O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του

O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του Facebook Twitter
Ο λόγος που είμαι χαρούμενος άνθρωπος είναι γιατί όντως μου αρέσει αυτό που κάνω. Μου αρέσει να ζωγραφίζω χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο πέρα απ' το να ζωγραφίσω. Φωτο: Νίκος Φρατζέσκος
0

Ο Σωτήρης Φωκέας ή κατά κόσμον Soteur, ανήκει στους καλλιτέχνες και street artists που δουλεύουν χωρίς περιορισμούς, μακριά από αχρείαστες σοβαροφάνειες, με πολύ χιούμορ και όρεξη. Αυτό φαίνεται σε κάθε του έργο – από τα έντονα χρώματα και το abstract στοιχείο σε τοίχους εκθέσεων και δρόμων, μέχρι τα internet memes και τα «κομμάτια» που βάφει σε σελοφάν στην ταράτσα του, αυτή την περίοδο.

Το χιούμορ του Σωτήρη είναι διάχυτο σε κάθε κουβέντα που θα ανταλλάξει και αποτελεί βασικό μέσο της δουλειάς του, ανάμεσα σε σπρέι, ακρυλικά και μαρκαδόρους. Στο insta-bio του υποστηρίζει πως θα προτιμούσε να είναι μοντέλο του Instagram και δεν παύει να αυτοσαρκάζεται. Το καλοκαίρι του 2019 πραγματοποίησε δύο ατομικές εκθέσεις μέσα σε έναν μήνα, στον Χώρο Τέχνης «Ισόγειο» στην Κηφισιά. Με τίτλους «HOME IS WHERE MY MARKERS ARE» και «WHY HAVE A SOLO SHOW WHEN YOU CAN HAVE TWO?», σκοπός ήταν να αναδείξει τις δύο πτυχές της δουλειάς του, ως εικαστικού, με ζωγραφική και εγκαταστάσεις, και ως Soteur, με γιγάντιες τοιχογραφίες, ζωγραφισμένα αυτοκίνητα, πολύ περισσότερη μουσική, φαγητά που απέκτησε ως «influencer», όπως αναφέρει αστειευόμενος ο ίδιος, και ένα μεγάλο πάρτι, ως ένα καλλιτεχνικό statement.

Η ζωή όλων θα αλλάξει και θέλω να πιστεύω πως κάπου μέσα σε όλο αυτό θα βρεθεί ο τρόπος να αλλάξει προς το καλύτερο. Η τέχνη ευτυχώς ή δυστυχώς είναι τέτοια «κατσαρίδα» που δεν καταλαβαίνει από αυτά. Το μόνο που φοβάμαι είναι όλες αυτές τις εκθέσεις με τίτλο «Η τέχνη στην εποχή της καραντίνας» που βλέπω να έρχονται.

Τον τελευταίο καιρό και όσο βρισκόμαστε σε υποχρεωτικό εγκλεισμό, ο Σωτήρης –εκτός του να ζητά από τους followers του να του στέλνουν διάφορες φράσεις κι εκείνος να τους ζωγραφίζει το προσωπικό τους «έργο»– δημιουργεί και πειραματίζεται βάφοντας σε σελοφάν, στην ταράτσα του σπιτιού του, δίνοντας μία διαφορετική έννοια στον όρο street art.

Σε μία δύσκολη περίοδο για όλους, όσοι ασχολούνται με τις τέχνες αντιμετωπίζουν ένα επιπλέον βάρος το οποίο μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο, δημιουργικό και οικονομικό. Κατά τη διάρκεια μίας εποχής που κυριαρχεί έντονα το συναίσθημα της αβεβαιότητας, άνθρωποι σαν τον Σωτήρη Φωκέα βρίσκουν νέα αισιοδοξία, δημιουργούν, ελπίζουν και το μοιράζονται.

O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του Facebook Twitter
To να ζωγραφίζεις σε σελοφάν είναι ο ορισμός της «εφήμερης τέχνης» – χαρακτηρισμός που δινόταν πάντα και στη street art.

