Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη»

Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη» Facebook Twitter
Ο κατάλογος μικρός, αλλά εύστοχος, προσφέρει επιλογές και γι' αυτούς που αγαπούν το κρέας αλλά και γι' αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν το τσίπουρό τους με θαλασσινά ή με διάφορους άλλους κλασικούς μεζέδες
0

Είναι όμορφα τα μπακάλικα. Έχουν χρώμα και άρωμα. Φορτωμένα με δεκάδες προϊόντα, σε προκαλούν να δοκιμάσεις νέες γεύσεις, να γνωρίσεις την παράδοση και τα αγαθά κάθε τόπου, να πειραματιστείς με νέες συνταγές ή να αφεθείς στην απλή απόλαυση ενός μεζέ που θέλει μοναξιά για να τον καταλάβεις και μπορείς να τον εξερευνήσεις μόνο όταν αφοσιωθείς αποκλειστικά σ' εκείνον.

Το ίδιο μου αρέσουν και τα μαγαζιά που συνδυάζουν την πώληση διαφόρων αγαθών με το σερβίρισμά τους ή τα μαγαζιά που μοιάζουν με παλιά μπακάλικα και, όταν κάθεσαι στο τραπέζι τους, μεταφέρεσαι νοητά στην παλιά Αθήνα.


Ο Ακροβάτης είναι ένα απ' αυτά. Σε ένα κτίριο του 1890, απ' αυτά με τις θεόρατες πόρτες και τα παράθυρα, σου δίνει την εντύπωση ότι πίσω από τον πάγκο του υπάρχει κάποιος που κόβει τυριά, τυλίγει ρέγγες στη λαδόκολλα και γεμίζει χάρτινα χωνάκια με ελιές. Σε αυτό το μαγαζί έχουν πει ότι έχει γυριστεί ο Μπακαλόγατος και συγκεκριμένα οι σκηνές από το μπακάλικο, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, καθόλου δεν με απασχόλησε αυτό.

Με το που πέρασα την πόρτα του μια μέρα με τσουχτερό κρύο και τρελό φόρτο εργασίας, με κέρδισε με την επιβλητική του ατμόσφαιρα, τη φωτεινότητά του και τη χαλαρότητα που ένιωσα στο περιβάλλον. Δεν ήταν ώρα αιχμής κι έτσι είχα την ευκαιρία να απολαύσω τον χώρο. Όλα όμορφα τακτοποιημένα και καθόλου επιτηδευμένα.

Κεντρικό στοιχείο του μαγαζιού ένα παλιό ψυγείο που σε μεταφέρει κατευθείαν σε παλιές εποχές. Καρέκλες και τραπέζια παλιού, αθηναϊκού καφενείου, λίγα διακοσμητικά διαλεγμένα με αγάπη, άνεση και ελευθερία. Μερικές παρέες τριγύρω έδειχναν να έχουν οικειότητα με το μέρος. Ένα ζευγάρι τουρίστες απολάμβανε τους μεζέδες και φαινόταν εξαιρετικά ικανοποιημένο. Τα παιδιά του μαγαζιού γέλαγαν, μίλαγαν με τους πελάτες και εξυπηρετούσαν με σβελτάδα τους πάντες.

Είναι εύκολο να τρως κάθε μέρα σωστά και λαχταριστά, αρκεί να βρεις το μέρος που τα έχει όλα.

Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη» Facebook Twitter
Καρέκλες και τραπέζια παλιού, αθηναϊκού καφενείου, λίγα διακοσμητικά διαλεγμένα με αγάπη, άνεση και ελευθερία.

