«Ξεκίνησα να ταξιδεύω μόνη μου όταν συνειδητοποίησα πως δε θέλω να χάσω χρόνο από τη ζωή μου μένοντας σπίτι μου και ακυρώνοντας ταξίδια απλά επειδή δε μπορώ να βρω κοινές ημερομηνίες για να ταιριάξουν οι άδειές μου με αυτές των κολλητών μου», μου εξηγεί η Μαρία Κόφου, ένα νέο κορίτσι που διατηρεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά ταξιδιωτικά μπλογκ, το Τ-stories.
Όταν ξεκίνησε να ταξιδεύει συστηματικά μόνη της και σιγά σιγά, άρχισε να συνηθίζει και να μαθαίνει να αφήνει στην άκρη τον φόβο και τη ντροπή -συναισθήματα τα οποία σου φυτεύονται από μικρή στο μυαλό σου-, άρχισε να απολαμβάνει πολύ αυτά τα solo ταξίδια της. «Έμαθα να ανοίγομαι πιο εύκολα, να πιάνω κουβέντα με αγνώστους, να έχω το εντελώς δικό μου πρόγραμμα για το τι θα δω, πού θα φάω, τι ώρα πρέπει να ξυπνήσω το πρωί. Όταν ταξιδεύεις με παρέα, πρέπει να βρίσκεις μια μέση λύση και συνεπώς να συμβιβάζεσαι ώστε όλοι να είστε χαρούμενοι. Ε λοιπόν, ταξιδεύοντας μόνη μου συνειδητοποίησα ακριβώς αυτό, πως δεν χρειάζεται να συμβιβάζομαι, πως μπορώ να φτιάχνω το πρόγραμμά μου όπως θέλω εγώ και να είμαι όσο αυθόρμητη θέλω. Ταξιδεύοντας μόνη μου έμαθα να δίνω περισσότερη προσοχή στον εαυτό μου, καθώς έμαθα να περνάω περισσότερη ώρα μαζί του, έμαθα να εμπιστεύομαι τα προαισθήματά μου, να λειτουργώ πιο συγκροτημένα, να βασίζομαι στις δυνάμεις μου. Έμαθα να εξελίσσομαι. Ίσως τελικά αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που μου αρέσει να ταξιδεύω μόνη μου, γιατί εξελίσσομαι και γιατί ξεπερνώ φόβους και στερεότυπα», λέει.
Ταξιδεύοντας έμαθα πως ο κόσμος μας δεν είναι τόσο επικίνδυνος όσο μας τον περιγράφουν, πως η ομορφιά δεν κρύβεται μόνο στα μνημεία αλλά στη φύση και στους ανθρώπους του κάθε τόπου.
Και όντως δεν υπάρχει πιο στερεοτυπική αντίληψη από το ότι είναι επικίνδυνο για μια γυναίκα να ταξιδεύει μόνη της. «Αυτό ξεκινάει από τότε που μας έμαθαν πως κάθε γυναίκα χρειάζεται έναν άντρα για να την προστατεύει και να την προσέχει. Από τότε που μας έμαθαν πως το ζευγάρι πρέπει να ταξιδεύει πάντα μαζί γιατί από τη στιγμή που επιλέγουν να είναι ζευγάρι πρέπει ο ένας να εξαρτάται από τον άλλο.
Θα έπρεπε από μικρές να μαθαίνουμε να είμαστε πιο ανεξάρτητες και σίγουρες για τον εαυτό μας. Μια γυναίκα μπορεί και πρέπει να ταξιδεύει και μόνη της. Είτε είναι single, είτε είναι δεσμευμένη, παντρεμένη ή με παιδιά. Γιατί; Γιατί βοηθάει στην προσωπική εξέλιξη και γιατί κάνοντας ένα solo ταξίδι, βρίσκεις λίγο χρόνο πραγματικά για εσένα. Για να χαλαρώσεις, για να ακούσεις τις ανάγκες σου, για να αλλάξεις παραστάσεις.
