Ντέιβιντ Μάμετ - Μάικλ Κόνελι: Δύο μυθιστορήματα με καταιγιστική πλοκή και νουάρ ατμόσφαιρα που μόλις κυκλοφόρησαν

Ντέιβιντ Μάμετ - Μάικλ Κόνελι: Δύο μυθιστορήματα με καταιγιστική πλοκή και νουάρ ατμόσφαιρα που μόλις κυκλοφόρησαν Facebook Twitter
Ο Ντέιβιντ Μάμετ και ο Μάικλ Κόνελι
0

Michael Connelly

Γραμμή Αίματος

Διόπτρα

«Το έγκλημα δεν γνωρίζει σύνορα ούτε όρια πόλεων» είναι η φράση που ξεπηδά από τις σελίδες του νέου βιβλίου του Μάικλ Κόνελι για να θυμίσει πως είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας του νουάρ της μεγάλης πόλης, όπως ο Ελρόι ή ο Πελεκάνος. Στη Γραμμή Αίματος (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση Μαρίας-Ρόζας Τραϊκόγλου) ο βετεράνος ήρωας του διάσημου συγγραφέα αναγκάζεται να ξεπεράσει το τραυματικό γεγονός της πρόωρης συνταξιοδότησής του από την αστυνομία του Λος Άντζελες και της μεταφοράς του στη μικρότερη περιοχή του Σαν Φερνάντο Βάλεϊ για να εργαστεί στο εκεί αστυνομικό τμήμα.

Η ανάγλυφη περιγραφή των σημείων απ' όπου περνάει με το παλιό, γέρικο Cherokee του δεν μπορεί παρά να δικαιώνει την καλλιτεχνική έμπνευση του συγγραφέα, ο οποίος επέλεξε το ονοματεπώνυμο ενός ζωγράφου για τον κεντρικό του ήρωα: ο Ιερώνυμος Μπος, ή Χάρι Μπος, δεν σηκώνει χωρίς λόγο το συμβολικό φορτίο του σπουδαίου ζωγράφου. Φιλοτεχνεί με τον δικό του τρόπο τη φρίκη, συνδέοντας τα κομμάτια των σημείων, των τόπων ή των ψυχικών μεταπτώσεων που μπορεί να συνθέσουν τα διαφορετικά στάδια ενός εγκλήματος.

Ανάλογα με το σκηνικό επιλέγει τα αντίστοιχα έντονα, στο χρώμα του αίματος, κόκκινα χρώματα, το μπλε του κοβαλτίου και το πορτοκαλί της ψυχεδέλειας του Sunset Bulevard ή του Μulholland Drive, απ' όπου ο ίδιος απολαμβάνει την υπέροχη θέα και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα. Και όπως ο άλλος σπουδαίος τεχνίτης Τζέιμς Ελρόι, αφουγκράζεται την παράνοια που απλώνεται πάνω από την Πόλη των Αγγέλων, σκιαγραφώντας τους αμέτρητους δυνάμει δολοφόνους ή την υποβλητική ατμόσφαιρα η οποία ενισχύεται με τα τζαζ ακούσματα που προτιμά ο συγγραφέας.

Σε αντίθεση, όμως, με τους πρωταγωνιστές του Ελρόι, οι οποίοι έχουν πια αλλοτριωθεί από τον φαύλο κύκλο της παραφροσύνης, ο ήρωας του Κόνελι παραμένει ηθικός, με βαθιά αποτυπωμένο μέσα του αίσθημα δικαίου. Αυτό είναι που τον καθοδηγεί σχεδόν ασυνείδητα προς τον σωστό δρόμο, εντοπίζοντας τη γραμμή αίματος που αποκαλύπτει έναν δράστη πέρα από κάθε υποψία.


Σε αντίθεση, όμως, με τους πρωταγωνιστές του Ελρόι, οι οποίοι έχουν πια αλλοτριωθεί από τον φαύλο κύκλο της παραφροσύνης, ο ήρωας του Κόνελι παραμένει ηθικός, με βαθιά αποτυπωμένο μέσα του αίσθημα δικαίου. Αυτό είναι που τον καθοδηγεί σχεδόν ασυνείδητα προς τον σωστό δρόμο, εντοπίζοντας τη γραμμή αίματος που αποκαλύπτει έναν δράστη πέρα από κάθε υποψία.

