Ακουγα γι’ άλλη μια φορά το «Ekstasis» και δυσκολευόμουν φοβερά να βρω ερωτήσεις γι’ αυτήν τη συνέντευξη.Σκεφτόμουν ότι οι λέξεις μάς απογοητεύουν μερικές φορές και ότι μπορείς απλώς να πάρεις τις απαντήσεις σου κατευθείαν από τον ήχο. Αυτή η συνέντευξη είναι μια παρέκκλιση από τη συγκεκριμένη λογική, αλλά πρέπει να ρωτήσω: πώς προχωράμε, όταν το «ανείπωτο» φαντάζει το ιδανικό μέρος;
Νομίζω ότι γράφω κατευθυνόμενη από ένα μυστήριο. Αν ήξερα τι έκανα όλη την ώρα, δεν πιστεύω ότι θα δημιουργούσα κάτι ιδιαίτερο. Νομίζω ότι η τέχνη χρειάζεται μυστήριο.
Όταν πρωτoάκουσα το «Marienbad», ένιωσα ότι ένα κομμάτι μουσικής μεταμορφώθηκε σταδιακά στ’ αυτιά μου, χωρίς να επιστρέψει σ’ ένα συγκεκριμένο μέρος με όρους ενορχήστρωσης ή μουσικής παραγωγής. Κάτι, π.χ., σαν το χαλί στο βιβλίο του Clive Barker Weaveworld. Και ο συνθέτης και ο ακροατής επεξεργάζονται κάθε τραγούδι με κριτήριο τη διαίσθηση. Πώς διατηρείς μια νοητική βάση όταν συνθέτεις;
Σαν να έχω ένα κέντρο αναφοράς δηλαδή; Ίσως στο «Marienbad» να μην υπάρχει ένα τέτοιο κέντρο - θα έλεγα ότι είναι διαιρεμένο σε δύο μέρη. Είναι ένα είδος τραγουδιού σαν χείμαρρος συνειδητοποίησης που κυλά από το ένα μέρος στο άλλο και δεν αισθάνεται την ανάγκη να γυρίσει. Αλλά νομίζω ότι κυλά όμορφα.
Πού βρίσκεις τον εαυτό σου μουσικά την ώρα που προετοιμάζεις το τρίτο σου άλμπουμ, «Gigi»; Μπορείς να μας πεις καμιά αρχική σκηνή από εκεί ή κάποια βασικά χαρακτηριστικά της φύσης του;
Δεν έχω ένα τρίτο άλμπουμ που να ονομάζεται «Gigi». Αυτό είναι κάτι που είπα χρόνια πριν, αλλά έχω αλλάξει πολλές ιδέες. Στον επόμενό μου δίσκο θα συμμετέχουν και άλλοι καλλιτέχνες, αλλά δεν μπορώ να πω πολλά, εκτός του ότι έχω συνθέσει τα περισσότερα τραγούδια, απλώς δεν τα έχω ηχογραφήσει ακόμα.
Μια από τις συνεργασίες σου είναι με τη Linda Perhacs.Τι κρατάς από αυτή;
Νομίζω ότι πραγματικά υπάρχει μια σύνδεση. Η Linda βρίσκεται σε επαφή με κάτι βαθύτερο στη μουσική. Επιτρέπει στο μυστήριο να εκφραστεί. Αυτό νομίζω ότι είναι το σημείο επαφής μας.
Οι τίτλοι και των δυο σου δίσκων («Tragedy», «Ekstasis») παραπέμπουν στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πηγή έμπνευσης από τη συγκεκριμένη εποχή;
Είναι όντως μια περίεργη σύμπτωση ότι οι δίσκοι «Tragedy» και «Ekstasis» έκαναν ευθεία αναφορά σε αρχαιοελληνικές ιδέες. Για να πω την αλήθεια, δεν το συνειδητοποίησα αυτό παρά μόνο όταν τελείωσα και τους δύο.
Τι επαναλαμβάνει η Julia Holter στον εαυτό της για να συνεχίζει ακάθεκτη;
Α, δεν ξέρω, πάντα ακούω τις φωνές και τις ακουλουθώ.
σχόλια