«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας;

«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας; Facebook Twitter
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του Ζία Χάιντερ Ράχμαν, το "Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε" υπήρξε καρπός έντονης εσωτερικής αναζήτησης, μετά την παραίτησή του από την Goldman Sachs κι αφού είχε ταξιδέψει πολύ. Μια ανάλογη υπαρξιακή περιπέτεια αναδύεται κι από το μυθιστόρημά του, ο πραγματολογικός πλούτος του οποίου μοιάζει απέραντος.
1

Πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας; Μέχρι ποιου σημείου είμαστε υπεύθυνοι για τις συνέπειες μιας συγκεκριμένης πράξης; Μπορούμε πραγματικά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Ή μήπως οι επιλογές μας είναι προκαθορισμένες από την καταγωγή και την κοινωνική μας τάξη;

Να μερικά από τα ερωτήματα που θέτει ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν στο παρθενικό του μυθιστόρημα "Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε" (μετ. Α. Μιχαηλίδης, εκδ. Πόλις): ένα στοχαστικό και ταυτόχρονα συναρπαστικό έργο «για τη διάλυση των κρατών, τον πόλεμο κατά τον 21ο αιώνα, τον γάμο στην αγγλική αριστοκρατία και τα μαθηματικά του έρωτα», που εκτυλίσσεται ανάμεσα στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Καμπούλ μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ένα μυθιστόρημα που θυμίζει το «Στόουνερ», το «Confiteor», το «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ» κυρίως, και το οποίο έκανε μεγάλη αίσθηση το 2014, όταν πρωτοκυκλοφόρησε.

Ο Ράχμαν έπλασε τον Ζαφάρ με βάση τις δικές του ανησυχίες, έδεσε τον ήρωά του στο άρμα ενός άδοξου, βασανιστικού έρωτα, κι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο ν' αρδεύσει από όλα τα γνωστικά πεδία που του ήταν γνώριμα -μαθηματικά, ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, διεθνείς σχέσεις, οικονομικά, πολιτική.

Στο βιογραφικό του Ζία Χάιντερ Ράχμαν δεν δηλώνεται η ηλικία του –πρέπει να πλησιάζει τα πενήντα. Ούτε ο κεντρικός πρωταγωνιστής του «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε», ο Ζαφάρ, γνωρίζει ποια ακριβώς χρονιά γεννήθηκε.

Γεγονός είναι πως, όπως κι ο ήρωάς του, ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν κατάγεται από το Μπανγκλαντές (αυτήν την αιματοκυλισμένη γωνιά της νοτιοανατολικής Ασίας που αποσχίστηκε από το Πακιστάν το 1971), μεγάλωσε στη Βρετανία, σπούδασε μαθηματικά και νομικά στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης (Οξφόρδη, Κέμπριτζ, Γιέιλ), εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος στον χρηματοπιστωτικό τομέα κι έπειτα άλλαξε ρότα, στρεφόμενος προς την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την πάταξη της διαφθοράς σε διεθνές επίπεδο.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε» υπήρξε καρπός έντονης εσωτερικής αναζήτησης, μετά την παραίτησή του από την Goldman Sachs κι αφού είχε ταξιδέψει πολύ. Μια ανάλογη υπαρξιακή περιπέτεια αναδύεται κι από το μυθιστόρημά του, ο πραγματολογικός πλούτος του οποίου μοιάζει απέραντος.

Ο Ράχμαν έπλασε τον Ζαφάρ με βάση τις δικές του ανησυχίες, έδεσε τον ήρωά του στο άρμα ενός άδοξου, βασανιστικού έρωτα, κι άφησε τον εαυτό του ελεύθερο ν' αρδεύσει από όλα τα γνωστικά πεδία που του ήταν γνώριμα -μαθηματικά, ιστορία, φιλοσοφία, λογοτεχνία, διεθνείς σχέσεις, οικονομικά, πολιτική.