Το βιβλίο ξεκινάει με τη υπόθεση του Γουίτνεϊ Βανς, ενός πολυεκατομμυριούχου βιομηχάνου ο οποίος ήθελε κάποτε να γίνει σκηνοθέτης και τελικά ακολούθησε τις επιθυμίες της οικογένειας, ιδρύοντας την Αντβάνς Εντζινίριγκ. Παλιότερα, τη δεκαετία του '50, ο Βανς έτυχε να γνωρίσει μια Μεξικανή, τη Βιμπιάνα Ντουάρτε, την οποία άφησε έγκυο και έκανε το λάθος να το αποκαλύψει στον πατέρα του, ο οποίος στη συνέχεια την καταδίωξε και έκτοτε αγνοείται η τύχη της.

Το παράδοξο όνομα «Βιμπιάνα» πρωτοακούστηκε μάλιστα σε μια ενέδρα των Βιετκόνγκ στο αιματηρό σκηνικό του Βιετνάμ. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για την πλοκή; Λαμβάνοντας υπόψη του όλους τους γρίφους, ο Μπος καλείται να αναζητήσει τη Μεξικανή και να ερευνήσει την πιθανότητα ο Βανς να έχει κληρονόμο.

Παράλληλα με την υπόθεση του Βανς, ο επιθεωρητής αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του Σκριν Κάτερ, ενός βιαστή που εισβάλλει στα σπίτια των υποψήφιων θυμάτων του με τον ίδιο τρόπο: χρησιμοποιεί μαχαίρι και επιτίθεται στις ανυποψίαστες γυναίκες τις μέρες της εμμήνου ρήσης τους. Τα στοιχεία ερευνώνται σε κάθε λεπτομέρεια με τον γνωστό σχολαστικό τρόπο του Μπος για να μας χαρίσουν άλλο ένα ανάγνωσμα καταιγιστικής περιπέτειας, πρωτότυπης τροπής και υψηλής αδρεναλίνης με τη γνωστή υπογραφή του Κόνελι που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

David Mamet

Σικάγο

Μεταίχμιο

«Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος» είπε. «Πόλεμος στον αέρα, πόλεμος στο έδαφος. Αγάπη στα χαρακώματα και λάσπη στο Παρίσι»: ιδού μια πρόταση που ορίζει τον καταιγιστικό τρόπο μιας γραφής που μοιάζει, τουλάχιστον, με οπλοπολυβόλο. Ή με μια ασθματική διατύπωση που προέρχεται από τη βαθιά γνώση του περιθωρίου και των υψηλών πνευματικών προεκτάσεων. Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψεις το αστείρευτο ταλέντο του Ντέιβιντ Μάμετ;

Εν προκειμένω, μιλάμε για την ολική του επαναφορά με ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα κατευθείαν βγαλμένο από τα νοτισμένα από την υγρασία και τον καπνό ματωμένα σύμπαντα του Σικάγου, γενέθλιας πόλης του συγγραφέα, της δεκαετίας του '20. Μαφιόζοι, πόρνες, δημοσιογράφοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί και ό,τι άλλο μπορεί να θυμίσει το σκηνικό των Αδιάφθορων, την ταινία σε σενάριο του ίδιου του Μάμετ, περνούν από το νέο, απολαυστικό μυθιστόρημα με τον τίτλο Σικάγο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, άρτια μεταφρασμένο από τον συγγραφέα Νίκο Μάντη.

Η υποσημείωση της μετάφρασης αφορά τόσο τη ζόρικη στην απόδοση αργκό όσο και το κοφτό, γεμάτο ιδιωματισμούς γλωσσικό ιδίωμα, γνωστό ως Mamet speak, προφανώς μια οικογενειακή επιρροή από τον Χάρολντ Πίντερ.


Γνωστός πρωτίστως ως θεατράνθρωπος, ο Ντέιβιντ Μάμετ έχει αγαπηθεί, ειδικά στη χώρα μας, για τα κοινωνικά, ευαίσθητα θεατρικά του, όπως ο Αμερικανικός Βούβαλος ή η Ολεάνα, ενώ έχει τιμηθεί με Πούλιντζερ για τα Οικόπεδα με θέα.

O Ντέιβιντ Μάμετ έχει αγαπηθεί, ειδικά στη χώρα μας, για τα κοινωνικά, ευαίσθητα θεατρικά του, όπως ο Αμερικανικός Βούβαλος ή η Ολεάνα, ενώ έχει τιμηθεί με Πούλιντζερ για τα Οικόπεδα με θέα.

