Για την ώρα προσπαθούν να λύσουν το γρίφο που ονομάζεται «μονά-ζυγά» και που άρχισε να τους ταλαιπωρεί από την 20ή Ιουλίου και για δύο ολόκληρους μήνες, έως και τη λήξη των παραολυμπιακών. Το μέτρο δεν αφορά μόνο το κέντρο της πόλης αλλά ολόκληρο το Πεκίνο. Υπολογίζεται ότι με αυτόν τον τρόπο εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα θα μείνουν παρκαρισμένα και έτσι θα αποσυμπιεσθούν οι δρόμοι της πόλης, η οποία στις ώρες αιχμής μπορεί να παρομοιαστεί άνετα και με την κόλαση. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτής της πόλης θα θυμούνται αυτήν τη μέρα: Περίπου 1.000.000 Κινέζοι εργάτες εξορίζονται στην επαρχία για να «καθαρίσει» το πρόσωπο της πόλης, οι κατασκευές των κτιρίων σταματούν με την ελπίδα να μειωθεί η σκόνη και ο θόρυβος που προκαλούν τα εργοτάξια και η παραμικρή δραστηριότητα πρέπει να περνάει από δαίδαλους γραφειοκρατίας και κυβερνητικών αδειών.
Κατά τα άλλα, τα ολυμπιακά πανό έχουν δώσει χρώμα στην πόλη, οι ξένοι αρχίζουν να δίνουν ζωή στο Sanlitun, η πόλη είναι γεμάτη λουλούδια, ενώ οι αστικοί μύθοι λένε ότι τα σύννεφα θα βομβαρδιστούν με χημικά έτσι ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο βροχής στην τελετή έναρξης. Και παντού οι άνθρωποι της πόλης. Με αυτά τα «σκισμένα» χαμογελαστά μάτια, τα γεμάτα ευγένεια, αθωότητα, χωρίς ίχνος έπαρσης. Τα κορίτσια που μαθαίνουν αγγλικά με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, σε ένα διαμέρισμα μακριά από την ανέχεια των hutongs, αλλάζουν τα δύσκολα για τους Δυτικούς ονόματά τους και τα κάνουν σαν αυτά των σταρ του Χόλιγουντ: Shirley, Cynthia, Queenie, Sara, Vivien, Susan. Τα αγόρια ντροπαλά, δεν τολμούν να κοιτάξουν ποτέ τις ξένες όμορφες γυναίκες, κρατούν πάντα στον ώμο τους την τσάντα της κοπέλας τους και περπατούν χέρι-χέρι. Οι μεγάλες γυναίκες συγκεντρώνονται στα πάρκα και στα μεγάλα πεζοδρόμια και χορεύουν κάθε απόγευμα, όλες μαζί, σαν να προετοιμάζονται για μια καριέρα που δεν ήρθε ποτέ. Οι παππούδες κινούνται νωχελικά, παίζουν στους δρόμους κάτι που μοιάζει με τάβλι και κοιτούν με απορία την πόλη που αλλάζει: Τα ποδήλατα που μειώθηκαν, τα νέα κτίρια, τους ανθρώπους που δουλεύουν ασταμάτητα δώδεκα ώρες τη μέρα, επτά μέρες την εβδομάδα, στο βωμό της ανάπτυξης, της οικονομικής ευημερίας αλλά και του άγριου ανταγωνισμού.
Η πόλη αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Τεράστιες περιοχές Hutongs (γειτονιές με τα παραδοσιακά κινέζικα σπίτια) απαλλοτριώνονται και στη θέση τους δημιουργούνται ουρανοξύστες. Το παραδοσιακό στοιχείο πια εντοπίζεται κυρίως στις περιοχές του κέντρου δίπλα και πίσω από την Απαγορευμένη Πόλη. Πιο έξω, η πόλη δεν έχει συγκεκριμένη ταυτότητα. Θα μπορούσε να είναι η Σιγκαπούρη ή η Μπανκόγκ. Κι όμως, σε αυτή την πόλη, δίπλα στα κομμουνιστικά blogs και στα γκρίζα κυβερνητικά κτίρια, η νέα αρχιτεκτονική λάμπει. Κάποιος φωτισμένος εγκέφαλος ανέθεσε μερικά από τα πιο σημαντικά νέα κτίρια της πόλης σε διάσημους αρχιτέκτονες. Το νέο αεροδρόμιο του Πεκίνου που σχεδίασε ο Foster, το νέο κτίριο του CCTV του Koolhass, το νέο Εθνικό Θέατρο της πόλης σε σχήμα θόλου που έφτιαξε ο Andree αλλά και τα θεαματικά ολυμπιακά στάδια και τα νέα μεγάλα ξενοδοχεία και εμπορικά κτίρια τα οποία είναι αποτέλεσμα της εργασίας διάσημων διεθνώς αρχιτεκτόνων και της νέας γενιάς των Κινέζων αρχιτεκτόνων που ακολουθεί τα χνάρια του Pei φέρνουν το Πεκίνο ένα βήμα πιο κοντά στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου και μακριά από τον πρώην τριτοκοσμικό χαρακτήρα της.