Αρχικά, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου δίνει την εντύπωση κλοσάρ. Τέτοια εικόνα παρουσιάζει ο Ζαφάρ το φθινόπωρο του 2008, σε μια αριστοκρατική γειτονιά του Λονδίνου, όταν εμφανίζεται στο κατώφλι ενός παλιού συμφοιτητή του απ' την Οξφόρδη –επίσης νοτιοασιάτη αλλά από τους προνομιούχους- με τον οποίο, είκοσι χρόνια τώρα, είχε κόψει κάθε επαφή. «Έδειχνε να βρίσκεται σε κατάσταση έντονης σύγχυσης. Δεν μιλούσε ασυνάρτητα αλλά με μια παράξενη σοβαρότητα, κι έμοιαζε να συνεχίζει μια συζήτηση που είχε διακοπεί...».

Στην Οξφόρδη, μαθαίνουμε, ο ίδιος άνθρωπος- μια μαθηματική ιδιοφυΐα!- ακτινοβολούσε ως εστέτ. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, ο Ζαφάρ έμοιαζε τόσο έξυπνος, τόσο γοητευτικός, τόσο συμφιλιωμένος με τον εαυτό του και τους άλλους, που ήταν αδύνατον ν' αντιληφθεί κανείς τι καταιγίδα μαινόταν μέσα του.

Στις αρχές του ΄90, τότε που ξεκινούσε την καριέρα του στην Γουόλ Στριτ, αν ο Ζαφάρ αποφάσιζε ν' ανοίξει τα χαρτιά του, θα συστηνόταν κάπως έτσι: «Ξεκίνησα από πολύ μακριά, από μια καλύβα που την περίοδο των βροχών γεμίζει λάσπη, από ένα μέρος του κόσμου που το γνωρίζετε μόνο ως χωματερή για τη δυστυχία. Ως παιδί, ζούσα για έναν χρόνο στο υπόγειο ενός ετοιμόρροπου κτιρίου, σ' ένα διαμέρισμα με δυό δωμάτια και κοινόχρηστη τουαλέτα.

Όποτε προσπαθώ να φέρω στον νού μου την κουζίνα, βλέπω μόνο τη μισή, το κομμάτι που δεν είχε αρουραίους. Μεγάλωσα στις χειρότερες συνοικίες του Λονδίνου. Με κλωτσούσαν και μ' έφτυναν εξαιτίας της φυλής μου. Κάποιοι δάσκαλοι με έστελναν σε τάξεις για καθυστερημένα, γιατί νόμιζαν πως είμαι ηλίθιος επειδή παρέμενα σιωπηλός. Στη σύντομη ζωή μου πέρασα δια πυρός και σιδήρου μέχρι να φτάσω εδώ. Έχω τσαγανό λοιπόν;».

Τι απέγινε εκείνος ο άνθρωπος; Τι του συνέβη στο μεσοδιάστημα; Γρήγορα αντιλαμβανόμαστε πως ό,τι διαβάζουμε είναι η περιπέτεια του Ζαφάρ όπως την αφηγείται –μ' εκφραστική δεινότητα!- ο παλιός συμφοιτητής του, με βάση τις σημειώσεις που του εμπιστεύτηκε και τις εκμυστηρεύσεις που του έκανε ο Ζαφάρ το φθινόπωρο του 2008.

Ο αφηγητής –πακιστανικής καταγωγής, γεννημένος στις ΗΠΑ, κι αναθρεμένος μέσα στην αριστοκρατία του χρήματος και του πνεύματος- ανασυνθέτει γραπτώς την ιστορία του Ζαφάρ με την ελπίδα να καταλάβει καλύτερα και τον εαυτό του.

Ο Ζαφάρ, ως αυτοδημιούργητος, είχε καταλάβει στη φαντασία του «τη θέση ενός τοτέμ», ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι «δεν είμαστε δεσμώτες της ζωής που διάγουμε», και η επίσκεψή του τον είχε βρει σ' εύθραστη κατάσταση.

Η σταδιοδρομία του είχε χτιστεί πάνω στα πάλαι ποτέ κερδοφόρα τοξικά παράγωγα, και τώρα η εταιρεία του θέλει να τον κρεμάσει στην πλατεία για να ικανοποιήσει τη δίψα του κοινού για αίμα...

