Ο Ντιέγκο Ριβέρα και η Φρίντα Κάλο ήταν ένα εκρηκτικό ζευγάρι. Αυτός κρατούσε ένα πιστόλι, αυτή ένα μπουκάλι. Μοιράστηκαν μια περιπετειώδη ζωή, τη δίψα για την τεκίλα και το πάθος του ενός για τον άλλο. Άφησαν το στίγμα τους στο Ντιτρόιτ. Και το Ντιτρόιτ άφησε το δικό του στίγμα στην τέχνη τους.
Το Ινστιτούτο Τεχνών του Ντιτρόιτ, φέρνει μαζί τους δυο καλλιτέχνες, τον Ντιέγκο Ριβέρα και τη Φρίντα Κάλο με 70 έργα τέχνης που απεικονίζουν την εξέλιξη των σταδιοδρομιών αυτών των δύο εξαιρετικών καλλιτεχνών. Μεταξύ αυτών, οκτώ από τα επικά προπαρασκευαστικά του Ριβέρα για τις τοιχογραφίες της βιομηχανίας του Nτιτρόιτ και 23 της Κάλο που παρουσιάζονται στο Ντιτρόιτ για πρώτη φορά. Οι τοιχογραφίες του Ριβέρα απεικονίζουν σε 27 πάνελς την βιομηχανία Ford Motor Company. Θεωρούνται τα πιο επιτυχημένα έργα του.
Οι περισσότερες τοιχογραφίες παρουσιάζουν εργάτες που δουλεύουν στο εργοστάσιο River Rouge της Ford Motor Company. Οι υπόλοιπες απεικονίζουν την πρόοδο που έχει σημειωθεί σε διάφορους επιστημονικούς τομείς, όπως η ιατρική και η νέα τεχνολογία. Η ιδέα πίσω από τη δουλειά του Ριβέρα είναι ότι όλες οι δραστηριότητες και οι ιδέες είναι ένα.
Όταν η έκθεση των έργων του άνοιξε για το κοινό, οι θρησκευτικοί ηγέτες αποκάλεσαν τις τοιχογραφίες βλάσφημες και αισχρές και εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην αριστερή καταβολή του καλλιτέχνη.
Όταν o Ριβέρα και η Κάλο έφτασαν στο Ντιτρόιτ, το 1932, στην καρδιά της Μεγάλης Ύφεσης, το μουσείο της πόλης αγωνιζόταν να μείνει ανοικτό. Ο οραματιστής διευθυντής William Valentiner, κάλεσε τότε τον Ριβέρα με χρηματοδότηση του Έντσελ Φορντ με το ιλιγγιώδες ποσό των 20.000 δολαρίων. Ριβέρα και Φορντ ήταν δυο αντίθετοι πόλοι, το καπιταλιστικό και το κομμουνιστικό και έμοιαζαν με ένα παράξενο ζευγάρι. Όμως είχαν αμοιβαίο σεβασμό και συγκλίνουσες ατζέντες. Και οι δυο μοιράζονταν την πίστη ότι η βιομηχανία είναι το κλειδί της προόδου και ότι η τέχνη έχει τη δύναμη να αλλάζει τη ζωή.
Όταν η έκθεση των έργων του άνοιξε για το κοινό, οι θρησκευτικοί ηγέτες αποκάλεσαν τις τοιχογραφίες βλάσφημες και αισχρές και εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην αριστερή καταβολή του καλλιτέχνη. Οι εφημερίδες προέτρεπαν να ασβεστωθούν τα έργα. Ο Φορντ ήταν αυτός που μίλησε για την υπεράσπιση της τέχνης και άνδρες που εργάστηκαν ορκίστηκαν να σχηματίσουν μια προστατευτική ασπίδα γύρω από το αριστούργημα του Ριβέρα.
Όταν οι δυο καλλιτέχνες έφτασαν στο Ντιτρόιτ ήταν σε διαφορετικά σημεία στη ζωή και τη σταδιοδρομία τους. Ο Ριβέρα ήταν 45 ετών στο απόγειο της φήμης του και η Κάλο μόλις 24 και τότε είχε αρχίσει να ξεχωρίζει για την καλλιτεχνική της ταυτότητα. Ο Ριβέρα δούλευε με το βλέμμα προς το δημόσιο χώρο ενώ η Κάλο κοιτάζοντας προς τα μέσα και μεταφράζοντας το ιδιωτικό και σωματικό σε συναισθηματικό βίωμα.
Στην έκθεση υπάρχουν ακόμα τα προπαρασκευαστικά σχέδια των τοιχογραφιών, που δείχνουν όλη την αριστοτεχνική σχεδιογραφία δίπλα στο εντυπωσιακό και φιλόδοξο αποτέλεσμα.
Η Κάλο έκανε πέντε έργα ζωγραφικής στο Ντιτρόιτ. Ο Ριβέρα την εκλιπαρούσε να ζωγραφίσει τη ζωή της. Η Κάλο απέβαλε και ο πίνακας "Henry Ford Hospital," μιλά εύγλωττα για αυτή τη φάση της ζωής της. Μια γυμνή γυναίκα σε ένα κρεβάτι, σε μια λίμνη αίματος, έξι ομφάλιοι λώροι με αιωρούμενα σύμβολα συμπεριλαμβανομένου ενός εμβρύου. Τα έργα της μετά το Ντιτρόιτ γίνονται πιο αιχμηρά , όπως τα διάσημα έργα της "Self-Portrait with Cropped Hair" και "Suicide of Dorothy Hale".
Ο Ριβέρα εκλιπαρούσε τη σύζυγό του να ζωγραφίσει τη ζωή της. Κάλο απέβαλε τον Ιούλιο και η ζωγραφική που σύντομα γίνεται », Νοσοκομείο Henry Ford," παραμένει οριστικά: μια όμορφη εφιάλτη στον οποίο ξαπλώνει γυμνή σε ένα κρεβάτι σε μια λίμνη αίματος, έξι ομφάλιο λώρο που συνδέονται με αιωρείται σύμβολα, συμπεριλαμβανομένου ενός εμβρύου.
Αν και το μεγάλο αστέρι της ποπ κουλτούρας σήμερα είναι η Φρίντα Κάλο, ο Ριβέρα παραμένει μέχρι σήμερα ο μεγάλος σταρ του Ντιτρόιτ.
σχόλια