Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria

1

Το Πουέρτο Ρίκο είναι ένας εξωτικός προορισμός κρυμμένος στην αγκαλιά της Καραϊβικής, δίπλα από τη Δομινικανή Δημοκρατία και πολύ κοντά στην Κούβα και τη Τζαμάικα. Ένας προορισμός που για πολλούς Έλληνες παραμένει ακόμα άγνωστος και συνδέεται ίσως μόνο με το τραγούδι των Vaya Con Dios "Ay ay ay ay Puerto Rico".

Ένας προορισμός που κάποιοι γνωρίζουν εξαιτίας του Ricky Martin, του Marc Anthony και της Jennifer Lopez ή του τραγουδιού που ήταν το χιτ του 2017, του Despacito, το οποίο γυρίστηκε στο νησί και τραγουδήθηκε από τον Πορτορικανό τραγουδιστή Luis Fonsi.

Το Πουέρτο Ρίκο μπήκε στο «στόχαστρό» μου περίπου πριν δύο χρόνια, όταν γνωρίστηκα με έναν travel blogger από το νησί και ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε σε κάποια project. Θυμάμαι ακόμα να μου λέει «Μαρία πρέπει να έρθεις στο νησί Δεκέμβριο» και από τότε το έβαλα στόχο ότι θα πήγαινα να γιορτάσω τα Χριστούγεννα με μαγιό στο Πουέρτο Ρίκο.

Στο τέλος του καλοκαιριού που μας πέρασε, αποφάσισα να κλείσω επιτέλους εισιτήρια ώστε να περάσω δέκα ημέρες το Δεκέμβριο στο νησί. Μέχρι που μια άλλη «Μαρία», αποφάσισε να επισκεφθεί το νησί πριν από εμένα. Ο τυφώνας Maria, ο πιο καταστροφικός τυφώνας στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο κατηγορίας 4 με ανέμους ταχύτητας 205 χιλιομέτρων την ώρα.

Τα Χριστούγεννα στο Πουέρτο Ρίκο ήταν μια υπέροχη εμπειρία γιατί η καρδιά των ανθρώπων της Καραϊβικής δεν το βάζει κάτω και ξέρει να γλεντάει με τον καλύτερο τρόπο.

Ολόκληρο το νησί από επίγειος παράδεισος μετατράπηκε σε κόλαση σε μόλις ένα 24ωρο. Οροφές σπιτιών ξηλώθηκαν, σπίτια γκρεμίστηκαν, γέφυρες και δρόμοι κόπηκαν στη μέση, πλημμύρησαν ποτάμια, δέντρα κόπηκαν ενώ ολόκληρο το νησί κηρύχτηκε σε περιοχή ζώνης καταστροφής. Μέσα σε 24 ώρες κατέρρευσε ένα ολόκληρο νησί, κόπηκε το ρεύμα, έκλεισε το διεθνές αεροδρόμιο, κόπηκε το νερό, το τηλέφωνο, τα πάντα.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Ανακαλύπτοντας τα πιο όμορφα και ενδιαφέροντα graffiti στην περιοχή Santurce. Η περιοχή Santurce είναι κάτι σαν τη δική μας γειτονιά του Ψυρρή. Παραμελημένη για πολλά χρόνια, κατάφερε να πατήσει πάλι στα πόδια της μετά από προσπάθειες τοπικών street artists να της ξαναδώσουν ζωή. Το project Santurce es Ley φρόντισε λοιπόν ώστε οι τοίχοι της να γεμίσουν όμορφα graffiti.

Η επόμενη ημέρα βρήκε ένα Πουέρτο Ρίκο ακινητοποιημένο πλήρως, ένα νησί σαν εμπόλεμη ζώνη. Ο πρώτος μήνας ήταν ένας μήνας που όπως μου έλεγαν οι κάτοικοι και φίλοι μου εκεί, όλες τους οι ημέρες ήταν μια συνεχής ουρά αναμονής. Αναμονή τριών ωρών για να καταφέρουν να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο, αναμονή δύο ωρών για να βάλουν βενζίνη, τέσσερις ώρες στην ουρά των ΑΤΜ, δύο ώρες για να βρουν τρόφιμα σε κάποια από τα ελάχιστα μαγαζιά που δεν είχαν καταστραφεί εντελώς από τον τυφώνα.

