Όταν κάποιος σκέφτεται την Ιταλία, σίγουρα η Μπολόνια δε θα είναι μέσα στις πρώτες τρεις πόλεις που θα του έρθουν στο μυαλό, καθώς σίγουρα η πρωτεύουσα της χώρας η Ρώμη, η «πρωτεύουσα» της μόδας το Μιλάνο και η «πρωτεύουσα» του έρωτα η Βενετία, έχουν τραβήξει με το πέρασμα των χρόνων όλα τα μάτια και τα φώτα της δημοσιότητας επάνω τους.
Παρόλα αυτά, οι λάτρεις του καλού φαγητού γνωρίζουν πως η «πρωτεύουσα» του φαγητού δεν είναι άλλη από την Μπολόνια ενώ αν είσαι από αυτούς που δεν το ήξεραν ή δεν το είχαν ακούσει ποτέ μέχρι σήμερα, ένα ταξίδι εκεί θα σε πείσει.
Γιατί να την επισκεφθείς τώρα
Παρόλο που ολόκληρη η Ιταλία είναι γνωστή για τα απίστευτα ζυμαρικά της, για την πίτσα και τις σάλτσες της, η Μπολόνια από μόνη της μπορεί να καυχιέται ότι συγκεντρώνει τα καλύτερα όλων αυτών στην πόλη της. Είτε μιλάμε για ζυμαρικά, είτε για τυριά ή αλλαντικά.
Η πόλη αυτή αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της Ιταλίας, του φαγητού αλλά και για όλους όσους απεχθάνονται τους τουριστικούς προορισμούς με τα πλήθη τουριστών να κατακλύζουν κάθε γωνιά της πόλης.
Η πρωτεύουσα της περιφέρειας Emilia – Romagna είναι γνωστή για τα τρία ψευδώνυμα που της έδωσαν οι κάτοικοί της. Είναι η «La Grassa» ( η χοντρή – λόγω της μοναδικής κουζίνας της), «La Rossa» ( η κόκκινη- για τις κόκκινες σκεπές της αλλά και τα αριστερές πεποιθήσεις της) και «La Dotta» ( η καλλιτεχνική ή λόγια λόγω του πανεπιστημίου της).
Πέρα από αυτά όμως είναι και μια μοντέρνα, νεανική πόλη που σφύζει από ζωή, μαγαζιά και φοιτητές, γεμάτη νέα urban στέκια, φεστιβάλ, πολυτελή κτήρια και μεγάλες εταιρείες ενώ ταυτόχρονα κουβαλάει ιστορία εκατοντάδων ετών, έχει άπειρα ιστορικά της κτήρια και το παλαιότερο πανεπιστήμιο του δυτικού κόσμου.
Σε μια τεράστια έκταση φιλοξενούνται παραδοσιακά τοπικά προϊόντα από το νομό της Emilia -Romagna αλλά και από ολόκληρη την Ιταλία, ενώ γνωστοί παραγωγοί τυριών, αλλαντικών, κρασιών και τοπικών ζυθοποιείων σου δείχνουν βήμα-βήμα τη διαδικασία παραγωγής των φαγητών και των ποτών που θα φας και θα πιεις στη συνέχεια. Αν πάλι προτιμάς να κάνεις focus στα γλυκά, εδώ θα βρεις το καλύτερο τζελάτο artigianale της εταιρείας Venchi.
Πώς να φτάσεις μέχρι εκεί
Έχοντας φτάσει με απευθείας πτήση από την Αθήνα, που διαρκεί περίπου δύο ώρες, και για να αποφύγεις το ταξί, βγαίνοντας από το αεροδρόμιο θα βρεις στα δεξιά σου το aerobus. Ένα λεωφορείο που κοστίζει 6 ευρώ και κάνει μια κυκλική διαδρομή αφήνοντας τον τουρίστα είτε στη στάση Stazione Centrale, στον κεντρικό σταθμό του τρένου, είτε πολύ κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης στη στάση Mille centro citta. Η διαδρομή – χωρίς κίνηση- είναι 20 λεπτά.
Από εκεί, τα πράγματα είναι πολύ εύκολα. Η πόλη είναι πολύ μικρή και περπατιέται εύκολα ενώ οποιαδήποτε στιγμή κουραστείς, σε κάθε γωνιά θα βρεις ένα μικρό μπαρ ή καφετέρια για να κάνεις μια στάση για να πιεις τον καφέ σου ή το απεριτίβο σου.
Τι να κάνεις
Η Μπολόνια έχει το μεγαλύτερο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης κάτι που αυτόματα σημαίνει πως αξίζει να την περπατήσεις όσο δεν πάει. Μια βόλτα στις ατελείωτες στοές της, που και να πιάσει βροχή δεν πρόκειται να βραχείς, μέχρι το σήμα κατατεθέν της, τους δύο πύργους της Asinelli και Garisenda, είναι απαραίτητη. Μου ήρθε να γελάσω όταν άκουσα την ιστορία αυτών των δύο πύργων και του ύψους τους.
