Οι γυναίκες της χρωστούν όλη την ευκολία και την πρόσβαση σε προϊόντα ομορφιάς. Η βιομηχανία της ομορφιάς της χρωστά τον τρόπο με τον οποίο αυτή η απλοποίηση έφερε ακόμη περισσότερα κέρδη. Τι ήταν, όμως, η Λιλιάν Μπετανκούρ εκτός από χρυσή κληρονόμος της αυτοκρατορίας του πατέρα της, Γιουτζίν Σίλερ, ενός ανθρώπου που συμπαθούσε τους ναζί και πολλές φορές το όνομα και τα προνόμια της αυτοκρατορίας του έγιναν κρησφύγετο καταδιωγμένων φίλων του Χίτλερ και της ιδεολογίας του;
Η γυναίκα που πέθανε στα 94 της την προηγούμενη Πέμπτη, πλήρης ημερών, γεγονότων και σκανδάλων δεν ήταν απλώς ένα κορίτσι, που ορφανό από μητέρα ήδη από τα 5 της χρόνια, έμαθε να αναμειγνύει πούδρες και λοσιόν στα 15 της πια, στο εργοστάσιο του πατέρα της. Δεν ήταν απλώς ένα αγέρωχο συνώνυμο κομψότητας που για πολλούς υπήρξε πρότυπο, λόγω της εξωτερικής της εμφάνισης, πλήρως εναρμονισμένης με τα πρότυπα του κολοσσού ομορφιάς του πατέρα της. Υπήρξε μια γυναίκα θυελλώδης, κάποτε άστοχη, συνήθως με αμφιλεγόμενες επιλογές και προτιμήσεις, μια περίπτωση ανθρώπου, όπου το χρήμα και η κομψότητα λειτούργησαν πολλές φορές ως μέσο μανιπουλαρίσματος καταστάσεων και ανθρώπων.
H Μπετανκούρ –που για πάντα έζησε μέσα στο χρήμα– δεν χρειάστηκε ποτέ να πάρει θέση και δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να σχολιάσει το ναζιστικό παρελθόν της οικογένειας και της αυτοκρατορίας που διοικούσε
Στα 1950 η Μπετανκούρ παντρεύτηκε τον γάλλο πολιτικό André Bettencourt, ο οποίος υπηρέτησε ως υπουργός στις γαλλικές κυβερνήσεις των δεκαετιών '60 και '70 για να αναλάβει κάποια χρόνια αργότερα καθήκοντα αναπληρωτή προέδρου της L'Oréal. Μόνο που Bettencourt δεν υπήρξε άλλος ένας πολιτικός: ήταν μέλος της "La Cagoule", μιας βίαιης γαλλικής φασιστικής φιλοναζιστικής ομάδας. Χρηματοδότης αυτού του μορφώματος υπήρξε για χρόνια ο πατέρας της χρυσής κληρονόμου και μάλιστα κατά τη διάρκεια των επίσης "χρυσών" για τον Χίτλερ χρόνων, από το 1930 έως το 1937...
Η "Cagoule" πρακτικά ήταν το δεύτερο "πνευματικό" παιδί του Σίλερ, μετά την πρώτη βαφή μαλλιών στον κόσμο, την περίφημη "Αureale", που έφτιαξε ο ίδιος στην κουζίνα του σπιτιού του, ως αριστούχος νεαρός χημικός, και έβγαλε για πρώτη φορά στην αγορά το 1907. Η βαφή ομόρφαινε τα γυναικεία κεφάλια και η οργάνωση έκανε πλύση εγκεφάλου στα αντρικά, υποστηρίζοντας το καθεστώς του Βισί στην κατεχόμενη από τους ναζί Γαλλία. Ο Μπετανκούρ ήταν ο κειμενογράφος της οργάνωσης, τα αντισημιτικά κείμενα του οποίου εμψύχωναν τα μέλη της. Όταν η δράκα διέλυσε και τα μέλη της συνελήφθησαν το 1937 –λίγα χρόνια πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου- τόσο ο σύζυγος της Μπετανκούρ, όσο και άλλα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης βρήκαν παρηγοριά και καταφύγιο στους κόλπους της επιχείρησης του Σίλερ.
Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γαλλίας o Σίλερ ίδρυσε επίσης το "Mouvement Social Révolutionnaire", με την έγκριση των Γερμανών, ένα μόρφωμα που εναντιωνόταν στον καπιταλισμό (!), τον μπολσεβικισμό, τον Ιουδαϊσμό και τους Ελευθεροτέκτονες.
Μέσω αυτών των οργανώσεων ο Σίλερ ήρθε σε επαφή με τον Μπετανκούρ, γιο αστικής καθολικής οικογένειας από τη Νορμανδία, ο οποίος εξέδιδε την αντισημιτική αναθεώρηση "La Terre Française", όργανο γερμανικής προπαγάνδας υπό την εποπτεία τόσο του Γκέμπελς όσο και της Γκεστάπο.
«Οι Εβραίοι, οι υποκριτές και Φαρισαίοι, δεν έχουν άλλη ελπίδα», έγραφε το 1941. «Για αυτούς το θέμα έχει τελειώσει ... η φυλή τους έχει σφαγιαστεί στην αιωνιότητα από το αίμα των δίκαιων · θα είναι καταραμένοι», εξακολουθούσε, ενώ εμφανιζόταν υπέρ του Ολοκαυτώματος, αν αυτό εξυπηρετούσε το συλλογικό καλό (!). Μικρή σημασία έχει που μετά το '44 ο Μπετανκούρ προσχώρησε στην αντίσταση και μάλιστα αργότερα του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Πολέμου και το Μετάλλιο της Λεγεώνας των Ξένων με τον ρόλο του, ωστόσο, να αμφισβητείται μέχρι τον θάνατο του.
Δεν έχει καμία σημασία που αργότερα έκανε λόγο για νεανικά λάθη που διέπραξε όταν ήταν μόλις 20 χρονών. Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο η Μπετανκούρ -που για πάντα έζησε μέσα στο χρήμα- δεν χρειάστηκε ποτέ να πάρει θέση και δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να σχολιάσει το ναζιστικό παρελθόν της οικογένειας και της αυτοκρατορίας που διοικούσε (η ειρωνεία; Η κόρη της Φρανσουάζ, χρόνια μετά θα παντρευόταν τον ραβίνο Jean-Pierre Meyers, του οποίου και οι δύο γονείς πέθαναν στο Άουσβιτς).
Έτσι κι αλλιώς, στα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα είχε να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο Σαρκοζί, το σκάνδαλο με τον ζιγκολό φωτογράφο που επιχείρησε να την παγιδεύσει, αποσπώντας της τεράστια χρηματικά ποσά και μία σχέση πάθους και μίσους ακριβώς με αυτή την κόρη που παντρεύτηκε τον ραβίνο, μια σχέση που ποτέ δεν άφησε παραπονεμένα τα γαλλικά tabloids.
Όπως αναφέρεται σκωπτικά τις τελευταίες μέρες στον γαλλικό Τύπο η Μπετανκούρ νικήθηκε από νωρίς από μία ασθένεια που στέλνει στη λήθη κάθε σκοτεινή πράξη, κάθε σκοτεινή σκέψη, κάθε σκοτεινή εμπλοκή. Το Αλτσχάιμερ έσβησε όλο το παρελθόν, έτσι κι αλλιώς...