 

— Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον κόσμο της τέχνης; Γνώριζες από πάντα τι ήταν αυτό με το οποίο ήθελες να ασχοληθείς;

Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό! Δεν είχα ιδέα τι είναι η τέχνη, αλλά οι καλλιτέχνες μου φαινόντουσαν τα πιο κουλ και μυστήρια πλάσματα όταν ήμουν παιδί (δεν είναι) και το να γίνω καλλιτέχνης το ένιωθα ως το λιγότερο βαρετό σενάριο για «όταν μεγαλώσω» (είναι όντως το λιγότερο βαρετό). Όσο κι αν αστειεύομαι, το να γίνω καλλιτέχνης ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου και μπράβο μου, δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Νομίζω πως αυτό που πραγματικά με γοήτευε πάντα ήταν η ιδέα της ελευθερίας που συνοδεύει τη τέχνη και τους καλλιτέχνες.

— Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την street art; Θυμάσαι το πρώτο σου έργο;

Θυμάμαι ακόμα σαν σήμερα να είμαι μικρός και τη μητέρα μου να μου λέει για πρώτη φορά «μπορείς να διαλέξεις όποιο βιβλίο θέλεις και θα σ' το πάρω». Τα δύο βιβλία που διάλεξα ήταν ένα με φωτογραφίες από αστεία συνθήματα γραμμένα σε τουαλέτες (ακόμα το αγαπημένο μου βιβλίο) και «Το Graffiti στην Ελλάδα» από εκδόσεις ΟΞΥ το 1997 – είναι ένα απ' τα πρώτα λευκώματα graffiti με Έλληνες καλλιτέχνες. Αυτά τα δύο βιβλία ήταν η πρώτη μου επαφή με τη street art, το graffiti, την τέχνη, τις εξυπνάδες, τα quotes και την κουλτούρα του δρόμου.


Το πρώτο μου έργο σε τοίχο το θυμάμαι, ναι. Είχαμε πάει όταν ήμασταν 13 χρονών, με τον φίλο μου τον Στέφανο (ο οποίος είχε βρει ένα ασημένιο και ένα μαύρο spray) στο σχολείο της γειτονιάς του και είχαμε κάνει το πρώτο μας κομμάτι. Νιώθαμε πολύ αλήτες, μέχρι που ήρθε η μάνα του και μας έβγαλε φωτογραφία να ποζάρουμε δίπλα στο κομμάτι μας οπότε χαλαρώσαμε λίγο με την αλητεία, αλλά μας έμεινε μια πολύ γλυκιά φωτογραφία.

— Υπάρχει κάτι που αναγνωρίζεις ως χαρακτηριστικό της δουλειάς σου;

Σε κάποια φάση νομίζω κουράστηκα απ' τη σοβαροφάνεια και το μυστήριο της τέχνης και αποφάσισα να υιοθετήσω έναν ρόλο αντίθετο από αυτόν που ήξερα πως έχουν οι «κουλτουριάρηδες». Ήθελα πάντα να κάνω τέχνη για τον κόσμο (άσχετα με το αν ο κόσμος είναι σχετικός με το αντικείμενο ή όχι) και να παρουσιάζω μία πιο χαλαρή και διασκεδαστική πλευρά της. «Art should be fun»: αυτό θέλω να είναι το χαρακτηριστικό της δουλειάς μου και το εργαλείο που χρησιμοποιούσα πάντα για να την επικοινωνήσω είναι και θα είναι το χιούμορ. Νιώθω πως λείπει λίγο χιούμορ απ' την τέχνη.

