Παρ' ότι εδώ και χρόνια αναλώνεται κυρίως σε περιοδείες και κάποιες δημόσιες εμφανίσεις όπου κατά τόπους επιστρατεύεται κάτι από την παλιά προβοκατόρικη ατζέντα της, με τις ηχογραφήσεις της («ψαγμένες», καλόγουστες, μετα-μετα-μοντέρνες, συχνά αδιάφορες και πάντα με τη συνδρομή των πιο εκλεκτών και πρωτοποριακών σύγχρονων παραγωγών) να έρχονται σε δεύτερη μοίρα, η Madonna Louise Ciccone εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να προκαλεί πάθη και αντιδικίες, λατρεία και μίσος, εύσημα και ενστάσεις.
Αν μιλάμε άλλωστε για «εμβληματικές προσωπικότητες» της πρόσφατης ποπ κουλτούρας, μιλάμε κυρίως για εκείνη και για πέντε-έξι άλλες και άλλους. Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι για πολλούς από μας βρισκόταν πάντα εκεί –δημιουργική και ετοιμοπόλεμη– όλη μας την εφηβική και ενήλικη ζωή.
Προφανώς έρχεται κάποια στιγμή που από «Βασίλισσα» (της Ποπ) γίνεσαι «Βασιλομήτωρ», αλλά δε νομίζω ότι υπήρξε κάποια πανάξια επίγονος, ούτε η Lady Gaga ούτε κάποια άλλη. Φτάνει επίσης κάποια στιγμή που η Σαλώμη διστάζει να πετάξει το τελευταίο πέπλο πριν αποχωρήσει από τη σκηνή. Ίσως έφτασε αυτή η στιγμή για τη Madonna, ίσως όχι. Ποιος μπορεί να το αποφασίσει αυτό πλην της ίδιας;
Και τώρα, σε λίγες μέρες (στις 16 του μήνα, ανήμερα της Παναγίας σχεδόν –της «ονομαστικής» της εορτής δηλαδή–, αν υπολογίσουμε και τη διαφορά ώρας) κλείνει αισίως τα εξήντα, προκαλώντας (ξανά) μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα στις παρέες, που κυρίως έχουν να κάνουν με τα βάρη και τους κώδικες της (μετα)κλιμακτηρίου, τόσο για τους διάσημους όσο και για τους κοινούς θνητούς, τόσο για τις γυναίκες (κυρίως) όσο και για τους άντρες (υπάρχει και η «ανδρόπαυση», δεν πρόκειται για μούφα):
• Μέχρι ποια ηλικία επιτρέπεται η «νεανική» / «προκλητική» / «ξέκωλη» αμφίεση;
• Και ποιο το όριο των «διακοσμητικών» επεμβάσεων στο πρόσωπο και το σώμα;
• Ποιο είναι πιο ώριμο (και πιο απελευθερωτικό); Να εμφανίζεσαι σα να μη σε νοιάζει (πια) ή να επιμελείσαι διαρκώς ένα σοφιστικέ λουκ ανάλογο της προχωρημένης ηλικίας;
• Και ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος να συντηρήσει το αναγνωρίσιμο image της μια «απόλυτη ποπ σταρ», είτε είναι η Madonna είτε η Άννα Βίσση;
• Μήπως τελικά τα 60 «σκάνε» πιο ομαλά και λιγότερο σαν καταπέλτης απ' ό,τι τα 50;
Και ούτω καθεξής ad infinitum. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει ούτως ή άλλως στα media εξ αφορμής των επερχόμενων γενεθλίων της «Mads».
Έγραφε σχετικά προ ημερών στον Guardian η καλή συνάδελφος Barbara Ellen: «... Από τη στιγμή που καθιερώθηκε, παρέμεινε πανταχού και εντόνως παρούσα – συγκρουσιακή, ριψοκίνδυνη, σεξουαλική, περιστασιακά εκνευριστική και περιέργως ευάλωτη (ανατράφηκε σε αυστηρά ιταλοαμερικανικό / καθολικό οικογενειακό πλαίσιο ενώ έχασε και τη μητέρα της όταν ήταν ακόμα παιδί).
