Ήμουν ερωτευμένος με την ιδέα του σουίνγκ εδώ και μήνες, αλλά η Κατερίνα από τους Tango with Lions ενημερώθηκε μόλις την προηγούμενη μέρα. Ας είμαστε ειλικρινείς, μία μπάντα που λέγεται Tango with Lions οδηγεί τον ειρμό της σκέψης αναπόφευκτα στον χορό. Και επειδή μαθήματα τάνγκο δεν επιθυμώ να παρακολουθήσω (δεν έχω, άλλωστε, το κατάλληλο outfit γι' αυτό), δεν μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μέρος για να μιλήσουμε για μουσική από έναν χώρο, όπου οι εναλλαγές του playlist ξεκινούν από Φρανκ Σινάτρα και Έλβις Πρίσλεϊ και καταλήγουν σε Τζάνγκο Ράινχαρντ και Τσάρλι Πάρκερ με αμέτρητες άλλες, εξίσου ρετρό και ενδιαφέρουσες μελωδίες ενδιαμέσως. Τι κι αν το σουίνγκ ουδεμία ομοιότητα έχει με την ατμοσφαιρική φολκ των Tango with Lions! Το groovy σάουντρακ είναι ικανό να βάλει dancing shoes σε όλους και να εμπνεύσει μουσικές φλυαρίες. Οι Tango with Lions κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους «Verba Time» το περασμένο καλοκαίρι. Η μουσική κολεκτίβα της Κατερίνας εμπνέεται από τη γυναικεία τραγουδοποιία τύπου Cat Power, PJ Harvey, Kristin Hersh, Joni Mitchell, αλλά είναι η στόφα της frontwoman που δίνει τη δυναμική αίσθηση που καταφέρνουν να προκαλέσουν μόνο iconic rock 'n' roll περσόνες όπως η Kim Gordon. Οι ενορχηστρώσεις του δίσκου είναι πολυεπιπέδες και σε κάθε τραγούδι λειτουργούν ως γεννήτριες συναισθημάτων. Από τις στοιχειωμένες μπασογραμμές του «On the floor» μέχρι τη μελωδία-τσιχλόφουσκα του «Right from the start», η δύναμη του άλμπουμ δεν είναι η καινοτομία, αλλά η μουσική ψυχή του. Μελαγχολική φολκ, κιθαριστική ίντι ποπ που ξεπερνά τον ύφαλο της εντεχνίλας, αλλά μαγεύει ακόμα και τον πλέον κολλημένο φαν του Σωκράτη Μάλαμα, το «Verba Time» δεν είναι μόνο λόγια, αλλά γεμάτο ουσία.
Και αφού συστήσαμε την Κατερίνα και τις περγαμηνές της ως Tango with Lions, ήρθε η ώρα του σουίνγκ. Με μαλλιά σαν λιονταριού (η υγρασία δεν είναι σύμμαχος καμίας κόμης) και απίστευτη όρεξη προσπαθεί -με όχι και μεγάλη επιτυχία- να κάνει το απλό rocky step και την υπόλοιπη χορογραφία που παραδίδουν οι Swing Cats. Εγώ είμαι ακόμα πιο ατάλαντος, αλλά, απ' την άλλη, ποτέ δεν πήρα τον χορό στα σοβαρά. Η προσοχή και των δύο αποσπάται από τα βήματα που δείχνει με μαεστρία η καθηγήτρια, εξαιτίας του μουσικού debate που έχουμε ξεκινήσει. Το θέμα δεν είναι άλλο από το αγαπημένο small talk κάθε μουσικόφιλου: το «Suburbs» των Arcade Fire είναι ο δίσκος της χρονιάς; Η Κατερίνα μιλάει με ανυπέρβλητο ενθουσιασμό για το τελευταίο δισκογραφικό πόνημα της μπάντας από τον Καναδά: «Το "Ready to start" μου τρυπάει το μυαλό και το ακούω στο repeat, το "Suburban War" είναι ένα παιχνίδι παρελθόντος και παρόντος, με στίχους επίκαιρους, που αγγίζουν τους δικούς μου προβληματισμούς και ταυτίζομαι, το "Sprawl II" είναι ένα ξεχωριστό μουσικό συναίσθημα». Παρότι συμφωνώ μαζί της, κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και διερωτώμαι για την εμπορική επιτυχία του δίσκου ως μία ένδειξη για stadium rock φιλοδοξία του Καναδού mastermind της μπάντας, Win Butler. «Ούτε καν», προλαβαίνω και μαζεύω την ανοησία που είπα, υποχωρώντας στη μουσική τελειότητα του άλμπουμ των Arcade Fire. Και κάπου εκεί η δασκάλα μάς επαναφέρει στην τάξη, απλά για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε μάθει σχεδόν κανένα βήμα..
σχόλια