O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του Facebook Twitter
Το μοναδικό χρώμα που χρησιμοποιώ κάθε φορά συνειδητά είναι το ροζ, γιατί το ροζ είναι punk. Φωτο: Νίκος Φρατζέσκος

— Χρησιμοποιείς αρκετά λέξεις και κείμενα στα έργα σου. Ποια είναι η σημασία τους για εσένα;

Νομίζω πως όλο αυτό ξεκίνησε ως αντίδραση στο «τι θέλει να πει ο ποιητής;». Το κείμενο στην τέχνη είναι ένα τρομερά άμεσο εργαλείο επικοινωνίας και στον χώρο των εικαστικών ήταν πάντα το βασικό όχημα της χιουμοριστικής τέχνης. Κάποιες φορές ο βασικός μου στόχος είναι να επικοινωνήσω το μήνυμά μου όσο πιο άμεσα γίνεται, χωρίς να κρύβομαι πίσω από ασαφή νοήματα και παρερμηνείες. Αυτό, όταν παρουσιάζεται σε έναν χώρο εικαστικών, αποτελεί μία πολύ συγκεκριμένη δήλωση σε σχέση με την άποψή μου για τη τέχνη. Όταν παρουσιάζεται στο διαδίκτυο, με βοηθάει να επικοινωνώ με περισσότερο κόσμο που μπορεί να μην προσέγγιζα με την υπόλοιπη δουλειά μου.

— Σε τι βαθμό σε έχει επηρεάσει η «internet culture»;

Όσο περισσότερο γίνεται. Ο βασικός πυλώνας της δουλειάς μου έχει να κάνει με το πώς παρουσιάζεται ο άνθρωπος και ο καλλιτέχνης στον δημόσιο χώρο – και δημόσιο χώρο θεωρώ τον δρόμο αλλά και το internet. Ήμουν και θα είμαι πάντα internet kid.

View this post on Instagram

A post shared by Sotiris Fokeas (@soteur) on

— Υπάρχουν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει;

Άπειροι! Οι αυτονόητοι είναι ο David Shrigley, ο Keith Haring και ο Ακριθάκης, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω και ανθρώπους εκτός του χώρου των εικαστικών, όπως τον κωμικό Chris D' Elia και τον Matt Mason με το βιβλίο «The Pirate's Dilemma».

— Τα έντονα χρώματα είναι επίσης ένα έντονο στοιχείο της δουλειάς σου. Πώς επιλέγεις τι αποχρώσεις θα χρησιμοποιήσεις;

Θα ακουστεί περίεργο αλλά έχω δυσχρωματοψία (όντως!) οπότε τα χρώματα τα επιλέγω λίγο στη τύχη, αλλά με βασικό γνώμονα να με κάνουν χαρούμενο και να μου φαίνονται αστεία. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό το «να μου φαίνονται αστεία», αλλά είναι ένα κριτήριο που χρησιμοποιώ για πολλά πράγματα στη ζωή μου. Το μοναδικό χρώμα που χρησιμοποιώ κάθε φορά συνειδητά είναι το ροζ, γιατί το ροζ είναι punk.

— Τον τελευταίο καιρό (και όσο οι νέες συνθήκες απαιτούν υποχρεωτικό εγκλεισμό στο σπίτι) έχεις ξεκινήσει να δημιουργείς έργα στην ταράτσα σου, πάνω σε σελοφάν. Γιατί σελοφάν και όχι καμβά; Ή τοίχο;

Τους καμβάδες τους βλέπω περισσότερο σαν δουλειά, οπότε με νοιάζει το αποτέλεσμα. Αν βάψω τον τοίχο θα πρέπει να εξηγήσω στη σπιτονοικοκυρά μου τι είναι καλλιτέχνης – και την αποφεύγω αυτή την κουβέντα γενικά. Το να βάφεις σελοφάν είναι το «θα βγω να χαρώ τον ήλιο και να ζωγραφίσω ο,τι να 'ναι, χωρίς να με νοιάζει το πώς θα βγει, το αν θα καταφέρω να το πουλήσω μετά ή που θα το αποθηκεύσω κ.λπ.». Ο λόγος που είμαι χαρούμενος άνθρωπος είναι γιατί όντως μου αρέσει αυτό που κάνω. Μου αρέσει να ζωγραφίζω χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο πέρα απ' το να ζωγραφίσω.

