Συννεφιασμένη μέρα στη Θεσσαλονίκη. Στη Σταυρούπολη, ένα χάος. Τριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, λαϊκή αγορά, ένα πλήθος ταλαιπωρημένο, σκυθρωπό, που πάει αναστενάζοντας. Όλη η συνοικία, ανασκαμένη, λασπωμένη, σαν παρατημένη στη μοίρα της.
Στην έκθεση της Ποπόβα. Δεν την ήξερα καλά. Ακουστά, περισσότερο για την γραφιστική της συμβολή, τις γραμματοσειρές, τα εξώφυλλα. Απόλαυση. Ειδικά τα σκηνικά θεάτρου, οραματικά, τολμηρά.
Ένας καφές δίπλα, στους Λαζαριστές, και βουρ στα σπίτια μας. Λυπήθηκα που έφυγα. Η εικόνα του νερού κάθε πρωί, ψυχαναλύει τζάμπα ολόκληρη την πόλη.