Έχοντας μείνει σ' έναν γάμο άγονο, χωρίς αγάπη, έχοντας προσκολληθεί χωρίς όρια στα υλικά αγαθά, έχοντας κάνει επιλογές κόντρα στις βαθύτερες επιθυμίες του, ο (πάντα ανώνυμος) αφηγητής ευελπιστεί ότι, κατανοώντας τη διαδρομή του Ζαφάρ, θα δει πώς αλλιώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και για τον ίδιο.

Ο όψιμος διάλογος των παλιών φίλων φωτίζει αλλιώς τα περασμένα - σαν να μπαίνει ένας μεγεθυντικός φακός πάνω στο ταξικό τους χάσμα, τις ιδεολογικές τους μεταπτώσεις, τις μαύρες τρύπες της σχέσης τους. Κάθε τόσο ανασύρονται στην επιφάνεια παγίδες, προδοσίες, απάτες που συνέβαιναν και παλιότερα μπροστά τους, αλλά δεν μπορούσαν να τις δουν. Αλίμονο, τίποτε καινούριο, τίποτε νέο δεν είναι ορατό, «παρά μόνο υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»...

Διόλου τυχαία, το βιβλίο του Ράχμαν ανοίγει και κλείνει με αναφορές σ' ένα από τα σπουδαιότερα μαθηματικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, στο θεώρημα της Μη πληρότητας του Γκέντελ. Μια ανακάλυψη που αμφισβητεί τη βεβαιότητα εκεί όπου θα την περιμέναμε περισσότερο. Ένα θεώρημα που μας διδάσκει ότι υπάρχουν μαθηματικές αλήθειες για τις οποίες δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεθεί απόδειξη.

«Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε»: Μπορούμε πράγματι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας; Facebook Twitter
Διόλου τυχαία, το βιβλίο του Ράχμαν ανοίγει και κλείνει με αναφορές σ' ένα από τα σπουδαιότερα μαθηματικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, στο θεώρημα της Μη πληρότητας του Γκέντελ.

Ο χώρος των μαθηματικών όπου «όλα υπάρχουν παντού και για πάντα», αυτός ο μοναδικός κλάδος «όπου το κοινωνικό στάτους, η θέση και η αυθεντία δεν αξίζουν δεκάρα», λειτουργεί για τον Ζαφάρ ως ιδανικό καταφύγιο για ένα διάστημα.

Στη συνέχεια, θ' αγκιστρωθεί στο δόλωμα του έρωτα. Μήπως προσπαθώντας να γίνει αποδεκτός από ένα περιβάλλον που τον ξεπερνούσε, ο Ζαφάρ υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του; Τι τον διέλυσε; Τι τον οδήγησε ως το Αφγανιστάν;

Πώς εγκατέλειψε τον κόσμο των εταιρειών και «την καλλιέργεια ενός εαυτού που να ταιριάζει με την κοινωνία των υπολοίπων», για ν' αναλάβει δράση στην άκρη της γης, στον γενέθλιο τόπο του; Και, πάνω απ' όλα, για ποιά κρίματά του νιώθει την ανάγκη ν' απολογηθεί;

Παρ' ότι ο ίδιος ο Ράχμαν, στις συνεντεύξεις του, δηλώνει πεσιμιστής, το «Υπό το φως των όσων γνωρίζουμε», από μια άποψη, είναι αισιόδοξο: ξεδιπλώνει την ιστορία ενός χαρισματικού, ταπεινής καταγωγής ανθρώπου που αφοσιώθηκε στην αναζήτηση της γνώσης όχι για να βελτιώσει τον εαυτό του αλλά για να καταφέρει να πατήσει σε στέρεο έδαφος. Ενός ανθρώπου που έζησε τη ζωή του «δεχόμενος απανωτά χτυπήματα και παραμένοντας όρθιος».

Από μια άλλη άποψη, ωστόσο, είναι πολύ στενάχωρο έργο, πολύ απομυθοποιητικό. Ο Ζία Χάιντερ Ράχμαν περνάει από κόσκινο τις φιλελεύθερες δυτικές ελίτ, τις διαποτισμένες από τις αρχές του οριενταλισμού και της πολιτικής ορθότητας, που πατούν πάνω στον βράχο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού για να φέρουν όλον τον κόσμο στα μέτρα τους.