Ακόμα και μετά από ενάμιση μήνα πολλές περιοχές στο κέντρο του νησιού δεν είχαν επικοινωνία και δε μπορούσαν να βρουν νερό και φαγητό καθώς λόγω των κομμένων δρόμων τα αυτοκίνητα δεν είχαν πρόσβαση για να μετακινηθούν ή για να φέρουν προμήθειες. Οι νεκροί πολλοί. Η απογοήτευση ακόμα περισσότερη. Όταν πλέον άρχισε να λειτουργεί το αεροδρόμιο πολύς κόσμος αποφάσισε να μετακινηθεί οριστικά και να φύγει από το Πουέρτο Ρίκο καθώς ξαφνικά σε μόλις ένα μήνα η ανεργία ανέβηκε στα ύψη καθώς όλες οι εταιρείες και τα καταστήματα παρέμεναν κλειστά. Ο τουρισμός έπεσε στο 0% και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες έκλεισαν επί τόπου και για πάντα.

Θυμάμαι να μου λένε πως κάθε ημέρα που ένα μαγαζί άνοιγε για λίγες ώρες, συγκεντρώνονταν όλοι εκεί για να βρουν air condition σε λειτουργία και να δροσιστούν για λίγο καθώς τα σπίτια δεν είχαν ρεύμα. Και πως όταν έβρισκαν πάγο το γιόρταζαν λες και ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να έχουν ποτέ. Πόσο συγκλονιστικό ε; Ξαφνικά εκεί που ζεις μια νορμάλ ζωή, χάνεις τα πάντα και βρίσκεσαι να ψάχνεις τα απολύτως απαραίτητα. Να στέκεσαι στην άκρη του αυτοκινητόδρομου, στο μοναδικό σημείο που πιάνει σήμα το κινητό σου για να καλέσεις τους δικούς σου ή για να μπεις για λίγα λεπτά στο ίντερνετ.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Η μαυρόασπρη σημαία στο δρόμο San José στη γειτονιά του Old San Juan. Αρχικά, η σημαία είχε τα χρώματα της χώρας, μπλε, άσπρο και κόκκινο αλλά μια ομάδα καλλιτεχνών την έβαψε ασπρόμαυρη για να δηλώσει το πένθος και την εναντίωσή τους στα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσε η κυβέρνηση του Πουέρτο Ρίκο τα τελευταία χρόνια.

Και αφού έχουν ακυρωθεί πτήσεις και κρουαζιέρες και οι τουρίστες συνεχίζουν να ακυρώνουν τα ταξίδια τους προς το Puerto Rico, εγώ αποφασίζω πως ό,τι και να γίνει αυτό το ταξίδι θέλω να το κάνω. Τρεις μήνες μετά λοιπόν τον τυφώνα Maria, μπαίνω στο αεροπλάνο με κατεύθυνση το νησί.

Το πρώτο σοκ είναι στη θερμοκρασία. Όσο και να μου το έλεγαν, οι 30 βαθμοί μήνα Δεκέμβριο με βρίσκουν απροετοίμαστη, το ίδια και τα πεσμένα φανάρια στους δρόμους γύρω από το αεροδρόμιο. Η ζωή στο νησί έχει αρχίσει να βρίσκει και πάλι τους φυσιολογικούς της ρυθμούς αλλά τα σημάδια από τον τυφώνα είναι εμφανή.


Το κυκλοφοριακό παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα καθώς οι φωτεινοί σηματοδότες δεν λειτουργούν ή δεν υπάρχουν καν, βρίσκονται πεταμένοι στην άκρη του δρόμου. Η βλάστηση αν και έχει ξανα ανθίσει στα περισσότερα σημεία του νησιού, σε πολλά σημεία παραμένει ξερή, σα να έχει καεί. Πολλοί δρόμοι κυρίως στο κέντρο του νησιού παραμένουν κλειστοί καθώς έχουν κοπεί, πράγμα που δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη κίνηση στο δρόμο λόγω των παρακάμψεων.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Περιοχή Fajardo. Από εκεί ξεκινούν οι περισσότερες εκδρομές με καραβάκι για τα νησάκια Vieques και Culebra.

Πολλά καταστήματα και εστιατόρια παραμένουν κλειστά – δύσκολα θα ξανα ανοίξουν, ενώ αυτά που λειτουργούν έχουν αρκετές ελλείψεις καθώς έχουν καταστραφεί οι καλλιέργειες και συνεπώς η τοπική παραγωγή. Άλλα καταστήματα λειτουργούν ακόμα με ηλεκτρικές γεννήτριες πράγμα που σημαίνει πως τα ωράρια λειτουργίας δεν έχουν επανέλθει ακόμα στο κανονικό ενώ οπουδήποτε και να αποφασίσεις να πας πρέπει να πάρεις τηλέφωνο πριν για να δεις αν λειτουργεί ή όχι.

Το νησί πλέον, μετά από 3 μήνες έχει αρχίσει να «πατάει στα πόδια του» και πάλι αλλά ουσιαστικά ξεκινάει από το μηδέν. Ναι, αυτή είναι η φράση που άκουσα από τους περισσότερους ντόπιους όταν πήγα στο Πουέρτο Ρίκο: «Μηδενίσαμε σα χώρα και ξεκινάμε από την αρχή αλλά το Πουέρτο Ρίκο σηκώνεται και πάλι, λίγο λίγο κάθε μερα», «Puerto Rico se levanta, un dia a la vez».

Και όντως, το ένιωσα όλες αυτές τις δέκα ημέρες που βρέθηκα στο νησί, το Πουέρο Ρίκο, όσο σκληρά και να του φέρθηκε ο τυφώνας Maria, σήκωσε τα μανίκια, ένωσε τις δυνάμεις του και άρχισε να ξαναχτίζει, τοίχους αλλά και φήμη.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Περιοχή La Parguera. Οι Πορτορικανοί είναι πολύ περήφανοι για τη σημαία τους και τη βρίσκεις ζωγραφισμένη σχεδόν σε κάθε πόλη και χωριό του νησιού για να τους δίνει κουράγιο και να τους θυμίζει πως αν και αποικία της Αμερικής το Πουέρο Ρίκο έχει τη δική του δύναμη.


Αυτές τις δέκα ημέρες στο νησί, επισκέφθηκα παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά και έκανα τις βουτιές μου αλλά βρήκα και παραλίες κλειστές, που λόγω της μόλυνσης των υδάτων δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση, βρήκα κλειστό ένα από τα πιο γνωστά rainforests της Αμερικής, το El Yunque ενώ δεν κατάφερα να πάω σε κάποια μπαράκια που είχα σημειώσει αρχικά στα to do μου γιατί πολύ απλά δεν υπήρχαν πια.

Παρόλα αυτά, τα Χριστούγεννα στο Πουέρο Ρίκο ήταν μια υπέροχη εμπειρία γιατί el Corazón Caribeño (η καρδιά των ανθρώπων της Καραϊβικής) δεν το βάζει κάτω και ξέρει να γλεντάει με τον καλύτερο τρόπο. Είχα την ευκαιρία να μείνω σε σπίτι φίλων και έζησα μαζί τους όλη την προετοιμασία της παραμονής των Χριστουγέννων όπου οι οικογένειες και οι φίλοι μαζεύονται στα σπίτια και χορεύουν, τραγουδούν, τρώνε pasteles και πίνουν παραδοσιακά ποτά όπως το Pitorro, ρούμι που φτιάχνουν οι ίδιοι στα σπίτια τους και το συνοδεύουν με καρύδα και αμύγδαλα.

Κάπου στη μέση της βραδιάς group φίλων "las parrandas" έρχονται απρόσκλητοι, χτυπούν την πόρτα και παίζουν Χριστουγεννιάτικες μελωδίες τραγουδώντας και χορεύοντας ενώ φεύγοντας η παράδοση λέει πως πρέπει να πάρουν μαζί τους ένα από τα μέλη της οικογένειας που επισκέφθηκαν και να συνεχίσουν χτυπώντας και άλλες πόρτες παίρνοντας κάθε φορά από ένα μέλος της εκάστοτε οικογένειας. Στο τέλος της βραδιάς, το αρχικό group των 3-4 ατόμων μετράει περίπου 20 -30 ανθρώπους όπου όλοι μαζί τρώνε στο τελευταίο σπίτι που θα επισκεφθούν και χωρίζουν για να πάνε για ύπνο.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Παραδοσιακή parranda. Group φίλων που τραγουδούν από σπίτι σε σπίτι παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Έχω επιστρέψει στην Ελλάδα εδώ και δέκα ημέρες και ομολογώ πως το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο ήταν τελικά το καλύτερο ταξίδι που έκανα το 2017. Γιατί μπορεί να μην κατάφερα να δω το νησί όπως είχα φανταστεί και σχεδιάσει αλλά πήρα ένα ακόμα μάθημα ζωής που μόνο ταξιδεύοντας αντιλαμβάνεται κανείς.


Συνειδητοποίησα πως όπως σε ένα ταξίδι μπορεί να υπάρξουν καταστάσεις που δεν έχεις προβλέψει έτσι και στην καθημερινότητα ενός τόπου και ενός λαού, μπορούν να συμβούν γεγονότα που θα το βγάλουν εντελώς έξω από το δρόμο που ακολουθούσε μέχρι τότε αλλά αυτό που μετράει τελικά είναι η προσπάθεια να ξεπεράσει τις δυσκολίες, τα απρόοπτα, τις τραγωδίες και αφού κλάψει και πονέσει, να καταφέρει να σηκωθεί, να ξαναπιστέψει, να ξαναελπίσει και να ξαναφτιάξει ακόμα και αν όλα πρέπει να ξεκινήσουν από το μηδέν. Και το Πουέρτο Ρίκο είναι η απόδειξη αυτή, ό,τι παρόλες τις δυσκολίες η ζωή συνεχίζεται.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Τρεις μήνες μετά τον τυφώνα Maria, οι επιπτώσεις στο νησί είναι ακόμα εμφανείς.

8 αλήθειες που με προβλημάτισαν και πήρα μαζί μου γυρίζοντας στην Ελλάδα

1. Το 90% του νησιού του Πουέρο Ρίκο καταστράφηκε ολοσχερώς και ξεκίνησε η ανοικοδόμησή του από το μηδέν.

2. Μετά από 3 ολόκληρους μήνες από τον τυφώνα Maria, πολλά χωριά εξακολουθούν να μην έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.

3. Τρεις μήνες μετά, πολλές από τις παραλίες του νησιού δεν είναι ακόμα προσβάσιμες στο κοινό καθώς τα νερά είναι μολυσμένα.

4. Οι κάτοικοι του νησιού μιλούν για τη ζωή τους λέγοντας "Η ζωή πριν τον Τυφώνα Maria - η ζωή μετά τον Τυφώνα Maria". Κάτι σαν Προ Χριστου και Μ.Χ.

5. Πάγος, νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, λέξεις που μέχρι πριν τον τυφώνα ήταν απλά λέξεις ενώ μετά τον τυφώνα έκαναν πολύ κοσμό να τις αναζητά απελπισμένα.

6. Στα περισσότερα εστιατόρια, θα ακούσουν τουλάχιστον μια φορά την ημέρα τη φράση "λυπούμαστε αλλά το συγκεκριμένο είναι σε έλλειψη" καθώς μετά τον τυφώνα η παραγωγή ντόπιων προϊόντων είναι σχεδόν μηδενική.

7. Ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν στο νησί μετά τον τυφώνα ήταν οι γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος.

8 . Η ζωή συνεχίζεται και οι Πουερτικανοί προσπαθούν και ορθοποδήσουν και πάλι γιορτάζοντας με μεγάλες fiestas τη ζωή. Σημαντικό παράδειγμα η γιορτή Fiestas de la Calle de San Sebastian τέλος Ιανουαρίου.

ι. Η Μαρία Κόφου είναι η δημιουργός του travel blog T-stories.

Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Faro Los Morrillos: Ο όμορφος και εγκαταλελειμμένος φάρος του Cabo Rojo.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Περπατώντας στους πολύχρωμους δρόμους του Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Boriqua σημαίνει Πουερτορικανός στη διάλεκτό τους. Τα graffiti σε κάθε σημείο του νησιού δίνουν δύναμη και υπενθυμίζουν στο λαό πως μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια του μετά τον τιφώνα Maria.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Ο δρόμος calle Tanca, το σημείο συνάντησης των ντόπιων στο Old San Juan για τα πρώτα ποτά της βραδιάς.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Περιοχή Aguadilla, από τα μέρη που χτυπήθηκαν περισσότερο από τον τυφώνα Maria.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Παραλία Isabela.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Old San Juan.
Το ταξίδι μου στο Πουέρτο Ρίκο, μετά τον τυφώνα Maria Facebook Twitter
Η πολύχρωμη γειτονιά La Perla.
Ταξίδια
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και πολυ ωραίες εικόνες! Πραγματικά κρίμα για όλους αυτούς τους ανθρώπους..Αλλά και μπράβο τους που προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη και την αγάπη για το νησί τους να "ξαναφτιάξουν" τη ζωή τους από το μηδέν..