Η πόλη αυτή θα είναι δύσκολη για τους ξένους που θα έρθουν για τους αγώνες, για όσους δηλαδή κατάφεραν να βγάλουν βίζα, αφού τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση, δυσκολεύοντας την έκδοση βίζας, στην ουσία θέλει να ελέγξει τον αριθμό των επισκεπτών, προφανώς με το σκεπτικό «όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα ελεγχόμενοι». Η έλλειψη επικοινωνίας είναι το πρώτο και το βασικό πρόβλημα. Σε blogs που είναι ενάντια στους αγώνες του Πεκίνου το εναλλακτικό σλόγκαν των αγώνων είναι «lost in translation» και όχι «one world one dream». Αν το πάρει κανείς σοβαρά, μπορεί και να γυρίσει πίσω από την πρώτη μέρα. Ο καλύτερος τρόπος είναι να το γυρίσεις στην πλάκα. Ξέχνα όλες σου τις γνώσεις στα αγγλικά ή τα γαλλικά και ανακάλυψε τη γλώσσα του σώματος. Είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης. Έτσι, τη στιγμή που διψασμένος θα ζητάς επειγόντως ένα μπουκάλι νερό και η φουγιουέν (γκαρσόνα) θα σε ρωτάει αν θέλεις «ίβια», μη φρικάρεις - γνέψε καταφατικά και σε λίγο θα καταλάβεις ότι στα κινεζοαγγλικά «ίβια» σημαίνει «Evian»!
SURVIVAL GUIDE
Μπέι Ζιν Αρ Λιν Λιν Μπάο
ΧΡΗΜΑ
1 ευρώ= 0 RMB
ΔΡΟΜΟΙ
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσεις να εξηγήσεις το «τσουναάρ» (που πας;) σε έναν Κινέζο οδηγό ταξί είναι να του έχεις γραμμένη σε ένα χαρτί τη διεύθυνση στα κινέζικα. Τα ταξί είναι πάμφθηνα και μπορείς να τα βρεις εύκολα. Το μετρό είναι βολικό, φτηνό και μόλις εγκαινίασε τις καινούργιες του γραμμές που φτάνουν μέχρι τα ολυμπιακά στάδια αλλά και μέχρι το αεροδρόμιο.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Όλες οι μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες έχουν ξενοδοχεία στο Πεκίνο. Το νέο Ritz Carlton(http://www.ritzcarlton.com) είναι μάλλον το καλύτερο, ενώ το Legendale(http://www.legendalehotel.com.cn) θυμίζει Παρίσι. Από τa δωμάτια του Grand Hotel Beijing(http://www.grandhotelbeijing.com) βλέπεις όλη την Απαγορευμένη Πόλη, ενώ η πισίνα του Grand Hyatt(http://www.beijing.grand.hyatt.com) είναι η μεγαλύτερη στην Ασία. Το Peninsula(http://beijing.peninsula.com) είναι αυτό που επιλέγουν οι ξένοι ηγέτες, ενώ το πιο ενδιαφέρον μικρό της πόλης είναι το Emperor Hotel στα σύνορα της Απαγορευμένης Πόλης και του πάρκου Μπέι Χάι (http://www.designhotels.com/hotels/asiapacific/china/beijing/theemperor).
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ
Ακόμα και αυτοί που δεν αγαπούν αυτή την πόλη παραδέχονται ότι είναι ένας γαστρονομικός παράδεισος, όχι μόνο για την κινέζικη κουζίνα αλλά γιατί έχει εξαιρετικά εστιατόρια σχεδόν από όλες τις εθνικές κουζίνες. Το Made in China (6510 9608) έχει την καλύτερη πάπια Πεκίνου και το μοναδικό γλυκόξινο mandarin fish. Στο My Humble House (8518 8811) σερβίρουν το καλύτερο ρύζι με θαλασσινά, ενώ στο Green T House (6552 8310) το φαγητό είναι δευτερεύον αφού η διακόσμηση κόβει την ανάσα. Στο Capm(6552 4945) η κουζίνα από τη Yunan Province είναι καυτερή, αλλά και ιδιαίτερα γευστική. Για Γιαπωνέζικο, το κορυφαίο της πόλης είναι το Hatsune (6581 3939), το οποίο σερβίρει συγκλονιστικό ωμό ψάρι και μοναδικά rolls. Το Νο 1 εστιατόριο της πόλης, μακράν. Το Purple Haze (6413 0899) είναι το καλύτερο ταϊλανδέζικο, ενώ το Alameda (6413 1939) είναι το αγαπημένο των ξένων αυτής της πόλης και σερβίρει δυτική κουζίνα.