O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του Facebook Twitter
Ο βασικός πυλώνας της δουλειάς μου έχει να κάνει με το πώς παρουσιάζεται ο άνθρωπος και ο καλλιτέχνης στον δημόσιο χώρο – και δημόσιο χώρο θεωρώ τον δρόμο αλλά και το internet.

— Η χρήση του σελοφάν μοιάζει σαν να έχει μία «προσωρινή» προσέγγιση στο θέμα street art – έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε έργα τέχνης που «μένουν». Το σελοφάν μπορεί εύκολα να τυλιχθεί και να πεταχτεί. Χρησιμοποιώντας το, αποκτάς κάποιου είδους αίσθηση ελευθερίας; Κρατάς τα έργα σου ή τα καταστρέφεις;

To να ζωγραφίζεις σε σελοφάν είναι ο ορισμός της «εφήμερης τέχνης» – χαρακτηρισμός που δινόταν πάντα και στη street art. Είναι τρομερά απελευθερωτικό να ξέρεις ότι αυτό που θα φτιάξεις θα καταστραφεί με το που το τελειώσεις και είναι μια πολύ όμορφη άσκηση. Το ενδιαφέρον στην εξίσωση (όπως και στη street art) είναι η δύναμη που έχουν τα social media σε σχέση με το να κρατηθεί ζωντανό ένα έργο που κανονικά δεν «έζησε» ούτε μια μέρα.

— Πώς έχει αλλάξει η διαδικασία της δουλειάς σου πριν και μετά την καραντίνα; Έχεις επηρεαστεί καλλιτεχνικά και οικονομικά;

Πολύ, δυστυχώς. Σε σχέση με τα επαγγελματικά, οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουμε αρκετά προβλήματα – όπως και όλοι βέβαια. Το «καλό» της υπόθεσης είναι πως το να είσαι επαγγελματίας καλλιτέχνης σημαίνει πως σχεδόν πάντα αντιμετώπιζες τέτοια προβλήματα, οπότε οι καλλιτέχνες είμαστε κάπως εξοικειωμένοι με αυτό. Ξέρουμε σίγουρα, όμως, πως αυτό αλλάζει με δουλειά, επιμονή και υπομονή, γιατί το ζούμε σε όλη μας την καριέρα.


Σε σχέση με το καλλιτεχνικό κομμάτι δεν ξέρω ακόμα. Η δουλειά μου έχει άμεση σχέση με τον κόσμο και την καθημερινότητα, οπότε αυτήν τη στιγμή είμαι πιο πολύ ένας παρατηρητής που μαζεύει πληροφορίες και κρατάει σημειώσεις, παρά ένας δημιουργός. Γι' αυτό και κάνω τόσο εφήμερα έργα, memes ή ασχολούμαι τόσο με το Instagram.

O Soteur δημιουργεί «εφήμερη τέχνη» στη ταράτσα του Facebook Twitter

— Από πού αντλείς έμπνευση, όσο ακόμα δεν μπορείς να βγεις στον δρόμο;

Σε αυτό τον τομέα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμα έχω ίντερνετ, ακόμα μιλάω με κόσμο, ακόμα υπάρχουν πράγματα που με κάνουν και γελάω. Το μόνο που με δυσκολεύει είναι πως υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που μου φαίνονται γελοία, οπότε η έμπνευσή μου προσανατολίζεται περισσότερο στο να φτιάχνω memes παρά να ζωγραφίζω.