Δεν χαρίζεται καθόλου στις στρατιές των ΜΚΟ και του εκστρατευτικού σώματος των «νέων ιεραποστόλων» που εφόρμησαν το 2002 ν' ανοικοδομήσουν το Αφγανιστάν βαυκαλιζόμενοι ότι θα κάνουν τη διαφορά μόνο και μόνο επειδή δήλωναν καλοπροαίρετοι.

Παίζοντας στα δάχτυλα τις γεωπολιτικές ισορροπίες, ο συγγραφέας ανατρέχει στις συνέπειες του τέλους της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Κεντρική Ασία, δηλώνει πίστη στο αμερικανικό όνειρο «που κάνει κάθε Βρετανό να κοκκινίζει από αμηχανία», και μας προσφέρει στο πιάτο τους μηχανισμούς που προκάλεσαν το παγκόσμιο οικονομικό κραχ.

Μιλάει για τον καημό του εξόριστου ν' αποκτήσει ρίζες αλλά και για την ασφυξία που φέρνει ο κοινωνικός κορσές, μιλάει για την αγάπη που είναι η άλλη πλευρά του μίσους, όπως μιλάει και για τη βία που ελλοχεύει μέσα μας και, κάποια στιγμή, μπορεί να εκτοξευστεί με λύσσα πάνω σ' εκείνον που μας έχει ταπεινώσει...

Πόσο αλαζονικό είναι να πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω της οργής, πόσο μάταιο είναι να θέλουμε να ελέγξουμε έναν κόσμο που μας περιλαμβάνει, λέει με τον τρόπο του Ράχμαν. Ίσως πράγματι, η μοναδική αποστολή που μπορούμε ν' αναλάβουμε ως θνητοί, «είναι να αφήσουμε τις ερωτήσεις να ξεδιπλώνονται, να μπαίνουμε στο ποτάμι χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγάλει στη θάλασσα, και να αποδεχόμαστε πως είμαστε υπηρέτες της ζωής».

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολύ μακριά από το σπίτι: Το νέο βιβλίο του Πίτερ Κάρεϊ κυκλοφορεί στα ελληνικά

Βιβλίο / Πολύ μακριά από το σπίτι: Το νέο βιβλίο του Πίτερ Κάρεϊ κυκλοφορεί στα ελληνικά

Ο βραβευμένος με δύο Booker συγγραφέας επιστρέφει με ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αναμένεται να βγει στα βιβλιοπωλεία σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει αποκλειστικά η LiFO
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μαρκ Μαζάουερ: Tα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τροφοδοτούν έναν βίαιο διάλογο

Συνεντεύξεις / Μαρκ Μαζάουερ: Tα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τροφοδοτούν έναν βίαιο διάλογο

Ο Bρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, σε μια συζήτηση για το χθες και το σήμερα, την κρίση στην Ευρώπη, τα social media, τον Τραμπ, τον Γιάννη Μπουτάρη, την απώλεια του πατέρα του, αλλά και τη δική του πηγή ευτυχίας, με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν»: Tο μεγάλο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη

Βιβλίο / «Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν»: Tο μεγάλο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη

Ο γνωστός συγγραφέας και δημιουργός επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στον έρωτα και τη Θεσσαλονίκη, εξιστορώντας ένα μοιραίο ρομάντζο τις δραματικές ώρες της καταστροφικής πυρκαγιάς του 1917
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Πόσο αλαζονικό είναι να πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω της οργής, πόσο μάταιο είναι να θέλουμε να ελέγξουμε έναν κόσμο που μας περιλαμβάνει, λέει με τον τρόπο του Ράχμαν. Ίσως πράγματι, η μοναδική αποστολή που μπορούμε ν' αναλάβουμε ως θνητοί, «είναι να αφήσουμε τις ερωτήσεις να ξεδιπλώνονται, να μπαίνουμε στο ποτάμι χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγάλει στη θάλασσα, και να αποδεχόμαστε πως είμαστε υπηρέτες της ζωής». Εξαιρετικός,φιλοσοφημένος,σοφός,επίλογος!Ενδιαφέρον αγούγεται το βιβλίο,ευχαριστούμε.