"Η τέχνη είναι η κυοφορία και η γέννηση του ασυνείδητου"
Ο μόλις 22 ετών Nicolas Bruno έχει καταφέρει να μετατρέψει τους εφιάλτες που περνάει εξαιτίας της υπνικής παράλυσης σε ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Μοιάζει αυτό που περνάει να τον έχει ωριμάσει πριν την ώρα του: «O Θάνατος είναι αναπόφευκτος, η αγάπη είναι επένδυση και η ασφάλεια περιορισμός» λέει στην συνέντευξη που παραχώρησε στο LIFO.gr. Στο τελευταίο του e-mail μου έγραψε πόσο χαρούμενος είναι που οι συγγενείς του στην Αμερική θα διαβάσουν μια συνέντευξη στα ελληνικά. Δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω για τις Ελληνικές του ρίζες τις οποίες γνωρίζει πολύ καλά.
Διάβασα ότι υποφέρεις από αυτό που ονομάζεται «υπνική παράλυση». Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για αυτό;
Η υπνική παράλυση είναι μια εμπειρία κατά την οποία το άτομο έχει συνείδηση και παραμένει ακίνητο, σε μια κατάσταση κατά την οποία συνεχίζει να κοιμάται ενώ έχει ξυπνήσει. Το μέρος του εγκεφάλου που έχει ξυπνήσει διαχωρίζεται από τις κινητικές λειτουργίες του κοιμισμένου σώματος και το άτομο αρχίζει να έχει οπτικές εμπειρίες και ακουστικές παραισθήσεις- ουσιαστικά το άτομο ονειρεύεται ενώ είναι ξύπνιο. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου παλεύω με αυτή την κόλαση της συνείδησης μου. Έχω βιώσει ακραίο τρόμο κατά την διάρκεια των ονείρων μου, τα οποία περιλαμβάνουν απρόσωπες σιλουέτες, αγκαλιές από σκιές που θυμίζουν χέρια, μια παραμορφωμένη πραγματικότητα γύρω μου- και όλα αυτά ενώ παραμένω εντελώς ακίνητος σε μια κατάσταση στην οποία είμαι κοιμισμένος και την ίδια στιγμή ξύπνιος. Έχω πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα στην ζωή μου με όλο αυτό, όμως καταφέρνω να τα βγάζω πέρα με τους νυχτερινούς μου εφιάλτες μετατρέποντας σε πηγή έμπνευσης για την τέχνη μου.
Οι φωτογραφίες μου είναι απευθείας ερμηνείες μεμονωμένων ή πολλαπλών εμπειριών, οι οποίες συμπυκνώνονται σε μια εννοιολογική απεικόνιση. Συχνά κρατώ ένα ημερολόγιο ή ένα κομμάτι χαρτί στην άκρη του κομοδίνου μου, έτσι μπορώ να ξεκινήσω να γράφω για τις εμπειρίες μου, την στιγμή που ανακτώ την ικανότητα μου να κινηθώ. Είναι βασικής σημασίας για εμένα να καταγράψω το όνειρο μου την στιγμή που θα ξυπνήσω
Μπορείς να θυμηθείς την πρώτη σου φορά όταν ανακάλυψες ότι υποφέρεις από υπνική παράλυση;
Το πρώτο τρομακτικό επεισόδιο υπνικής παράλυσης διαρκείας ήταν όταν ήμουν πέντε ετών. Το δωμάτιο ήταν περικυκλωμένο από κινούμενες φιγούρες οι οποίες φαινόντουσαν να είναι κουκουλωμένες με μαύρα σεντόνια τα οποία ούρλιαζαν, ενώ δεν φυσούσε καθόλου. Παρεμπίπτοντος εκτός από τις ορατές φιγούρες που περιτριγύριζαν το κρεβάτι μου, μια δυνατή ακουστική παραίσθηση παρόμοια με παράσιτο πλημμύριζε το δωμάτιο. Αυτό το όνειρο παραμένει μέσα μου σήμερα ως η πρώτη μου εμπειρία, η οποία θα γινόταν ένα κανονικό μαρτύριο που με κατατρέχει τις άγρυπνες νύχτες.