— Πώς πιστεύεις ότι θα αλλάξει η ζωή των καλλιτεχνών μετά από αυτή την κρίση; Οι πραγματικότητές τους; Προς το καλύτερο ή το χειρότερο;

Η ζωή όλων θα αλλάξει και θέλω να πιστεύω πως κάπου μέσα σε όλο αυτό θα βρεθεί ο τρόπος να αλλάξει προς το καλύτερο. Η τέχνη ευτυχώς ή δυστυχώς είναι τέτοια «κατσαρίδα» που δεν καταλαβαίνει από αυτά. Το μόνο που φοβάμαι είναι όλες αυτές τις εκθέσεις με τίτλο «Η τέχνη στην εποχή της καραντίνας» που βλέπω να έρχονται.

— Τι θα ήταν το street art σε μία πραγματικότητα που ο κόσμος δεν μπορεί να βγει ελεύθερα στους δρόμους;

Στο μυαλό μου, η λογική πίσω από το street art είναι πως ο καλλιτέχνης σού στήνει μια μικρή «παγίδα» ή «έκπληξη» την οποία συναντάς στη διαδρομή σου, κάπου που δεν το περιμένεις. Αυτό μπορεί να γίνει και εκτός δρόμου. Μπορεί να γίνει στο διαδίκτυο, μπορεί να γίνει με ένα γράμμα, απ' το μπαλκόνι ή ακόμα και απ' τη ταράτσα με σελοφάν – μπορείτε να ρωτήσετε τον παππού που μένει απέναντι και με παρακολουθεί κάθε μέρα από το μπαλκόνι του.

— Πιστεύεις πως η τρέχουσα κατάσταση θα επηρεάσει σημαντικά τη δουλειά σου και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύεις;

Σίγουρα. Δεν είμαι από τους καλλιτέχνες που δουλεύουν κλειδωμένοι σε ένα εργαστήριο, αποκομμένοι απ' τον κόσμο. Η δουλειά μου έχει άμεση σχέση με τον κόσμο και την κοινωνία, επηρεάζεται συνέχεια και είτε προσαρμόζεται είτε αντιδρά. Προς το παρόν μαζεύω πληροφορίες και αντιδρώ ενστικτωδώς σε πράγματα που ζω, δεν έχω ιδέα πώς θα ωριμάσει αυτό μέσα μου όμως και πώς/πόσο θα προσαρμοστεί μετά. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα σταματήσω ποτέ να κάνω «καλαμπούρια».

— Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μετά την καραντίνα;

Θα κάνω ένα τεράστιο πικ-νικ με μουσική, φαγητά, ποτά και άπειρο κόσμο.

Θα πάω για ένα τεράστιο ομαδικό βάψιμο (με μουσική, φαγητά, ποτά) με τους The Slang Network.

Θα κανονίσω μια τεράστια έκθεση (με μουσική, φαγητά, ποτά) γιατί μου έχουν λείψει οι εκθέσεις.

Θα κάνω τρία «πρώτα» πράγματα, ναι - STOP ME IF YOU CAN!


Ελπίζω να έχει ακόμα ήλιο!

View this post on Instagram

A post shared by Sotiris Fokeas (@soteur) on

[email protected]

www.sotirisfokeas.com

Instagram

Facebook

 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tependris vs Tependris

Εικαστικά / Tependris vs Tependris

Μια αναδρομική έκθεση με πίνακες και γλυπτά, εικονογραφήσεις και ηχογραφήσεις, έργα του Κωνσταντίνου Κακανιά από το 1996 μέχρι σήμερα, με θεματικές που εκτείνονται από τα βαθιά παιδικά τραύματα μέχρι το χιούμορ που χαρακτηρίζει τον πολυδιάστατο καλλιτέχνη.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΠΕΤΗΣ
Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Εικαστικά / Μέσα στη μεγαλειώδη έκθεση των πορτρέτων του Φράνσις Μπέικον

Η National Portrait Gallery του Λονδίνου φιλοξενεί μια από τις κορυφαίες εικαστικές εκθέσεις της χρονιάς παγκοσμίως, μια ρετροσπεκτίβα στο έργο του Βρετανού καλλιτέχνη που άλλαξε την προσωπογραφία, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη ζωγραφική της φιγούρας με σπαραγμό, απελπισία και ευαισθησία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Ο Τζάκσον Πόλοκ και η επιρροή που είχαν στο έργο του ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες

Πολιτισμός / Ο Πικάσο και οι μεξικανικές τοιχογραφίες στα πρώιμα έργα του Τζάκσον Πόλοκ

Μια μοναδική έκθεση στο Παρίσι παρουσιάζει πίνακές του από τα χρόνια που τον επηρέαζαν οι σουρεαλιστές και ο Καρλ Γιουνγκ, πριν ακόμα γίνει γνωστός για τα αφηρημένα έργα του με την τεχνική «dripping», το 1947.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Εικαστικά / Μια έκθεση για τον Λουκά Σαμαρά με κύβους, τραπεζοειδή και παραισθητικές πύλες

Η μοναδική οπτική του Λουκά Σαμαρά παρουσιάζεται στο μουσείο Dia Beacon της Νέας Υόρκης, στην πρώτη μεταθανάτια έκθεσή του και τελευταία στην οποία συνεργάστηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Εικαστικά / Το πέρασμα του Χατζηκυριάκου-Γκίκα από τη Δύση στην Ανατολή μέσα από μια μνημειώδη έκθεση

Tο Μουσείο Μπενάκη, με αφορμή την επέτειο 30 χρόνων από τον θάνατό του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη, διοργανώνει μια έκθεση αφιερωμένη στο ταξίδι του από τη Δύση στην Ανατολή το 1958. Ένα ταξίδι κυριολεκτικό και μεταφορικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Εικαστικά / Μια νέα γκαλερί τέχνης άνοιξε στην οδό Χαλκοκονδύλη στην Ομόνοια

Η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη μετέφερε τη γκαλερί CAN από το Κολωνάκι στην Ομόνοια και μιλά για τη γοητεία του κέντρου και για την αρμονική συνύπαρξη με τις προκλήσεις της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στην Tate Modern και Tate Britain, στα έργα της δωρεάς Δ. Δασκαλόπουλου

Εικαστικά / «Η τέχνη έχει νόημα μόνο όταν βρίσκεται σε συνδιαλλαγή»: Η Tate υποδέχεται τα έργα της δωρεάς Δασκαλόπουλου

Έργα των Louise Bourgeois, Βλάση Κανιάρη, Martin Kippenberger, Damien Hirst και πολλών ακόμα μεγάλων ονομάτων της σύγχρονης τέχνης περιλαμβάνονται στη δωρεά του Δημήτρη Δασκαλόπουλου και φιλοξενούνται πλέον σε νέες εκθέσεις στην Tate Modern και στην Tate Britain.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Εικαστικά / Τι δουλειά έχει ένα ρομπότ στην οδό Κριεζώτου;

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή της βιτρίνα με ένα ρομπότ εντυπωσιακών διαστάσεων, φιλοδοξώντας να ανοίξει μια νέα συζήτηση για το αποτύπωμα της τεχνητής νοημοσύνης σε πεδία δημιουργίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Anna Boghiguian: Μια ακάματη ταξιδεύτρια επιστρέφει με νέα έκθεση στην Ελλάδα

Εικαστικά / Το εκπληκτικό ταξίδι της Anna Boghiguian καταλήγει στην Αθήνα ― μια συνέντευξη

Με αφορμή τη νέα της έκθεση στον Πειραιά, η σπουδαία καλλιτέχνις, που παρουσιάζει παράλληλα μια εκπληκτική εγκατάσταση στην Tate Modern, μας μίλησε για τις εμπειρίες μιας ζωής και για όσα τη συνδέουν με τον Καβάφη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση

Εικαστικά / Ο Πικάσο και η μαγεία της χαρακτικής σε μια μοναδική έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο

Το μουσείο παρουσιάζει εκατό περίπου εκτυπώσεις έργων του Πικάσο, από τις 500 και πλέον που έχει στη συλλογή του, οι οποίες περιλαμβάνουν και έργα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ ξανά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