Το σύνδρομο Πόρτνοϊ (1969)
μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Πόλις
Η ξεκαρδιστική εξομολόγηση στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή του ανασφαλούς και καταπιεσμένου από την μητέρα του Αλεξάντερ Πορτνόϊ, ο οποίος βρίσκει διέξοδο στον ακατάπαυστο αυνανισμό και στο σεξ με μη Εβραίες.
Το μυθιστόρημα προκάλεσε την οργή μιας μερίδας της αμερικανοεβραϊκής κοινότητας, η οποία ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την εικόνα που έδωσε γι' αυτήν ο Ροθ στα νεανικά του χρόνια.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του συγγραφέα, χάρη στην οποία απέκτησε διεθνή φήμη αλλά και την ...ρετσινιά του κυνικού, επιπόλαιου, μισογύνη, αντισημίτη.
Πατρική κληρονομιά (1991)
μτφρ.: Τάκης Κιρκής, εκδόσεις Πόλις
To βιβλίο που έγραψε ο Ροθ για τον πατέρα του, με συμπόνια, με χιούμορ και «σύμφωνα με την έλλειψη σεμνότητας που έχει το επάγγελμα...», ενώ τον συντρόφευε στην τελευταία φάση της διαδρομής του.
Ένας φόρος τιμής σ' αυτόν τον «χοντροπελεκημένο» γιο Εβραίων μεταναστών, τον αμόρφωτο ουσιαστικά και τόσο ευάλωτο στις κοινωνικές προκαταλήψεις, στον οποίο ο Ροθ χρωστούσε την παιδεία και την αυτοπεποίθησή του, όση περιφρόνηση κι αν του επιφύλαξε νεότερος για να απαλλαγεί από την εξουσία του, όσο εξοργιστικές κι αν του φαίνονταν κάποτε οι συμβουλές του.
Το θέατρο του Σάμπαθ (1995)
μτφρ.: Ανδρέας Β. Βαχλιώτης, εκδόσεις Πόλις
Το πιο λάγνο, το πιο βλάσφημο, το πιο απελπισμένο ίσως από τα έργα του Ροθ, αυτό που αγαπούσε περισσότερο ο ίδιος.
Πρωταγωνιστής, ένας ρωμαλέος παρά τα χρόνια του αλλά ξεπεσμένος πια καλλιτέχνης του δρόμου, ένας άντρας συντετριμμένος από απανωτές απώλειες αλλά πάντα υπερήφανος για «αβυσσαλαίο ηθικό του επίπεδο» και με το μόριό του σε μόνιμη στύση, ο οποίος παραμένει πεισματικά γαντζωμένος από τη ζωή όσο και αν δηλώνει πως θέλει ν' αυτοκτονήσει.
Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα που όχι απλώς συγκινεί και τέρπει αλλά σε αναστατώνει συθέμελα.
Αμερικανικό ειδύλλιο (1997)
μτφρ.: Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδόσεις Πόλις
Έργο απομυθοποιητικό και κατά βάθος απαισιόδοξο που καλύπτει την περίοδο από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ως τον πόλεμο του Βιετνάμ και το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ, με κεντρικό ήρωα έναν εφησυχασμένο κονφορμιστή κι επιτυχημένο επιχειρηματία, σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό του και το περιβάλλον, ως τη στιγμή που το «φως των ματιών του», η κόρη του, γίνεται ακτιβίστρια και τρομοκράτισσα, αποφασισμένη να καταστρέψει τον παράδεισό του.
Η μετεξέλιξη των ΗΠΑ από μια κοινωνία βεβαιότητας κι ενθουσιασμού σε μια κοινωνία αμφισβήτησης που διολισθαίνει προς το χάος, μέσα από το δράμα μιας οικογένειας η οποία δέχεται το σαρωτικό κύμα της Ιστορίας.
Το ανθρώπινο στίγμα (2000)
μτφρ.: Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδόσεις Πόλις
Η ιστορία ενός ανοιχτόχρωμου μαύρου, προικισμένου μ' όλα τα χαρίσματα του κόσμου, που έχει διασχίσει τη ζωή του υποδυόμενος τον Εβραίο για ν' απελευθερωθεί από το στίγμα του «νέγρου» και ο οποίος, εξαιτίας μιας γελοίας παρεξήγησης, κατηγορείται για ρατσιστής και ξεφτιλίζεται από το πανεπιστημιακό κατεστημένο.
Μπορεί κανείς να επινοήσει τον εαυτό του ή μήπως κάθε τέτοια προσπάθεια είναι καταδικασμένη ν' αποτύχει; Αντί για μια ξεκάθαρη απάντηση ο Ροθ προσφέρει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα, γεμάτο τρυφερότητα αλλά και λαγνεία, δίνοντας ταυτόχρονα μια γροθιά στην Αμερική της πολιτικής ορθότητας και της υποκρισίας.
Στην Αμερική που, το καλοκαίρι του ΄98, είχε βυθιστεί μέσα σ' ένα «τεράστιο όργιο αγνότητας» με αφορμή τον λεκέ που άφησε στο φουστάνι της Μόνικα Λουΐνσκι ο Μπιλ Κλίντον.
Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής (2004)
μτφρ.: Ηλίας Μαγκλίνης, εκδόσεις Πόλις
Μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας, πλημμυρισμένο από τις παιδικές μνήμες του συγγραφέα στο Νιούαρκ, που εξετάζει τι θα είχε συμβεί αν στις προεδρικές εκλογές του 1940, αντί για τον Ρούσβελτ, είχε νικήσει ένας εχθρός της εβραϊκής φυλής και δηλωμένος θαυμαστής του Χίτλερ, ο διάσημος αεροπόρος Τσαρλς Λίντμπεργκ.
Μια παραλλαγή της ιστορικής πραγματικότητας με την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής να διατηρείται ατόφια, επιτρέποντας στον Ροθ να τιμήσει και να υποκλιθεί στους δικούς του ανθρώπους.
Kαθένας (2006)
μτφρ.: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Πόλις
Αν έπρεπε να συνοψίσουμε τον «Καθένα» σε μία μόνο φράση, θα ήταν η παρακάτω: «Τα γηρατειά δεν είναι μάχη, τα γηρατειά είναι σφαγή!».
Εδώ ο Ροθ εισβάλλει στο μυαλό ενός ανθρώπου αντιμέτωπου με την αναπόφευκτη φθορά, ο οποίος προβαίνει στον προσωπικό του απολογισμό, πότε αυτομαστιγωνόμενος, πότε ξεσπώντας επιθετικά σε άλλους.
Ένα μυθιστόρημα που μιλά για την οδυνηρή ιστορία του καθενός από εμάς, η οποία, εκτός από χαρές, είναι γεμάτη κι από λύπες, απώλειες, φόβο, πανικό, μοναξιά αλλά και στωικότητα.
Φεύγει το φάντασμα (2007)
μτφρ.: Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Πόλις
Παραμονές των προεδρικών εκλογών του 2004, έπειτα από έντεκα χρόνια απομόνωσης στα βουνά της Νέας Αγγλίας, ο Νέιθαν Ζούκερμαν, επιστρέφει στο Μανχάταν για ιατρικούς λόγους, ανύποπτος ότι θα ξυπνήσει και πάλι μέσα του ο δαίμονας της λαγνείας.
Το μυθιστόρημα με το οποίο ο Ροθ αποχαιρέτησε οριστικά το διασημότερο alter-ego του, θίγοντας με ισχυρές δόσεις αυτοσαρκασμού και βιτριολικό χιούμορ από τη ζωογόνο δύναμη της ερωτικής επιθυμίας ως το βάσανο της θνητότητας κι από την πολιτική κατάντια της πατρίδας του ως τις ηδονοβλεπτικές τάσεις της πολιτιστικής δημοσιογραφίας.
Αν προηγουμένως διαβάσετε τις τρεις νουβέλες που συγκεντρώνονται στον τόμο «Ζούκερμαν δεσμώτης», ακόμα καλύτερα.
Αγανάκτηση (2008)
μτφρ.:Αθηνά Δημητριάδου, εκδόσεις Πόλις
Μια φέτα ζωής από την πουριτανική Αμερική της δεκαετίας του ΄50 με κεντρικό ήρωα έναν θανάσιμα τραυματισμένο φαντάρο στον πόλεμο της Κορέας, ο οποίος ανακεφαλαιώνει τις απανωτές αναποδιές που του έκοψαν πρόωρα το νήμα της ζωής.
Μια ιστορία που μας αποκαλύπτει ότι «μ' έναν φοβερό και ακατανόητο τρόπο οι πιο κοινότοπες, περιστασιακές έως και κωμικές επιλογές μας έχουν συχνά πολύ δυσανάλογα αποτελέσματα».
Ένα κέντημα πάνω στα μοτίβα της νεανικής ορμής και της ξεροκεφαλιάς, του κουράγιου και της απειρίας, των φιλοδοξιών και των σφαλμάτων που μπορεί να προδιαγράψουν τη μοίρα οποιουδήποτε δεκαεννιάχρονου, παντού.
Η ταπείνωση (2009)
μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Πόλις
Το χρονικό της συντριβής ενός σπουδαίου, αλλά παροπλισμένου πια, θεατρικού ηθοποιού που φλέγεται από ερωτική επιθυμία για μια πολύ νεώτερή του γυναίκα και ο οποίος, ενώ νιώθει στο σβέρκο του την ανάσα του θανάτου, παραδίνεται στο πάθος του δίχως ίχνος ορθολογισμού.
Θέλει μεγάλη μαστοριά για να γράψει κανείς ένα τόσο απολαυστικό μυθιστόρημα με τόσο καταθλιπτικό θέμα.
Όμως, ο Φίλιπ Ροθ, σε αντίθεση με τον εύθραυστο ήρωά του, μέχρι να πει το 2012 το περίφημο «Τελείωσα!» διατηρούσε πολύ περισσότερα αποθέματα αυτοπεποίθησης και δημιουργικής ενέργειας.