Δε θα σου πω ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν μέρη που είναι επικίνδυνα. Δε θα αποκλείσω πως σε κάποιες χώρες η γυναίκα είναι καλό να συνοδεύεται, αλλά θα αποκλείσω το γεγονός ότι επειδή είσαι γυναίκα πρέπει να φοβάσαι να ταξιδεύεις μόνη σου. Είναι άδικη η εικόνα που έχει δημιουργηθεί από τα media και κάνει τη γυναίκα να φαίνεται πιο ευάλωτη από τον άντρα. Ναι, σίγουρα μια γυναίκα ταξιδεύει... διαφορετικά από έναν άντρα και σε κάποιες περιπτώσεις θα προτιμήσει να ταξιδέψει σε διαφορετικά μέρη από αυτά που ίσως θα επέλεγε ένας άντρας αλλά όποια γυναίκα και να ρωτήσεις (που ταξιδεύει μόνη) θα σου απαντήσει πως δεν είναι επικίνδυνο να ταξιδεύεις solo αρκεί να ξέρεις πώς να κινηθείς και πώς να προσέχεις τον εαυτό σου. Όπως άλλωστε κάνεις όταν είσαι και στο σπίτι σου, στην πόλη σου, στη χώρα σου. Προσέχεις.»
Επίσης, με αφορμή το ενδιαφέρον σχετικά με το solo female travel η Μαρία Κόφου σκέφτηκε να δημιουργήσει το πρώτο ομαδικό ταξίδι με γυναίκες που θέλουν να ταξιδέψουν solo αλλά φοβούνται. Έτσι σε αυτό το link όσες ενδιαφέρονται θα μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή για να ταξιδέψουν μαζί με την Μαρία σε έναν προορισμό που πολλοί θα πουν πως είναι «επικίνδυνος για γυναίκες».
Η Μαρία ξεκίνησε το ταξιδιωτικό της blog Τ-stories μέσα σε ένα τρένο στην Ιταλία το 2012. Ήρθε σαν μια ανάγκη καταγραφής της καθημερινότητας της ως επιβάτη τρένου καθώς εκείνη την περίοδο ταξίδευε καθημερινά επί τέσσερις ώρες αλλά και των διαφόρων ταξιδιών που έκανε σε κοντινές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες την περίοδο που ήταν μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Μιλάνο πάνω στον τομέα της Επικοινωνίας και των Ψηφιακών Μέσων.
«Το ταξίδι για μένα είναι ο έρωτας της ζωής μου. Γνωριστήκαμε όταν ήμουν πολύ μικρή, όταν έμπαινα σε ένα αεροπλάνο κάθε καλοκαίρι για να πάω να δω τον παππού μου στην Κωνσταντινούπολη, μετά στο τρένο για να ανέβω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, στο καράβι για να πάω διακοπές με φίλους στο Αιγαίο, στο ΚΤΕΛ για να κατέβω στην Καλαμάτα, στο αεροπλάνο για να μετακομίσω στη Castellon De La Plana της Ισπανίας και μετά στο Gavardo και στη συνέχεια στο Mιλάνο στην Ιταλία. Στον Υπερσιβηρικό που με ταξίδεψε στη Σιβηρία, στη στέπα της Μογγολίας και το Σινικό Τείχος του Πεκίνου.
Ταξιδεύοντας έμαθα πως ο κόσμος μας δεν είναι τόσο επικίνδυνος όσο μας τον περιγράφουν, πως η ομορφιά δεν κρύβεται μόνο στα μνημεία αλλά στη φύση και στους ανθρώπους του κάθε τόπου.
