Το όνομα των Marsheaux παραπέμπει αμέσως σε κάτι γαλλικό. Η ΜΑΡιάνθη και η ΣΟφη, τα αρχικά των οποίων έδωσαν το όνομα στο ντουέτο, δεν έχουν σχέση με Γαλλία. Είναι δυο κοπέλες από τη Θεσσαλονίκη που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα, και δημιουργούν την πιο feel good ποπ που έχει βγει από ελληνικό στούντιο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οι ίδιες χαρακτηρίζουν τη μουσική τους «φουτουριστική-ρετρό electro pop», που θυμίζει αρκετά Yazoo, OMD, Human League, Flock Of Seagulls, Psychedelic Furs, όλα αυτά τα ονόματα που χαρακτηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της ποπ των 80s, αλλά και Goldfrapp, το τελευταίο άλμπουμ της οποίας έχει τις μεγαλύτερες συγγένειες με το Peek A Boo. Το όνομα του άλμπουμ το δανείστηκαν από το ομώνυμο τραγούδι της Siouxsie and The Banshees – «συνδυάσαμε το concept του CD με τη σακούλα και έδεσε τέλεια» λέει η Σόφη.
«Φτιάξαμε ένα άλμπουμ που εκτός από πολύ καλή ατμόσφαιρα έχει και καλά τραγούδια» μου λένε. «Δεν μας ενοχλεί καθόλου να μας λένε τι τους θυμίζει το Peek A Boo· αντιθέτως, μας αρέσει που μας στέλνουν μηνύματα στο MySpace και μας λένε τι τους θυμίζουν τα κομμάτια μας. Έχουμε μαζέψει μια ολόκληρη λίστα.»
Το Peek A Boo είναι το δεύτερο άλμπουμ τους (το Ebay Queen πριν από τρία χρόνια είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στο ραδιόφωνο), αλλά είναι κι από τις λίγες ελληνικές κυκλοφορίες που πούλησαν στο εξωτερικό περισσότερο από την Ελλάδα. «Δεν έχουμε κανένα παράπονο από την ελληνική μουσική βιομηχανία·» λένε «αυτή κάνει τη δουλειά της κι εμείς τη δικιά μας. Χθες μάθαμε πως όσο τζίρο έκανε η ελληνική δισκογραφία το 2006 (45 εκατομμύρια ευρώ) έβγαλαν μόνοι τους οι Green Day από τις πωλήσεις του τελευταίου τους άλμπουμ και από την περιοδεία τους. Όταν είχαμε δοκιμάσει να βγάλουμε το πρώτο δίσκο μας στην Warner, οι υπεύθυνοι μας είχαν απαντήσει: “Δεν ασχολούμαστε με βλακείες…”»
Και οι δύο δίσκοι τους κυκλοφορούν από την Undo Records, τη δική τους εταιρεία, που συνεργάζεται με την Klik Records στη διανομή.
Η Σόφη είναι make up artist και η Μαριάνθη ήταν ιδιωτική υπάλληλος, αλλά τα παράτησε και ασχολείται αποκλειστικά με την κόρη της και τις Marsheaux. Τις ρωτάω πόσο δύσκολο είναι να ασχολείται μια μητέρα με τη μουσική, ειδικά όταν τα παιδιά της είναι σε μικρή ηλικία. «Είναι εξίσου δύσκολο για οποιαδήποτε μητέρα να βρει τρόπο να αφήσει κάπου το παιδί της όταν πρέπει να πάει στη δουλειά της το πρωί. Για μας είναι πιο εύκολο, γιατί μπορούμε να παίρνουμε μαζί τα παιδιά μας όταν έχουμε studio ή συναυλίες.»
Στον νέο τους δίσκο διασκευάζουν δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες των δύο προηγούμενων δεκαετιών: το Promise των When In Rome και το Regret των New Order. «Και τα δύο είναι πολύ αγαπημένα τραγούδια και των δυο μας. Το Promise, ειδικά, ποτέ δεν έλαβε τα credits που πραγματικά τού άξιζαν. Και στα δύο θέλαμε να τραγουδάει ο Βασιλικός από τους Raining Pleasure. Όταν του το προτείναμε εκείνος δέχτηκε, κι έτσι δουλέψαμε μαζί του. Στο Peek A Boo υπάρχει η version του Promise με τα φωνητικά του, το Regret όμως θα το κυκλοφορήσουμε αργότερα.
»Δεν έχουμε συγκεκριμένη μεθοδολογία στον τρόπο που γράφουμε τα κομμάτια. Συναντιόμαστε, ανοίγουμε το computer, παίζουμε για ώρες με τα arpeggios στα synths, βάζουμε κρουστά από πάνω, πειραματιζόμαστε με τις φωνές. Μπορεί να βγει κάτι, μπορεί να μη βγει και τίποτα. Αυτή την περίοδο φτιάχνουμε τη set list για τις συναυλίες μας, όπου τα τραγούδια θα ακούγονται αλλαγμένα. Προσπαθώντας λοιπόν να φτιάξουμε μια εισαγωγή μάς προέκυψε ένα τέλειο τραγούδι, που είναι κρίμα που δεν μπήκε στο Peek A Boo.»
Το εξώφυλλο του νέου τους δίσκου είναι εκπληκτικό: Ένα μοβ κουτί από χαρτί πολυτελείας με χρυσά γράμματα, που μοιάζει περισσότερο με βιβλίο γραφιστικής. Σε μια εποχή που η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση, αυτή η επιμονή στην ποιότητα φαίνεται λίγο δονκιχωτική. Ειδικά όταν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δεν αγοράζει τα άλμπουμ, αλλά τα μοιράζεται στο ίντερνετ. Δεν τις ενοχλεί αυτό;
«Όχι, καθόλου. Αν μάλιστα πετυχαίναμε κάποιον να κατεβάζει το άλμπουμ μας, θα επικοινωνούσαμε μαζί του. Θα του στέλναμε και τίποτα ακυκλοφόρητα για να ανεβάσει. Όσο περισσότεροι κατεβάσουν το CD μας τόσο το καλύτερο. Ευχής έργο βέβαια θα ήταν να το αγοράζανε, αλλά πλέον ό,τι συμβαίνει είναι ανεξέλεγκτο. Συμβιβάζεσαι άρα με αυτό, και ψάχνεις να βρεις άλλους τρόπους για να κάνεις πιο ελκυστικό το CD. Το εξώφυλλο/συσκευασία είναι ένας από αυτούς τους τρόπους. Δεν μας ενοχλεί πάντως. Την Undo ίσως…»
σχόλια