Έχει γράψει σενάρια και σκηνοθετήσει γνωστές ταινίες όπως το House of Games (Η λέσχη της απάτης), το State and Main, το Heist (Το κόλπο) κ.ά. Αν, ωστόσο, θέλει κανείς να καταλάβει την πολύπλευρη ιδιοσυγκρασία του και το υψιπετές, κριτικό πνεύμα του που κομματιάζει περίτεχνα την αμερικανική κοινωνία και τον συντηρητισμό, αρκεί να διαβάσει τις υπέροχες συλλογές δοκιμίων του Writing in Restaurants και το Some Freaks. Άλλωστε, ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι ένας αποσυνάγωγος, περίπου σαν τον Μάικ Χοτζ, τον απροσάρμοστο δημοσιογράφο ήρωά του στο Σικάγο, ο οποίος φέρνει εμμονικά στον νου, σαν άλλος Εξιπερί, τις πτήσεις του από τότε που υπηρετούσε στο μέτωπο, ενώ φροντίζει να κρύβει κάτω από αμέτρητα ποτήρια ουίσκι τις βαθιές του ευαισθησίες.

Όχι τυχαία, ανάμεσα σε όλη αυτή την παρέλαση από παρανόμους και δολοφόνους, ο Χοτζ ερωτεύεται, ενάντια σε κάθε κανόνα και γνωρίζοντας ότι μπορεί να βρεθεί νεκρός από τους συγγενείς της, την Άνι, τη νεαρή Ιρλανδή με τη διάφανη επιδερμίδα και την παρθένα ομορφιά. Τελικά, νεκρή καταλήγει, και μάλιστα μπροστά του, η Άνι κι έτσι, ανάμεσα στα άλλα βάσανα και το πένθος του, περιμένει από την «αλκοολούχα λογική» του, όπως την αποκαλεί, να του υπαγορεύσει ποιος είναι ο φονιάς.

Σημειωτέον πως υπάρχουν κι άλλοι ανεξιχνίαστοι φόνοι, όπως αυτοί των Τζέικομπ Ουάις και Μόρις Τεϊτελμπάουμ, οι οποίοι διηύθυναν το κλαμπ Μεζόν Μονμάρτ, το οποίο ανήκε στον αρχιμαφιόζο Ο'Μπάνιον, το αντίπαλο δέος του Αλ Καπόνε – οι δυο τους κουμάνταραν τις δυο πλευρές της πόλης. Κάπου εκεί υπάρχει και ένα πορνείο με τις μυθιστορηματικές ενοίκους, τη διαβόητη τσατσά Πικαμπού και τον κλασικό πιανίστα να παίζει το «Frivolous Sal», δίνοντας τον τόνο σε ένα βιβλίο γεμάτο ανεξιχνίαστους φόνους και κρυμμένα μυστικά.

Τελικά, σε αυτόν τον ατελείωτο κύκλο του αίματος νικητής βγαίνει τελικά το ίδιο το Σικάγο, στο οποίο θαρρείς πως είναι αφιερωμένο το βιβλίο: «Στην ονειροπόλησή του ήταν πάντα χειμώνας. Η θλίψη του δεν κατέφευγε στις αληθινές αναμνήσεις ενός μπάνιου στην Ακτή Ρέινμποου ή σε φθινοπωρινές βόλτες πλάι στη λίμνη, στην προκυμαία της λεωφόρου Νορθ, όπου, σαν όλους τους άλλους, σταματούσαν να κοιτάξουν την πόλη από μακριά, τώρα που έμοιαζε όμορφη».

Κλείνοντας το βιβλίο, θαρρείς πως έχεις ζωντανές τις εικόνες μπροστά σου, ενώ νιώθεις τη βαθιά ανάγκη να βάλεις άλλο ένα ουίσκι στο άδειο ποτήρι σου. Αν δεν σε παρασύρουν η γραφή και ο Μάμετ, τότε ποιοι;

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τομ Γουλφ: Ο Μπαλζάκ της Νέας Υόρκης

Βιβλίο / Τομ Γουλφ: Ο Μπαλζάκ της Νέας Υόρκης

Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφέας πέθανε σαν σήμερα το 2018 σε ηλικία 88 ετών αφήνοντας πίσω του ένα θαμπό σύννεφο από επιγόνους και την υπενθύμιση ότι η λάμψη κρύβεται τελικά μονάχα πίσω από τις αστραφτερές λέξεις.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