Ποιος ήταν μέχρι σήμερα ο χειρότερος εφιάλτης σου;
Είμαι συχνά αντιμέτωπος με φιγούρες οι οποίες εισέρχονται στο δωμάτιο μου και στέκονται στην βάση του κρεβατιού μου. Το πιο ζωντανό όνειρο ήταν η μορφή μια γυναίκας η οποία καθόταν στην βάση του κρεβατιού μου (Δείτε στην Wikipedia για το Old Hag Syndrome), όπου άκουγα μια κραυγή ενώ με άρπαζαν από το λαιμό σκιές που σχημάτιζαν χέρια, οι οποίες προεξείχαν κάτω από τα σκεπάσματα. Αισθανόμουν ότι με είχαν αρπάξει από τον λαιμό καθώς η γυναίκα κινιόταν απειλητικά προς το κρεβάτι μου, ενώ το δωμάτιο πλημμύριζε από ομίχλη και γινόταν μια θολή εικόνα. Η περιγραφή μου δεν είναι τίποτα μπροστά στο πόσο ζωντανό ήταν όλο αυτό το οποίο βίωνα. Ήμουν σε θέση να απελευθερωθώ από αυτά τα εμπόδια μετά από μισή ώρα πάλης και να δραπετεύσω στο χαμηλότερο πάτωμα του σπιτιού μου. Το όνειρο ολοκληρωνόταν με ένα δεύτερο όνειρο το οποίο επαναλαμβανόταν με μεγαλύτερη ένταση και τρομακτικότερη αίσθηση. Την στιγμή που ξυπνούσα, γνώριζα ότι αυτό το οποίο βίωνα είχε τον πλήρη έλεγχο της ζωής μου.
Μέσα από τις φωτογραφίες σου αναπαράγεις τα όνειρα σου. Είναι η τέχνη ένα είδος ανακούφισης για εσένα από όλο αυτό που περνάς;
Οι φωτογραφίες μου είναι απευθείας ερμηνείες μεμονωμένων ή πολλαπλών εμπειριών, οι οποίες συμπυκνώνονται σε μια εννοιολογική απεικόνιση. Συχνά κρατώ ένα ημερολόγιο ή ένα κομμάτι χαρτί στην άκρη του κομοδίνου μου, έτσι μπορώ να ξεκινήσω να γράφω για τις εμπειρίες μου, την στιγμή που ανακτώ την ικανότητα μου να κινηθώ. Είναι βασικής σημασίας για εμένα να καταγράψω το όνειρο μου την στιγμή που θα ξυπνήσω. Θα ξεκινήσω να κάνω ένα γρήγορο σχέδιο για αυτό το οποίο είδα ή αισθάνθηκα και όχι μια προσπάθεια να περιγράψω με λέξεις την εμπειρία μου.
Το σχέδιο του ονείρου θα μου δώσει πληροφορίες για το format της τελικής σύνθεσης που θα φωτογραφίσω. Η φιλοσοφία μου γύρω από την παραγωγή αυτών των εικόνων βασίζεται στο ότι τοποθετώ την κάμερα σε ένα συγκεκριμένο σημείο και αυστηρά δεν παρεκκλίνω από αυτό. Τοποθετώ το τρίποδο και είτε με χρονοδιακόπτη είτε με μεμονωμένα κλικ προσπαθώ να δημιουργήσω την σύνθεση που έχω στο μυαλό μου. Αντιμετωπίζοντας τον εαυτό μου ως θέμα αυτών των χαοτικών σεναρίων αντανακλώ μέσα στις φωτογραφίες μου τον φυσικό και πνευματικό αγώνα τον οποίο δίνω μέσα στα όνειρα μου. Τα σενάρια μέσα από το προτζεκτ μου επιτρέπουν να παίζω διαφορετικούς χαρακτήρες οι οποίοι όλοι παρουσιάζουν τους άθλους ενός αλλόκοτου τύπου. Η μετάφραση της σκέψης σε εικόνα λειτουργεί ως θεραπευτική μέθοδος για την μάχη που δίνω με την ανήσυχη εγκεφαλική μου δραστηριότητα τα βράδια.