Δύο άτομα ήμασταν, μικρή στάση υποτίθεται ότι κάναμε, αρκεστήκαμε να παραγγείλουμε τη σαλάτα που έχει το ίδιο όνομα με το μαγαζί και περιλαμβάνει ολόφρεσκα λαχανικά και αποξηραμένα φρούτα, μια φέτα σε φύλλο κρούστας, που θα ορκιζόμουν ότι είναι το ίδιο μ' αυτό που η μητέρα μου μού έφτιαχνε τα αγαπημένα μου τυροπιτάκια μικρή, και κεφτεδάκια γιαουρτλού με πίτες και πατάτες τηγανητές. Όλα σερβιρισμένα με προσοχή και πεντανόστιμα. Σίγουρα εμπνευσμένα από κάποιο ανήσυχο πνεύμα που αγαπάει τις καθαρές, απλές γεύσεις, αλλά θέλει να προσθέτει και μια έξτρα λεπτομέρεια για να κάνει το πιάτο περισσότερο ενδιαφέρον και μοναδικό.

Ο κατάλογος μικρός, αλλά εύστοχος, προσφέρει επιλογές και γι' αυτούς που αγαπούν το κρέας αλλά και γι' αυτούς που θέλουν να απολαμβάνουν το τσίπουρό τους με θαλασσινά ή με διάφορους άλλους κλασικούς μεζέδες, όπως η φάβα, η καπνιστή μελιτζανοσαλάτα και οι κολοκυθοκεφτέδες. Υπάρχει, ακόμα, πιάτο ημέρας αλλά και γλυκά. Όπως υπάρχει και το ξεχωριστό ρακόμελο που φτιάχνει το μαγαζί και είναι ό,τι πρέπει για να ζεσταθείς τον χειμώνα.


Φεύγοντας, ήξερα ότι θα επέστρεφα στον Ακροβάτη. Όπως και έγινε ένα Σάββατο, που είχε και ζωντανή μουσική ‒ και ήταν το ίδιο όμορφα. Ζωντανή μουσική έχει και τις Κυριακές το μεσημέρι. Ό,τι πρέπει, αν θέλεις κάτι και να σε χορτάσει και να σε διασκεδάσει.

Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη» Facebook Twitter
Στην Κάπαρη, μεγάλη πρωταγωνίστρια είναι η Νατάσσα Περγαντή.


Μετά τον Ακροβάτη και νιώθοντας ακόμα τη νοσταλγία μιας άλλης εποχής που μου άφησε το μαγαζί, κατευθύνθηκα στο δικό μου μπακάλικο, στο μαγαζί που ανακάλυψα όταν ήρθα να μείνω στα Εξάρχεια και έγινε η αφορμή για πολλά μαγειρέματά μου με αγνά υλικά και προϊόντα από μικρούς παραγωγούς και όχι μόνο. Μιλάω για την Κάπαρη, που βρίσκεται στην οδό Ασκληπιού, που με πείσμα επιλέγει μόνο προϊόντα που έχει δοκιμάσει και χιλιοτεστάρει.

Στην Κάπαρη, μεγάλη πρωταγωνίστρια είναι η Νατάσσα Περγαντή. Αυτή γνώρισα πρώτη κι αυτό γιατί είναι πάντα πρόθυμη να σου μιλήσει για τα προϊόντα της, να σου πει την ιστορία των παραγωγών με τους οποίους συνεργάζεται και να σου δώσει tips για το σωστό μαγείρεμα ή ακόμα και συνταγές. Έτσι, βρέθηκα να μαγειρεύω άνετα το χέλι, το σκουμπρί ή την πέστροφα με διάφορους τρόπους, να κάνω εξαιρετική χειμωνιάτικη οσπριάδα, να βγάζω ψαγμένους μεζέδες στα τραπέζια μου και να έχω διαφορετικές μουστάρδες για κάθε πιάτο, γιατί καμιά μουστάρδα δεν είναι ίδια και όλες έχουν έναν σοβαρό λόγο ύπαρξης.

Στην Κάπαρη, επίσης, έχω βρει τα πιο νόστιμα τυριά. Αγαπημένη μου θα είναι πάντα η κατσικίσια, κρητική γραβιέρα που τρώω ακόμα και σκέτη ή με κάποιο παξιμάδι, αν έχω «μαύρη» πείνα ή θέλω κάτι να με παρηγορήσει άμεσα και αποτελεσματικά. Βέβαια, θα ήταν λάθος να παραλείψω την ξινομυζήθρα ή την παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης, τη μανούρα Σίφνου, τη φέτα Καλαβρύτων ή το κατσικίσιο τυρί Βόλου.