Κάποτε οι μεγάλες και πλούσιες οικογένειες της πόλης για να δείξουν την οικονομική της δύναμη, έχτιζαν πύργους. Μάλιστα κάποτε η Μπολόνια είχε φτάσει να έχει εκατόν ογδόντα τέτοιους ενώ όσο πιο ψηλός ήταν ο πύργος τόσο πιο σημαντική ήταν η οικογένεια.
Η οικογένεια των Asinelli λοιπόν έφτιαξε τον πύργο της και ακολούθησε αυτή των Garisenda. Κάθε φορά οι δύο οικογένειες έχτιζαν μερικά μέτρα στον κάθε πύργο με σκοπό να ξεπεράσει η μία την άλλη. Κάποιο στιγμή ο πύργος των Garisenda άρχισε να γέρνει τόσο πολύ που το κράτος τους υποχρέωσε να μειώσουν κάποια μέτρα γιατί όπως συνέχιζε το πράγμα, κάποια στιγμή θα έπεφτε στα κεφάλια των κατοίκων. Έτσι οι πύργοι σταμάτησαν να χτίζονται και ο ένας έμεινε στα 49 μέτρα ενώ ο άλλος στα 102.
Από εκεί κατευθύνσου προς την μεγάλη πλατεία (Piazza maggiore) και αφού βγάλεις τις φωτογραφίες σου στο κέντρο της πλατείας, κατευθύνσου προς το Palazzo del Podestà, όχι για να μπεις όμως μέσα.
Ένα από τα μυστικά των κατοίκων βρίσκεται στη στοά του Voltone del Podestà όπου υπάρχει το λεγόμενο « ασύρματο τηλέφωνο». Λόγω της απίστευτης ακουστικής αν πλησιάσεις σε μια από της κολώνες της στοάς και μιλήσεις σιγά ενώ ο φίλος σου είναι στην άλλη άκρη της στοάς γυρισμένος με το πρόσωπο προς κάποια άλλη κολόνα, θα σε ακούσει κανονικά σαν να είστε δίπλα ή τελοσπάντων σαν να μιλάτε στο τηλέφωνο. Τσέκαρέ το. Έχει απίστευτη πλάκα.
Επόμενη στάση η βιβλιοθήκη Sala Borsa. Το εσωτερικό της είναι τόσο υπέροχο, παλιό και μοντέρνο ταυτόχρονα, ενώ ο κόσμος που υπήρχε εκεί μέσα ήταν πραγματικά όλων των ηλικιών. Ίσως γιατί, όπως δηλώνει και η περιγραφή της, δεν είναι απλά μια ακόμη βιβλιοθήκη αλλά ένα urban center όπου μπορείς να καθίσεις για να διαβάσεις την εφημερίδα ή το βιβλίο που επιθυμείς. Κάπου διάβασα ότι αυτή η αίθουσα υπήρξε κάποτε το Χρηματιστήριο της πόλης.
Για τον πρώτο καφέ της ημέρας, μη βιαστείς πάντως. Απόφυγε να καθίσεις κάπου γύρω από την πλατεία- είναι κρίμα να πληρώσεις τον καφέ σου χρυσό. Αντιθέτως εγώ περπάτησα πέντε λεπτά τη via S. Felice και κάθισα στο μικρό γωνιακό καφέ με το όνομα Fiò Cafè (via S. Felice 43). Ωραία ατμόσφαιρα και ο καφές πολύ καλός και φθηνός. Τον συνόδεψα με κρουασάν-κρέμα, από τα ωραιότερα που έχω δοκιμάσει. Πλήρωσα μόλις 2,5 ευρώ.
Στον ίδιο δρόμο με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία, βρίσκεται η κλειστή αγοράς της Μπολόνιας, το mercato delle Erbe, (via Ugo Bossi 25) και φυσικά δεν πρέπει να το προσπεράσεις. Μέσα θα βρεις πάγκους με φρούτα, λαχανικά και άλλα ζαρζαβατικά ενώ αυτό που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το καλά κρυμμένο Bar Altro.
Βιομηχανικός χώρος με πολύχρωμες καρέκλες, φυτά εσωτερικού χώρου και ωραία αισθητική. Μέσα σε αυτό υπάρχει bar cafe, μια μικρή πιτσαρία στον πάγκο που κάποτε ήταν κρεοπωλείο και ένα εστιατόριο. Μου έκανε εντύπωση που οι τιμές ήταν πραγματικά πολύ οικονομικές. Δοκίμασα την πίτσα τους με μόλις 1,5 ευρώ ενώ ο συνδυασμός σαλάτας και πρώτου πιάτου (εγώ πήρα κους κους) έκανε μόλις 5 ευρώ.