BARS
Οι Κινέζοι διασκεδάζουν σε big clubs με guest DJs από Ευρώπη, Ιαπωνία και Αυστραλία, αλλά και σε καραόκε clubs τα οποία ονομάζονται KTV. Οι ξένοι εντυπωσιάζονται από το Lan(5109 6012) του Phillip Starc, το οποίο είναι μεγάλο σαν γήπεδο και διακοσμημένο με το γνωστό αμετροεπή -πλην όμως ωραίο- τρόπο του σχεδιαστή. Το Q Bar (6595 9239) έχει τα καλύτερα cocktails της πόλης και όλους τους δυτικούς μαζεμένους εκεί. Το πιο καλοκαιρινό πάντως σημείο της πόλης είναι το Yin Bar (6526 5566) στην ταράτσα του Emperor Hotel. Ξύλινο ντεκ και για ντεκόρ οι σκεπές των κτιρίων της Απαγορευμένης Πόλης. Το μοναδικό bar με θέα σε αυτή την πόλη - νομίζεις ότι είσαι στο Fresh της Σοφοκλέους. Το Centroστο ισόγειο του Kerry Centre Hotel είναι το πιο New York style bar της πόλης. Τέλος, το The World of Suzie Wong είναι το club για τις Kινέζες που ονειρεύονται Δυτικούς πρίγκιπες - πραγματική εμπειρία.
SIGHTSEEING
Tα αξιοθέατα της πόλης είναι πολλά και πολύ ενδιαφέροντα. Η πρώτη μέρα θα μπορούσε να ξεκινήσει από την Απαγορευμένη Πόλη, το μεγαλύτερο παλάτι του κόσμου, στο οποίο έμειναν 24 αυτοκράτορες, και να συνεχιστεί στο Temple of Heaven, το σύμβολο του Πεκίνου. Το Summer Palace είναι το ωραιότερο σημείο της πόλης και υπήρξε η θερινή κατοικία των αυτοκρατόρων. Φυσικά το Σινικό Τείχος, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, για την αίσθηση του υπεράνθρωπου αλλά και το Lama Temple και τοConfucius Templeγια την εσωτερικότητά τους. Η λίμνη Huhai και τα πάρκα πίσω από την Απαγορευμένη Πόλη αλλά και μια βόλτα με ποδήλατο μέσα στα hutongsείναι ο καλύτερος τρόπος να αισθανθείς τον αιώνιο αυτοκρατορικό χαρακτήρα του Πεκίνου.
CULTURE
Αν και το Πεκίνο δεν περιλαμβάνεται στον παγκόσμιο χάρτη του σύγχρονου πολιτισμού, εν τούτοις το 798 είναι ένα παγκόσμιο θαύμα για τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο (σαν το δικό μας Γκάζι, αλλά εκατό φορές μεγαλύτερο) έγινε ο μεγαλύτερος χώρος πολιτισμού της πόλης. Εκατοντάδες γκαλερί, όλη η σύγχρονη κινέζικη εικαστική σκηνή που θριαμβεύει παγκοσμίως αλλά και εστιατόρια, καφέ και οι πιο ωραίες φάτσες του Πεκίνου. Εδώ περπατάει το πιο σύγχρονο πρόσωπο της πόλης. Εδώ, όπου την έκθεση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (με Κουνέλλη, Σαμαρά, Χρύσα κ.ά.) είδαν πάνω 30.000 άνθρωποι μέσα σε ενάμιση μήνα. Το νέο Εθνικό Θέατρο της πόλης έχει τέσσερις σκηνές συνολικής χωρητικότητας 6.000 θεατών, ενώ στις 1 και 2 Αυγούστου η Μήδεια του Παπαιωάννου θα περάσει από εκεί, στο πλαίσιο του πολιτιστικού έτους της Ελλάδας στην Κίνα. Στο Capital, το μεγάλο μουσείο της πόλης, το οποίο στους 5 ορόφους του καταγράφει την μακραίωνη ιστορία της Κίνας, θα παρουσιαστεί από 31 Ιουλίου η αρχαιολογική έκθεση «Αγών» του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας.
SHOPPING
Τα παζάρια είναι το βασικό που πρέπει να έχει κανείς υπόψη του πριν βγει στις αγορές του Πεκίνου. Στις αγορές όπου οι αντιγραφές όλων των μεγάλων σχεδιαστών έχουν την τιμητική τους. Silk Market, Pearl Market, Yashow Market τα βασίλεια της κόπιας, τα οποία πρέπει κανείς να επισκεφτεί τουλάχιστον μια φορά, έστω για την εμπειρία. Από την άλλη, το Πεκίνο έχει δεκάδες τεράστια malls με όλες τις μεγάλες μάρκες του πλανήτη. Εδώ ψωνίζει η νέα τάξη πλουσίων της Κίνας και μόνο, αφού οι τιμές είναι μισή φορά πάνω από την Ευρώπη λόγω των δασμών.
σχόλια