H.O.P.E.

H.O.P.E. Facebook Twitter
Φωτό: Σπύρος Σταβέρης
0

Είμαι ένα παιδί που μεγάλωσε απότομα. Έτσι νιώθω και έτσι βλέπω τον κόσμο.

Ξεκίνησα να κάνω τέχνη κάπως περιθωριακά. Τον καιρό που σπούδαζα Νομική στην Αθήνα έβγαζα φωτογραφίες και τις κολλούσα τα βράδια στους τοίχους της πόλης. Η εικόνα με τον τύπο που μοιάζει με τον Χριστό είναι ο Efrim από τους Silver Mt. Zion. Όταν τον συνάντησα, ήξερα καλά ότι δεν φωτογραφιζόταν ποτέ. Ήμουν αρκετά θρασύς. Του έδωσα ένα χαρτόνι που έγραφε ΗΟΡΕ και του ζήτησα να τον βγάλω με αυτό μια φωτογραφία. Μου είπε αμέσως ναι. Όταν τελειώσαμε ήμουν έτοιμος να του πω ότι μοιάζει πολύ με τον Χριστό, αλλά ένα μέλος της μπάντας του με σταμάτησε. Μου είπε ότι θα θύμωνε πάρα πολύ αν το άκουγε, γιατί είναι Εβραίος. Γύρισα σπίτι μου και ζωγράφισα ένα φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι του. Αυτό ακριβώς είναι που με τραβάει στην τέχνη: το ότι δεν χρειάζεσαι να δώσεις εξηγήσεις σε κανέναν για το πώς βλέπεις τον κόσμο γύρω σου.

Στην τέχνη μού αρέσουν τα πράγματα που σου δημιουργούν μια κρίση σε σχέση με όσα πίστευες ως τώρα. Τα έργα που παρουσιάζουν παράξενους ανθρώπους με όμορφο και γοητευτικό τρόπο και τα έργα που σε κάνουν να ξεροκαταπιείς. Είδα τις προάλλες το έργο Καβαλάρηδες στη θάλασσα στο Θέατρο Σφενδόνη και τη στιγμή που μια από τις πρωταγωνίστριες ούρλιαξε ένιωσα ότι βγήκε ένα τέρας και από το δικό μου στόμα.

Ο αγαπημένος μου δίσκος είναι το «Dok» των OVAL. Νομίζω με έχει επηρεάσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο που έχω ακούσει ή έχω δει.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα μου συνέβησαν τον χρόνο που πέρασε ήταν το ότι με κάλεσε ο καλλιτέχνης Δημοσθένης Αγραφιώτης να κάνω μια ζωντανή performance με τίτλο «Ένα λεξιλόγιο για την παρηγοριά της σάρκας» στα εγκαίνια του Athens Photo Festival. Εκεί κάρφωνα κομμάτια ωμού κρέατος στον τοίχο, ενώ στα ηχεία ακούγονταν παραμορφωμένοι ήχοι από σφυρί. Στο κεφάλι φορούσα μια μάσκα-έργο της Εtten, που μου επέτρεπε να βλέπω μόνο σκιές γύρω μου. Σχημάτισα με κρέας στον τοίχο την φράση «NO GOOD». Ο κόσμος πραγματικά νόμιζε ότι είχα τελειώσει, αλλά επέστρεψα και ξεκόλλησα με τα νύχια μου το κρέας από το ένα γράμμα, αφήνοντας στο τέλος τη λέξη «NO GOD». Μετά την performance ένας παπάς μου έστειλε ένα παράξενο σχόλιο: μου έλεγε ότι ήταν το καλύτερο πράγμα που είχε δει, γιατί κατ' αυτόν ερμήνευα το «όπου κυριαρχεί η σάρκα δεν υπάρχει Θεός».

Η μεγαλύτερη απειλή που βλέπω να υπάρχει είναι η απομόνωση. Η τεχνολογία υποκαθιστά την επικοινωνία. Φωτογραφίζουμε ή βιντεοσκοπούμε τον εαυτό μας στην πιο εξιδανικευμένη του μορφή και τoν ανεβάζουμε στα διάφορα μπλογκ. Το ίντερνετ λειτουργεί τελικά ως ανακοίνωση της μοναξιάς μας.

Αυτό που με ενδιαφέρει να εξερευνήσω μέσω αυτών που φτιάχνω είναι ο λόγος που υπάρχει αυτή η εχθρότητα ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα μας. Το σώμα μας μισεί το μυαλό μας και το μυαλό μας κάνει ό,τι μπορεί για να καταστρέψει το σώμα μας. Μου φαίνεται παράξενο, γιατί ενώ αποτελούμαστε από ένα ενιαίο σύστημα, το μυαλό μας είναι ανίκανο να ελέγξει το σώμα μας.

