Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ

Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ Facebook Twitter
Ο Ζορζ Σιμενόν
0

Ο Ζορζ Σιμενόν, δημιουργός του εγκρατούς ντετέκτιβ Ζιλ Μαιγκρέ, υπήρξε στη ζωή του ασυγκράτητος θηρευτής του σεξ, της φήμης και του χρήματος. Όταν πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου του 1989, είχε ήδη γράψει σχεδόν 200 μυθιστορήματα, πάνω από 150 νουβέλες, διάφορα απομνημονεύματα και αναρίθμητα διηγήματα. Η δαιμονική του παραγωγικότητα στο γράψιμο σε συνδυασμό με την τεράστια περιούσια που του απέφεραν οι πωλήσεις των βιβλίων του μπορούν να συγκριθούν σε μέγεθος με την ακόρεστη σεξουαλική του επιθυμία.

Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε κοιμηθεί με 10.000 γυναίκες («ο στόχος της ατέλειωτης αναζήτησης μου», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, «δεν είναι οι γυναίκες, αλλά η γυναίκα») ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες απαιτούσε ερωτική συνεύρεση τουλάχιστον μια φορά τη μέρα όχι μόνο από την σύζυγο του, αλλά και από την γραμματέα και τις διάφορες ερωμένες του (που συχνά ανήκαν στο υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού του). Το πού έβρισκε το χρόνο να γράψει τόσα βιβλία, αποτελεί ένα ερώτημα που αφορά την επιστήμη της ψυχανάλυσης (ο ίδιος άλλωστε είχε περιγράψει τον εαυτό, χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας, ως «ψυχοπαθή»).

Εντυπωσιακό παραμένει επίσης το γεγονός ότι παρότι υπήρξε τόσο «πολυγραφότατος», σπανίως οι ιστορίες του φανερώνουν βιασύνη ή κούραση στο γράψιμο, ειδικά δε αν αναλογιστεί κανείς ότι, όπως είχε παραδεχτεί ο ίδιος, πολλές από αυτές τις είχε γράψει σχεδόν ή και τελείως μεθυσμένος.

Σήμερα, στην 30η επέτειο του θανάτου, ο Σιμενόν εξακολουθεί να διαβάζεται από ένα ευρύτατο κοινό σε όλο τον κόσμο. Παρότι ο ίδιος θεωρούσε τα 75 μυθιστορήματα με ήρωα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ «παραλογοτεχνία», τα βιβλία αποτελούν λογοτεχνία πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Ο Σιμενόν όμως περιφρονούσε βαθιά το παρισινό φιλολογικό κατεστημένο και αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε «λογοτεχνία με κεφαλαίο Λ».

Ο Σιμενόν γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου το 1903 και όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, διέθετε μια «μεσοαστική ψυχή». Ο Μαιγκρέ είναι κι αυτός ένας αστός που βολοδέρνει τακτικά σ' έναν θαμπό υπόκοσμο, αντίθετα από τον δημιουργό του όμως, παραμένει υποταγμένος στο συζυγικό-οικογενειακό καθήκον, έστω και χωρίς παιδιά (η πολυαγαπημένη κόρη του Σιμενόν, Μαρί-Τζο, έδωσε τέλος στη ζωή της το 1978).

Ως νεαρός ρεπόρτερ στο Βέλγιο των αρχών της δεκαετίας του '20, ο Σιμενόν είχε υπογράψει διάφορα βιτριολικά, αντισημιτικά άρθρα που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Gazette de Liège. Αργότερα τα αποκήρυξε, αλλά μια υφή καχυποψίας απέναντι στους Εβραίους παρέμεινε στα γραπτά του («Οι Εβραίοι έχουν συνήθως ευαίσθητα πόδια», λέει στη γυναίκα του ο Μαιγκρέ στον 'Τρελό του Μπερζεράκ'. «Και είναι πολύ σφιχτοί με το χρήμα»). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Σιμενόν αποσύρθηκε στην γαλλική εξοχή και όταν τελείωσε ο πόλεμος, φοβούμενος πιθανές κατηγορίες για συνεργασία με τους Ναζί, έφυγε για την Αμερική όπου παρέμεινε για μια δεκαετία περίπου.

Ο Ζορζ Σιμενόν δεν είχε καμία σχέση με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ Facebook Twitter
Με τον Ζαν Γκαμπέν ως επιθεωρητή Μαιγκρέ στα γυρίσματα ττης ταινίας "Το κλειδί του μυστηρίου" το 1957.