Αγαπώ να ταξιδεύω γιατί τρελαίνομαι να μαθαίνω πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος μας αλλά και παράλληλα πόσο ίδιος. Μπορεί να μη μιλάμε την ίδια γλώσσα ακόμα και να μην εκφραζόμαστε με τον ίδιο τρόπο αλλά τα συναισθήματα είναι παντού τα ίδια. Ταξιδεύω γιατί θέλω να γνωρίσω τα ήθη και τα έθιμα των άλλων χωρών, τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητά τους. Ταξιδεύω γιατί κάθε φορά γυρίζω πίσω και εκτιμώ περισσότερο όσα έχω στην πατρίδα μου αλλά παράλληλα συνειδητοποιώ και τις ελλείψεις που έχει η χώρα μου. Ταξιδεύω για να παίρνω δύναμη, για να μαθαίνω νέα πράγματα, για να έρχομαι σε επαφή με διαφορετικά συναισθήματα, χρώματα, γεύσεις, εικόνες, θρησκείες.
Ταξιδεύω γιατί νιώθω ελεύθερη αλλά και για να καλύψω την ανάγκη μου για να κατανοήσω τον εαυτό μου και τις ανάγκες του έξω από την ασφαλή αγκαλιά των δικών μου. Αγαπώ να ταξιδεύω γιατί είναι ο μόνος τρόπος να καλύψω την ανάγκη μου για περιπλάνηση. Γιατί κατά βάθος είμαστε όλοι γεννημένοι εξερευνητές, μας αρέσει ό,τι μας βγάζει έστω και για λίγο από την καθημερινότητα μας και μας κάνει να νιώθουμε περίεργα πιτσιρίκια έτοιμα να ξεχυθούν στο δρόμο χωρίς να έχουν αίσθηση φόβου ή κινδύνου παρά μόνο την αχόρταγη περιέργεια του αγνώστου.
Και τέλος, αγαπώ να ταξιδεύω γιατί από τότε που ξεκίνησα να ταξιδεύω άρχισα να βλέπω τον κόσμο από διαφορετική σκοπιά, έμαθα να μην είμαι τόσο καχύποπτη με τους γύρω μου, έμαθα να αγαπώ περισσότερο το διαφορετικό αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό», μου λέει υπερθεματίζοντας.
Η φράση «σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι» πρέπει να ειπώθηκε για το ταξίδι με το τρένο, λέει η Μαρία. Αυτό ακριβώς είναι που απολαμβάνει όταν ταξιδεύει με τα τρένα. «Απολαμβάνω τη διαδρομή, τις εναλλαγές των τοπίων, τη φύση, τις γέφυρες, τα βουνά, τους σταθμούς που σε πολλές χώρες είναι πραγματικά φανταστικοί. Με το τρένο δεν ταξιδεύεις απλά από το Α μέρος στο Β όπως συμβαίνει με το αεροπλάνο. Άσε που βλέπεις μέρη που δεν έχεις πρόσβαση όταν ταξιδεύεις με αυτοκίνητο ή με αεροπλάνο. Ο προορισμός είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Αν μάλιστα παίρνεις και νυχτερινά τρένα, είναι σα να βρίσκεσαι σε ένα εκ κινήσει ξενοδοχείο. Τρως, πίνεις τον καφέ σου, το ποτό σου, πιάνεις κουβέντα με τους συνεπιβάτες σου, κατεβαίνεις για λίγο στην αποβάθρα, επιστρέφεις και κοιμάσαι. Επίσης, ταξιδεύοντας σε διαφορετικές χώρες με το τρένο έχεις αίσθηση πως δεν υπάρχουν σύνορα, πως όλος ο κόσμος είναι μια αγκαλιά».
Παρακολουθώντας το μπλογκ της κανείς αναρωτιέται πού βρίσκει τα λεφτά και το χρόνο να κάνει τόσο μεγάλα και ακριβά ταξίδια. «Παλαιότερα δούλευα σε μια διαφημιστική εταιρεία και παρόλα τα εξαντλητικά ωράρια, ομολογώ πως είχα καταφέρει να παίρνω έναν πολύ καλό μισθό. Αυτό βοήθησε πολύ για να οργανώσω μερικά από τα αγαπημένα μου ταξίδια εκτός Ευρώπης. Φυσικά, αυτό σημαίνει πως εξαντλούσα συνεχώς τις άδειές μου και συνεπώς κατέληγα να παίρνω και άδειες άνευ αποδοχών.
Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια, πολλά ταξίδια επέλεγα και ακόμη επιλέγω να είναι low cost. Είτε αυτό σημαίνει πως κλείνω πολλούς μήνες νωρίτερα τα αεροπορικά μου εισιτήρια ώστε να βρω οικονομικές προσφορές, είτε επιλέγω χώρες που έχω πολύ χαμηλό κόστος διαβίωσης οπότε γνωρίζω πως εκεί θα ξοδέψω λιγότερα. Τέτοιες περιπτώσεις είναι οι χώρες της Ασίας. Ακριβό μεν εισιτήριο αλλά φθηνός προορισμός.
Τέλος, δουλεύοντας πλέον full time για το travel blog μου, έχω εξασφαλίσει και πολλά sponsored ταξίδια, κάτι που σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις έχω δωρεάν διαμονή και μεταφορικά».
Όμως, με ποιο τρόπο αποφασίζει ποιο θα είναι το επόμενό της ταξίδι; «Εδώ και χρόνια έχω δημιουργήσει το δικό μου bucketlist το οποίο ανανεώνω μετά από κάθε ταξίδι είτε διαγράφοντας ένα μέρος στο οποίο ταξίδεψα είτε προσθέτοντας ένα άλλο που είδα σε φωτογραφίες στο instagram ή διάβασα για αυτό σε κάποιο από τα αγαπημένα μου travel sites & blogs. Πολλές φορές επιλέγω να ταξιδέψω σε έναν προορισμό ανάλογα με το διαθέσιμο budget, την εποχή, τα event/ φεστιβάλ που μπορεί να υπάρχει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Άλλες φορές επιλέγω κάποιον προορισμό ανάλογα με τη διάθεση και την ψυχολογία που βρίσκομαι το συγκεκριμένο διάστημα. Αν νιώθω για παράδειγμα την ανάγκη να μείνω λίγο μόνη μου, θα επιλέξω προορισμό που θα με φέρνει σε άμεση επαφή με τη φύση».
Μέχρι στιγμής η πιο δυνατή της εμπειρία δηλώνει ότι είναι το solo ταξίδι της με τον Υπερσιβηρικό και τον Υπερμογγολικό Σιδηρόδρομο και συγκεκριμένα η διαμονή της στη στέπα της Μογγολίας κοντά στην πρωτεύουσα, το Ουλάν Μπατόρ. «Βιώνοντας για λίγες ημέρες την καθημερινότητα των νομάδων της Μογγολίας, τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα πράγματα, την ευτυχία στα μάτια τους έχοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα και ελάχιστες ανέσεις, ξύπνησαν μέσα μου πρωτόγνωρα συναισθήματα. Εκεί συνειδητοποίησα πως το να ανοίγω την ξύλινη πόρτα της σκηνής μου (ger) και να βλέπω να τρέχουν μπροστά μου άλογα, μου έδινε μεγαλύτερη χαρά από τα έχω στα χέρια το τελευταίο μοντέλο smartphone. Συνειδητοποίησα πως πράγματι η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα. Η μογγολική στέπα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής μου (μέχρι στιγμής)».
