Μένω στην πλατεία Αμερικής, κοντά στην Πατησίων, σε μια γειτονιά «ζωντανή», με μαγαζιά, σχολεία και αρκετά αυτοκίνητα. Μένω εδώ από τότε που γεννήθηκα, δηλαδή εδώ και 30 χρόνια.
• Ενώ αρχικά την επέλεξαν ο παππούς και η γιαγιά, συμφωνώ με την επιλογή και δεν θα την άλλαζα με τίποτα, γιατί αποπνέει την αίσθηση της παλιάς γειτονιάς. Την αγαπώ γιατί οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων σού λένε «καλημέρα», μπορείς να βρεις ό,τι θέλεις κάτω από το σπίτι σου και υπάρχει μια «γλυκιά φασαρία». Επιπλέον, μένουν κοντά και οι φίλοι μου! Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γειτονιάς είναι ότι σε ένα οικοδομικό τετράγωνο μπορείς να βρεις δύο θέατρα!
• Για να καθαρίσει το μυαλό μου περπατάω προς τη Φωκίωνος Νέγρη και την ανεβαίνω ως την Κυψέλη. Επίσης, μου αρέσει να διασχίζω την Πατησίων, από την πλατεία προς το κέντρο, γιατί είναι ο μόνος μεγάλος δρόμος στον οποίο βλέπεις ευθεία μπροστά σου, καθώς περπατάς, την Ακρόπολη.
• Από τα αγαπημένα μου σημεία στη γειτονιά είναι ο φούρνος στην Αγαθουπόλεως κοντά στην Πατησίων, που έχει τις πιο ωραίες σφολιάτες, η Αναστασία στη Λευκωσίας για κουλούρι και καφέ στο χέρι, το ζαχαροπλαστείο Πελίτ με το πιο ωραίο μιλφέιγ, προφιτερόλ και τσουρέκι, η Μικρά Ασία για παραδοσιακές κουρδικές και πολίτικες γεύσεις (όπως το πιο ωραίο κεμπάπ γιαουρτλού της Αθήνας) και το σινεμά Αελλώ. Για ποτό πηγαίνω σε ένα από τα πιο παλιά μπαρ της πόλης, το Au Revoir στην Πατησίων, και για καφέ στο Select, ένα από τα παλιά στέκια καλλιτεχνών και συγγραφέων, και τώρα τελευταία στη νέα άφιξη της ευρύτερης γειτονιάς, το It's a Βίλατζ στην πλατεία Αγίου Γεωργίου. Αν και δεν είναι μυστικό, ίσως κάποιοι να μη γνωρίζουν ότι ο Φρανκ Σινάτρα, όταν είχε έρθει στην Αθήνα, ήπιε το ποτό του στο Au Revoir της Πατησίων.
• Θα ξεκινούσα τη βόλτα με κάποιον που δεν έχει ξανάρθει εδώ από την πλατεία Αμερικής, θα περπατούσαμε την Πατησίων και θα ανεβαίναμε προς τη Φωκίωνος. Νομίζω ότι έτσι μπορεί να αποκτήσει κάποιος μια γενική εικόνα της γειτονιάς.
• Η περιοχή έχει πολλά κτίρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ένα από τα πιο γνωστά είναι ο πύργος της οδού Θήρας, με το νεογοτθικό στυλ του. Συνδέεται με την Αγγλία του 19ου αιώνα, που είναι κάτι σπάνιο στη χώρα μας. Σημαντικά κτίρια είναι επίσης το νεοκλασικό του '30 όπου έζησε ο Μ. Καραγάτσης, δίπλα στην πλατεία Αμερικής, και το σπίτι της Λέλας Καραγιάννη που χτίστηκε το 1920. Από τα πιο όμορφα κτίρια της γειτονιάς είναι οι πολυκατοικίες της οδού Καραμανλάκη (που γνωστή και ως πλατεία Καλλιγά) που χτίστηκαν μέχρι το '80 και στην είσοδό τους σε υποδέχεται ένας μικρός κήπος, ενώ τα διαμερίσματα έχουν χαρακτηριστικά ψηλά ταβάνια. Στη γειτονιά υπάρχουν αρκετά διάσπαρτα νεοκλασικά κτίρια που έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα.
• Οι ιστορίες που ακούγονται από τους παλιούς κατοίκους της περιοχής για το όνομα της πλατείας είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Λένε οτι μέχρι το 1927 ονομαζόταν πλατεία Αγάμων γιατί μια παρέα εργένηδων, που εκείνη την εποχή σύχναζαν σε καφενεία της περιοχής, δημιούργησε το «κίνημα κατά του γάμου», αλλά ακούγεται επίσης ότι πήρε το όνομά της γιατί εδώ σύχναζαν οι άγαμοι της περιοχής. Επιπλέον, το πρώτο της όνομα μέχρι το 1887 ήταν Ανθεστηρίων, γιατί οι Αθηναίοι μαζευόντουσαν εδώ για να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά.
• Μια αγαπημένη μου τοιχογραφία είναι αυτή με τα πουλιά στο πάρκο της Κύπρου. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια.
• Ένας ιδιαίτερος τύπος της γειτονιάς δεν είναι άνθρωπος, αλλά παπαγάλος! Βρίσκεται στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος στην οδό Μοσχονησίων και κάθε μέρα τα παιδιά μετά το σχολείο συνομιλούν μαζί του!
• Αν μπορούσα, θα άλλαζα τα παλιά πεζοδρόμια που δεν έχουν ράμπες και θα καθάριζα τη γειτονιά. Επίσης, θα ήθελα να ξανανοίξουν τα θερινά σινεμά που έχουν κλείσει.
• Συνδυάζω τη γειτονιά μου με το «Χαμόγελο της Τζοκόντα» του Χατζιδάκι, κάτι παλιό και κλασικό, σαν την ίδια τη γειτονιά.
Info:
Η Λουκία τρέχει full time το blog της thefashionreporter.gr και ετοιμάζει τα γραφείο του, φυσικά στην πλατεία Αμερικής.