Πριν επιστρέψει στην Ευρώπη, είχε ήδη εκδοθεί το 1951, το πιο «εξομολογητικό» βιβλίο στη σειρά των περιπετειών του επιθεωρητή, «Τα Απομνημονεύματα του Μαιγκρέ», μια πιραντελική σχεδόν άσκηση αναστροφής ρόλων, όπου ο Μαιγκρέ αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις λογοτεχνικές «αδυναμίες» του δημιουργού του. ΄

Όπως γράφει ο Patrick Marnham στη συναρπαστική βιογραφία του Σιμενόν με τίτλο «Ο άνθρωπος που δεν ήταν ο Μαιγκρέ», ο διάσημος χαρακτήρας του επιθεωρητή με την εμβληματική πίπα ήταν βασισμένος στον πατέρα του συγγραφέα, Ντεζιρέ Σιμενόν, ο οποίος ήταν ασφαλιστής και πέθανε σε ηλικία 44 μόλις ετών.

Ο Ζορζ Σιμενόν πέθανε στα 86 του σ΄ ένα κάστρο 36 δωματίων έξω από τη Λοζάνη, ένα δαιδαλώδες μαυσωλείο στο οποίο ο Μαιγκρέ σίγουρα δεν θα ένιωθε άνετα. Ίσως δεν είναι τυχαίο τελικά το γεγονός ότι ο Σιμενόν διαβάζεται συχνά ως συγγραφέας βαριάς μοιρολατρικής προδιάθεσης που δεν επιτρέπει προοπτική στην ελπίδα. Βαδίζοντας προς το τέλος της ζωής του, είχε κατακτήσει όλες τις γυναίκες και όλα τα υλικά αγαθά που επιθυμούσε, ήταν όμως διαρκώς δύσθυμος και μελαγχολικός. Το château που διέμενε μόνος του είχε γίνει o τάφος του. Το μόνο που θα έμενε θα ήταν ο επιθεωρητής Μαιγκρέ και η πίπα του.

Με στοιχεία από το άρθρο του Ian Thomson, "If only Georges Simenon had been a bit more like Maigret" που δημοσιεύτηκε στο Spectator

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK GIA 3/1 εκδόσεις δωμα

Portraits 2025 / Εκδόσεις Δώμα: «Θέλαμε να δούμε αν το κοινό μας θα ανταποκριθεί σε πιο βαριά πράγματα ή αν θα μας γυρίσει την πλάτη»

Μετά από εφτά χρόνια λειτουργίας και εξήντα προσεκτικά επιλεγμένους τίτλους, η Μαριλένα Καραμολέγκου και ο Θάνος Σαμαρτζής εξακολουθούν να πειραματίζονται, σαν να προτείνουν βιβλία σε φίλους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Claude Pujade-Renaud

Το Πίσω Ράφι / «Οι γυναίκες του λαθροθήρα»: Μια εντελώς διαφορετική οπτική σε ένα θρυλικό ερωτικό τρίγωνο

Η Claude Pujade-Renaud ανατέμνει την ιστορία της σχέσης του Τεντ Χιουζ με τη Σίλβια Πλαθ και την Άσια Ουέβιλ δημιουργώντας ένα ερεθιστικό ψηφιδωτό από δεκάδες διαφορετικές αφηγήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Τζον Ρ. Ρ. Τόλκιν: Ο άρχοντας του δευτερεύοντος κόσμου

Βιβλίο / Τζον Ρ. Ρ. Τόλκιν: Ο άρχοντας του δευτερεύοντος κόσμου

Κι αν η Μέση Γη εξυψώθηκε στη φαντασμαγορία που όλοι γνωρίζουμε μέσα απ’ τις ταινίες του Πίτερ Τζάκσον, δεν ξεχνάμε ποτέ εκείνη τη στιγμή της πρώτης βραδινής ανάγνωσης, των απρόσμενων αράδων που σχημάτισαν αμέσως ένα σύμπαν αυτονόητο.
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Βιβλίο / Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Η νέα, εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη έκδοση των «Σονέτων» από τους Αντίποδες, σε μετάφραση Ερρίκου Σοφρά, αναδεικνύει τη διαρκή ανάγκη του ποιητή για ελευθερία και καινοτομία, που φτάνει να καταργεί ακόμα και τις ποιητικές και κοινωνικές συμβάσεις.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Οι 10 συν 2 ξένοι τίτλοι της χρονιάς

Βιβλίο / 12 μεταφρασμένα βιβλία που ξεχώρισαν το 2024

Mια millennial συγραφέας και το μεταφεμινιστικό της μυθιστόρημα, η μεταφορά ενός κλασικού βιβλίου σε graphic novel, αυτοβιογραφίες, η επανασύνδεση της ανθρώπινης και της φυσικής ιστορίας σε 900 σελίδες: αυτοί είναι οι ξένοι τίτλοι που ξεχωρίσαμε τη χρονιά που πέρασε.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η ζωή και τα ήθη ενός λεσβιακού χωριού μέσα από το φαγητό

Βιβλίο / Η ζωή και τα ήθη ενός λεσβιακού χωριού μέσα από το φαγητό

Στον Μανταμάδο οι γυναίκες του Φυσιολατρικού–Ανθρωπιστικού Συλλόγου «Ηλιαχτίδα» δημιούργησαν ένα βιβλίο που συνδυάζει τη νοσταλγία της παράδοσης με τις γευστικές μνήμες της τοπικής κουζίνας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