»Μεταχειρίστηκε διάφορες περσόνες (boy toy, material girl, Hollywood royalty, dancefloor vixen, gangsta momma κ.λπ.) σα να επρόκειτο κάθε φορά για το προσωπικό της μουσικοχορευτικό βαριετέ ποικίλης ύλης.
»Ποτέ δεν επρόκειτο μόνο για τη μουσική όμως. Η Madonna ενσάρκωνε τη δαιμονιώδη φωνή που σου λέει διαρκώς στο αυτί: "Γιατί όχι;". Μια ποπ βασίλισσα με ροκ βρομόστομα, υπήρξε μια από τις πρώτες σημαντικές "influencers", προκαλώντας δυο τουλάχιστον γενιές κοριτσιών και νεαρών γυναικών (για να μην πούμε για όλους τους πιστούς γκέι οπαδούς της) να είναι πιο θαρραλέες, πιο δυνατές και (το πιο κρίσιμο τελικά), πολύ λιγότερο ταπεινές και απολογούμενες...
»Τα τελευταία χρόνια, η Madonna έχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων για την (απολύτως νόμιμη) υιοθεσία τεσσάρων παιδιών από το Μαλάουι, για τις "πλαστικές εργασίες" που έχει κάνει (μεγάλο το σοκ στους κύκλους των διάσημων) και για τους πολύ νεαρότερους συντρόφους της (αυτό που κάνει δηλαδή το 99% περίπου των διάσημων μεσηλίκων και βάλε άντρων).
»Κάθε φορά που περιοδεύει, ακούγεται το τρίξιμο των δοντιών και η ξινή αποδοκιμασία για τα "ανάρμοστα" (για την ηλικία της, υπονοείται) κουστούμια της, λες και κάποια της σοδειάς της Madonna θα σερνόταν στη σκηνή φορώντας σενίλ τουαλέτα, εκλιπαρώντας συγχώρεση επειδή δεν είναι πια 25 χρονών.
»Στο παρόν στάδιο, ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμά της είναι ότι παραμένει επιζήσασα. Από τη δική της εποχή των σούπερ σταρ (Michael Jackson, Whitney Houston, Prince) είναι η τελευταία που στέκεται όρθια, ζωντανή απόδειξη ότι η μακροημέρευση στο μουσικό στερέωμα δεν ταυτίζεται αποκλειστικά με τους Rolling Stones – μπορεί να οφείλεται και σε μια άγρια, αδάμαστη θηλυκή ενέργεια επίσης...».
Madonna - Borderline
Στον αντίποδα, θα μπορούσε κανείς να παραθέσει αποσπάσματα από το περσινό άρθρο με τον τίτλο «How to age disgracefully in Hollywood» (Πώς να μεγαλώνεις αναξιοπρεπώς στο Χόλιγουντ) της διάσημης ακαδημαϊκού, κριτικού και «αντιφεμινίστριας» Camille Paglia που κάποτε (στην αρχή των '90s) με βαρυσήμαντο κείμενό της στους New York Times είχε ανακηρύξει τη Madonna ως το πραγματικό «μέλλον του φεμινισμού», εσχάτως όμως μοιάζει να την έχει διαρκώς στην μπούκα:
«... Αν οι ώριμες σταρ επιθυμούν να τις παίρνουν σοβαρά, πρέπει να βρουν ή να ανασύρουν μια ώριμη περσόνα. Σταματήστε να καννιβαλίζετε τη νεότητα! Στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να παραμείνει επίκαιρη, η Madonna εμφανίζει χρόνιο εθισμό σε ανούσιες προκλήσεις, όπως προσφάτως οι παιδαριώδεις αναρτήσεις της στο Instagram ή αυτό το "trashy" συνολάκι με τα κωλομέρια έξω στο Γκαλά του ΜΕΤ [Metropolitan Museum of Art] τον Μάιο [του 2016].
