Το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ δεν είναι απλά ένα συμφωνικό κομμάτι, είναι ένα ρέκβιεμ- ένα είδος καθολικής μουσικής για τους νεκρούς. Αν και αρχικά γράφτηκε για θρησκευτική χρήση αργότερα διαδόθηκε και εκτελέστηκε έξω από την εκκλησία, όπως συνέβη και με την μουσική του Βέρντι.
Σκεφτείτε μερικές από τις πιο δραματικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου--από τον Βασιλιά των Λιονταριών μέχρι την Λάμψη. Εκτός του ότι είναι ταινίες που προκαλούν το συναίσθημα της λύπης και του τρόμου έχουν και κάτι άλλο κοινό: το «Dies irae».
Το «Dies irae» που από τα λατινικά μεταφράζεται σε «Μέρες Οργής» είναι ένας Γρηγοριανός ψαλμός του 13ου αιώνα που περιγράφει την ημέρα που οι Καθολικοί πιστεύουν ότι ο Θεός θα κρίνει τους ζωντανούς και τους νεκρούς και θα τους στείλει στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Ο ψαλμός αυτός τραγουδιόταν κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης τελετουργίας: στις κηδείες. Καθώς ο Καθολικισμός είχε διαπεράσει τον παγκόσμιο πολιτισμό, η μελωδία αυτής της ψαλμωδίας αναδιαμορφώθηκε σε συμφωνίες, όπου χρησιμοποιήθηκε για να μεταδώσει έναν θανάσιμο, απόκοσμο τόνο.
Πηγή: Vox