Όπως θα ήταν μεγάλο ατόπημα να μη μιλήσω για τον Δημήτρη που βρίσκεται πίσω από το ψυγείο, έτοιμος να με εξυπηρετήσει, να μου κόψει τις πιο λεπτές φέτες αλλαντικών αλλά και να μου πει κανένα αστείο, όταν με βλέπει συννεφιασμένη. Ξέρεις πόσο εύκολα ξεχνάς τα προβλήματά σου με λίγη πορκέτα, μερικές φέτες προσούτο Parma και μια γερή δόση λούντζας Κύπρου; Δοκίμασέ το και θα δεις.

Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη» Facebook Twitter
Ελληνικά όσπρια απευθείας από παραγωγούς.

Στα ράφια της Κάπαρης θα βρεις, επίσης, ζυμαρικά και τραχανάδες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, πάστα φλόρα από τη Σάμο, αυθεντικά παξιμάδια Κυθήρων, χειροποίητες πίτες από τη Λάρισα, γλυκά κουταλιού και μαρμελάδες χωρίς ζάχαρη, βουτήματα και κριτσίνια χαρουπιού, αγνό μέλι, μουσταλευριά χωρίς ζάχαρη, ελληνικά όσπρια απευθείας από παραγωγούς, ευκολόβραστα και πολύ νόστιμα, και πολλά άλλα προϊόντα που θα σε γεμίσουν νοστιμιά και υγεία.

Τώρα, μάλιστα, που πλησιάζει η Καθαρή Δευτέρα, ο χαλβάς από τα Τρίκαλα που θα βρεις στην Κάπαρη δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Με αμύγδαλα, κακάο, σοκολάτα, χαρουπόμελο αλλά και χωρίς ζάχαρη, με στέβια, λιώνει στο στόμα σου και σε γεμίζει ευτυχία.

Από την Κάπαρη προμηθεύομαι ακόμα τα καλύτερα ντολμαδάκια γιαλαντζί της πόλης όπως και άλλα φρεσκομαγειρεμένα φαγητά και ορεκτικά, όπως χούμους και μελιτζανοσαλάτα, σαλάτα με κινόα ή καβουροσαλάτα. Όπως καταλαβαίνεις, η Κάπαρη έχει σώσει το καθημερινό μου τραπέζι.

Όταν, πάλι, δεν είμαι μόνη και θέλω να κάνω μια συγκέντρωση με φίλους και δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω, τηλεφωνώ στη Νατάσσα και της ζητώ να μου φτιάξει μερικά πλατό με τυριά και αλλαντικά, όπως ξέρει να τα φτιάχνει, στολισμένα με τις καλύτερες ελιές της πόλης, την πιο τραγανή και μυρωδάτη κάπαρη με τα καπαρόφυλλά της, αποξηραμένα φρούτα αλλά και κριτσίνια σε διάφορες γεύσεις. Κάνε μια βόλτα από κει και θα δεις.

Είναι εύκολο να τρως κάθε μέρα σωστά και λαχταριστά, αρκεί να βρεις το μέρος που τα έχει όλα. Τέτοιο πράγμα είναι η Κάπαρη της γειτονιάς μου.

Επιστροφή στα κλασικά μπακάλικα: Στον «Ακροβάτη» και την «Κάπαρη» Facebook Twitter
Στην Κάπαρη έχω βρει τα πιο νόστιμα τυριά.

Ακροβάτης, Μαιζώνος & Ψαρρών 26, Μεταξουργείο, 2105230750, FΒ: Akrovatis

Η Κάπαρη, Ασκληπιού 22, Αθήνα, 211 0104240, FΒ: Η ΚΑΠΑΡΗ, Instagram: kapari_deli

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT