οι γονείς του δεν το έκαναν θέμα. Τον άφησαν να τα βγάλει μόνος του πέρα και μια ωραία μέρα τον άκουσαν έκπληκτοι να απαγγέλει το «Daddy» της Σίλβια Πλαθ. Εκείνο που στα δώδεκά του θα τον σφραγίσει διά βίου, αφήνοντας γερό αποτύπωμα και στο λογοτεχνικό έργο του, είναι ο θάνατος του πατέρα του, ενός λαμπρού δασκάλου, ιδιαίτερα αγαπητού. Όλη του την εφηβεία θα την περάσει περιστοιχισμένος από γυναίκες –τη μητέρα του, τις αδελφές, τις θείες του–, αφουγκραζόμενος τις κουβέντες τους και παρατηρώντας τις κινήσεις τους με τις κεραίες τεντωμένες. Εκείνη την περίοδο θα φλερτάρει με την ιδέα να γίνει ιερέας. Με το που μπαίνει ωστόσο στο πανεπιστήμιο και έρχεται σ' επαφή με το έργο του Κόνραντ, του Χέμινγουεϊ και του Λέοναντ Κοέν, με το που συνειδητοποιεί ότι θα μπορούσε να υπερασπιστεί δημόσια την ομοφυλοφιλία του, η πίστη του στον Θεό αντικαθίσταται από το πάθος του για τη μουσική, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία.

Ο Ιρλανδός συγγραφέας επιμένει να θυμίζει πώς όσο οδυνηρή κι αν είναι μια απώλεια, εκείνοι που μένουν πίσω, αργά ή γρήγορα παρασύρονται και πάλι από το κύμα της ζωής.

Από τα πρώτα μυθοπλαστικά έργα του Τομπίν, το «Καραβοφάναρο στο μαύρο νερό» (1999) αναφέρεται μεν στην ομοφυλοφιλία, αλλά ως κεντρικό του θέμα έχει τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, τη σχέση με τη μητέρα για την ακρίβεια. Δοσμένο από τη ματιά μιας τριαντάχρονης γυναίκας, της Έλεν, που κουβαλάει μέσα της κάτι πολύ παγωμένο, είναι επίσης ένα μυθιστόρημα για τις πληγές που κινδυνεύουν να κακοφορμίσουν, για τα καταχωνιασμένα αισθήματα που πρέπει επιτέλους να βγουν στην επιφάνεια. Όπως ο Τομπίν, έτσι και η ηρωίδα του έχει χάσει τον πατέρα της σε τρυφερή ηλικία. Πάνω απ' όλα, όμως, έχει σημαδευτεί από τη στάση που κράτησε η μητέρα της απέναντι στην ίδια και τον μικρότερο αδελφό της, αφότου ο πατέρας τους αρρώστησε. Το ότι δεν τους μίλησε για τον καρκίνο του, το ότι τα «πάρκαρε» στη γιαγιά τους όσους μήνες έτρεχε μαζί του στα νοσοκομεία, το ότι ως την κηδεία του δεν τους έδωσε σημεία ζωής, όλα αυτά, καλώς ή κακώς, η Έλεν τα έχει εισπράξει ως ασυγχώρητα δείγματα μητρικής εγκατάλειψης.

Μάνα και κόρη, χρόνια τώρα, έχουν κόψει κάθε επαφή. Ένα τραγικό γεγονός, όμως, θα σταθεί αφορμή για να ξανασυναντηθούν. Ο Ντέκλαν, ο αδελφός της Έλεν, πεθαίνει από AIDS και επιθυμία του είναι να μην περάσει τις τελευταίες του μέρες στο νοσοκομείο, αλλά στο σπίτι της γιαγιάς, στο Blackwater, πλάι στον φάρο τον οποίο είχε συνδέσει με τα ανέμελα, παιδικά καλοκαίρια του. Πάει καιρός που τον έχει χτυπήσει η αρρώστια, αλλά δεν το είχε πει σε κανέναν από τους δικούς του, όπως δεν τους είχε μιλήσει ανοιχτά ούτε για την ομοφυλοφιλία του. Και να που, τώρα, όλα αποκαλύπτονται. Συγκλονισμένες πάνω από το προσκεφάλι του, τρεις γυναίκες από τρεις διαφορετικές γενιές, με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και διαφορετικά πιστεύω, θα μυηθούν έστω και με καθυστέρηση στο προσωπικό σύμπαν του νεαρού άντρα, θα συγχρωτιστούν με τους γκέι φίλους του που του συμπαραστέκονται ολόψυχα σαν στενοί συγγενείς και θα έχουν την ευκαιρία να λύσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους, γεφυρώνοντας κάπως τις αποστάσεις που τις χώριζαν.

Το τίμημα για την επαναπροσέγγισή τους είναι πανάκριβο. Ωστόσο, επιμένει να θυμίζει ο Ιρλανδός συγγραφέας, όσο οδυνηρή κι αν είναι μια απώλεια, εκείνοι που μένουν πίσω, αργά ή γρήγορα παρασύρονται και πάλι από το κύμα της ζωής. Το ίδιο αυτό μήνυμα, ότι η ζωή συνεχίζεται, καταφέρνει να περάσει στα παιδιά της και η νεαρή χήρα Νόρα Γουέμπστερ, κι αυτό ακριβώς θα διαπιστώσει με τη σειρά της η Έιλις, η πρωταγωνίστρια του «Μπρούκλιν». Δημοσιευμένο το 2009, μετά το «Χένρι Τζέιμς, ο δάσκαλος» (εκδ. Ωκεανίδα) και πριν από τη «Διαθήκη της Μαρίας» (εκδ. Ίκαρος), το «Μπρούκλιν» είναι μια ιστορία ενηλικίωσης που εκτυλίσσεται ανάμεσα στην Ιρλανδία του '50 και τη Γη της Επαγγελίας, όπως φάνταζε τότε η Αμερική, επικεντρωμένη πάνω σε μια ευαίσθητη, εσωστρεφή κοπέλα, η οποία ψάχνει τον βηματισμό της ανάμεσα στην ανάγκη, το καθήκον και τις βαθύτερες επιθυμίες της.

Η Έιλις δεν επέλεξε να ξενιτευτεί, άλλοι το κανόνισαν – για το καλό της. Δεν ξετρελαίνεται με τη δουλειά της πωλήτριας που της έχουν βρει, αλλά την κάνει φιλότιμα. Λιώνει από νοσταλγία για τον τόπο της και τους δικούς της ανθρώπους, αλλά, με τη βοήθεια του Ιρλανδού εφημέριου που της στέκεται σαν φύλακας-άγγελος, ξεκινά μαθήματα λογιστικής, αρπάζει τις ευκαιρίες για διασκέδαση, συνέρχεται. Δεν είναι ερωτευμένη με το αγόρι που ισχυρίζεται πως την αγαπάει, αλλά η ευγένεια και η αφοσίωσή του τη σκλαβώνουν όλο και περισσότερο. Κι εκεί που αρχίζει να συντονίζεται με τους ρυθμούς της αμερικανικής μεγαλούπολης, ο ξαφνικός θάνατος της αδελφής της την οδηγεί πίσω, στο ασφυκτικά μικρό Ένισκορθι, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με νέα διλήμματα και νέες προοπτικές – συναισθηματικές και επαγγελματικές. Όλοι γύρω της θεωρούν δεδομένο ότι θα μείνει στην Ιρλανδία να γηροκομήσει τη μητέρα της, ότι η εμπειρία της Αμερικής δεν ήταν γι' αυτήν παρά μια απλή παρένθεση. Τώρα, όμως, η Έιλις μπορεί ν' αποφασίζει μόνη της για την τύχη της. Όπως έχει δείξει ο Τομπίν, ακολουθώντας την βήμα προς βήμα κι αποτυπώνοντας με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τον ψυχισμό της, η Έιλις έχει καταφέρει ν' αυτονομηθεί.

Βιβλίο
0

ΚΙΝΗΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