Πες μας λίγα πράγμα για το φιλμ «The Nightmare» του Rodney Ascher
Το Nightmare είναι ένα συναρπαστικό φίλμ για διάφορες σουρεαλιστικές αλλά πραγματικές ιστορίες ανθρώπων από όλο τον κόσμο που πάσχουν από υπνική παράλυση. Ο Ascher υπέγραψε αυτό το δυσοίωνο φιλμ γεφυρώνοντας το είδος του ντοκιμαντέρ με αυτό το τρόμου για έναν κόσμο που εξάπτει την φαντασία αλλά την ίδια στιγμή σοκάρει. Ως πάσχον από υπνική παράλυση, ήμουν ιδιαίτερα έκπληκτος σχετικά με το πόσο ακριβή και σχετικά ήταν όλα αυτά που παρουσίαζε στην μεγάλη οθόνη με την πραγματικότητα
Ένα τop5 με τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;
Ποια είναι η πιο ζωηρή ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
Η μητέρα μου υπήρξε πάντα ο «ιστορικός της οικογένειας» φωτογραφίζοντας τις ζωές μας όσο μεγάλωνε η οικογένεια μας. Σαν παιδί, πάντοτε ήμουν έκπληκτος από την πληθώρα των 4 επι 6 εκτυπώσεων που διατηρούσε μέσα σε αμέτρητα άλμπουμ στην ντουλάπα της. Πιστεύω ότι μου έδωσε την πρώτη φωτογραφική μηχανή μιας χρήσεως όταν ήμουν πέντε ετών
Δεν μπορώ να σου εκφράσω την μαγεία που αισθανόμουν όταν επέστρεφε από το τοπικό μας φωτογραφείο με το ρολό του φίλμ που είχα τραβήξει. Ακόμα και αν ήταν φριχτές φωτογραφίες, ήταν οι φωτογραφίες μου και αισθανόμουν ερωτευμένος με την διαδικασία.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Νέα Υόρκη και γιατί;
Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειά μου λαμβάνει χώρα στο Long Island της Νέας Υόρκης όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Οι φωτογραφίες μου με πηγαίνουν οπουδήποτε, από τα βάθη του δάσους στα άγονα έλη της βόρειας ακτής. Κατά καιρούς, ανακαλύπτω τοπία με τα οποία μένω έντρομος, μέσα από τα οποία γεννιούνται ιδέες που προέρχονται από εμπειρίες του παρελθόντος. Η ποικιλία των τοπίων και οι ευκαιρίες που μου δίνονται να τα εξερευνήσω είναι οι λόγοι που μου αρέσουν να ζω εδώ.