Η τέχνη είναι το γέμισμα του κενού. Μερικές φορές για να γεμίσει αυτό το κενό κουράζεσαι πολύ. Αλλά οι ωραιότερες εμπειρίες που έχω ζήσει δεν είναι εκεί έξω, αλλά μέσα στο σπίτι μου, γεμίζοντάς το.

Η επιτυχία είναι συνδεδεμένη στο μυαλό μου με την αλήθεια. Όσο πιο αληθινός είσαι, τόσο περισσότερο ο κόσμος μπορεί να συνδεθεί με το έργο σου, οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι αυτό. Επειδή όλα επιτρέπονται σήμερα, το έργο τέχνης για μένα είναι το «άγνωστο». Ό,τι, δηλαδή, δεν εξηγείται με δυο λόγια. Δεν είναι σλόγκαν η τέχνη.

Δεν είναι ανάγκη να κάνεις το ίδιο πράγμα με τον άλλο για να σε καταλάβει. Λόγου χάριν, ένας μουσικός από τη Χιλή, ο élansson, μου έστειλε ένα μήνυμα στο MySpace και μου είπε ότι του αρέσουν τα σχέδιά μου και θα ήθελε να κάνω φωνητικά σε ένα του τραγούδι. Δεν είχα καταλάβει γιατί μου ζήτησε κάτι τέτοιο, αφού λειτουργούσα μόνο σαν εικαστικός. Ηχογράφησα λοιπόν τα φωνητικά με το μικρόφωνο της κάμεράς μου και του τα έστειλα. Μετά πωρωθήκαμε τόσο πολύ και οι δύο με το αποτέλεσμα, που φτιάξαμε το δικό μας σχήμα μέσω ίντερνετ, τους «A glepner for fenrir». Ευτυχώς για το συγκρότημα, ο υπολογιστής του δεν έπαθε τίποτα με τον σεισμό στη Χιλή. Έπεσε, αλλά προσγειώθηκε πάνω στα βιβλία του.

Μου αρέσει να περπατάω τα βράδια στους δρόμους της Αθήνας. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά τα βράδια νιώθεις ότι η πόλη είναι περισσότερο δική σου.

Είμαι υπέρ του να διασκεδάζεις με αυτοσχέδιο τρόπο. Από το να πίνεις την μπίρα σου καθισμένος στο πεζοδρόμιο στο Ψυρρή, μέχρι το να χοροπηδάς πάνω στα αμάξια. Ποτέ δεν έχαψα το παραμύθι της κατασκευασμένης διασκέδασης.

Ένα παιδί δεν έχει πολλές επιλογές σε σχέση με το πώς θα μεγαλώσει και πού θα βρεθεί. Από τα λίγα πράγματα που ελέγχει είναι το αν θα φάει ή όχι. Αυτή είναι η δύναμή του. Η σιωπηλή εικόνα του παιδιού που διαλέγει να πάει στο δωμάτιό του νηστικό, οι ώρες που περνάει πάνω στην καρέκλα του σκεπτόμενο όλον τον κόσμο κλεισμένο στο δωμάτιό του είναι ένας υπεραπλουστευμένος τρόπος να εξηγήσω την ψυχολογία μου και την έντασή μου την ώρα που δημιουργώ.

Ασχέτως αν μπορώ να προσδιορίσω την έννοιά του, το παράξενο με τον έρωτα είναι ότι η έλλειψή του σε κάνει δυστυχισμένο.

Μου αρέσει που σε μεγάλο βαθμό έχω κρατήσει μια ανωνυμία. Το να διατηρείς κάποια ανωνυμία είναι συνώνυμο του να φοράς μάσκα. Σου δίνει μια παράξενη αίσθηση του κινδύνου. Θα έλεγα ότι δημιουργός και έργο είναι κάτι σαν τη σχέση του κυνηγού με το θήραμα. Όταν ο κυνηγός σκοτώνει το θήραμά του, κόβει και τρώει ένα κομμάτι από την καρδιά του, για να δείξει ότι το σέβεται. Με αυτό τον τρόπο ο κυνηγός χρησιμοποιεί το θήραμά του για να έρθει σε επαφή με τον ίδιο του τον εαυτό. Το κομμάτι του εαυτού του, δηλαδή, που του είναι άγνωστο. Οπότε, στην ουσία δαγκώνει και τρώει κομμάτι της ίδιας του της καρδιάς. Αυτό είναι και το έργο του. Αλλά ο κυνηγός μπορεί να είναι κυνηγός μόνο όταν φοράει τη μάσκα.

Τι με έχει διδάξει η ζωή; Να μην κατουράω κόντρα στον άνεμο!

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