Ταξιδεύοντας πλέον τουλάχιστον μια φορά το μήνα, η Μαρία έμαθε πως είναι καλύτερο να ταξιδεύει με λίγα, αυτό που λέμε δηλαδή travel light. Επίσης, ταξιδεύοντας κυρίως μόνη της, ήταν και επόμενο πως έπρεπε να μάθει να ταξιδεύει με τα απολύτως απαραίτητο για να μη χρειάζεται να παιδεύονται με πολλές βαλίτσες. «Συνεπώς σε κάθε ταξίδι μου έχω συνήθως μια χειραποσκευή μέχρι 10 κιλά και ένα μικρό backpack. Εκεί θα έχω πάντα μαζί μου τα καλλυντικά και τα είδη μπάνιου μόνο σε μικρές συσκευασίες –μέχρι 100ml-, ένα φουλάρι που χρησιμεύει και σα σεντονάκι ή ζακέτα για το αεροπλάνο ενώ παράλληλα φοριέται και σα φουλάρι όταν βγαίνω έξω ή σα παρεό αν πάω σε προορισμό με θάλασσα. Έχω πάντα μαζί μου 2 κολάν τα οποία επίσης μπορούν να συνδυαστούν με πολλές διαφορετικές εμφανίσεις και δεν πιάνουν καθόλου χώρο στη βαλίτσα, τις flip flop μου που χρησιμεύουν για να μην περπατάω ξυπόλυτη στα ξενοδοχεία ενώ φοριούνται φυσικά και στην παραλία. Δεν ξεχνώ ποτέ ένα μικρό travel φαρμακείο ενώ έχω πάντα μαζί μου, tablet, βιβλίο, σημειωματάριο και ακουστικά για μουσική. Στα τελευταία ταξίδια μου έχει γίνει μάθημα και κουβαλάω μαζί μου μάσκα για τον ύπνο και ωτοασπίδες. Τέλος έχω σχεδόν μόνιμα στη βαλίτσα μου μια καθαρή πετσέτα μεσαίου μεγέθους που είναι πάντα χρήσιμη».
Η Μαρία μου λέει ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το εξής περιστατικό από ταξίδι της: «Εγώ που δεν είχα κάνει ποτέ ιππασία στη ζωή μου, βρέθηκα κάπου στη μέση της μογγολικής στέπας, να κρατάω με δύναμη τα χαλινάρια ενός ημί-εξημερωμένου αλόγου το οποίο είχε σηκωθεί στα δύο πόδια γιατί φοβήθηκε ένα κοράκι. Ήταν η μοναδική φορά που φοβήθηκα τόσο πολύ στη ζωή μου και που το μόνο που θυμάμαι από εκείνα τα λεπτά ήταν να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου «Μαρία δεν πρέπει να πέσεις, Μαρία μη φοβάσαι!». Όντως δεν έπεσα αλλά για τις επόμενες τρεις ημέρες με πονούσαν τα χέρια μου, φαντάσου με τη δύναμη κράτησα τα χαλινάρια!».
Ένα από τα μέρη που επισκέπτεται ξανά και ξανά είναι η Ιταλία. «Τη θεωρώ δεύτερο σπίτι μου. Έχοντας ζήσει κάποια χρόνια εκεί και έχοντας δημιουργήσει σχέσεις ζωής, είναι ίσως η μοναδική χώρα που έχω επισκεφθεί τόσες φορές. Επιστρέφω σχεδόν κάθε δύο μήνες και κινούμαι μεταξύ Μιλάνου και Brescia Province αλλά και μεταξύ Ρώμης και Νάπολης. Νομίζω πως η κουλτούρα μας είναι τόσο κοντά με την κουλτούρα των Ιταλών και παράλληλα τα μέρη της Ιταλίας είναι τόσο πολλά και τόσο όμορφα, που δε θα βαρεθώ ποτέ να γυρίζω εκεί και να ανακαλύπτω κάθε φορά και μια καινούρια γωνιά της».
Αγαπημένα της travel blogs είναι το Nomadic Matt, ένας από τους πρώτους ταξιδιωτικούς bloggers, το ιταλικό Pensieri in Viaggio γιατί της αρέσει ο τρόπος που η Manuela προσεγγίζει τα ταξίδια και το βρίσκει πολύ κοντά στον δικό της τρόπο σκέψης αλλά και γραφής, το Hippie in Heels της Rachel η οποία άφησε την Αμερική και μένει μόνιμα στη Goa της Ινδίας, η miss The Bloand Abroad γιατί ταξιδεύει μόνη της και το ισπανικό blog La Maleta de Carla που της υπενθυμίζει πως δε χρειάζεται να ξοδεύεις πολλά για να ταξιδέψεις. Επίσης, όσον αφορά τους ταξιδιωτικούς οδηγούς παραμένει πιστή σε αυτούς του Travel Planet διότι οι περισσότεροι συντάκτες που γράφουν τα κείμενα έχουν ζήσει στις περιοχές τις οποίες προτείνουν.
Την ρωτάω ποιο θα είναι το αμέσως επόμενο ταξίδι της. «Ετοιμάζομαι για το Πουέρτο Ρίκο στην Καραϊβική, έναν προορισμό που έχω επιλέξει να επισκεφθώ γιατί έχω πλέον φίλους και συνεργάτες εκεί. Ο λόγος που επέλεξα να κάνω Χριστούγεννα εκεί ήταν αρχικά γιατί φανταζόμουν πως θα έχει ενδιαφέρον να περάσω τις γιορτές με μαγιό στην παραλία αλλά και γιατί έχουν πολύ ιδιαίτερα έθιμα εκείνες τις ημέρες. Τα πλάνα άλλαξαν λίγο όμως γιατί λόγω του τυφώνα Μαρία που κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς το νησί, δεν ξέρω πώς θα είναι τα πράγματα. Οπότε πιο πιθανό είναι να αναμειχθώ σε κάποιες εθελοντικές ενέργειες για την ανάπτυξη του νησιού παρά για μπάνια στις παραλίες της Καραϊβικής. Το αμέσως επόμενο μετά το Πουέρτο Ρίκο θέλω να πιστεύω πως θα είναι το Μαρόκο, το πρώτο ταξίδι για solo female travel που οργανώνω για το τέλος Φεβρουαρίου».
— Τι σου έχουν μάθει τα ταξίδια σου, Μαρία;
«Έμαθα να σέβομαι τη διαφορετικότητα, έμαθα πως ζώντας με λιγότερα είσαι πολύ πιο ευτυχισμένος, έμαθα πως δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, πως η χώρα μας δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Πως κάθε χώρα έχει την ομορφιά της και αυτή δε βρίσκεται στα τοπία αλλά κυρίως στους ανθρώπους της.
— Τέλος, πες μας ποιος είναι ο πιο τέλειος προορισμός γι αυτή την εποχή;
Θα σου το χωρίσω σε τρεις κατηγορίες:
1. Γιορτινοί προορισμοί γεμάτοι Christmas Market και κρύο/φωτάκια/χιόνι
Tο Innsbruck, η Πράγα, η Βουδαπέστη, η Κολονία, αγαπημένες πόλεις που τις προτείνω αν θέλεις να ζήσεις την πραγματική μαγεία των Χριστουγέννων. Έχε όμως υπόψη σου ότι λόγω εποχής, τόσο τα εισιτήρια όσο και τα ξενοδοχεία θα έχουν αρκετά ανεβασμένες τιμές.
2. Έξυπνοι και οικονομικοί προορισμοί
Προορισμοί που δεν τους έχει κανείς στα top of mind για το Δεκέμβριο. Η Βαλέτα στη Μάλτα, η Μπρατισλάβα στη Σλοβακία, η Λιουμπλιάνα στη Σλοβενία είναι εξίσου όμορφες για γιορτές αλλά πολύ πιο οικονομικές.
3. Μακρινοί ζεστοί προορισμοί για τις γιορτές
Εδώ βάζω κάποιες πόλεις που αν και θα σου κοστίσει κάπως ακριβά το εισιτήριο, φτάνοντας εκεί θα περάσεις «σα βασιλιάς» πληρώνοντας πολύ λίγα. Οι συγκεκριμένες περιοχές έχουν το ατού ότι θα κάνεις γιορτές με... μαγιό. Μπανγκόκ- Ταϊλάνδη, Αβάνα - Κούβα, Τολούμ – Μεξικό.