»Λησμόνησε προφανώς την κληρονομιά της μεγάλης προδρόμου της, Μάρλεν Ντίτριχ, η οποία διατήρησε την απέριττη φινέτσα και το στυλ της μέχρι το τέλος της δημόσιας ζωής της.
»Αν κάποια σύγχρονη ερμηνεύτρια μπορεί να προσφέρει ένα μελλοντικό πρότυπο ωρίμανσης στο "Χόλιγουντ", αυτή μάλλον είναι αυτή η εξπέρ των social media, η Rihanna, η οποία διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα της με βάση έναν ακατανίκητο συνδυασμό επιλεκτικής προσβασιμότητας και μυστηριώδους επιφυλακτικότητας...».
Έλεος τώρα κι εσύ μεγάλη γυναίκα με τη Rihanna... Πιο προκάτ ξινίλα, πεθαίνεις. Και σιγά τώρα μην ψέξουμε τη Madonna για το ότι χειρίζεται τα media «παιδαριωδώς» (λες και υπάρχει άλλος τρόπος στην πραγματικότητα).
Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έχω αναφωνήσει στη ζωή μου, με αφορμή τη ραγδαία άνοδο και την ανεξήγητη επιτυχία κάποιας νέας και σούπερ «σπρωγμένης» ποπ σταρ / τσιρίδας: «Και να σκεφτείς ότι κάποτε την έλεγαν στη Madonna...».
Για να μην πούμε για τους τόνους σεξιστικής λάσπης που είχε δεχτεί από τα ροκ αγοράκια (ακόμα και τα «εναλλακτικά»). Χαρακτηριστικό εκείνο το αλήστου μνήμης εξώφυλλο του περιοδικού Ποπ & Ροκ την εποχή του «Like a Virgin» που συνόδευε την εικόνα της με το δίλημμα «Ταλέντο ή Πόρνη;».
Προφανώς έρχεται κάποια στιγμή που από «Βασίλισσα» (της Ποπ) γίνεσαι «Βασιλομήτωρ», αλλά δε νομίζω ότι υπήρξε κάποια πανάξια επίγονος, ούτε η Lady Gaga ούτε κάποια άλλη. Διαφορετικές εποχές, θα πει κανείς. Σωστά, και επίσης δύσκολες για να συντηρήσει με επιτυχία ακόμα και η Madonna αυτό που ήταν πάντα το κεντρικό πλάνο της: Να είναι πάντα στην κόψη και κυρίως να παρουσιάζεται αμφιλεγόμενη, είτε υπαινικτικά είτε κραυγαλέα.
Φτάνει επίσης κάποια στιγμή που η Σαλώμη διστάζει να πετάξει το τελευταίο πέπλο πριν αποχωρήσει από τη σκηνή. Ίσως έφτασε αυτή η στιγμή για τη Madonna, ίσως όχι. Ποιος μπορεί να το αποφασίσει αυτό πλην της ίδιας;
Αν πλησιάζει πάντως αυτή η ώρα και έπρεπε να επιλέξω μια εικόνα από όλη της την περιπετειώδη διαδρομή, προσωπικά θα ήθελα να κρατήσω τη Madonna εκεί γύρω στο '83 – '84 (όπως φαίνεται ας πούμε στο βίντεο του αγαπημένου κομματιού «Borderline»), εγώ στα 13-14 φουριόζος να ενταχθώ στις φυλές και στις αγωνίες της εφηβείας κι εκείνη γύρω στα 25, με perfecto μπουφάν, μαρινιέρα, γόβες και στέκα στα μαλλιά: Ζόρικη αλλά και γλυκιά, αγοροκόριτσο αλλά και θηλυκή, ιδανική κολλητή και ιδανική γκόμενα, φιλική μέχρι να της πεις κάποια χοντράδα οπότε σε πήρε ο διάολος και σε σήκωσε...
σχόλια