Πριν προχωρήσεις προς την άλλη πλευρά της πόλης για να απολαύσεις παγωτό από το αγαπημένο μαγαζί του Ουμπέρτο Έκο το Il Gelatauro στη Via San Vitale 98 -πρετοιμάσου για ουρά αναμονής αλλά η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη- κατευθύνσου προς ένα από τα κρυφά μυστικά της Μπολόνια, τη finestrella di via Piella.
H Μπολόνια όπως και η Βενετία, πριν πολλά χρόνια ήταν γεμάτη κανάλια, που όμως με το πέρασμα των χρόνων μπαζώθηκαν και άλλαξαν την εικόνα της πόλης. Όμως καλά κρυμμένο στην οδό Piella εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό κανάλι και ένα παραθυράκι που μπορείς να κοιτάξεις μέσα του και να νιώσεις πως βρίσκεσαι στη Βενετία.
Ακριβώς δίπλα θα βρεις και ένα από τα πιο αγαπημένα μου εστιατόρια σε όλο τον κόσμο. Την Trattoria dal Biassanot. Εκεί παραγγέλνω πάντα το πιο παραδοσιακό πιάτο της Μπολόνια, tortellini minestrone στα 11 ευρώ δηλαδή σούπα με tortellini, ένα είδος ζυμαρικού που ξεκίνησε από αυτή την πόλη της Ιταλίας.
Καθώς η Μπολόνια φημίζεται για τη μορταδέλα της, αυτή τη φορά δοκίμασα και σου προτείνω ravioli γεμιστά με μορταδέλα και φιστίκι στα 10 ευρώ. Περιττό να πω ότι πήρα και τιραμισού για επιδόρπιο, αυτό κόστισε κάπου στα 6 ευρώ αλλά πίστεψέ με άξιζε.
Για ποτό νωρίς να πας στο Bar Senza Nome ( Via Belvedere 11), ένα μικρό και απλό μπαράκι με πολύ οικονομικά ποτά -δύο με έξι ευρώ το πολύ- λόγω του ότι συγκεντρώνει κυρίως φοιτητές.
Η μοναδική οδηγία που θα σου δώσω είναι να μην κατευθυνθείς αμέσως προς το μπαρ για να παραγγείλεις. Και θα σου πω αμέσως γιατί. Μπαίνοντας στον τοίχο δεξιά, βρήκα χαρτάκια στα οποία είναι ζωγραφισμένα τα ποτά και τα ροφήματα του μαγαζιού. Επέλεξα το χαρτάκι με το ποτό που ήθελα και πήγα στο μπαρ με αυτό. Οι μπάρμεν είναι κωφάλαλοι και έχουν δημιουργήσει αυτόν τον όμορφο τρόπο παραγγελίας και εξυπηρέτησης.
Συνέχισε τη βραδιά σου με μια βόλτα στο bar Stanze (Via Borgo di San Pietro 1) -σημαίνει δωμάτια στα ιταλικά –σε μια παλιά εκκλησία που αυτή τη στιγμή στεγάζει ένα από τα πιο χοτ μαγαζιά για κοκτέιλ. Δοκίμασε τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, καϊπιρόσκα α λα βανίλια, στα 8 ευρώ.
Αν έχεις άλλη μία ημέρα στη διάθεσή σου και είσαι και εσύ fan του καλού ιταλικού φαγητού όπως και εγώ, να πας στο Fico Eataly World (Via Paolo Canali 8), το πιο μεγάλο πάρκο φαγητού στην Ευρώπη.
Πήρα το Ficobus, το ειδικό λεωφορείο, που βρίσκεται στον κεντρικό σταθμό των τρένων και κοστίζει εφτά ευρώ με επιστροφή και σε περίπου είκοσι λεπτά βρέθηκα στον παράδεισο.
Εκεί σε μια τεράστια έκταση φιλοξενούνται παραδοσιακά τοπικά προϊόντα από το νομό της Emilia -Romagna αλλά και από ολόκληρη την Ιταλία, ενώ γνωστοί παραγωγοί τυριών, αλλαντικών, κρασιών και τοπικών ζυθοποιείων σου δείχνουν βήμα-βήμα τη διαδικασία παραγωγής των φαγητών και των ποτών που θα φας και θα πιεις στη συνέχεια. Αν πάλι προτιμάς να κάνεις focus στα γλυκά, εδώ θα βρεις το καλύτερο τζελάτο artigianale της εταιρείας Venchi. Δοκίμασε, με 4 ευρώ περίπου, καφέ και φιστίκι.
Πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής πιες κι ένα aperitivo α λα ιταλικά με 6 ευρώ, προτείνω Spitz con Aperol στο Fico Bar και από εκεί ετοιμάσου για το αεροδρόμιο.
σχόλια