Ποια είναι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς:
Όνειρο-Μαρτύριο
Πάθος- Επιβεβαίωση
Αγάπη-Επένδυση
Ασφάλεια-Περιορισμός
Long Island- Παράδεισος
Φιλία-Θεμέλιο
Μανχάταν-Μονόλιθος
Μουσική-Αλγόριθμος
Θάνατος-Αναπόφευκτος
Ολοκλήρωσε τις φράσεις:
Η ζωή μου είναι ένα δυνατό κοκτέιλ ενδοσκόπησης, φιλοδοξίας και ιστορικών επιρροών
Η ευτυχία είναι ένα παραμύθι που έχουμε υφάνει ισάξιο με ένα καρότο κρεμασμένο σε ένα σκοινί
Η τέχνη είναι η κυοφορία και η γέννηση του ασυνείδητου
Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Παλεύω για την συμμετοχή μου σε μια μεγάλη παραγωγή όπως το Games of Thrones του HBO προκειμένω να δημιουργήσω και να εφαρμόσω την καλλιτεχνική μου ενέργεια σε ένα προτζεκτ που θα εμπνεύσει αρκετούς ανθρώπους. Ένας άλλος στόχος, άμεσος, είναι να δημιουργήσω ένα στούντιο μέσα στο οποίο θα μπορώ να δημιουργώ σκηνικά και κουστούμια για τις προσωπικές δουλειές. Όταν καταφέρω αυτούς τους δυο στόχους, θα ήθελα να εκθέσω την δουλειά μου σε γκαλερί στην Αμερική και την Ευρώπη και να μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο την ιστορία μου.
Η Ελληνική καταγωγή του Nicolas Bruno
Ναι, έχω Ελληνική καταγωγή. Ακολουθεί μια σύντομη ιστορία. Η Ελληνική μου οικογένεια έχει καταγωγή από δύο μέρη. Από την Τρίπολη όπου το επώνυμο Korros (του προπάππου μου) και από το Ammais (δεν μπορώ να βρω ακριβώς την τοποθεσία πιθανόν το προφέρω λάθος ή του αλλάζω εντελώς το όνομα) με το επώνυμο Ponitsos (της προγιαγιάς μου). Ο James Korros (1897-1970) μετανάστευσε στην Αμερική στην ηλικία των δώδεκα χωρίς να καταλαβαίνει καθόλου αγγλικά με πολύ λίγα χρήματα. Ο στόχος του ήταν να βγάλει λεφτά για την οικογένεια του στην Τρίπολη και θα έστελνε συχνά χρήματα στους συγγενείς του στην Ελλάδα διότι ήταν επιτυχημένος σε αυτό που έκανε.
Έφτασε με πλοίο και συνάντησε τους συγγενείς του στο Μανχάταν και δούλεψε στα νιάτα του σε μια οικογένεια που ήταν ιδιοκτήτρια καταστήματος ζαχαρωτών, πηγαίνοντας στο νυχτερινό σχολείο του Hempstead για να μάθει αγγλικά και αργότερα πήρε την υπηκοότητα. Αργότερα έγινε ιδιοκτήτης του «Harris and Korros Lunch» , ένα εστιατόριο στο Long Island. Παντρεύτηκε την Ζωή Ponitsos (1908-1941) η οποία γέννησε την γιαγιά μου Σταθούλα και την θεία μου Αναστασία (δίδυμα). Η Ζωή πέθανε ένα χρόνο μετά την γέννηση τους από φυματίωση, μια επιδημία εκείνου του καιρού.
Η γιαγιά μου Σταθούλα αργότερα παντρεύτηκε τον Henry Conwell Sr. Και έκανε την μητέρα Linda και τον θείο μου Henry. H μητέρα μου παντρεύτηκε τον πατέρα μου Bruce Bruno Ιταλικής καταγωγής. Πήρα το όνομα από τον πατέρα του James Korros τον Nicolas. Μένουμε όλοι στο Northport του Long Island της Nεας Υόρκης και είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι. Είμαστε τυχεροί που βρίσκεται γύρω μας μια υπέροχη κοινότητα με πολλούς ανθρώπους Ελληνικής καταγωγής. Ποτέ δεν έχω έρθει στην Ελλάδα, όμως είναι το όνειρο μου να την επισκεφτώ. Είναι μια εμπειρία ζωής το να επισκέπτεσαι τα μέρη από τα οποία κατάγονται μέλη της οικογένειας σου. Θα εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία να εξερευνήσω τις περιοχές της Ελλάδας για να αντλήσω έμπνευση για νέες φωτογραφίες.
σχόλια